บันทึกตะวัน - นิยาย บันทึกตะวัน : Dek-D.com - Writer
×

บันทึกตะวัน

การพยายามตามหาแฝดที่หายไปโดยใช้ความฝันที่เชื่อมโยงถึงกัน โดยมีผู้ช่วยพิเศษ เป็นเพื่อนๆ ในกลุ่มห้าประหลาด ความรักหรือความลับที่กำลังจะถูกเปิดเผย

ผู้เข้าชมรวม

1,257

ผู้เข้าชมเดือนนี้

3

ผู้เข้าชมรวม


1.25K

ความคิดเห็น


112

คนติดตาม


39
จำนวนตอน : 16 ตอน
อัปเดตล่าสุด :  19 พ.ค. 59 / 16:31 น.

อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ

พึ่งเคยแต่งเป็นครั้งแรก ยังไงติชมได้นะค่ะ จะได้แก้ไขให้ดีขึ้น







*ส่วนหนึ่งของเนื้อเรื่อง



     “น้าจันทร์เจ้าเหรอค่ะ  แล้วทำไมน้าจันทร์เจ้าหน้าเหมือนแม่จ๊ะจ๋าเลยละค่ะ”

 

     จันทร์เจ้านิ่งอึ้งไปอย่างนึกหาคำตอบ ถ้าบอกเรื่องแฝดก็คงพออธิบายให้เด็กเข้าใจได้ จันทร์เจ้ากวาดตามองคนอื่น แต่ผู้ใหญ่นี่สิที่จะอธิบายยาก คงต้องคุยกันยาวเชียว จันทร์เจ้ามองไปทางกลุ่มเพื่อนๆ เพื่อให้ช่วยนึก แต่มีเสียงห้าวข้างตัวแทรกมาก่อน

 

 

     “อันนาจำตอนไปช่วยงานคุณอาในฟาร์มได้ไหมลูก” อันนาทำท่าคิดตามที่อาคิมพูด  “ได้ค่ะ”

 

     “อันนาแยกได้ไหมลูกว่าหมูตัวไหน เป็นตัวไหน” อาคิมพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม

 

 

     หมูงั้นเหรอจันทร์เจ้าตวัดสายตามองคิม

 

 

     “แยกไม่ออกค่ะ” อันนาส่ายหน้าหลังจากคิดตาม

 

     “เห็นไหมลูก ขึ้นชื่อว่าหมู ดูยังไงก็เหมือนกันหมด” คนอธิบายพูดยิ้มหัวภูมิใจกับคำอธิบายของตน แล้วกวาดตามองไปยัง หมูที่อุ้มอันนาอยู่ นั่นไง ได้ผลตามที่เค้าหวัง หน้าเล็กๆ ขมวดคิ้วนิ้วหน้าออกสีแดงก่ำ ตัวสั่นเทิ่น

 

 

     ตั้งแต่เล็กจนโต จันทร์เจ้าพึ่งเข้าใจคำนิยามคำว่า ลมออกหู  จันทร์เจ้าหันไปมองเห็นสีหน้าลำบากใจของพี่คนโตและน้องคนเล็กของตัวต้นเหตุที่ทำให้เกิดอาการ  จันทร์เจ้าไม่สามารถหันไปมองคนที่พูดเรื่องหมู ได้ ขณะที่พยายามนับเลขในใจตามที่พี่นทีสอน ถ้าจะทะเลาะกับใคร อย่าทะเลาะด้วยอารมณ์โกรธนะจันทร์เจ้า สติเท่านั้นที่ทำให้เราชนะทุกอย่าง โดยเฉพาะใจเราเอง นั่นนะสำคัญ จันทร์เจ้าพยายามทวนคำสอนของพี่นทีในใจ มีเด็กอยู่ด้วย มีเด็กอยู่ด้วยจันทร์เจ้าพยายามหลับตาทวนคำเพื่อเรียกสติ และลืมตามองหน้าเล็กๆ อีกครั้ง เมื่อมีเสียงสอบถามมา

 

 

     “จริงๆเหรอค่ะ น้าจันทร์เจ้า” หน้าเล็กๆทำหน้าสงสัย เพราะดูจะยังไม่แน่ใจในคำตอบ 

 

     “ไม่จริงหรอกจ๊ะหลานรัก” คิมแทรกมาอีกครั้ง “คุณอาล้อเล่น อันนาดูหน้าคุณแม่ กับคุณน้าจันทร์เจ้าสิ” เสียงคิมเว้นระยะห่างรอให้คนตัวสั่น หน้าแดงก่ำมองหน้าตน

 

     จันทร์เจ้ารอฟังต่อ เพราะเห็นคิมเงียบไป ก็อดเงยหน้าขึ้นมองสายตาคมๆ ที่จ้องมาไม่ได้

     “สวยๆ อย่างงี้จะเป็นหมูไปได้ไงละค่ะอันนา”  คิมตอบหลาน แต่ตากับมองปฏิกิริยาของคนข้างตัว  แล้วคิมก็ยิ้มมุมปากอย่างพอใจกับท่าทาง จากคนตัวสั่นหน้าแดงอยู่แล้ว พอจบประโยคที่พูดไป ท่าทางตัวสั่นนะเปลี่ยนไปเป็นตาโตตกตะลึง หน้าที่แดงอยู่แล้ว กับแดงเพิ่มขึ้นได้อีก  ตัวแดงมากสุดได้แค่ไหนนะ คิมคิดในใจ









หมายเหตุ

นิยาย เรื่องนี้ผู้แต่งขอสงวนลิขสิทธิ์ในการนำส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายไปใช้ เผยแพร่ คัดลอก ดัดแปลง ทำซ้ำ หรือแก้ไขโดยไม่ได้รับอนุญาติ อันถือเป็นความผิดตามกฏหมายลิขสิทธิ2537

STAR THEME

นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

คำนิยม Top

ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

คำนิยมล่าสุด

ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

ความคิดเห็น