[FIC TAENY] I'M HERE FOR YOU ขออยู่ตรงนี้เพื่อบอกรักเธอ 2

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ขอบคุณทุกคอมเม้นมากๆนะคะ พอดีไม่ค่อยว่างแวะมาเล่นคอมซักเท่าไหร่ แต่จะพยายามเข้ามาบ่อยๆนะคะ >3<

วันนี้คุณหนูจะหนีเที่ยวแล้ว...

เนื้อเรื่อง

แทยอนนิ่งอึ้งตะลึงกับการสัมผัสจากร่างนุ่ม การไร้อาภรณ์ปกปิดในสถานการณ์แบบนี้ รู้สึกได้ว่าใบหน้าทั้งใบร้อนผ่าวราวกับกำลังถูกต้ม เธอฝันไปหรือนี่? คุณหนูเธอคิดแบบเดียวกันกับเธอหรอกหรือถึงได้กล้าแม้กระทั่งตอนนี้ที่มีแต่ความเงียบปกคลุม สเตฟานี่ไม่ส่งเสียงอะไรเพราะริมฝีปากและจมูกของเธอกำลังไล้ผ่านซอกคออ่อนของแทยอนและเลื่อนกลับขึ้นมาช้าๆ กลับมามองหน้าแทยอนด้วยแววตาอ่อนโยน

“แทยอน...” เสียงเพรียกเบาๆทำให้หัวใจของพี่เลี้ยงอย่างแทยอนแทบจะหลุดออกมาเต้นท่ามกลางอ่างหิน เธอเบิกตากว้างและยิ้มให้อย่างเก้อเขิน

“คุณหนู...”

“เจ้าชอบไหม...”

แววตาซื่อใสของคุณหนูแทบจะยิงแทยอนตายกลางอ่างหิน หากแทยอนไม่หลบสายตาซะก่อน

“เอ่อ...อะไรหรือเจ้าคะ...”

หน้าตาเหมือนจะไร้เดียงสาไม่รู้ไม่ชี้ แต่ในใจแทยอนแทบอยากจะตอบว่ายิ่งกว่าชอบด้วยซ้ำ

“ที่ข้าขัดหลังให้เจ้า เจ้าชอบไหม เจ้ารู้สึกกับข้าเป็นพิเศษไหม..”

“คุณหนู ข้าไม่อาจคิดอย่างนั้นได้หรอกเจ้าค่ะ”

“แต่ข้า....”

“ทิฟฟานี่ เธออยู่ในห้องอาบน้ำใช้ไหม”

ทันใดนั้นเสียงทุ้มหนาก็เรียกหาคุณหนูผู้บอบบาง

“เจ้าค่ะ..”

 เลโอ พี่ชายของเธอกลับมาแล้วสินะ

“น้องอาบน้ำเรียบร้อยแล้วค่ะ จะออกไปเดี๋ยวนี้”

ทั้งสองผละออกพร้อมกันด้วยความเขินอาย แทยอนได้แต่นิ่งเงียบเก็บความคิดไปตลอดทั้งคืนจนรุ่งเช้า

.....

ก๊อกๆ

“แทยอน...”

เสียงบางเบาเรียกหาอีกฝ่ายอยู่ด้านหลังประตูไม้บานเล็ก คลอกับเสียงนกร้องในยามเช้า ฤดูหนาวเริ่มเข้ามาใกล้ ทำให้ท้องฟ้าเวลานี้ยังไม่สว่างดีนัก

“แทยอน...เจ้ายังไม่ตื่นหรอกหรือ...”

“...”

ก๊อกๆ

“...แทยอน...”

“...”

“แทยอน ข้ารู้นะว่าเจ้าตื่นแล้วแต่ไม่ยอมมาเปิดประตู”

“...”

“แทยอน ทุกทีข้าไม่เห็นเจ้าเป็นแบบนี้เลยนะ...”

“...”

“แทยอน งั้นข้าจะไปหากุญแจมาไขประตูเจ้า..”

“...”

“แทยอน...ข้ารู้นะว่าประตูของเจ้าไม่ต้องใช้กุญแจ... งั้น....”

“มีอะไรหรือเจ้าคะคุณหนู!!”

เสียงโครมครามเกิดขึ้นด้านหลังประตู ก่อนที่เจ้าของห้องร่างเล็กจะโผล่หน้าออกมาพ้นประตูที่แง้มเพียงเล็กน้อย

“แทยอน เจ้าทำอะไรอยู่น่ะ..?”

“เอ่อ..”

แทยอนกลอกตาไปมา จะให้ตอบได้อย่างไรกันว่าตั้งแต่กลับมาที่ห้องของตัวเองเมื่อคืน ร่างกายแทบจะสูบฉีดจนเส้นเลือดแตกหมดแล้ว ใครจะไปข่มตาหลับได้

“พอดี นอนดิ้น เลย... ตกเตียง เจ้า..ค่ะ...”

ถ้าเป็นไปได้คงปิดประตูแล้วคุยกับคุณหนูผ่านช่องใต้ประตูไปแล้ว

“อย่างเจ้าเนี่ยนะจะนอนตกเตียง? ...หึหึ บ้าจริง” สเตฟานี่กลั้วขำ “เจ้าไม่สบายหรือเปล่า สีหน้าเจ้าดูไม่ค่อยสดชื่นเลย”

สเตฟานี่ยื่นมือออกไปแตะกลางหน้าผากแทยอน

“เจ้าตัวร้อน”

“คะ....คะ?”

แทยอนเบิกตาค้าง ใจสั่นรัว เพียงแค่สัมผัสเล็กน้อยของคุณหนูหัวใจก็เต้นแทบกระเด็นออกมาข้างนอกอยู่แล้ว

“แทยอน เจ้ากินยาแล้วพักผ่อนนะ วันนี้ข้าจะออกไปข้างนอก”

“ไปไหนหรือเจ้าคะ”

“เอ่อ...”

“ไปเที่ยวกับพี่คุณน่ะ..”