แฟนฟิค ธีรณี (ไม่มีชื่อเรื่อง)

ข้อมูลเบื้องต้น

****ฟิคนี้เกิดจาก ความฟินส่วนตัวผสมกับจินตนาการและความจิ้นของไรท์เตอร์  
                  ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวนักแสดงในความเป็นจริง****

***ตัวละครและสถานที่ต่างๆถูกสมมุติขึ้นเท่านั้น***

เนื้อเรื่อง

Joy's Chapter

'ติ๊ง' เสียงไลน์ของรินลณีดังขึ้น

รินลณีคว้าโทรศัพท์เพื่อดูข้อความและชื่อเจ้าของข้อความก็สร้างรอยยิ้มที่ไม่ได้ตั้งใจขึ้นบนใบหน้าสวย

รอยยิ้มกว้างขึ้นเป็นเท่าตัว เหมือนเห็นข้อความ

อาเล็ก : พี่จอยยยยยยยย ทำอะไรอยู่??

'แต่งหน้าอยู่' รินลณีตอบกลับไปและนั่งรอข้อความตอบจากชายหนุ่มซึ่งเขาก็ไม่ปล่อยให้เธอต้องรอนานเลย

อาเล็ก : แต่งทะมายยยย ไปหนายยย? 

รินลณีอดขำไม่ได้เมื่อเห็นข้อความงอแงจากชายหนุ่ม

'ทำงานค่า - -' รินลณีตอบกลับไปพร้อมอิโมติคอน

อาเล็ก : งานอารายยยย งานอาเล็กรึเปล่า? :P 

รินลณีอมยิ้มกับความกวนของชายหนุ่ม 

'ถ่ายแบบ' เธอเก็บความสุขและกดอารมณ์ที่ดีไว้ ก่อนจะตอบไปอย่างง่ายๆเพื่อไม่ให้ชายหนุ่มจับความรู้สึกได้

อาเล็ก : ถ่ายคอนเซ็ปอะไรอ้ะะะ?

'รับหน้าร้อน' เธอตอบสั้นๆแม้จะไม่สามารถหุบยิ้มได้ เพราะข้อความที่แสดงถึงตัวตนของชายหนุ่มเหลือเกิน

อาเล็ก : เซะซี่เลยอ่ะดิ่~

'เซ็กซี่ละหราาา? - -' แม้จะตอบไปแบบนั้นแต่แก้มที่แดงระเรื่อของเธอก็ฟ้องฉายชัดเจนควบคู่ไปกับอาการอมยิ้มจนทีมงานร้องทัก

"ยิ้มไรอ่ะจอยย คนมีความรักดีจังเลยน้าาา แก้มแดงซร้าาา" ทีมงานแซว

"ความรักอะไรหล่ะ ไม่มีๆ" รินลณีปฏิเสธเป็นพัลวัน

"อ่าฮะ ไปแต่งตัวก่อนได้ละ อย่ามัวแต่เขิน พี่คงต้องลดความเข้มของเครื่องสำอางละมั้งเนี่ย แดงเชียววว" ทีมงานแซวช่างแต่งหน้าบอกแต่ไม่วายกระเซ้าสาวเจ้าที่หน้าแดงไม่เลิก 

'ติ๊ง' เสียงไลน์ดังขัดบทสนทนาทำเอาคนแถวนั้นอมยิ้ม

อาเล็ก : ถ่ายเดี่ยวเหรอ?

'เปล่า' รินลณีรีบตอบสั้นๆ

อาเล็ก : ขอดูรูปหน่อยน้าาา

เมื่อเห็นคำร้องของชายหนุ่มและต้องอดหลุดขำไม่ได้ เพราะความเอาแต่ใจ

"ฮั่นแน่ะะะะ" เสียงทีมงานไม่เลิกแซว คราวนี้รินลณีรู้สึกใบหน้าที่ร้อนผ่าวที่คงสื่อออกไปเป็นสีแดงอย่างแก้ตัวไม่ขึ้น

"จอยไปแต่งตัวแล้ววว" รินลณีเอ่ยด้วยน้ำเสียงเขินๆ

'งานยังไม่เริ่มเลย' 

อาเล็ก : ไม่ได้ขอรูปงาน ซะหน่อย ขอรูปพี่จอยตะหากกกก 

'ไม่ให้หรอก เด็กเอาแต่ใจ :P พี่แต่งตัวก่อนนะ' รินลณีตอบขำๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองบรรดาทีมงานที่จ้องเขม็ง

"ไหนไปแต่งตัวล่ะะ" ทีมงานแซว

"ไปแล้วค่ะๆๆๆ" รินลณีรีบพูด ก่อนจะรีบเดินออกมา

หลังจากที่รินลณีแต่งตัวเรียบร้อย กำลังจะเดินไปบรอเวณที่เซตฉาก

"พี่จอยๆ ถ่ายรูปกับซันหน่อยสิ" ภาสกรรุ่นน้อง นายแบบในวันนี้เอ่ยขอเธอ

"ได้ๆ" รินลณีถามก่อนยิ้มกว้างให้กล้อง

"ขอบคุณนะครับ ซันไปแต่งตัวหล่ะ" ภาสกรเอ่ยขอบคุณ ก่อนขอตัวไป

'ติ๊ง' เสียงไลน์ดังขึ้นระหว่างที่กำลังรอภาสกร รินลณีเปิดออกมาอ่าน 


อาเล็ก : ห้อย ใจร้ายยย

ด้วยความหมั่นไส้เธอจึงนิ่งเงียบไม่ตอบข้อความของหนุ่มรุ่นน้อง

'ว่าพี่เหรอ?' เธอทิ้งระยะห่างเกือบ 15 นาทีก่อนจะตอบกลับไป

อาเล็ก : อือ

'วันนี้เล็กว่างเหรอ?'

อาเล็ก : อือ

รินลณีจับสังเกตได้ว่าชายหนุ่มที่ปกติจะกวน มีท่าทีแปลกไป

'ดีจริงๆ อิจฉาเด็กน้อยจังเลยยย' รินลณีลองกระเซ้า

อาเล็ก : อือ

'เล็กเป็นอะไร? รึเปล่า?' รินลณีถามอย่างเป็นห่วง เมื่อหนุ่มรุ่นน้องมีท่าทีผิดปกติไป

อาเล็ก : เปล่า เล็กนอนก่อนนะ

รินลณีแปลกใจ ที่ชายหนุ่มตัดบทสนทนาไป

"จอย เริ่มถ่ายค่ะ"

"ค่ะ" รินลณีตอบทีมงานที่มาตาม

'พักผ่อนนะ แต่นอนเยอะๆระวังอืดหล่ะ พี่ไปทำงานนะ' รินลณีบอกลาไม่วายกระเซ้าหนุ่มรุ่นน้อง

.............................................................................................................................

Lek's Chapter

 

ทันทีที่ธีรเดชลืมตาตื่นก็คว้าโทรศัพท์มาส่งข้อความหาคนที่ฝันถึงทันที

 

'คิดถึง...' ธีรเดชพิมพ์ด้วยความรู้สึก แต่ก่อนจะได้กดส่งไปเขาก็เปลี่ยนใจ

 

'พี่จอยยยยยยยย ทำอะไรอยู่??' เฮ้ออออ อยากจะบอกว่าคิดถึงก็ไม่กล้า ธีรเดชเอ้ย!

 

หญิงสาวก็ไม่ปล่อยให้ธีรเดชต้องรอนาน

 

'ติ๊ง' เสียงไลน์ดังขึ้นสร้างยิ้มกว้างบนหน้าของธีรเดช

 

พี่จอย : แต่งหน้าอยู่

 

'แต่งทะมายยยย ไปหนายยย?' ธีรเดชตอบกลับด้วยการหยั่งเชิงอีกฝ่าย

 

พี่จอย : ทำงานค่า - -  

 

'งานอารายยยย งานอาเล็กรึเปล่า? :P ' ธีรเดชกระเซ้า

 

พี่จอย : ถ่ายแบบ 

 

เมื่อเห็นคำตอบธีรเดชก็ไม่รอช้าที่จะยิงคำถามต่อไปทันที

 

'ถ่ายคอนเซ็ปอะไรอ้ะะะ'

 

พี่จอย : รับหน้าร้อน

 

'เซะซี่เลยอ่ะดิ่~' ธีรเดชแซวแม้ว่าจะรู้สึกหงุดหงิด แม้จะรู้ว่าระหว่างเขาและรินลณีจะเป็นแค่พี่น้อง แต่ก็อดหวงพี่สาวคนสวยไม่ได้อยู่ดี

 

พี่จอย : เซ็กซี่ละหราาา? - - 

 

'ถ่ายเดี่ยวเหรอ?' ธีรเดชแทบทนรอคำตอบไม่ไหว และขอให้เขาคาดเดาถูก

 

พี่จอย : เปล่า 

 

คำตอบของหญิงสาวสร้างความหงุดหงิดในใจธีรเดช จนเขาพาลอยากรู้ว่าคนๆนั้นเป็นใคร

 

'ขอดูรูปหน่อยน้าาา' ธีรเดชอ้อน

 

พี่จอย : งานยังไม่เริ่มเลย

 

'ไม่ได้ขอรูปงาน ซะหน่อย ขอรูปพี่จอยตะหากกกก' ใครมันสนงานหล่ะ ใจเขาสนใจแต่พี่สาวคนสวยเท่านั้นแหล่ะ 

 

พี่จอย : ไม่ให้หรอก เด็กเอาแต่ใจ :P พี่แต่งตัวก่อนนะ

 

แม้จะหงุดหงิดแต่ธีรเดชก็อดอมยิ้มและอารมณ์ดีไม่ได้ 

 

'ห้อย ใจร้ายยย' แม้ประโยคจะตัดพ้อ แต่ก็เต็มไปด้วยความสุข

 

ระหว่างรอคำตอบจากรุ่นพี่สาว เขาก็เปิดไอจี เพื่อตอบแฟนคลับและพี่ๆ รวมทั้งเพื่อส่องรูปของรุ่นพี่สาว เขาเปิดดูภาพที่รุ่นพี่สาวโดนแท๊ก ซึ่งมันสร้างความหงุดหงิดกับเขาเป็นอย่างมาก 

 

ภาพของภาสกรที่ถ่ายหน้าแทบจะติดกับรุ่นพี่สาวของเขาที่อยู่ในชุดบางเบาแทบจะปกปิดเนื้อเนียนไม่มิด  พร้อมแคปชั่นใต้ภาพ ถ่ายแบบ พี่สาวคนสวย #หน้าร้อน #น้อยชิ้น #ขำๆ

 

'ติ๊ง' เสียงไลน์ของธีรเดชดังขึ้น 

 

พี่จอย : ว่าพี่เหรอ?

 

'อือ' แม้จะรู้ว่าเขาไม่มีสิทธิจะหวงหรือไม่พอใจ แต่ธีรเดชก็อดไม่ได้ที่จะน้อยใจ เขาขอรูปหน่อยไม่ได้ แต่กลับไปยิ้มหวานใส่กล้องภาสกร

 

พี่จอย : วันนี้เล็กว่างเหรอ?

 

'อือ' ธีรเดชตอบกลับสั้นๆ เพราะความน้อยใจ

 

พี่จอย : ดีจริงๆ อิจฉาเด็กน้อยจังเลยยย 

 

'อือ'

 

พี่จอย : เล็กเป็นอะไร? 

 

คำถามที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงของรุ่นพี่สาวดึงเขาออกจากความน้อยใจ จนเขารู้สึกผิด แต่ความหงุดหงิดก็มากเกินจะกลับมาเป็นปกติ เขาจึงตัดบท

 

'เปล่า เล็กนอนก่อนนะ'

 

พี่จอย : พักผ่อนนะ แต่นอนเยอะๆระวังอืดหล่ะ พี่ไปทำงานนะ

 

ธีรเดชอ่านข้อความ ก่อนจะวางโทรศัพท์ลง พยายามข่มใจที่กระวนกระวาย และค่อยๆข่มตาหลับลง

..................................................................................................................................

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

ใครจะไปหลับลง เนื่องจากในรูปของภาสกรได้แท๊กสถานที่เอาไว้ซึ่งไม่ห่างจากคอนโดเขานัก ธีรเดชจึงตัดสินใจขับรถออกมาทันที

"อ้าว อาเล็ก?" พี่เดช หรือ เดชาตากล้องประจำอลิซแมกกาซีน ทักทายธีรเดช

"พอดี เล็กออกมาทำธุระอ่ะพี่เลยแวะเอาของฝากมาให้พี่ๆ" ธีรเดชตอบอย่างคล่องแคล่ว

"พี่ๆหรือพี่จอย ฮ่าๆ" เดชาแซวธีรเดช

"โห พี่เดช " ธีรเดชอุทรณ์

"ฮ่าๆ งั้นไหนของฝากพี่หล่ะ" เดชาถามอย่างรู้ทัน

"นี่ไงครับ อันนี้ของพี่ๆนะครับ" ธีรเดชยื่นถุงใบใหญ่ไปให้เดชา

"แล้วอีกสองถุงของใครหล่ะ?" พี่ทีมงานที่นั่งอยู่ใกล้ๆแซว

"ของพี่จอยครับ" ธีรเดชชี้แจงด้วยใบหูสีแดง

"ก็น้าาาาาา ฮิ้ววววว" ทีมงานพากันแซว จนธีรเดชต้องรีบเดินออกมา

"พี่จอยแต่งตัวอยู่น่ะ ห้องขวาเลย" เดชาตะโกนไล่หลังธีรเดช

ธีรเดชเดินไปหาจุดหมายพร้อมรอยยิ้ม

"พี่จอย!"เสียงหนึ่งดังขึ้น

ธีรเดชชะงักและหยุดอยู่ในมุมที่มองเห็นอีกฝ่ายอย่างชัดเจน

"ว่าไง ซัน?" เสียงหวานคุ้นหูธีรเดชดังขึ้น

คำตอบจากภาสกรทำเอาของฝากในมือธีรเดชแทบหลุดมือ

"เดี๋ยวถ่ายเสร็จไปกินข้าวกับซันนะ" ภาสกรเอ่ยชวน

ธีรเดชยืนลุ้นคำตอบของหญิงสาว

"เอ่อ? ซันมีธุระอะไรเหรอ? คุยตรงนี้เลยก็ได้" รินลณีถามอย่าง งงๆ

"ก็เรื่องละครไง แล้วก็เรื่องโปรโมต" ภาสกรตอบ

"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผู้จัดการเราก็นัดแล้วนี่ ส่วนเรื่องโปรโมตก็ต้องรอการตัดสินใจของช่องก่อน" รินลณีชี้แจงก่อนจะเดินหลบออก

"ไม่อ่ะ ซันอยากไปนี่ครับ" เสียงขี้อ้อนของภาสกรดังขึ้น

"ปล่อยมือพี่นะ" เสียงรินลณีโวยขึ้น

และภาพที่เห็นทำเอาธีรเดชแทบพุ่งออกไป ภาสกรถือวิสาสะอะไรมาจับมือรุ่นพี่สาว ทั้งคำพูดคำจาแย่ๆ

"น่าพี่ ละครเราจะได้ดังๆ สร้างกระแสหน่อย ผมไม่ปล่อยนะถ้าพี่ไม่รับปากอ่ะ" ภาสกรตอบอย่างทะเล้น

"ไม่เอาน่า ซัน อย่าทำตัวเป็นเด็กๆ คนอื่นเค้ารอ ไปแต่งตัวได้แล้ว" รินลณีบิดข้อมือหนีพร้อมทั้งออกคำสั่ง

"พี่จอยยยย" ธีรเดชส่งเสียงดังออกไปด้วยน้ำเสียงทะเล้น เพราะทนไม่ได้ที่เห็นภาพตรงหน้า

"อ้าว เล็กมาได้ไง มาทำไมอ่ะ" รินลณีถามอย่างสงสัยและสะบัดข้อมือแรงขึ้นเพื่อให้พ้นจากมือของภาสกร

"เล็ก เอาของฝากมาให้อ่ะ" ธีรเดชชี้แจง

"มีแต่ของพี่จอยเหรอว่ะ? ของเราอ่ะะะ" ภาสกรแสดงคววามสนิทสนมกับธีรเดช

"ไม่ได้หยิบมา ไม่รู้ว่าแกอยู่อ่ะ ยืมตัวพี่จอยแปปนึงได้ป่ะ?" ธีรเดชเอ่ยก่อนคว้าแขนหญิงสาวออกมา

"เล็กมาได้ไงอ่ะ ไหนบอกว่านอนไง" รินลณีถามอย่างสงสัยขณะโดนหนุ่มรุ่นน้องลากตัวออกมา

"อยากมา ไม่ได้เหรอไง?" ธีรเดชพ้อเล็กน้อย

"ไม่ใช่มาไม่ได้ แค่แปลกใจ ขอบคุณน้าาา ของฝากน่ารักมากเลย" รินลณีว่าพลางหยิบพวงกุญแจในถุงกระดาษใบเล็กขึ้นมาแกว่ง

"ฮื่อ ชอบมั้ย" ธีรเดชถามพร้อมใบหูแดงๆที่ทำเอารินลณีหลุดขำ

"ขำอะไรอ่ะพี่" ธีรเดชถามอย่างสงสัย

"เปล่าาาาา ชอบๆ น่ารักดี มาแค่นี้เหรอ พี่ไปถ่ายต่อละนะ" รินลณีว่าพลางเดินออกมาเพื่อซ่อนรอยยิ้ม

"เล็กอยากมาชวนพี่ไป...." ธีรเดชนิ่งไป

"ไปไหนอ่ะ?" รินลณีถาม เมื่อเห็นชายหนุ่มเงียบไป

"ตอบมาก่อนว่าไปมั้ย ถ้าไปก็จะรู้ ไม่ไปก็ไม่รู้ไง" ธีรเดชยิ้มเจ้าเล่ห์

"ไม่อยากรู้หรอก" รินลณีว่าก่อนเดินต่อ

"แต่เล็กอยากให้พี่จอยไปอ่ะ" ธีรเดชเร้า

"งั้นเดี๋ยวรอพี่ถ่ายเสร็จก่อน พี่จะบอกอีกที รอได้มั้ย" รินลณีพูดพร้อมรอยยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าปั้นยากของธีรเดช

"หรือถ้าเล็กมาแค่เพื่อชวนพี่ แล้วรอไม่ได้ พี่ก็ไม่ว่าอะไรน้าาาา" รินลณีว่าต่อ ก่อนเดินออกไปทิ้งให้ธีรเดชยืนอยู่กับใบหูแดงๆ

"รอได้อยู่แล้ว" ธีรเดชยิ้มอย่างน่าหมั่นไส้ก่อนเดินไปนั่งข้างๆเดชา

รินลณียิ้มตาม

ธีรเดชนั่งรอรินลณีด้วยความหงุดหงิดใจราว 15 นาที ไอนั่งรอนานแค่ไหนเขาก็รอได้ แต่ต้องมาทนเห็นพี่สาวคนสวยของเขาโดยแตะนู่นแตะนี่ด้วยมือจากผู้ชายคนอื่นนี่สิ ทำเอาเขาหงุดหงิดแทบเป็นบ้า หญิงสาวของเขาก็ยิ้มกว้างและดูมีความสุขซะเหลือเกิน เขาเข้าใจว่ารินลณีเป็นมืออาชีพ และนี่คืองานที่เธอรักแต่ก็ทำใจไม่ได้

"ซัน หวานกว่านี้ มองตาเหมือนรักมาก จนไม่มีทางยอมเสียเขาไปสิ" เดชาพูดบิ้วท์ นั่นอาจจะทำให้ภาสกรดูหวานและกระชับอ้อมแขนมากขึ้น ในทางกลับกันอารมณ์ของธีรเดชยิ่งคุกรุ่นในใจจนแสดงออกมาทางสีหน้า

"เล็กไปทำดูสิ" เดชาเสนอ

"ฮะ? ไม่ดีกว่าครับ" ธีรเดชปฏิเสธ พร้อมปรับอารมณ์ลง

"น่าลองดูหน่อยๆ" ภาสกรเริ่มเชียร์

"จอยว่าไง?"เดชาถามความเห็นจากนางแบบสาว

"ได้ทั้งนั้นเลยค่ะ ให้ซันพักหน่อยก็ดี หน้าน้องเค้าซีดๆ" หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงสบายๆ และโกหกเรื่องของภาสกร เพราะตอนถ่าย ภาสกรพูดจาก่อกวนเธอตลอดจนเธอแทบไม่มีสมาธิทำงาน

"เดี๋ยว อาเล็กลองไปถ่ายดูนะ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่งหน้าซะ นี่ก็ใช่ธีมคู่รักหน้าร้อน อ้าวใครก็ได้พาอาเล็กไปแต่งหน้าแต่งตัวหน่อย"เดชาอธิบายคอนเซ็ปงานและบังคับธีรเดชโดยการให้ทีมงานดึงตัวไปจัดการทันที

รินลณีสังเกตเห็นสีหน้าไม่พอใจของธีรเดชมาครู่ใหญ่ เมื่อธีรเดชแต่งตัวเร็จและเริ่มถ่ายเธอจึงถือโอกาสถามเบาๆ

"เล็กเป็นอะไรรึเปล่า สีหน้าไม่ค่อยดีเลยนะ" รินลณีถามอย่างกังวล และเผลอเอามือไปแตะหน้าธีรเดชเบาๆโดยลืมว่ากล้องกำลังจับภาพมาที่พวกเขา

"ดีครับดี แบบนั้นแหล่ะ อาเล็กมองแบบนั้น จอยยิ้มนิดนึงครับ" เสียงพี่เดชาดังขึ้นดึงสติของรินลณีให้ผละมือออกจากหน้าของธีรเดช

"เปล่า" ธีรเดชตอบเสียงแผ่ว

"จอย มือไว้เหมือนเดิมเลยครับ ดีครับ ดี" เดชาตะโกนสั่งมา รินลณียกมือขึ้นแตะแบบงงๆ

"ดีมากครับ หวานมาก เล็กมองพี่จอยหน่อย สบตาครับ สบตา" เสียงเดชาดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เมื่อทั้งคู่สบตากัน รินลณีเห็นความผิดปกติได้ในทันที "ถ้าเล็กไม่พอใจอะไรเล็กบอกพี่นะ ถ้าไม่อยากถ่ายบอกพี่นะ"รินลณีพูดอย่างเป็นห่วง

"เปล่าหรอก เล็กก็แค่หวง..." ธีรเดชพูดแผ่วเบาเมื่อรับรู้ถึงความเป็นห่วงในน้ำเสียง จนสติของเขากลับมา แต่ก็ช้าเกินไป เขาพลั้งปากออกไปแล้ว

สีหน้าของรินลณีแดงเข้มขึ้นแข่งกับใบหูของธีรเดช

"อืมมมมม"

............................................................................................................................