ค่ายสอวน.เคมี

สำหรับผมค่ายสอวน.เป็นค่ายที่ให้อะไรหลายๆอย่างมาก (หลายๆคนในค่ายก็น่าจะคิดแบบเดียวกันมั้ง555) จุดเริ่มต้นจริงๆคือตอนที่ผมเข้าค่ายสอวน.ฟิสิกส์ดาราศาสตร์ ม.ต้น ศูนย์มข. ผมเป็นคนที่มีความฝันว่าโตขึ้นจะเป็นนักดนตรีอาชีพ แต่พอได้เข้าค่ายทัศนคติที่ผมมีต่อวิชาวิทยาศาสตร์เปลี่ยนไป(พอสมควร) จากที่ตั้งใจจะเข้าเรียนสายศิลป์ทั่วไปได้เข้ามาเรียนสายวิทย์-คณิต ผมย้ายมาเรียนต่อที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานครผ่านไปหนึ่งปีการศึกษาขึ้นชั้นม.5 ช่วงปิดเทอมผมก็นั่งคิดเล่นๆว่าจะสอบอะไรดี (ตอนม.4ไม่สะดวกไปสอบ) และตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าผมคิดอะไรของผมถึงได้เลือกสอบวิชาที่อ่อนและเกลียดที่สุดคือวิชา "เคมี" (คะแนนสอบปริมาณสารที่โรงเรียนผมได้ 2 เต็ม 20 คะแนนดิบไม่มีหารด้วยนะ5555) ผมก็ลองหยิบโจทย์ข้อนึงมานั่งทำ ข้อนั้นเป็นข้อที่ง่ายมากๆ ทำจริงๆ 2 นาทีก็เสร็จ แต่วันนั้นใช้เวลาคิดไป 3ชั่วโมง!!!!! แม่เจ้า แล้วฟีลลิ่งแบบจากที่เราทำไม่ได้แบบไม่ได้เลยแต่ในที่สุดเราทำได้ ตอนนั้นร้องลั่นบ้านอ่ะ บอกกับตัวเองว่า " เห้ย กูก็ทำได้นี่หว่า" **จำไว้นะครับ ถึงแม้บันไดขั้นมันอาจจะสูงแต่ก็ใช่ว่าเราจะไต่ขึ้นมาไม่ได้**