บทกลอน..แห่งรัก

เนื้อเรื่อง

เพราะความรัก
ไม่ได้มีแค่เพียง
" คำพูด "
แต่มันยังมีอะไรอีกหลายอย่าง
ที่ยากจะเข้าใจ
เราจึงค้นหามัน..ไม่เจอ...

        เจ็บนี้มันเนิ่นนาน
        กว่าที่ใครจะรักษา
        มันคงจะถึงเวลา
        เอ่ยคำลากันสักที
         เจ็บนะก็เจ็บอยู่
        แถมหดหู่ด้วย..รู้ไหม
        ความเจ็บของหัวใจ
        จะเก็บไว้เพื่อจดจำ


                                        รับฟัง..คำพูดเธอ
                                  น้ำตา..ฉันเอ่อ..หยดเป็นสาย
                              ฉันคนเดียว..ที่คิดไปให้..วุ่นวาย
                              เจ็บและอาย..ที่เฝ้า..หลงละเมอ
                                          นึกไปเองว่ามีใจ
                                เมื่อไหร่..เธอยิ้มให้ก็เก็บไปเพ้อ
                                แทบบินได้..ทุกครั้ง..ที่เจอะเธอ
                                ยิ่งได้คุย..กับเธอใจยิ่ง.ลอยไป
                                      เพิ่งรู้ความจริงเดี๋ยวนี้
                                  พ่อคนที่แสนดีไม่เคยมีใจให้
                          ดีนะที่ถามไม่งั้นคงถลำเสียมากมาย
                                        เสียใจ..ไม่เท่าไหร่
                              แต่หน้าแตกสิ......"อายจังเลย"