คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 5 ถูกตัดออกจากมรดก ดงฮยอน
บทที่ 5
“ยอมิน! วัมิน! นี้มันอะไรัน ว้ายยยยยยยยยยยยยยย แผลนี้มันอะไรัน”
เมื่อยอมินับวัมินลับถึบ้าน็เอุนายโนั่รออยู่ที่โฟาแ่เมื่อเธอไ้เห็นหน้าอลูายทั้ 2 อเธอ เธอถึับร้อออมาทันที
“อโทษรับแม่ๆ” ยอมินล่าวอโทษ
“ันบอแแล้วใ้ไหมว่าอย่าทำแบบนี้อี พวแออไปาบ้านอันเียวนี้!!!!!!!!!”
“แม่ แม่รับ ฮยอไม่ผินะ”
“ไ้ ถ้าแม่อย่าให้ผมไป ผม็ะไป แ่แม่้อให้วัมินอยู่”
“ไม่ ฮยอ ผมะไปับฮยอ”
“แ่.......” วัมินไม่รอ้า ับมือยอมินแล้ววิ่ออาบ้านทันที
“แ ไอลูไม่เียมัว แออไปแล้วไม่้อลับมานะ ันะัพวแออามร พวแะไม่ไ้เินอระูลโแม้แ่แเียว ำไว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เธอะโนามหลั ุนายโทรุลับพื้น เธอร้อไห้นานอยู่เป็นม.
้าน โ ทวินส์
“แล้วเราะไปอยู่ที่ไหนและเนีย”
“มินวู ไปบ้านมินวูัน”
“แล้วมินวูะไม่ว่าหรอ เพิ่ออาบ้านมินวูมาแ่ 20 นาทีเอ”
หน้าบ้าน โน มินวู
๊อๆๆๆ
“ใรรับ รอแปปนะฮะ”
“ันเอ ยอมิน”
ปั!!!!
ประูที่ปิอยู่เปิลอย่ารวเร็ว เมื่อมินวูไ้ยินำว่า ‘ันเอ ยอมิน’ มินวู็เปิประูอย่าเร็ว
“ยอมิน นายเพิ่ไปเมื่อี้เอนะ ทำไมมาทีนี้ละ”
“เราโนแม่ไลออมานะ ็เลยะมาออยู่้วย”ยอมินพู
“เหอะ โนแม่ัออาอมร้วย”วัมินพู
“หรอ เ้าบ้าน่อนสิ ้านอมันหนาว”
‘ วัมินรับโทรศัพท์้วยรับๆๆๆๆๆๆ ’
เสียมือถืออวัมินัึ้น บนหน้าอเียนว่า ฮยอ
“ฮัลโหล”
“นายอยู่ับยอมินหรือเปล่าแยัวออมา่อนไ้ไหมฮยอมีเรื่อะุย้วย”
“ฮยอ ผมไปุยโทรสับ แปปนะฮะ”
“อืม ลับมาเร็วๆนะ อย่าไปไลละ”
วัมินเินแยัวออมาแล้วึเินไปที่สวน้าบ้าน
“รับ ฮยออะ ไปเมือนอไม่บอผมเลย แล้วมีอะไรหรอฮะ”
“ฮยอลับเาหลีแล้ว อนนี้อยู่สนามบิน มารับหน่อยสิ”
“ผมไม่มีเินอะ ฮยอไปที่ลาทแมุนนะ แล้วผมะไปรับ”
“เๆ ไ้มารับ้วยนะ”
“รับ ฮยอ”
เมื่อวัมินรับฮยอนเส็วัมินไม่รู้ว่าะเอาฮยอนไปที่ไหนมันเลย..................................
“มินวูให้เพื่อนันอยู่้วยนะๆ “
“อืมไ้อยู่้วยันหลายนสนุี เนอะ ยอมิน”
แ่พอฮยอนไ้ยินมินวูเพื่อนใหม่พูับผู้ายผมทอที่ยืนอยู่้า ว่า ยอมิน ฮยอน็รู้เลยว่านที่เ้าามหา อยู่นี้แล้ว แล้วูเหมือนว่ายอมินะำเ้าไม่ไ้ะ้วย ี ารแ้แ้นรั้นี้มันะ้อสนุเป็นแน่
“ยอมิน” ฮยอนเรียยอมิน
“รับ ฮยอ มีอะไรให้่วยหรอรับ
ยอมินอนนีู้ีว่าอนเมื่อ3ปีที่แล้วอี มันทำให้ ฮยอนรู้สึถึวันนั้นอีรั่
“เออ วันนี้เรามีแ ผมับวัมินะไปื้ออมาทำอาหารีว่า ไปเถอะวัมิน” มินวูและวัมินะไปื้ออ มินวูรีบหยิบเิน่อนทีะับมือวัมินวิ่ออไป
“หึๆๆๆๆๆ” ฮยอหัวเราะออมา
“รุ้นพี่เป็นไรเปล่า “
“นี่นายำันไม่ไ้แล้วหรอ ยอมิน” ำ ำไรหว่า
“ฮะ ำ เราเยเอันมา่อนหรอ”
“นี้นายำไม่ไ้ใ้ไหม ันะทำให้นายำไ้เอ”
ฮยอใ้มือ้าหนึ่ประอหัวยอมินไว่อนที่ะประทับุบอันเร่าร้อนใส่ยอมิน
“อือ ปล่อยผมนะ อืออ” ยอมินพยายามัืมแ่ฮยอนใ้มืออี้าหนึ่ันัวยอมินไปิำแพ มือ้าหนึ่ รวบแนอยอมินไว อี้า็ใ้ลูบใบหน้าอยอมิน
ฮยอถอนูบล
“ฮยอ เป็นบ้าอะไร ปล่อยผมนะ นายเป็นใรันแน่นะ”
“ยัำไม้ไ้อีหรอ ็นที่เยรันายไ ิมฮยอนนนี้เอ”
ยอมินเบิาว้า ิม ฮยอน ไม่ริ ๆๆ ฮยอนทำให้ยอมิน้อิถึเรื่อราววันนั้น
“นาย ือ ฮยอ ริๆหรอ “
“ใ่ “
“ปล่อยัน ปล่อยันเียวนี้ ออไปอย่ามายุ่ับัน ออไปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป”
“หึๆ แล้วนายะำันไปลอาล โ ยอมิน”
ร็
ฮยอมาแล้วว
ยอมิน็น่ารั
อัพแล้ว พุ่นี้ะมาอัพใหม่บายๆ
ความคิดเห็น