คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
ร่างบางในชุดเดรสสั้นสีฟ้ายืนมองตัวเองอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ใบหน้าสวยงามที่พระเจ้าบรรจงปั้นให้จนหลายคนอิจฉานั้นไม่มีวี่แววของความมั่นใจอยู่เลยหรือถ้าจะพูดให้ถูกร่างบางไม่มีความยินดีกับใบหน้าสวยงามของตัวเองในยามนี้เลย ชุดที่ใส่สวยสมราคาที่แพงลิบลิ่วแต่ร่างบางคงจะรู้สึกดีกว่านี้หากว่าชุดนี้ไปอยู่บนเรือนกายของผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาอย่างเขา เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นเรียกความสนใจให้ใบหน้าสวยงามหันไปมอง
“ จุนซู ” เสียงหวานเรียกชื่อเพื่อนรักปากอิ่มเบะออกเหมือนอยากจะร้องไห้ออกมาให้ได้
“ คุณป้าให้ลองชุดอีกแล้วเหรอแจจุง ” จุนซูวางกระเป๋าไว้บนเตียงก่อนจะเดินไปหาเพื่อนรักที่ยืนทำหน้าเหมือนจะปล่อยโฮออกมาเสียให้ได้ จุนซูแอบถอนหายใจเบาๆ นี่เป็นอีกวันสินะที่แจจุงต้องลองชุดพวกนี้ยิ่งใกล้ถึงเวลาแจจุงยิ่งต้องใส่ชุดพวกนี้บ่อยขึ้นสินะ
“ อื้อ...คุณแม่บอกว่าใส่ไว้จะได้ชิน ” ปากอิ่มอมลมเข้าไปเต็มแก้ม ให้ตายยังไงแจจุงก็ไม่ชินกับเสื้อผ้าผู้หญิงพวกนี้หรอก
“ แล้วชินรึยังล่ะ ” เอ่ยเย้าเพื่อนรักกลั้วรอยยิ้มก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่องเมื่อตากลมโตถลึงใส่อย่างเอาเรื่องแต่จุนซูอยากจะบอกเหลือเลยว่าที่แจจุงทำมันไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด “ วันนี้ฉันจะไปตัดผม ไปด้วยกันมั๊ย ”
“ ตัดผมเหรอ? ” นิ้วเรียวจับปลายผมที่เริ่มยาวของตัวเองมาดู เขาอยากตัดเหมือนกันนะเพราะผมมันเริ่มยาวจนสร้างความรำคาญให้เขาแล้วแต่มันติดอยู่ที่ว่า “ คุณแม่ไม่ให้ตัดอ่ะ ”
“ นี่อย่าบอกนะว่านายต้องไว้ผมยาวด้วย ” จุนซูถามเสียงสูง นอกจากจะให้ใส่ชุดผู้หญิงแล้วอย่าบอกนะว่าคุณป้าจะให้แจจุงไว้ผมยาวด้วยมันจะสมจริงเกินไปหรือเปล่า
“ อืม...คุณแม่กลัวใส่วิกแล้วโดนจับได้ ” บอกเสียงเศร้า มันเป็นเรื่องที่ทำใจยากเหมือนกันนะเป็นผู้ชายแท้ๆแต่ต้องมาไว้ผมยาวมาใส่ชุดผู้หญิง
จุนซูถอนหายใจเบาๆก่อนจะรั้งร่างบอบบางเกินชายเข้ามากอดปลอบรู้สึกสงสารเพื่อนรักจับใจแต่ไม่รู้จะยื่นมือเข้าไปช่วยยังไงในเมื่อมันเป็นเรื่องภายในครอบครัว“ แล้วนายจะต้องทำแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่ ”
“ ก็คงจะจนกว่าจะตามหาพี่โบแจเจอล่ะมั้ง ” ส่ายหน้าเบาๆอยู่บนลาดไหล่เพื่อนพร้อมกับนึกถึงหน้าพี่สาวเพียงคนเดียว พี่สาวที่เป็นต้นเหตุให้เขาต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้
“ แล้วถ้าหาไม่เจอล่ะ ” จุนซูไม่ได้อยากทำให้เพื่อนคิดมาก แต่แจจุงต้องไม่ลืมความจริงเรื่องนี้เขาไม่คิดว่าพี่สาวแจจุงจะยอมให้ตามเจอได้ง่ายๆหรอกนะ
“ ฉันไม่รู้เหมือนกัน ” หน้าสวยส่ายไปมาก่อนที่เสียงสะอื้นที่เก็บไว้นานจะพรั่งพรูออกมา นอกจากจุนซูแล้วแจจุงก็ไม่รู้ว่าจะไประบายความในใจกับใคร เพราะขนาดคนในครอบครัวยังไม่คิดที่จะรับฟังหรือถามความเห็นจากเขาเลย
“ ฉันไม่อยากแต่งงานเลยจุนซู ”
***** ย่องมาเปิดเรื่องใหม่เงียบๆ เรื่องเก่ายังไม่อัพยังมีหน้ามาเปิดเรื่องใหม่ 5555+ อยู่ดีๆก็อยาก
แต่งฟิคแนวนี้แล้วพล็อตมันเด้งเข้ามาในหัวพอดีก็เลยลองซะหน่อยเดี๋ยวซะลืมซะก่อน
เดี๋ยวดึกๆจะมาอัพตอนแรกให้นะค่ะ ตอนแรกตั้งใจว่าจะอัพพร้อมกันเลยแต่ต้องออก
ไปข้างนอกถ้าลงตอนนี้คงลงไม่ทัน เจอกันอีกรอบตอนดึกๆคร่า
ความคิดเห็น