หวังเหมยฮวา ... บิดาข้าคือท่านราชครู *จบแล้ว

            กลางสระบัวกว้างใหญ่ในจวนราชครูหวัง  เหน็บหนาว  อ้างว้าง  คุณหนูรองบุตรสาวที่เกิดในฮูหยินใหญ่ผู้ล่วงลับลอยคว้างอยู่กลางสระโดยไร้ซึ่งผู้พบเห็นนานเกินพอที่จะทำให้คนคนหนึ่งสิ้นชีพลง  ใช่  นางกำลังสิ้นแล้วซึ่งลมหายใจบนโลกใบนี้  ไม่มีคนรู้ไม่มีใครเห็น  ผู้ที่กระทำการอุกอาจก็หายลับไป ไม่มี ไม่มีผู้ใดทั้งนั้นที่จะช่วยเหลือนาง

                อีกฟากของกาลเวลา  กานพลู  หมอศัลกรรมสุดสวยเจ้าของคลินิกเสริมความงามอันลือชื่อกำลังเจอวิกฤตครั้งยิ่งใหญ่ของชีวิต  รถ 4 ห่วงคู่ใจที่พาเธอท่องไปทุกๆที่กำลังพาเธอดิ่งลงคลองเพราะเหตุฝนตกถนนลื่น  การตายที่ไม่คาดฝันทำให้หญิงสาวแทบจะไม่รู้ตัว หัวเธอกระแทกกับพวงมาลัยอย่างจัง  ความที่ไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัยทำให้เธอหมดสติแทบจะทันที  ไม่รู้สึกถึงน้ำที่กำลังท่วมตัวรถด้วยซ้ำ ชีวิตในชาตินี้ของเธอสิ้นสุดแล้ว

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

“นางแพศยาข้าจะฆ่าเจ้า” ฟางจิ้งหรูภรรยารองของบิดาหมดความอดทนในที่สุด  นางพุ่งเข้ามาสุดกำลังพร้อมปิ่นในมือหวังจะจัดการเหมยฮวาให้ได้ 

ผู้คุ้มกันราวกับเจอเรื่องน่าตกใจที่สุดในชีวิต  หากคุณหนูรองเป็นอันใดหัวของพวกเขาจะรักษาไว้ได้รึไม่ก็สุดรู้ 

เพี้ย!!!

ฮูหยินรองหยุดตัวเองลงพร้อมแรงตบจากสามีที่โผล่มาในชั่วลมหายใจสุดท้ายพอดี  ร่างของนางกองลงกับพื้น  นางถูกสามีทำร้ายครั้งแรกทั้งยังต่อหน้าบ่าวไพร่  นางทำผิดอันใดครานี้คนทั้งจวนก็เห็นว่านางสองแม่ลูกอยู่ในส่วนของนาง  มีเพียงเด็กสารเลวนี่เท่านั้นที่เข้ามาทำลายข้าวของและทำร้ายพวกนางเหมือนคนบ้ามิมีผิด

“เจ้าลองพูดใหม่ว่าจะฆ่าผู้ใด”  หวังเสวี่ยเฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบมือที่เคยตบภรรยารองตอนนี้เขาใช้สองมือนั้นโอบอุ้มเหมยฮวาเข้าสู่อ้อมกอด  เหมยฮวาทำตัวว่าง่ายโผเข้าอ้อมกอดของบิดาทันที  อยากรู้เหมือนกันว่างิ้วฉากนี้จะจบลงเช่นใด

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

“ปลดเสื้อ”  สตรีหน้าตายนางจะขืนใจเขาใช่หรือไม่  ถึงกับจะถอดเสื้อผ้าเขามิมีทางยอมนางเด็ดขาดในเมื่อวันนี้เขารู้ตัวนางจะมิมีทางได้แตะต้องเนื้อตัวของเขาแน่

“เหตุใดข้าต้องถอด”  กริยาหวงเสื้อของอีกฝ่ายทำเอาเหมยฮวาวางหน้าไม่ถูก  นางทำอันใดผิดไปในเมื่ออีกฝ่ายร้องขอให้นางช่วยเช็ดตัวแล้วเหตุใดทำราวกับนางจะข่มขืนใจเขากันเล่า  เนื้อตัวบุรุษนางก็เห็นมานักต่อนักแล้ว  ก็ใครใช้ให้ชาติที่แล้วนางเกิดเป็นหมอกันเล่า  แม้ยังมิเคยผ่าตัดช่วงล่างแต่ฉีดกล้ามท้องนางทำมานักต่อนักแล้ว

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

“หวานเช่นนี้ขออีกครา”  จู่โจมมาแล้วอย่างไรเล่าริมฝีปากของบุคคลเดิม  ครานี้ยังอ่อนหวานเช่นคราก่อน  ชายหนุ่มค่อยๆชิมโฉมงามอย่างยามใจเมื่อสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายตอบรับมิได้รังเกียจ  เนิ่นนานกว่าจะยอมถอนริมฝีปากออกจากกัน  หัวใจทั้งสองดวงเต็มดังจนมิรู้ว่าเป็นของผู้ใดกันแน่

“เช่นใดแม่ทัพพิทักษ์เมฆาหยางอี้เทียนคนนี้ก็จะรับผิดชอบเจ้าอยู่แล้วจงอย่ากังวล”  เหมือนเหมยฮวาจะได้ยินสิ่งที่มิควรได้ยินเข้าเสียแล้ว  อารมณ์ที่พรุ่งพร่านเมื่อครู่ราวกับถูกแช่แข็ง

“ท่านบอกว่าแท้จริงแล้วท่านคือใคร”  เหมยฮวาต้องการฟังอีกครั้ง

“แม่ทัพหยาง  หยางอี้เทียน”  คนที่นางคิดหาทางกำจัดให้พ้นจากชีวิตบัดนี้มาปรากฏต่อหน้านางแล้ว  ชีวิตคนเราจะสู้โชคชะตาได้หรือนางพบกับบุรุษที่มิควรพบเจอที่สุดเข้าเสียแล้ว  

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

     เรื่องแรกของเราขอฝากด้วยนะ  เรื่องนี้เราเขียนมาจากการอ่านเรื่องแนวนี้มามาก ถ้าชอบก็คอมเมนต์ให้กำลังใจบ้าง  ติตรงไหนก็เขียนได้เลย  สัญญาว่าจะพยายามอัพบ่อย  ใครเจอคำผิดก็บอกได้เหมือนกันค่ะ 

     สุดท้ายขอบคุณรูปภาพตามลายน้ำเลยค่ะ

หวังเหมยฮวา ... บิดาข้าคือท่านราชครู Valhalla www.mebmarket.com ข้ามเวลาใครว่ามีแค่ละคร  นางเจอมาแล้วอย่างไรเล่า  อยู่ดีไม่ว่าดีต้องมาอยู่ในร่างคุณหนูรองผู้พลัดตกสระบัวปริศนา  อะไรนะ!  มิมีความทรงจำ  ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่หว่า  เช่นนั้นก็ "แกล้งบ้ามันเลยแล้วกัน"