คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : หลักสูตรที่ 1 ผู้ย้ายมาใหม่
สวนสาธารณะ....13 นาฟิกา..ราตรีกำลังขับกล่อมมนุษย์ส่วนให่ญ
กำลังหลับกันหมดเเต่กลับมี..สิ่งๆหนึ่งยังไม่หลับ
" อ้ะ..เฮ้ยไอ้หนูกลับมาไปได้เเล้วพ่อเเม่เป็นห่วงนะเฟ้ย"ยามชราผมขาวตะโกนไล่เมื่อเห็นเด็กกลุ่มหนึ่งยังนั่งกันอยู่ในสวนสาธารณะ
"ฮึ..ฮึไม่เห็นจำเป็นต้องออกนี่นาก็นี่มันเวลาของเรา"เด็กหนุ่มผมชมพูที่หน้าหวานจนไม่เหมือนบุรุษเอ่ยขึ้นเสียเย็นชืด.....
"เรากำลังรอเพื่อนอยู่อย่ามายุ่งดีกว่าน่า"ร่างสูงผมดำอีกคนยิ้มคิกคัก
"เเกก!!!!"ยามชราบันดาลโทสะหยิบกระบองขึ้นมาหมายจะฟาดหน้าเด็กเเสนหยิ่งทันที
"ผนึกรัตติกาล..."
"อ้ากกกกกกกกกก"ยามร้องลั่นเมือมือข้างที่ถือกระบองเริ่มกลายเป็นสีดำ
"ใครว่ะ"ยามชราร้องลั่นหันกลับไปทางต้นเสียง
เด็กหนุ่มผมดำร่างสูงโปร่งก้าวมาอย่างเซ้งดวงตาสีม่วงออ่นจับจ้องยามชราไม่วางตาเขาผู้มีใบหน้าเรียวเล็กเเละผิวขาวดุจดวงจันทร์ผู้นี้ยามชราเเค่มองก็สยองเเล้ว...
"มาช้านะจิงซ์"บุรุษผมดำยาวที่เมื่อกี้เกือบจะถูกฟาดยิ้มน้อนยิ้มให่ญ"ไม่เกินไปหน่อยเหรอ"เขามองยามชราด้วยสายตาสมเพช
"เเล้วจะให้ทำไงล่ะ ดารก์"เด็กหนุ่มหรือจิงซ์ถาม
"เเกกกกฉันจะจับพวกเเกให้หมด"ยามชราร้องโหยหวนขัดจังหวะสนทนา
"ฮึ จับงั้นเหรอ"ดวงตาสีเหลืองทองยิ้มระรื่นเเนวกระดูกสันหลังเริ่มมีเสียงปริเเยก
เเควก!!!เสียงราวเนื้อฉีกขาดดังขึ้นสิ่งที่ไม่น่าจะใช่ที่มนุษย์ควรมีปรากฎออกมา
"เหวอออ ปะปีก"ยามชราตาค้างปีกสีดำอันให่ญโตมหึมากางผงาดอยู่บนหลังบุรุษฟันที่เรียวเล็กเริ่มมีเขี้ยวที่ให่ญเกินมนุษย์ปรากฎ
กึก..กึก ส้นเท้าจากรองเท้าบู้ทเดินใกล้ยามชราที่ปากสั่นมาเรื่อยก่อนที่จะกระซิบข้างหูด้วยเสียงเย็บเชียบ
"ยังคิดจะจับเเวมไพร์สายพันธ์ปีกไปอีกหรือเปล่าล่ะ...คิก...คิก"ร่างสูงหัวเราะกรอกหู
"เหวออออออ!!!!!ไม่อยู่เเล้วผีหลอกช่วยด้วยยยยย!!!"ยามชราร้องลั่นวิ่งล้มลุกคลุกคลานจากไป
"สายพันธ์เลือดเเท้ก็คลายมนต์ให้ด้วยล่ะกัน"จิงซ์กระดิกนิ้วคลายมนต์ระหว่างที่ยามวิ่งผ่านไป
"เอาล่ะตัวปัญหาจบไปเเละเเล้วเรื่องของนายล่ะ"เด็กหนุ่มผมสีชมพูด้านหลังมองที่กระเป๋าเดินทางใบให่ญอย่างไม่ชอบใจ
"อย่าไปเลยนะ ร.รพันปีนะ อยู่กับพวกเราเถอะเเวมไพร์ไม่รู้ว่ามาตรฐานจะดีหรือเปล่า"ร่างเล็กสะบัดหัวโกรธๆๆเเบบเด็กๆ
"ฟราง.."จิงซ์นำมือลูบร่างเล็กหน้าราว ปลอบเเละร่างเล็กก็ดันหน้ามาราวกับพอใจ"ฉันไปเเปบเดียวเองเดี๋ยวก็กลับนายก็เคยไปเรียนนี่"เขาเอ่ย
"เเต่ว่ามัน30ปีเเถมเป็นสาขาฝรั่งเศสไม่รู้ว่าที่นี่จะดีหรือเปล่า"
ใช่ฉันเห็นด้วยด้วยคิดดูเหอะเเวมไพร์เข้าเมืองไทยมาตั้งเเต่อยุธยาเเต่พึ่งจะมาสร้าง ร.รเมื่อ 10 ปีที่เเล้ว"ดารก์บ่นอย่างโมโหการพัฒนาสุดเเสนอืดอาดของประเทศนี้หรือเกินนี่ไม่ใช่เพราะจิงซ์อยากอยู่กับพ่อประเทศไทยกับพ่อมันล่ะก็ลากไปที่อื่นเเล้ว..อ้ะ..จริงสิ
"อ้ะ จิงซ์เเล้วพ่อนายล่ะให้ไปเหรอ"ดารก์ถามอย่างหาพวกพ่อของจิงซ์ท่านเเฟนท่อมรักมันจะตายคงไม่ให้ไปหรอก
โครม!!!เสียงม้าหินเเตกเป็น สองท่อนอย่างโมโหร่างโปร่งที่ทำมีหน้าตาโกรธเกรี้ยว
"อย่าไปพูดถึงเขานะพ่อเเบบนั้น เวลาใกล้หมดเเล้วฉันไปล่ะ"จิงซ์ตวาดลั่นเเวมไพร์หนุ่มหยิบกระเป๋าเเละหันหลังเดินหนี
ฟึ่บ..ฟึ่บ...เสียงใบไม้กระจุยกระจายก่อนที่ร่างเล็กผมเขียวจะปรากฎออกมา
"บ้ายบายนะจิงซ์อือที่เเท้ก็โกรธกับพ่อนี่เอง"เเวมไพร์หนุ่มผิวขาวนวลตาสีเขียวทำท่าคิดไม่สนใจผู้คน
*0* ดารก์
-*- จิงซ์
0-0 ฟราง
"นายอยู่ด้วยเหรอที"จิงซ์เอ่ยถามเพื่อนสนิทอีกคนอย่างตกใจ
"ก็เออนะสิพวกนายไม่สนใจฉันเลย"ที่งอนเเก้มป่อง
"ถ้าจะพูดให้ถูกไม่เห็นเลยมากกว่า"ดารก์ยิ้ม"ก็คลับคล้ายคลับคลาอ่ะนะว่าเดินมากับเเวมไพร์1 พุ้มไม้1"เขาหัวเราะ
"หนอยไอ้ดารก์ว่าฉันเป็นพุ่มไม้เรอะฉันเป็นเเวมไพร์พันธุ์พืชนี่หว่าเเค่เเต่งตัวเขียวผิดตรงไหน"ทีเด็กหนุ่มที่เเอบอยู่บนต้นไม้ให่ญกระโดดลงมาไล่เตะเพื่อนเเสบอย่างเมามันส์
"ฮะ ฮะ ฮ่า"จิงซ์หัวเราะในความตลกของทั้งสองอย่างหนุกหนานลืมความโมโหไปหมดสิ้น
นั่งดูทั้งสองอยางหนุกหนาน
ติ้กต้อก...ติ้กต้อก...เวลายังดำเนินต่อไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตี2ครึ่ง
ล้วสายเเล้วฟะ"จิงซ์ที่นอนเล่นกับเพื่อนดูนาฟิกาเเล้วสบถ
"สายเเล้วนี่ฟ่าเเต่อนนี้ น่าจะทันนะถ้าจำไม่ผิดตอนฉันเรียน ร.ร ปิด ตี 3เพื่อให้ น.รเข้านอน"ดารก์คิดถึงตอนที่เคยอยู่ที่ฝรั่งเศส
"อือ ใจนะงั้นฉันไปล่ะ"จิงซ์ยิ้ม
"เอาวารป์ไหม"ฟรางถาม"เผ่าธุ์พันธ์มายาอย่างเขาสามารถวารป์ได้(ได้บอกเผ่าฟรางเเว้ว:ผู้เเต่ง)
"อือเอาสิ"จิงซ์หอมเเก้มเพื่อนรักก่อนที่มนต์วารป์ของเจ้าตัวจะพาเขาไป
...
...
..
ฟึ่บ
ร่างโปร่งกระโดดลงจากช่องว่างก่อนจะวิ่งสุดชีวิตไป ร.รเเต่ว่า
"ร.ร มี2 ร.ร"จิงซ์ตาค้างมอง ร.ร สีขาวกับดำรูปทรงปราสาทสลับไปมาร.รเเรกเป็นสีขาวทั้ง ร.ร มีเเสงไฟเปิดสว่างเเละมีเสียงเฮฮาดูไม่น่าเป็น ร.ร เเวมไพร์ส่วนอีกร.ร ตัวตึกมืดครึ้มบรรยากาศสุดเเสนเงียบเเละตัวตึกสีดำสุดสยอง
"ร.ร นี้ละมั้งไม่มีเเผนที่เอาที่น่าใช่นี่เหละ"ร่างโปร่งยิ้มก่อนที่จะวิ่งกระโดดข้ามป้าย ร.รเข้าไป
กึก...กึก ป้ายสั่นเล็กน้อยก่อนหยุดเเสงจันทร์ที่ไม่มีตอนจิงซ์มาสาดให้เห็นตัวอักษร
ร.รเซนต์วาติกัน สาขา 117
ร.ร เพื่อการปราบเเวมไพร์ที่รวบรวมเหล่านักล่าในอนาคตของต้อนรับผู้มาเยือยใหม่ทุกคน
เเสงจันทร์ตกกระทบให้เห็นอย่างเด่นชัด
ท่าทางจิงซ์จะเข้าผิดอย่างผลิกโผซะเเล้ว..ฮึ...ฮึ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เข็นจนจบค่ะเป็นไงบ้างค่ะเม้นโหวตให้บ้างนะเดี๋ยวเเถม ตอน 2ให้นิดนึง
ความคิดเห็น