คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : โดนทำร้าย
ชานยอลมองตามพลางขบกรามแน่น เพื่อระงับโทสะ... ในใจของเขาคุกรุ่นไปด้วยความโกรธและอาฆาตแค้น
ไม่เคยมีใครคนไหนที่จะกล้าทำกับเขาอย่างนี้มาก่อนเลย.. แบคฮยอนทำให้เขามองหน้าใครๆไม่ติดไปอีกนานทีเดียว
หลายคนจะต้องพูดว่าเขาไม่มีน้ำยาอย่างแน่นอน ที่ทำให้เด็กเสิร์ฟสาดน้ำแข็งใส่หน้าเอาได้..
“ฉันบอกนายแล้ว ว่าแบคฮยอนไม่ใช่เด็กธรรมดาที่จะให้ใครดูถูกได้”
ซูโฮพูดเหมือนเป็นการซ้ำเติม.. ทำให้ชานยอลหายใจฟึดฟัด ไม่พอใจหนักขึ้น
“ก็ให้มันรู้ไป..หึ ฉันน่ะ จะทำให้เด็กคนนั้นมาสยบแทบเท้าฉัน”
เขาพูดเสียงลอดไรฟัน ดวงตาเป็นประกายร้าวน่ากลัว
“นายก็ผิด ที่ไปดูถูกเขา”
ซูโฮพูดเข้าข้างแบคฮยอน เพราะเขาเห็นเหตุการณ์มาโดยตลอด.... ชานยอลมองเพื่อนชายอย่างไม่พอใ
“เพราะเด็กคนนั้นเป็นคนของนายใช่ไหมล่ะ... นายถึงได้เข้าข้างเขาเป็นวักเป็นเวรอย่างนี้” ฝ่ายเพื่อนถามเสียงตวาด
“เปล่า.. แบคฮยอนกับฉันไม่ได้มีอะไรลึกซึ้ง.. แต่เพราะแบคฮยอนเป็นเด็กดี... น่าสงสาร.. ฉันเลยไม่อยากให้นายดูถูกซ้ำเติมน้องเขา”
ซูโฮพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ.. แต่ไฟโทสะได้ปิดหูปิดตาของชานยอลเสียสนิท.. เขาแค่นยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว
“นายคอยดู.. ฉันกับเด็กคนนี้จะตามจองล้างจองผลาญกันให้ถึงที่สุด... ฉันไม่มีวันยอมให้ถูกสาดหน้าฟรีๆหรอก”
เพื่อนชายได้แต่ทอดถอนหายใจ... ซูโฮรู้จักนิสัยของเพื่อนดี เขาเป็นคนที่ไม่ยอมใคร และไม่ยอมให้ใครมาหมิ่นเกียรติได้ง่ายๆ
“ฉันไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดีนายจะได้เข้าใจ.. แต่จะขอเตือนนายไว้นะ.. ถ้านายยังขืนตอแยกับน้องแบคฮยอนอีก.. คนที่เสียใจก็คือนาย”
“ไม่มีวัน หึ คนที่เสียใจคือเขา ไม่ใช่ฉัน”
ทางด้าน แบคฮยอน พอกลับมาถึงบ้านได้ เจ้าของร่างบางก็เหวี่ยงกระเป๋าไปทาง ก่อนจะนั่งลงที่พื้นห้องเก่าๆแคบๆอย่างอ่อนอกอ่อนใจ
“ไอ้แบคฮยอน แกกลับบ้านแล้วหรอ”
เฮซู พ่อเลี้ยงของแบคฮยอนจ้องมองรูปร่างบอบบางอย่างหื่นกระหาย.. เดินโซเซเข้ามา ในมือนั้นถือขวดเหล้าเอาไว้
“ถ้าตาไม่บอด ก็คงจะเห็นว่าฉันกลับมาแล้ว” แบคฮยอนหันไปพูดด้วยเสียห้วน
“ปากดีเหลือเกินนะ ปากดีอย่างนี้แหละ ฉันชอบ ฉันอยากได้แกมานานแล้ว”ว่าแล้วก็เคว้งขวดเหล้าทิ้งทันที ก่อนจะเข้าไปปลุกปล้ำแบคฮยอน
“ไอ้บ้า แกจะทำอะไรฉัน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้เลว”
ร่างบางพยายามขัดขืนโดยทันที เลยให้ทำให้เฮซูไม่พอใจ ตบหน้าแบคฮยอนแรงๆ จนทำให้แบคฮยอนกระเด็นพร้อมกับลงล้มกับพื้น ซึ่งในระหว่างที่ แฮจิน มารดาของแบคฮยอน เข้ามาพอดีจึงเห็นภาพตรงหน้า
“นี่มันอะไรกันน่ะ
แบคฮยอนและเฮซูชะงัก แบคฮยอนรีบตรงเข้ากอดแฮจิน
“ไอ้บ้านี่ มันจะปล้ำผมครับ แม่” ร่างบางหันไปฟ้อง
“อย่ามาพูดพล่อยๆนะเว้ย แกต่างหากที่หาเรื่องฉันก่อน ดูลูกของแกขึ้นเสียงกับฉันซิ ไม่เคยมีความเคารพกันเลย”
“ทำชั่วแบบนี้ยังจะให้ความเคารพอีกหรอ”
“ปากดีนักนะ เดี๋ยวปั๊ด” เฮซู พูดพร้อมทั้งยกมือขึ้น
“คิดว่าฉันกลัวเหรอ” แบคฮยอนสู้ไม่มีถอยแน่ หากอีกฝ่ายคิดจะทำร้ายกันอีก
“อย่านะลูก ไม่เอาอย่าทะเลาะกับพ่อนะไม่ดีนะลูก มันบาป” แฮจินห้ามลูก เฮซูมองหน้าสองแม่ลูกแล้วอารมณ์เสีย
“โธ่เว้ย!! กลับมาบ้านก็เจอแต่เรื่องเครียดๆ รู้อย่างนี้ไม่มาก็ดีหรอก”
เฮซูเดินโงนเงนออกไป แบคฮยอนมองตามแล้วทำท่าจะเดินตามด้วยความเจ็บแต่แฮจินดึงไว้
“ไม่เอานะลูก แม่ขอนะ”
แบคฮยอนอ่อนลงเมื่อได้ยินเสียงเว้าวอนของแม่จึงได้แต่มองตามเฮซูด้วยความเจ็บใจ
ครู่หนึ่งเสียงรื้อค้นดังลอดเข้ามา สองแม่ลูกชะงักแล้วหันไปมองตามเสียง
เฮซูขว้างกระป๋องใบเล็กๆที่ใส่เงินลงกับพื้นอย่างหัวเสีย เมื่อพบว่าในกระป๋องมีเพียงเศษเงินไม่กี่วอน
“เฮ้ย ทำไมถึงมีเงินอยู่แค่นี้วะ”
แบคฮยอนและเฮจินวิ่งตามเข้ามา
“จะทำอะไร”
“เอาเงินที่เหลือไปเก็บไว้ไหน” หันไปกระชากเสียงถามขึ้น
“แม่ไม่ต้องไปบอก เราทำงานกันหนักจะปล่อยให้ชุบมือเปิบ เอาเงินไปซื้อเหล้าได้ไง”
“บอกมานะ ไม่งั้นเจอดีแน่” เฮซูตรงเข้ากระชากแขนเเฮจินอย่างแรงแล้วเขย่าตัว "บอกมานะว่าเงินที่เหลือไปเก็บไว้ที่ไหน" แบคฮยอนดันเฮซูออกจากเเฮจิน
“ปล่อยแม่ฉันเดี๋ยวนี้นะ”
“นี่มันเรื่องของฉันกับมัน แกไม่เกี่ยว ไปให้พ้น”
“แต่นี่มันแม่ฉัน.. ฉันไม่ยอมให้แกทำอะไรหรอก บอกให้ปล่อย”
“ปากแข็งนักใช่มั้ย
เฮซูงื้อมือตบเเฮจินอย่างแรงจนเธอล้ม
“แม่”
“เอาเงินมาให้ฉันเดี๋ยวนี้”
“แม่อย่าไปให้มันนะ”
“ไม่ให้ใช่ไหม ได้”
เฮซูตบเเฮจินที่ลุกขึ้นมาอีกครั้ง พอแบคฮยอนเข้ามา เฮซูก็ตบลงไปคว่ำอีกคนหนึ่ง จากนั้นเฮซูก็ชี้หน้าสองแม่ลูก
“ไม่ให้เงินฉัน ฉันจะอาละวาดให้บ้านแตกเลยคอยดู!!”
ความคิดเห็น