ร้อยเล่ห์ ซาตาน

ลำดับตอนที่ #6 : ตามราวีอีกแล้ว 2

               ''  เฮ้ย คริสวันนี้ควงสองเลยเหรอวะ '' เอกชัยแซว 
               ''  จริง ๆ นัดหนึ่งว่ะ แต่คุณแม่ยัดเยียดมาให้อีกหนึ่ง '' คริสโตเฟอร์ตอบ
               ''  ค่ะ พอดีคุณป้ากลัวพี่คริส จะกินขยะที่ท่านรำคาญหู รำคาญตาเป็นอาหาร ท่านเลยให้แก้มมาเฝ้าค่ะ '' นราวดีชิงตอบเอง 
               ''  ผม ภวัส นี่เอกชัย นี่ไมเคิล ครับ ภวัสเห็นท่าไม่ดี เลยเอ่ย แนะนำตัว 
               ''  แก้มค่ะ '' นราวดีตอบ 
               ''  เอ่อ นี่คุณพีชนะ '' คริสโตเฟอร์ แนะนำบ้าง เสร็จแล้วทุกคนก็นั่งลงที่โซฟา  พนักงานเสริฟ์ชาย เดินเข้ามารับออเดอร์ หลังจากได้ยิน คริสโตเฟอร์เรียก
 
               ''  น้อง ขอวิสกี้ออนเดอร์ร็อค '' ชายหนุ่มสั่ง
               ''  ฉันเอา ตาเกล่า '' พีชสั่ง
               ''  แก้มขอ บลูกามิกาเซ่ ค่ะ '' เธอสั่งเครื่องดื่มที่ไม่แรงมาก

         พี่ว่าหน้าน้องแก้มคุ้น ๆ นะ ภวัสเอ่ยขึ้นหลังจากนั่งจ้องใบหน้างามนานพอสมควร 
              
                ''  หน้าแก้มคงโหลมั้งคะ '' นราวดีพูดยิ้ม ๆ
                ''  ไม่ใช่นะ พี่ว่าพี่ก็รู้สึกคุ้น ''  ไมเคิลพูดบ้างหลังจากได้ยินภวัสพูด
                ''  พี่นึกออกแล้ว !!! แก้มเป็นนางแบบ '' เอกชัยพูดขึ้น พรางแซว วันนี้พี่ยังอ่านข่าวน้องแก้มกับคุณนกคู่ควงไอ้คริส อยู่เลย 
                ''  ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจเลย แค่ผู้หญิงทะเลาะกัน '' คริสโตเฟอร์พูด พรางกระดกเหล้าเข้าปาก
                ''  ใช่ค่ะ พีชเห็นด้วย '' พีชรีบเออออตาม 
                ''  พี่ ๆ ทำงานอะไรกันคะ เพื่อโอกาสหน้า แก้มอาจจะไปขอความช่วยเหลือ จากพี่ ๆ 
                ''  พี่เป็นทนายความให้บริษัทในเครือธนากรสกุล และเปิดสำนักความทนายความ '' ภวัสตอบ
                ''  พี่เป็นหมอ อยู่โรงพยาบาลในเครือธนากรสกุล ที่ไอ้คริสเป็นเจ้าของ '' เอกชัยบอก 
                ''  พี่เป็นเจ้าของบริษัท จัดหน่ายวัสดุและอุปกรณ์ก่อสร้าง เป็นคู่ค้ากับไอ้คริส '' ไมเคิลตอบ 
                ''  ดูพวกพี่สนิทกันมากนะคะ '' นราวดีบอก 
                ''  เราคบกันมาตั้งแต่เรียน ไฮสคูล ที่อังกฤษแล้ว '' ไมเคิลตอบ


       ระหว่างนั้น นราวดี  ก็นั่งจิบเครื่องดื่มของเธอไปเรื่อย ๆ แต่หูของเธอก็คอยฟังวาจาออดอ้อน ของคริสโตเฟอร์กับพีช พอเธอเห็นพีช แกล้งซบพี่คริส เธอก็ทนไม่ได้ เธอจึงเรียกพนักงานเสริฟ์ มาเปลี่ยนเครื่องดื่มให้เธอ 

                  ''  ขอวิสกี้ออนเดอร์ร็อค '' นราวดีสั่งพนักงาน 
หลังจากนั้นเธอก็เอาแต่ดื่มแก้วต่อแก้ว ชายหนู่ม 3 คนได้แต่มองแบบอึ้ง ๆ ห้ามเธอก็ไม่ฟัง แต่ผู้ชายอีกคนก็ยังไม่สนใจเธออยู่ดี  เธอแกล้งคุยเสียงดัง กับ 3 หนุ่ม แกล้งโวยวาย  จนคนที่นั่งพรอดรักกันต้องหันมามองเธอด้วยสายตาตำหนิ แต่เธอก็ไม่สนใจ จนเธอรู้สึกว่าตัวเธอเริ่มไม่ไหวแล้ว เธอเลยลุกขึ้นยืนบอกว่า อยากไปห้องน้ำ และโดยไม่มีใครคาดคิด เธอโน้มตัว อาเจียร ใส่ พีช เต็ม ๆ ของเสียที่เธอพยายามขย้อนให้มันออกมา ออกมาเต็มชุดแซกสีแดงของอีกฝ่ายเต็ม ๆ 

                  ''  ว๊าย !!! อะไรกันนี่ พีชไม่ยอยนะ พีชไม่ยอม แก แก แกล้งฉัน '' เธอกรีดร้องโวยวายเสียงดัง พร้อมเบือนหน้าหนีสิ่งสกปรกบนตัวเธอ           
                  ''  แก้ม ขอโทษค่ะ แก้มกำลังจะไปห้องน้ำแล้ว แต่มันไปไม่ทันค่ะ '' นราวดีบอกเสียงเศร้า
                   ''  คุณ พีช รีบไปล้างตัวดีกว่าครับ คุณแก้มไม่ได้แกล้งคุณหรอก พวกเราก็เห็นนิครับ ว่าเธอดื่มแก้วต่อแก้วเลย สมควรที่จะเมาแล้วอาเจียรนะครับ '' เอกชัยบอก
                   ''  คุณพีช ไปล้างตัวนะคะ แก้มก็จะไปล้างหน้าด้วย เดี๋ยวแก้มช่วย ล้างค่ะ '' นราวดีบอก
                      
             แล้วทั้งสองก็พากันไปห้องน้ำ นราวดีเดินเซไปเซมาชนคนนั้นที คนนี้ที เธอขอโทษ ทุกคนที่เธอเดินชน ระหว่างทางเดินไปห้องน้ำ พอไปถึงห้องน้ำ พอนราวดี ล้างหน้าเสร็จ เธอจึงหันมาพูด กับพีช

                   ''  นี่คือบทเรียนของเธอ ที่กล้านั่งออดอ้อนออเซาะพี่คริส ถ้าเธอยังไม่หยุด อ้อนเขา ยังไม่หยุดติดต่อเขา เธอจะเจอหนักกว่าอ้วกแน่ '' พูดจบก็เดินออกจากห้องน้ำไป ไม่มีวี่แววของคนเมาเลย อีกฝ่ายได้แต่ร้องกรี๊ด ในห้องน้ำ นังนี่มันหลอกทักคนว่าเมา มันแกล้ง อาเจียรใส่เธอ เธอจะออกไปฟ้อง คริสโตเฟอร์ ว่าแล้วเธอก็รีบเดินไปที่โต๊ะ 

       พอเธอเดินมาถึงโต๊ะก็เห็น นราวดี นั่งหลับตาพิงพนักเงยหน้าขึ้น เธอจึงพูดกับ คริสโตเฟอร์ 

                      ''  คริสคะ นังนี่มันไม่ได้เมานะคะ ''  พีชรีบฟ้องชายหนุ่ม
                      ''  ทำไมจะไม่เมา นอนหมดสภาพ ไม่รู้สึกตัว ขนาดนี้ เดินยังเดินไม่ตรงทางเลย '' ภวัสเถียงแทนเธอ 
                      ''  มันแกล้งอาเจียรใส่พีช '' เธอโวย
                      ''  ผมเป็นหมอนะครับคุณพีช แล้วอาการนี้คืออาการของคนเมาแน่นอนครับ ทุกคนก็เห็นนิครับ ว่าเธอดื่มหนักขนาดไหน '' เอกชัยยืนยัน
 
        ตอนแรกคริสโตเฟอร์คิดว่าเธอแกล้ง แต่พอเอกชัยยืนยัน และเขาเห็นที่เธอดื่มเขาจึงคิดว่าเธอไม่ได้แกล้ง แต่ก็ไว้ใจยัยตัวแสบนี่ไม่ได้ ยิ่งพีชมั่นใจว่ายัยนี่ไม่ได่เมาด้วย มันต้องมีอะไรในห้องน้ำแน่นอน แต่เขาเลือกที่จะเงียบ

                       '' พีช เดี๋ยวคุณกลับกับไมเคิลนะ '' ชายหนุ่มบอก 
                       ''  ทำไมล่ะคะ ''  
                       ''  ผมต้องรีบกลับบ้านเอา เธอไปส่งที่บ้าน '' 
                       ''  พีช ไปกับคุณก็ได้นะคะ ไปส่งคุณแก้มกัน แล้วคุณก็กลับมาค้างกับพี่ที่คอนโด '' พอเธอพูดจบ แก้วเหล้าที่อยู่บนโต๊ะก็ถูกแรงคนเมา กวาดลงพื้นหมด พร้อมทั้งคนเมา ร้องโวยวายปวดหัว อยากกลับบ้าน  พีชถึงกลับสะดุ้ง ที่อีกฝ่ายน่ากลัวกว่าที่คิด เธอเลยไม่ยื้อคริสโตเฟอร์ และยอมกลับบ้านกับไมเคิล  

        พอตกลงกันได้ทุกคนจึงแยกย้ายกันกลับบ้าน นราวดีแกล้งเดินชนนั่นชนนี่ไปตลอดทางจนคริสโตเฟอร์ทนไม่ไหวต้องอุ้มเธอเดินไปที่รถ นราวดีที่ไม่คิดไม่ฝันว่าชายหนุ่มจะอุ้มเธอ ถึงกับยิ้มออกมาอย่างมีความสุข แล้วเอามือโอบคอชายหนุ่มก้มหน้าซบลงตรงหน้าอกเขา  แต่พอเดินมาถึงรถ เธอก็ฝันสลาย เมื่อคริสโตเฟอร์วางเธอลงที่พื้น แล้วบอกเธอ    
                ''  หมดเวลาเล่นละครแล้ว ไม่มีใครอยู่ตรงนี้ เพื่อดูการแสดงของเธอ ''  คริสโตเฟอร์เอ่ยออกมา
                ''  พี่คริส คิดว่าแก้มแกล้งเมาเหรอคะ '' เธอแกล้งตัดพ้อ
                ''  ทำไมพี่จะไม่รู้ว่าเราแสบแค่ไหน '' 
                ''  แก้มเมาจริง ๆ นะคะ แต่ตอนนี้ค่อยยังชั่วแล้ว เพราะได้อาเจียร '' เธอบอก
                ''  ใช่ซิ เพราะได้อาเจียรใส่คุณพีชนิ เธอนี่แสบมากเลยนะ ''
                ''  ช่วยไม่ได้ นิคะ อยากมายุ่งกับพี่คริสเอง ก็ต้องเจอแบบนี้ '' เธอตอบเขา 
                ''  ขึ้นรถเถอะ พี่เหนื่อยแล้ว อยากกลับบ้าน '' พูดจบก็เปิดประตูรถ แล้วทั้งสองก็ออกไปจากที่นั่น 

                ''  พี่คริสคะ พี่รู้ว่าแก้มแกล้ง แล้วทำไม พี่ให้พี่ไมเคิล ไปส่งคุณพีชคะ '' นราวดีถามด้วยความสงสัย 
                ''  เพราะพี่เหนื่อยอยากกลับบ้าน ไม่อยากไปไหนต่อ พี่เลยแกล้งโง่ ว่าเราเมา  พี่จะได้มีข้ออ้างกลับบ้าน '' คริสโตเฟอร์ตอบ  
                ''  พี่คริสคะ แก้มขอบคุณนะคะ ที่พี่ประมูลชุดนั้น ให้แก้ม '' 
                ''  ไม่ต้องขอบคุณพี่หรอก พี่ถูกคุณแม่บังคับให้ประมูล พี่ไม่ได้เต็มใจที่จะทำเพื่อเธอ แล้วพี่ก็รู้ว่า เธอร้ายขนาดไหน เธอทำแบบนั้นกับคุณนกได้ยังไง เธอเกลียดอะไรคุณนกนักหนา หรือ แค่คุณนกเป็นคู่ควงพี่ เป็นผู้หญิงที่พี่ควงไปออกงานด้วย แต่เธอรู้ไว้เลยนะ ไม่ว่าเธอจะกำจัดคู่ควงพี่กี่คน แต่คนที่พี่ไม่มีทางควงไปไหน ให้เป็นข่าว คือเธอ เธอไม่มีวันได้เข้ามาอยู่ใกล้พี่แน่ ยิ่งเธอพยายามใกล้พี่เท่าไหร่ พี่ยิ่งถอยห่างเธอเท่านั้น จำเอาไว้ นราวดี '' คริสโตเฟอร์ระเบิดทุกอย่างออกมา

         พอได้ยินคำพูดของเขาเธอก็พูดไม่ออก ทำไมเขาต้องทำร้ายจิตใจเธอด้วย น้ำตาที่เธอไม่อาจบังคับได้ มันไหลออกมาจนไม่สามารถสั่งให้หยุดได้ เธอร้องไห้ออกมาเงียบ ๆ มันอยากไหลก็ไหลมา และเธอจะไม่เช็ดมันออกด้วย เธอนั่งร้องไห้ จนถึงบ้าน คริสโตเฟอร์ก็ไม่สนใจเธอ เขาจอดรถให้เธอลงที่หน้าบ้านเธอ เธอหันมามองเขาอีกครั้ง จ้องมองผู้ชายที่เธอรักคนเดียว รักสุดหัวใจ แล้วเธอก็เดินลงจากรถ ไม่พูดอะไรกับเขาเลย  

           คริสโตเฟอร์นั่งถอนใจอยู่ในรถ นี่เราพูดแรงเกินไปหรือเปล่า แต่ก็ดีเธอจะได้ไม่ต้องมาตามราวีผู้หญิงของเขาอีก เธออาจจะออกไปจากชีวิตเขาก็ได้ในเมื่อเขาพูดกับเธอ ขนาดนี้แล้ว เธอคงไม่หน้าด้านมาตอแยเขาอีกนะ คิดแล้วก็ขับรถกลับเข้าบ้าน 

           นราวดีนอนร้องไห้อยู่บนเตียง พี่คริสเกลียดเธอมากขนาดนี้เลยเหรอ เธอผิดเหรอที่เธอรักเขามากจนไม่ต้องการให้ใครมาอยู่ใกล้เขา หลังจากวันนี้เธอจะทำยังไง พี่คริสไม่อยากอยู่ใกล้เธอ เธอจะยังมีหน้าไปอยู่ใกล้เขาอีกเหรอ ทำไมเธอเจ็บมากขนาดนี้นะ แค่คำพูดของเขาทำให้เธอเจ็บเจียนตาย เธอจะอยู่ได้ยังไง ถ้าเธอไม่ได้เห็นหน้าเขา ไม่ได้อยู่ใกล้เขา 

            ส่วนคริสโตเฟอร์พอกลับเข้าบ้านได้ เขาก็หยิบเหล้าพร้อมแก้ว มานั่งดื่มอยู่คนเดียวในบ้าน เขานั่งดื่มจนรู้สึกว่าตัวเองเมาแล้วจึงเดินขึ้นห้องนอน 

            คุณเจนนิเฟอร์รู้สึกหิวน้ำ เธอจึงเดินลงมาเพื่อหาน้ำดื่มแต่เธอเห็นบุตรชายนั่งดื่มอยู่คนเดียวเธอตัดสินใจว่าจะเข้าไปคุยกับเขาดีไหม หรือเธอจะรอถามเขาวันพรุ่งนี้ แต่ท่าทาง คริสโตเฟอร์ที่นั่งดื่มไม่ได้เหมือนคนที่ดื่มเพราะอยากดื่ม ท่าทางเขาเหมือนคนที่มีเรื่องกลุ้มใจ เหมือนคนกำลังไม่สบายใจ เธอเลยปล่อยให้เขานั่งดื่ม นั่งคิดคนเดียว เธอแอบยืนมองบุตรชาย จนเขาเดินขึ้นห้องไป เธอเลยเดินตามไปบ้าง 

           ภายในห้องนอนชายหนุ่มนอนอยู่บนเตียง แต่ปากก็เพ้อออกมา  ''  แก้มพี่พูดกับเธอแรงไปหรือเปล่า ''  พอได้ยินคำพูดของคนเมา ทำให้คุณเจนนิเฟอร์คิดหนัก สองคนนี่ทะเลาะ อะไรกัน เธอต้องรู้ให้ได้ จะถามบุตรชายตัวดี คงไม่ได้เรื่อง คงไม่ยอมบอกเธอเป็นแน่ เธอต้องถามนราวดี เพราะฝ่ายนั้น ไม่มีทางปิดเธอแน่นอน คิดได้แบบนั้น เธอจึงเดินออกไปจากห้องนอนบุตรชาย แล้วเขาไปในห้องตัวเอง 

        เวลาผ่านไปเป็นอาทิตย์ เธอเห็นบุตรชายทำตัวปกติ ไม่มีอะไรเปลี่ยนไป แต่หนูแก้มของเธอซิ เธอไม่เห็นหน้ามา อาทิตย์หนึ่งแล้ว มันผิดปกติ อย่างน้อยถ้านราวดี มีงานเธอจะต้องแวะมาบ้านนี้ก่อนเสมอ หรือถ้าไม่มา อย่างน้อยแค่วันสองวันก็ต้องมา ไม่เคยหายไปเป็นอาทิตย์ แบบนี้ เธอคิด 

             ''  คุณคะ ไม่รู้หนูแก้มไปไหนนะคะ ไม่เห็นเข้ามาที่บ้านเลย  ''  คุณเจนนิเฟอร์ถามคุณดิลก  แต่คำถามของมารดากระแทกใจเขาอย่างแรง ใช่เธอหายไปหลังงจากวันนั้น 
            ''  ใช่ แกไม่มาบ้านเราหลายวันแล้วนะ '' คุณดิลกตอบ
            ''  มีงานต่างจังหวัดหรือเปล่านะ '' คุณเจนนิเฟอร์ปรารภ
            ''  ไม่หรอกคุณ ถ้ามีแกต้องเข้ามาหาเราก่อนไป เหมือนทุกครั้ง '' คุณดิลกบอก 
            ''  ผมไปทำงานก่อนนะครับ '' คริสโตเฟอร์บอกแล้วเดินออกไปทำงาน ทำให้คุณเจนนิเฟอร์ ยิ่งสงสัย  ผ่านไปเกือบชั่วโมง เธอโทรฯ หาหญิงสาว

              ''  สวัสดีค่ะ '' เธอกรอกเสียงใส่โทรศัพท์
              ''  หนูแก้ม ป้าเอง อยู่ไหนลูก ''
              ''  อยูบ้านค่ะ คุณป้ามีอะไรกับแก้มหรือเปล่าคะ ''
              ''  หนูเข้ามาหาป้าที่บ้านได้ไหมลูก ''
              ''  คุณป้าอยู่บ้านกับใครคะ '' เธอถาม เธอกลัวชายหนุ่มจะอยู่บ้าน
              ''  ป้าอยู่กับลุงลูก ตาคริส ไปทำงาน ''
              '' อีก 15  นาที แก้มเดินไปหาค่ะ  '' เธอบอกแล้ววางหู 


            ผ่านไป 15 นาที เธอเดินไปบ้านนู้น เธอเจิคุณเจนนิเฟอร์นั่งอยู่ในห้องรับแขกคนเดียว 
              ''  สวัสดีค่ะ คุณป้า ''  เธอยกมือไหว้แล้วเข้าไปกอดนาง 
              ''  ผอมลงนะลูก หน้าก็ดูเซียว ๆ เหมือนคนไม่ได้นอน '' นางทัก
              ''  งานเยอะค่ะ คุณป้า แล้วคุณลุงไปไหนคะ '' เธอถาม
              ''  ไปนั่งอ่านหนังสือ ในห้องทำงาน แก้มป้าถามอะไรได้ไหม ลูก '' 
              ''  คุณป้าอยากรู้อะไรคะ ''
              ''  หนูทะเลาะกับตาคริสเรื่องอะไร '' เธอถามตรงประเด็น แต่นราวดีอึ้ง เธอไม่คิดว่าคุณเจนนิเฟอร์จะรู้ 
              ''  แก้ม ไม่ได้ทะเลาะค่ะ แก้มแค่พยายามอยู่ห่างจากเขา '' เธอตอบ 
              ''  หมายความว่าไงลูก เล่าให้ป้าฟังซิ ''  หลังจากคุณเจนนิเฟอร์พูด เธอก็เล่าเรื่องวันนั้นให้นางฟัง เธอเล่าไป น้ำตาที่เธอพยายามกลั้นเอาไว้ ไม่อยากให้ใครเห็น ก็ไหลลงมา คุณเจนนิเฟอร์ เห็นเธอร้องไห้ ก็กอดเธอ พร้อมบอกเธอ ''  ร้องเถอะลูกถ้าหนูอยากร้องก็ให้พอ '' เธอปล่อยให้นราวดีร้องอยู่นาน พอเห็นอีกฝ่าย เลิกร้องเธอจึงถาม 
 
              ''  หนูรักพี่คริส มากเลยเหรอลูก '' 
              ''  ค่ะ คุณป้า มากที่สุดเท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะรักผู้ชายสักคน '' เธอตอบ 
              ''  หนูอยากอยู่กับตาคริสไหมลูก หนูอยากแต่งงานกับเขาไหม '' เธอถาม
              ''  แต่เขาเกลียดหนู '' นราวดีตอบ
              ''  ป้าเชื่อว่าวันหนึ่ง ตาคริสจะรักหนู ป้าเชื่อว่าหนูจะทำให้ตาคริสรักหนูได้ ป้าเชื่ออย่างนั้น 
              '' คุณเจนนิเฟอร์บอกอย่างมั่นใจ
              ''  แต่หนูไม่มั่นใจ ว่าหนูจะทำได้ '' นราวดีบอกหน้าเศร้า 
              ''  หนูพร้อมจะร่วมมือกับป้าไหม '' นางถาม
              ''  คุณป้าจะทำอะไรคะ '' เธอถาม
              ''  แล้วป้าจะบอก ถ้าหนูพร้อมจะร่วมมือกับป้า ''
              ''  ตกลงค่ะ '' เธอรับปาก 
              ''  แล้วป้าจะบอกหนู เมื่อเราพร้อมนะลูก '' 
              ''  หนูกลับบ้านก่อนนะคะ ไม่ได้บอกคุณแม่ว่าจะเดินมาบ้านนี้ '' เธอพูดจบเธอลาเจ้าของบ้าน แล้วเธอก็เดินไป ส่วนคุณเจนนิเฟอร์ก็นั่งด่า บุตรชายตัวเอง ตาคริส นะตาคริส มีเพชรอยู่ในมือยังไม่สนใจอีก แต่ฉันสนใจเพชรเม็ดนี้ แล้วฉันจะให้เพชรเม็ดนี้อยู่ในมือแก ไม่ว่าแกจะอยากได้หรือไม่ แกอย่ามาว่าฉันร้ายนะ เพราะแกทำร้ายคนที่ฉันรักก่อน ลูกก็ลูกเถอะ เธอไม่สนสะใภ้เธอต้องเป็น นราวดีเท่านั้น