คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : { SF } ; SORRY I'M SORRY
SORRY I'M SORRY
헷갈리게 돌려서 말하지마
อย่าปั่นหัวผมเล่น อย่าทำให้ผมสับสนแบบนี้
“พี่ไม่ว่างหน่ะ พี่ขอโทษนะ ไว้วันหลังละกัน”
“... แต่”
“พี่ติดธุระจริงๆนะฮยองจุน”
“... ครับ”
ร่างโปร่งพูดพลางรับคำพร้อมกับวางสายโทรศัพท์ลงแล้วเก็บเข้ากระเป๋ากางเกง หยดน้ำที่กำลังตกลงมาตามแรงโน้มถ่วงไม่ได้ทำให้คนที่ยืนอยู่หน้าร้านเค้กเหน็บหนาวหากแต่กลับยืนอยู่อย่างนั้น ความหนาวเย็นในครานี้เทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่เขาเพิ่งได้ยินจากคนที่เขารัก
วันนี้เป็นวันเกิดของเขา
แต่คนที่เขารักกลับไม่เคยใส่ใจมัน
ฮยองจุนยังคงเดินตากฝนดั่งตุ๊กตาที่ไร้ชีวิต ใบหน้าสดใสและอ่อนหวานในตอนนี้กลับดูซีดและเศร้าศร้อย หนทางที่เขากำลังเดินอยู่กลับดูมืดมนดั่งเขาวงกตที่มองหาทางออกไม่พบ
“สุขสันต์วันเกิดนะครับ ผมรักพี่นะ”
เสียงคุ้นเคยดังขึ้นมาจากด้านหลังนั้นทำให้ร่างโปร่งหันไปมองโดยทันที ภาพของคนรักที่เขารักมากที่สุดกำลังจุดเทียนเพื่อฉลองวันเกิดให้กับรุ่นพี่ที่มีหน้าตาน่ารักคนหนึ่งด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุข บรรยากาศภายในร้านเค้กแห่งนั้นอบอวลไปด้วยความอบอุ่นและสดใสและร่างสูงก็ได้มอบของขวัญให้กับเจ้าของวันเกิดด้วยเช่นกัน
พี่ฮยอนจุงจูบกับพี่ฮเยจองเพื่อแทนของขวัญวันเกิด
ร่างโปร่งที่ยืนตากฝนอยู่มีหยดน้ำไหลออกมาจากดวงตาและหยดลงกับพื้นตามแรงโน้มถ่วงของโลก ฝนที่ตกลงมาหนักจนทำให้ไม่สามารถแยกแยะออกได้ว่าสิ่งไหนคือหยดน้ำตาหรือหยดน้ำฝน ฮยองจุนยังคงยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น มองภาพคนรักของเขาจูบกับ ‘คนอื่น’ อย่างไม่วางตา จนกระทั่งร่างสูงที่นั่งอยู่ในร้านเหลือมองมาเห็นโดยพอดี
다 알았어 그 입 좀 다물어봐
ผมรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว เพราะฉะนั้นก็หุบปากไปเสียที
“ฟังพี่ก่อนนะฮยองจุน อย่าเพิ่งวิ่งหนีพี่”
ร่างสูงที่วิ่งหอบออกมาจากร้านเพื่อตามฮยองจุนมาอย่างรวดเร็วก่อนที่จะฉุดแขนรั้งเอาไว้
“มันไม่ใช่อย่างที่นายคิด”
“…”
“พี่แค่มาฉลองวันเกิดกับรุ่นพี่”
“…”
“เราเป็นแค่พี่น้องกัน”
“’งั้นหรอครับ? แล้วจูบเมื่อกี้มันคืออะไรหล่ะ?”
“…”
“พี่รู้ไหมครับ... ว่าวันนี้มันเป็นวันเกิดของผม”
“…”
“ผมโง่มามากพอแล้ว และผมจะไม่โง่อีกต่อไป”
나를 밀어내려고 자꾸 지워보려고
คุณพยายามผลักไสผม ลบผมออกจากชีวิตของคุณ
‘วันนี้ผมไปหาพี่ได้ไหมฮะ?’
‘อย่ามาเลย พี่ไม่ว่างหน่ะ’
‘วันนี้มากินข้าวด้วยกันไหม? ผมจะทำสุดฝีมือเลยนะ!’
‘พอดีพี่ติดงานน่ะ ทานคนเดียวไปละกันนะ’
‘วันนี้ผมทำข้าวกล่องมาให้~’
‘พี่ไม่ชอบอะไรแบบนี้’
ทุกประโยคที่ร่างสูงตรงหน้าเคยพูดนั้นยังตราตรึงอยู่ในหัว ทุกคำพูดที่กรีดหัวใจจนเป็นแผลเหวอะหวะอย่างไม่มีทางที่จะรักษาแต่คนที่ทำร้ายกลับไม่เคยคิดจะใส่ใจมัน ฮยอนจุงเริ่มเปลี่ยนไปจนเขารู้สึกกังวล ได้แต่คิดว่าตนเองนั้นทำอะไรผิดแต่สุดท้ายก็ไม่พบคำตอบนั้น
그래 됐어 그만하면 됐어
แค่นี้มันก็มากพอแล้ว มากพอเกินที่ผมจะรับไหว
“ผมไม่เคยมีคนอื่น”
“…”
“ผมไม่เคยนอกใจพี่”
“…”
“ผมทรมาน”
“…”
“ผมแบกความเจ็บปวดนี้ไว้ไม่ไหวแล้วจริงๆ”
“...”
(I Don`t Know Baby I Don`t Go)
다른 여자 말고 널 사랑해서 더
ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงไปจากคุณไม่ได้
อาจจะเป็นเพราะผมรักคุณแค่คนเดียวและไม่เคยคิดที่จะมองใครอื่น
ถึงแม้ว่าจะมีคนอื่นมารุมล้อมแต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้ร่างบางนึกเปลี่ยนใจจากร่างสูงเลยสักครั้ง ฮยองจุนยังคงมีแต่ฮยอนจุงอยู่เสมอ คนเดียวตลอดมา แต่ทุกครั้งที่เขาแสดงท่าทีว่าเป็นคนรักของร่างสูงก็ต้องกลับโดนรำคาญแล้วถูกไม่สนใจอยู่ร่ำไป... เขาทำอะไรผิดงั้นหรอ?
ไม่ว่าจะไปที่ไหนแต่สุดท้ายจุดหมายปลายทางก็ต้องมาจบหน้าหอพักที่เขาสองคนนั้นอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ต้องนึกถึงแต่ฮยอนจุงอยู่เสมอ ทั้งเป็นห่วงและหวง... ต้องกลับมานั่งรอที่หอพักเพื่อรอคอยร่างสูงกลับมา เขาหนีไปไหนไม่ได้
“แล้วพี่หล่ะ... มีคนรักกี่คนกันแน่?”
붙잡고 싶었어
우린 여기 까지만
ผมอยากที่จะฉุดรั้งคุณเอาไว้
แต่สุดท้ายเราก็มาได้แค่นี้
‘อย่าไปได้ไหม... พี่ฮยอนจุง อยู่กับผมเถอะนะ’
‘ขอโทษนะ พี่ติดธุระ’
‘พี่รักผมไหม?’
‘ถามอะไรแบบนั้น’
ทุกการเหนี่ยวรั้งและทุกคำถามในอดีตก็ยังคงอยู่ ฮยองจุนไม่มีวันลืมมัน เขาพยามที่จะฉุดรั้งฮยอนจุงเอาไว้ พยายามพร่ำบอกรักหากแต่ทุกอย่างกลับไม่ดีขึ้นเลยสักครั้ง
Sorry I`m Sorry Baby I`m Sorry
다시는 그런 말 하지마
이렇게 점점 더 널 지워버리면 돼
널 잊어 줄게 Go Away 그만해
ผมเสียใจ,
ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีกแล้วหล่ะ
ผมอยากจะลบคุณออกจากใจให้ไม่เหลืออะไรอีก
ผมจะลืมคุณ หนีไปให้ไกล แล้วจบเรื่องนี้เสียที
“พี่หมดรักผมแล้วใช่ไหมหล่ะ?”
“…”
“งั้นรักของเราก็ควรจบแค่นี้เสียที”
ร่างโปร่งพูดขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ยังไหลอยู่อย่างไม่ขาดสาย ความเจ็บนี้ยังคงอยู่และไม่ว่าอย่างไรก็ไม่เคยขิน น้ำฝนที่หนาวเย็นไม่ได้ช่วยบรรเทาจิตใจที่บอบช้ำของเขาเลยสักนิดเดียว
“พี่เสียใจ”
“…”
“พี่ขอโทษ”
“…”
“พี่ขอโทษจริงๆ”
“แต่ผมไม่ให้อภัย”
Sorry I`m Sorry Baby I`m Sorry
너 아니어도 난 괜찮아
아무런 말도 날 잡아보려 하지마
더 듣기 싫어 Sorry I`m Sorry
ผมเสียใจจริงๆ
หากว่าคนคนนั้นของผมไม่ใช่คุณ มันก็คงจะไม่เป็นอะไร
ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้วหล่ะ ไม่ต้องมาฉุดรั้งผมเอาไว้
ผมไม่อยากได้ยินอะไรอีกแล้วทั้งนั้น Sorry I`m Sorry
คำแก้ตัวต่างๆถูกเปล่งออกมาจากร่างสูงที่อยู่ตรงหน้า แต่คำพูดเหล่านั้นกลับผ่านโสตประสาทของร่างโปร่งไปเสียสนิทเพราะคนที่รับฟังไม่คิดจะใส่ใจ สิ่งที่พูดออกมานั้นไร้ความหมายทั้งหมด ฮยอนจุงนิ่งเงียบไปสักพักเมื่อเห็นว่าไม่มีปฏิกิริยาตอบรับจากคนที่อยู่ตรงหน้าเขาเลย
“ทุกครั้งที่ผมเป็นห่วงพี่”
“…”
“ผมหวงพี่”
“…”
“ผมรักพี่มากขนาดนี้”
“…”
“สุดท้าย พี่ก็ทำให้ผมได้รู้ว่า”
“…”
“เราคงไม่ได้เกิดมาคู่กัน”
정말 너무 뻔해 넌 내 앞에서
말도 안 되는 뻔한 거짓말만
เมื่ออยู่ตรงหน้าผม คุณกลับแสร้งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
พูดจาเพ้อเจ้อ กล่าวคำโกหกหลอกหลวง
‘พี่ฮยอนจุงไปไหนมาหรอฮะ?’
‘หืม พี่ออกไปทำงานมาหน่ะ’
‘เมื่อวานพี่ออกไปไหนกลับใครมาหรอ?’
‘ใคร? พี่ไม่เคยไปไหนสักหน่อย’
‘แต่เพื่อนผมบอกมา...’
‘เหลวไหลทั้งเพ ไร้สาระ’
나를 사랑했다고 하지마
No o o o o 너 어 어 어 언
อย่าบอกเลยว่าคุณรักผม
ทั้งๆที่คุณไม่ได้รักผมเลย
‘วันนี้ครบรอบหนึ่งปีแล้วฮะพี่ฮยอนจุง~’
‘อืม’
‘ผมรักพี่นะ’
‘รักมากๆเลยด้วย’
‘รักมากที่สุดเลย’
ร่างโปร่งพร่ำกล่าวคำบอกรักติดกันจนแทบไม่หายใจ ทุกคำพูดที่เปล่งออกไปล้วนแต่เป็นความในใจทั้งสิ้น
‘แล้วพี่รักผมไหม?’
‘…’
‘หืม~~’
‘รักสิ’
(I Don`t Know Baby I Don`t Go)
네가 뭐라고 내가
좋았는지 이제는 후회가 돼
우린 여기 까지만
ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงไปจากคุณไม่ได้
คุณคือคนที่ผมเคยรักจริงๆหน่ะหรอ?
ผมเสียใจจริงๆ
แต่สุดท้ายเราก็ต้องจบกันเพียงเท่านี้
‘ฮยองจุนอา~ สุขสันต์วันเกิดนะ พี่รักนายนะตัวเล็กของพี่’
‘ผมรู้แล้วหล่ะน่า ผมจะสำลักความสุขตายอยู่แล้วนะ!’
‘ฮยองจุนของฮยอนจุง~ อยากจะประกาศให้โลกรู้เลยนะเนี่ยว่าในที่สุดนายก็เป็นแฟนพี่’
‘บ้า! ผมเขินนะ’
ฮยอนจุงที่แสนดียังคงอยู่ในความทรงจำเขา ฮยอนจุงที่เคยรักเขายิ่งกว่าใคร แต่ในตอนนี้กลับไม่ใช่อย่างนั้นอีกแล้ว ร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าเขาเปลี่ยนไป...
ร่างโปร่งมองร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่เจ็บปวด เขาเสียใจมากจริงๆที่ต้องมาพบเจอกับความรู้สึกแบบนี้
“ผมจะไป”
“…”
“ไปจากพี่”
“…”
“ผมไม่เคยคิดเลยว่ามันจะจบแบบนี้”
나는 이렇게 힘든데
정말 너는 아무렇지 않아
이제 알았어 나
넌 나를 사랑하지 않아
넌 나를 사랑하지 않아
ผมทรมานมาตลอด
แต่คุณกลับเพิกเฉยและไม่รู้สึกอะไร
ผมรู้ทุกอย่างดี
ว่าคุณไม่รักผมแล้ว
ไม่รักผมอีกแล้วจริงๆ
“ถึงผมไม่อยู่...”
“…”
“พี่ก็คงจะไม่เป็นอะไร”
“…”
“สุดท้าย ผมก็คือคนที่เจ็บคนเดียว”
Uh uh uh uh uh uh uh uh
너에게 미쳤었는지 왜
Uh uh uh uh uh uh uh uh
그런 너를 사랑했는지
ทำไมผมถึงหลงรักคุณขนาดนี้
ทำไมผมถึงต้องรักคนแบบคุณ?
“ผมรักพี่มาก”
“…”
“ต่อให้พี่เลวแค่ไหน”
“…”
“ผมก็ลืมพี่ไม่ได้ ลืมพี่ไม่ลง”
“…”
“ผมเหมือนถูกสาบ”
“…”
“ไม่ว่ายังไง ผมก็ยังรักพี่”
Sorry I`m Sorry Baby I`m Sorry
다시는 그런 말 하지마
이렇게 점점 더 널 지워버리면 돼
널 잊어 줄게 Go Away 그만해
Sorry I`m Sorry Baby I`m Sorry
너 아니어도 난 괜찮아
아무런 말도 날 잡아보려 하지마
더 듣기 싫어 Sorry I`m Sorry
“เราจบกันแค่นี้เถอะครับ พี่ฮยอนจุง”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
แก้ให้แล้วนะคะ:)
รถชนะโพลค่ะ
ความคิดเห็น