คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7 :: ไม่เคย
-ไม่เคย-
Jungkook part
คือตอนนี้ผมคิดดีแล้วใช่ป้ะ? ว่าจะย้ายมาอยู่กับไอนี่… ทำยังไงก็ไม่ทันแล้วล่ะครับ เพราะตอนนี้ผมยืนอยู่ที่หน้าห้องมันเรียบร้อยละฮ้ะ - -
แน่นอนครับ ห้องของมันไม่ธรรมดา มันไม่ใช่ห้องรกๆเหมือนพวกผู้ชายโสโครกทั่วไป(เช่นผม?) ไม่ใช่ห้องเล็กๆที่คนฐานะปกติจะซื้อไว้อาศัยอยู่ ..เอาง่ายๆนะ มันไม่ใช่ห้องครับ แต่คือมันซื้อเองทั้งคอนโด! บ้าเหอะ!! ห้องมีเป็นร้อยคือมึงซื้ออยู่คนเดียว? เพื่อ?
“มึงจะซื้อทำไมทั้งคอนโดวะ มึงอยู่คนเดียวเนี่ยนะ?”
“กูเลี้ยงผี..” ตาเถร!! เนื่องจากตัวผมเองเป็นคนที่กลัวผีโคตรของโคตร เลยตกใจจนเผลอกอดไอวีซะแน่น..
“มึงพูดจริงป้ะเนี่ย…” ผมกวาดสายตามองไปทั่วตึก ตอนนี้มันก็จะดึกแล้วด้วย …แม่งเอ๊ย ย้ายกลับตอนนี้ยังทันมั้ยวะ?
“กูพูดเล่น ซื้อไว้เฉยๆแหละ เงินมันเหลือ” แหมมม! รวยจังนะครับคุณมึง ไม่อยากจะอวด กูก็เคยรวยมาก่อนล่ะวะ! ..
“กูไม่ชอบอยู่คอนโดแบบนี้ว่ะ กูกลัว” ความจริงผมก็ไม่ได้กลัวอะไรมากหรอก แค่อยากจะลองดู ว่ามหาเศรษฐีอย่างคุณวีที่มีเงินเหลือแล้วซื้อคอนโดอยู่เองจะสามารถซื้อบ้านหลังจิ๊บๆให้ผมอยู่รึเปล่า
“ก็มีบ้านพักติดทะเลอยู่ ไปมั้ยล่ะมึง? นานหน่อยนะ” ขุ่นพระ!! ผมว่าคอนโดพันห้องของมันก็ว่าแพงแล้วนะ นี่มันยังมีบ้านพักติดทะเลอยู่อีก ..รวยไปไหนครับคุณชาย = =
“โหววววว! ที่นี่สวยดีอะ เลือกที่ได้เจ๋งเป้ง!!” ร่างเล็กยืนกางแขนรับลมอยู่ริมชายหาด ใบหน้ายิ้มแย้มดูมีความสุข ร่างสูงที่เดินตามหลังมาเห็นดังนั้นก็อดที่จะยิ้มไม่ได้
“ทำเหมือนไม่เคยมาทะเลเลยนะมึง” ร่างสูงเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างๆร่างเล็ก โดยที่ไม่ได้หันหน้าไปมองร่างเล็กเลย…
จองกุกที่ดูร่าเริงสดใสเมื่อครู่นี้ ตอนนี้กลับยืนก้มหน้านิ่งไม่พูดอะไร ‘ทำเหมือนไม่เคยมาทะเลเลยนะมึง’ ใช่.. จองกุกไม่เคยมาทะเลตั้งแต่เกิดมา เค้าอยู่แต่ในบ้านไม่ได้ออกไปไหน ส่วนตอนโตเค้าก็เอาแต่เรียนจนแทบไม่มีเวลาเที่ยว ปิดเทอมก็ทำงานพิเศษ..
“เออ กูไม่เคยมา” จองกุกพูดจบก็วิ่งเข้าไปในบ้านอย่างเร็ว เหลือแต่วีที่ยังยืนงงกับท่าทีแปลกๆของร่างเล็กอยู่..
“จองกุก!! จองกุก!! มึงอยู่ไหนวะ!” วีตะโกนเรียกชื่อร่างเล็กเสียงดังลั่นบ้าน แต่ก็ไร้วี่แววการตอบรับจากร่างเล็ก.. เหลือแต่ห้องนอนห้องสุดท้ายที่วียังไม่ได้เปิดเข้าไปดู..
“ฮึก! ฮือออ.. อึก! ฮือออ..” เสียงสะอื้นหนักดังมาจากห้องที่วีกำลังจะเปิดประตูเข้าไป วีแนบหูชิดกับประตูเพื่อฟังให้แน่ใจว่าเป็นเสียงของจองกุกจริงๆ..
เมื่อแน่ใจแล้วว่าเสียงสะอื้นนั้นเป็นเสียงของร่างเล็ก วีจึงเปิดประตูเข้าไปทีละนิด.. ก็เห็นร่างเล็กนั่งกอดเข่าพร้อมกับฟุบใบหน้าลงไปด้วยอยู่บนเตียง ลำตัวกระตุกไปพร้อมกับเสียงสะอื้น วียืนนิ่งไปซักพักเพราะยังรู้สึกงุนงงกับอาการแปลกๆของร่างเล็กอยู่ เมื่อได้สติวีจึงรีบพุ่งตัวเข้าไปนั่งข้างๆร่างเล็กพร้อมกับใช้มืออีกข้างลูบหลังเป็นเชิงปลอบใจไปด้วย
“มึงร้องไห้ทำไมวะ กูทำไรผิดเนี่ย” ร่างสูงคลานไปนั่งตรงหน้าร่างเล็ก แล้วยกมือทั้งสองข้างพยายามจับหัวร่างเล็กเพื่อให้เงยหน้าขึ้นมา ..ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมาทีละนิดอย่างไม่ขืน ดวงตาและจมูกแดงก่ำ น้ำตายังคงไหลอยู่เสมอ ร่างเล็กเบะปากร้องไห้เหมือนเด็กๆ วีเห็นจึงแอบอมยิ้มเล็กน้อย
“กะ ก็.. ฮึก! ก็กูมะ อึก! ไม่เคยมา ทะเล ฮือออ..”
“โอ๋โอ๋ ..ร้องไห้เรื่องแค่นี้ ช่างมันเถอะ มึงก็มาแล้วนี่ไง” วีใช้มืออีกข้างลูบหัวร่างเล็กเบาๆ พร้อมกับใช้มืออีกข้างที่ว่างอยู่ขึ้นมาเกลี่ยน้ำตาที่แก้มร่างเล็กไปด้วย
“ฮึ่ย! เอามือมึงออกไปเลย! ฮึก! กูไม่ใช่เด็กๆแล้วนะเว้ย!!” ร่างเล็กปัดมือของคนตรงหน้าจนกระเด็นออกไป
“เออๆ มึงนี่เดาอารมณ์ยากจัง กูไปอาบน้ำก่อนละ มึงจะอาบต่อรึเปล่า?” ร่างเล็กพยักหน้าตอบ
“งั้นมึงก็นอนรอตรงนี้แหละ อย่าลุกไปไหน นี่บ้านกู” แล้วร่างสูงก็เดินเข้าห้องน้ำไป ปล่อยให้ร่างเล็กนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงเพราะไม่รู้จะทำอะไรดี จองกุกมีมารยาทพอที่จะไม่ทำอะไรตามใจชอบที่บ้านคนอื่น.. จู่ๆก็มีเสียงดังมาจากห้องน้ำจนร่างเล็กที่นอนอยู่สะดุ้งตัว
“จองกุก!! ฟองเข้าตากู!! ช่วยกูด้วย!!”
“มึงก็เอาน้ำราดเองดิวะไอฟาย!”
“กูมองไม่เห็นเว้ย! มาช่วยกูหน่อยตากูจะบอดแล้ว!!”
“เออ!! ไอคนรวยจอมเบ้อะ!” ร่างเล็กเดินกระแทกเท้าเข้าไปในห้องน้ำ ..เค้าเดินเข้าไปอย่างไม่คิด ไม่คิดเลยว่าคนข้างในจะเปลือยอยู่
“เห้ยเชี่ย!! ไมไม่ใส่เสื้อวะ!!” ร่างเล็กรีบเอามือปิดตาทั้งสองข้างไว้อย่างเร็ว
“ช่างมันก่อนเหอะ! ตากูจะบอดแล้วโอ้ย!!” ร่างสูงร้องเสียงดังแต่ร่างเล็กก็ยังคงเอามือปิดตาอยู่..
"......"
“ไอควาย! มึงก็อย่ามองตรงนั้นดิวะ ตากูจะบอดแล้วเห้ย!!” ร่างเล็กค่อยๆผละมือออกทีละนิด ทำท่าจะเอื้อมมือเข้าไปเช็ดให้อย่างกล้าๆกลัวๆ ..แต่จู่ๆร่างสูงก็กระชากตัวจองกุกเข้ามากอดไว้แน่นจนตัวทั้งสองคนแนบชิดกัน..
“เห้ยย!! มึงทำไรเนี่ย! ปล่อยกู!!!” ร่างเล็กพยายามแกะมือร่างสูงออกแต่ก็ไม่ได้ผล
“อยู่อย่างงี้ล่ะ!! มึงจะได้ไม่เห็นน้องชายกู เอ้า!! เช็ดตาให้กูซะ!!”
ตอนนี้จองกุกแทบทำตัวไม่ถูก ใบหน้าเค้าขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างเห็นได้ชัด.. ร่างเล็กค่อยๆใช้มืออีกข้างไปจุ่มน้ำในอ่างแล้วมาเช็ดตรงบริเวณรอบดวงตาของวี เมื่อวีลืมตาขึ้นมาแต่เค้าก็ยังคงกระพริบตาถี่ๆเหมือนยังแสบตาอยู่ จองกุกจึงหยิบแก้วตรงขอบอ่าง เปิดก๊อกใส่น้ำจนเต็มแก้ว แล้วเอามาราดรอบดวงตาของวีทั้งสองข้าง ..
“ม่ะ ..มึงหายยังวะ” วีค่อยๆลืมตาขึ้นมา ตอนนี้ทั้งสองคนหน้าใกล้กันมาก ทั้งคู่จ้องตากันอยู่นาน..
“มึงไม่ใช่แทฮยองจริงๆหรอวะ วี….”
______________________________________________
อัพแล้วเด้อออออออออออออออ:D
ดีใจที่ยังมีคอมเม้นท์ให้อ่าน55555555555
ขอบคุณทุกคนที่อ่านแล้วเม้นท์น้า :)
ความจริงไรท์ยังไม่ได้สอบเยย แต่ที่หายไปเพราะไปตจว.มาตะหากแหละจุ้จุ้-.-
ไรท์อัพไถ่โทษละน้าT^T
แชพต่อไปอาจนานหน่อยเพราะรอบนี้ไรท์ต้องเตรียมสอบจริงๆแล้วล่ะ-^-
ทุกคนก็คงจะอยู่ในช่วงสอบด้วยอ่ะเด้! ไฟ้ว์ติ้ง!!
ระหว่างที่ไรท์หายไปก็เมนชั่นมาเม้าท์กันได้นะ @CRS_BABy (พอดีเป็นพวกชอบสิงทวิต)
พูดมากพอและเจอกันแชพหน้าจ้า!
อ่านแล้วเม้นท์ด้วยมันเป็นกำลังใจของไรท์นะครับ<3
ความคิดเห็น