คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : THE DREAMING CHAPTER 7
CHAPTER 7
THE DREAMING
“ตามสบายเลยนะยู...”
อายอนแฟนเชี่ยเธอร์บอกฉันหลังจากที่ตัดสินใจมาอยู่ที่นี่สักพักและสำคัญไปกว่านั้นสายตาคนตรงหน้าที่ยืนกอดอกอยู่บ่งบอกว่าไม่พอใจกับการกระทำของฉันสุดๆหมอนี่อาจจะคิดว่าฉันมาเป็นก้างในชีวิตมันเข้าแล้ว “อาเธอร์ทำไมนายมองเธออย่างนั้นหยุดเลย!”
“เออ นั้นดิมองกูอย่างกับไปฆ่าแม่ง”
“หุบปากมึงไปยู หอมึงกูสองคนจะไปอยู่แทนสักพัก”
“ทำไมนายไม่ไปคนเดียวละ” ฉันจะมาทำให้พวกเขาสองคนทะเลาะกันหรือเปล่ารู้สึกอายอนเริ่มเดือด “ฉันก็อยู่นี่แหละขี้เกียจย้ายไปๆมาๆ”
“ถ้ายัยเลสเบี้ยนปล้ำเธอละ ใครจะช่วย”
“กูชอบผู้ชาย และเป็นหญิงเต็มร้อยถ้าที่รักมึงอยากลองก็ไม่ว่ากัน”
“อิเหี้ยกูควรปล่อยไว้ไหมเนี่ยดูคำพูด” สงสัยฉันไปกระตุกหนวดแมวเข้าอายอนหัวเราะอย่างเอาเป็นเอาตายแต่ไอ้เธอร์กลับมาบีบคอฉันเบาๆ “เออ!แค่อาทิตย์เดียวนะ ครบแล้วไสหัว”
“อืม...อย่าทำห้องรกละ” ฉันโยนกระเป๋าให้เขาแล้วเดินเข้าห้องนอนสำรองก่อนที่จะเห็นอะไรดีๆเข้าตา
ใช่…ฉันหนีเขาอีกครั้งเกลียดตัวเองที่เจออะไรแล้วเป็นต้องหายทุกที คราวที่แล้วฉันก็กลัวเจอเขาพอเจอก็กลัวจะเจออีกแต่ที่เขาทำไว้กับฉันมันเกินไป ฉันต้องการเวลารักษาถึงจะไม่นานแต่ได้พักสักหน่อยก็ยังดี ฉันจะเป็นปกติเหมือนเดิม
CHANGMIN PART
สามวันแล้วที่ยูหายจากหอผมเจอเพื่อนยู แค่ในโรงเรียนกะจะชวนเที่ยวแต่เธอกลับปฏิเสธตลอดตอนนี้ผมอยู่หน้าห้องเอ็กโซกับไอ้เซนรอคนมาเปิดและถ้าเป็นมันก็คงจะดีจะได้สะสางสักหน่อยกับการที่ทำเพื่อนผมลมแทบจับแปลกแต่จริงผู้หญิงทั่วไปคงร้องไห้เป็นเลือดแต่ยูกลับแค่ล้มพับเธอแกร่งนั่นคือสิ่งที่คนในคณะรู้ดี
“ออกมาเปิดช้าจริงเลยพวกเชี่ยทำแมร่งอะไรอยู่วะ”
ไอ้ข้างๆรู้สึกเริ่มหงุดหงิดมันมาที่นี่เพื่อเชียร์บอลนัด แมนยู-เซลซี เสื้อของเชียร์พร้อมผมเลยตามมันมาไม่รู้ว่าเข้าหาเอ็กโซเพราะอยากได้เบอร์พี่ยุนอาหรือเปล่าผมยังไม่บอกมันเรื่องที่พี่เขามีแฟนแล้วเลย ไว้อยากเห็นมันดิ้นค่อยพูด
“อ่าวเซน”
พลั๊ว!! ไวกว่าความคิด
ผมต่อยเข้าหน้าคนที่อยากเจอจนสุดหัวใจบอกแล้วจะสะสางที่มันทำเพื่อนผมพวกพี่ๆเขากรูกันออกมายืนดูแต่ไม่มีใครห้ามสงสัยอยากเจอฉากเด็ด เซฮุนดึงผมเข้าข้างในแล้วกระซากติดพนังคงจะต่อยคืน เสียใจด้วยไอ้หล่อ…
พลั๊ว!!
“เฮ้ย!!!ชางมินไอ้เหี้ย!” เซนกับจงอินเข้ามาล็อกตัวผมไว้ในขณะที่มันมีพี่ชานยอลเทาแล้วก็พี่คนหน้าสวยๆผมจำชื่อไม่ได้ หึ เดือดสินะหน้าหล่อนั่นเลือดออกเป็นความสุขที่ผมพึงอยากได้อย่างมาก
เอาให้สาดกันไปข้างไอ้ไอดอล
“นี่มันเรื่องอะไรกันค่อยๆพูดกันสิ” หลังจากลากเราสองคนมาที่ห้องโถงพี่ซูโฮก็มาแนวทนายจะไก่เกี่ยงหรือยังไงก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ผมจะเคลียร์แค่กับผัวเพื่อน “ถ้าต่อยกันอีกก็ไม่รู้เรื่องสักที”
“ผมไม่รู้ครับพี่...”
“นายรู้เซฮุน นายอ่ะทำเพื่อนเราให้บอกป่ะว่าคนไหน” ผมพูดออกไปยิ้มๆในขณะที่เซฮุนเริ่มขมวดคิ้วเมื่อผมพูดถึงบุคลที่สามมันคงอยากรู้และอาจจะหาเธออยู่
“เธออยู่ไหนบอกกูมา”
“มันเรื่องอะไรเซฮุนนายไปทำอะไรเธอ”
“เงียบก่อนครับพี่ผมจะคุยแค่สองคนนั่งฟังเถอะ” เซฮุนหันไปเหวี่ยงใส่พี่เฉินผมเริ่มสนุกแล้วสิแต่ดูเหมือนเซนมันไม่เดือดร้อนอะไรไหนบอกจะสั่งให้พ่อเก็บแต่กลับมานั่งกินไก่กับไคเฉยเลย
“อยู่ไหนก็กลับมาเองแหละบ้านเธออยู่นี่ แต่รู้คือนายไปทำอะไรไว้ยูถึงหายไป”
“กูไม่ได้ทำอะไร!” ประโยคปฏิเสธหน้าด้านๆ
“เลวเนอะ รอยชัดขนาดนั้น”
“มึงเห็นได้ไงมึงทำอะไรเธอเชี่ยแม่ง!ปล่อยผมครับพี่!” มันจะเดินมาหาผมที่อยู่โซฟาคนละฝั่งแต่ถูกพี่แบคฮยอนกอดขาไว้ก่อน
“เธอเปิดให้ดูแล้วนายละทำคนนอนไม่รู้เรื่องไม่เลวไปหน่อยหรอ ยังกล้าว่าไม่ได้ทำ”
“กูก็ทำแค่ตรงนั้นไงอย่าบอกนะว่าที่เธอหายเพราะคิดไปไกลแล้ว นี่มึงไม่ถามอะไรเธอเลยหรือไงวะ”
“เธอบอกกูว่าเจ็บจะให้กูคิดยังไง”
“กลับมายาวแน่ยู!!”
“เดี๋ยวนะครับพวกคุณ! จากที่มึงด่ากันมากูว่าแม่งมั่วมากเชี่ยมิน กูเปิดกล้องดูไม่เห็นมีอะไรขยับเลยมึงไปเอาความคิดอย่างเหี้ยมาจากไหนวะอย่าบอกกูนะว่าต่อยเซฮุนเพราะคิดเรื่องเลวๆ”
“เชี่ยแล้วไง!”
“กูบอกแล้วว่าอย่าทำตัวฉลาดไปไง อย่างมึงโง่แมวยังอาย”
ตกลงทั้งหมดผมเข้าใจผิดแล้วจะบอกยูยังไงเนี่ยอายโคตร แล้วยังต้องมานั่งทำแผลให้เซฮุนอีกบ้าชะมัดก็ผมมันบริสุทธิ์ผุดผ่องอย่างนี้เห็นรอยบ้าๆนั่นแถมอยู่ตรงนั้นอีกอย่างเธอเป็นผู้หญิงด้วยเซฮุนจะไปทำอย่างนั้นมันไม่เกินไปหรอ จะให้คิดว่าอะไรได้อีกละ ก็กูมโนเก่งไง
“มึงหวงเพื่อนจังนะ คิดไรกับเมียกูป่ะ” มันเสี่ยงตามองราวกับไม่ไว้ใจ เดี๋ยวก็กดแผลให้หน้าบากซะหรอก
“ก็มีเพื่อนผู้หญิงคนเดียวไม่ดูแลจะให้ทำไง”
“เกินวิสัยเพื่อนว่ะ”
“ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว” ใช่ไงก็ผมมีคนที่ชอบอยู่แล้ว
“ดี ดูเมียกูดีๆละเดี๋ยวหมาแดกไปกูจะเล่นมึงก่อนใคร” มีปัญญารักแต่ไม่มีปัญญาดูแล...เรียกอย่างนี้ได้ไหม?
“หึ ให้เกรียติเธอหน่อย ยูบอกเพิ่งเคยเจอนายนะ”
“เพิ่งอยากเคยเจอนะสิแล้วนี่ยูอยู่ไหน”
“กับแฟนไอ้ที่อยู่ห้องยูอะ แลกห้องกันสักพัก”
“แฟน!! ชิบหายแล้วกู”
“-_-”
END CHANGMIN PART
SEHUN PART
พอเจอตัวจริงเธอก็หายไปนี่ก็สิบสี่วันแล้วมันทำให้ผมไม่มีความสุขเมื่อตื่น อย่างมากหน่อยก็ได้เจอกันในฝันมันทำให้รู้สึกดีเพราะอย่างน้อยๆเธอก็ยังไม่หายไปไหน แต่ที่สำคัญผมมีเรื่องกับเพื่อนของเธอ
หลังจากกลับจากตารางงานวันนั้นผมไม่ได้เข้าตึกแต่รีบกลับมาหอทั้งๆที่แต่ก่อนมันเป็นที่น่าเบื่อมากและตรงไปกดกริ่งห้องของเธอทันที
“...มีอะไร” ผู้ชาย...หล่อมากถึงมากที่สุกแต่ดูจากหน้าไม่ใช่เกาหลีแน่นอน
“มึงเป็นใครว่ะ”
“เป็นใครแล้วเกี่ยวไรกับมึง”
“เกี่ยวแน่! นี่ห้องเมียกู”
“เป็นคนดังไม่ใช่ไง พูดเพราะสัสที่ว่าเมียอ่ะแน่ใจแค่ไหน”
“เหี้ยเอ้ยมึงทำอะไรเธอ!”
“ก็เอาอยู่ไง แต่มีคนขัดสัส”
ตุบ!!! พลั้ว !!! อั๊ก!!!
อยู่ๆก็มีมนุษย์หล่อใส่ผ้าขนหนูผืนเดียวมาเปิดประตูมันทำผมช็อกมากและเริ่มเดือดเมื่อไม่สามารถสั่งให้สมองคิดไปเองว่าหมอนั่นเป็นอะไรกับคนที่ผมรัก หลังจากวันนั้นผมก็ไม่เคยมาที่นี่อีกเลยผมกลับมาหอพร้อมน้ำตาและรอยซ้ำตามตัว
ไอ้นั่นมันไม่ต่อยหน้าผมอาจจะรู้ว่าใช้ทำมาหากินแต่ตอนนี้ผมมาเคลียร์กับไอ้หน้าหล่ออีกครั้งหลังจากรู้ความจริงดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนเกาหลีแต่สำเนียงชัดแจ๋วมันคงอยู่มานาน
“มาทำไม...วันนี้กูไม่ไฝ้วเดี๋ยวแฟนด่ามีอะไรเข้ามาก่อน”
“เออ ไม่บอกกูก็เข้า มึง...” ผมเดินตามมันมาแล้วนั่งลงบนโซฟาสีเทาสวยห้องเธอถูกตกแต่งอย่างดีผมว่าเธอคงมาจากครอบครัวที่สบาย วันนั้นมัวแต่มองเธอเลยไม่ได้สนใจอะไร
“อาเธอร์ นั่นชื่อกูแล้วมึงเสนอหน้ามาทำไมอีกไม่กลัวกูต่อย”
“ไม่วะ...กูมีมือเหมือนกันไง กูเซฮุนมึงเรียววิศวปะวะ” ผมถามออกไปเผื่อแน่ใจอะไรขึ้นมาบ้างอย่างน้อยก็รู้ว่าชางมินไม่โกหก
“ไม่ต้องแนะนำกูไม่ชอบขี้หน้ามึงแฟนกูแม่งชอบมึงมากกว่ากูอีกมั้งหมั่นไส้สัสตอนนี้ฝึกบินเห็นพวกมึงบ่อยๆอย่าหว่านเสน่ห์ใส่ผู้หญิงผมทองๆไม่งั้นมึงกับกูตอกหัวกันอีกแน่ แค่พูดถึงมึงบ่อยๆก็จะลงแดงตายห่า กูวิศวการบิน ม.โซล อยากตายก็ไปตามเอาเดี๋ยวกูรับไปไฝ้วในสาขา” เป็นพวกแปลกๆ ตั้งแต่เซนละ...แนะนำบ้าอะไรยาวจังวะ
“อาฮะ วันนั้นมึงพูดกวนตีนไงกูทนไม่ไหว โทษโว๊ย” ผมขอโทษในขณะที่มันจุดบุหรี่สูบมันเหม็นไหมเนี่ยเถื่อนไปหมดเลยเหลือ
“กูไม่ถือ แค่วัดใจดูว่าถูกแย่งของแม่งรู้สึกยังไง มึงไปรู้จักยัยเลสเบี้ยนตอนไหนว่ะ”
“เรื่องของกูแล้ว ใครเลสเบี้ยน”
“ใครที่มึงว่าเมียก็คนนั้นแหละแม่งจ้องจะแดกแฟนกูอยู่ไม่รู้ไง” นี่เธอเป็นเลสเบี้ยนหรอวะทำไมเป็นอย่างนั้นละ “มึงโดนหลอกแล้ว” มันบอกแล้วใช้สายตามองผมอย่างจริงจังจนอดใจหายกับคำพูดบ้าๆนั่นไม่ได้
“มึงเอาอะไรมายืนยัน”
“สัส!!มันไม่มีแฟนไงแถมมีผู้หญิงมาจีบ วันโรสเดย์ ไวท์เดย์ดอกไม้เต็มมือจนล้นเว้ยพวกผีมันต้องเห็นผีแหละมึงไม่รู้เลยหรือไงกัน”
“มึง....” ผมยังพูดกับมันไม่จบก็มีสายโทรศัพท์เข้าจะว่าไปก็น่าคิดนะกับที่ว่าผีเห็นผีขนาดผมเป็นผู้ชายยังไม่มีผู้ชายด้วยกันมาจีบเลย เอ๊ะ หรือมีแต่ผมไม่รู้
“อะไรนะ รถเสียแล้วทำไมไม่ซ่อม”
“ครับๆ ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
“ยังไม่ปลุกเลย เออน่ารู้แล้ว”
“นี่ใครผม...อาเธอร์นะ ไปเดี๋ยวนี้แหละอย่าลงจากรถละ”
“เฮ้ยมึง!!กูฝากปลุกยูด้วยแฟนกูรถเสีย แล้วถ้ากูกลับมายังเห็นมึงกูจะตบโชว์” มันหันมาบอกผมแล้วหยิบอะไรไม่รู้ ก่อนวิ่งออกไปทันทีเมื่อกี้บอกให้ปลุกยูคืออะไรเธอกลับมาตอนไหนกันทำไมผมไม่รู้ เออ...กูไม่ได้มานี่หว่า
ผมเดินไปเปิดห้องนอนสวยโทนสีขาวสะอาดตาถ้าบอกใครแล้วจะเชื่อว่าห้องนี้เจ้าของอยากเป็นนักบิน ผมเดินไปหาเธอที่เตียงแล้วยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้ทั้งๆที่ตื่นแล้วกลับมานอนต่อเนี่ยนะเดฟสีดำเสื้อแขนกุดสีแดงผิวเหมือนผมเลย...เซ็กซี่ว่ะ คิดถึงจังเลย ผมควรปลุกเธอไหมหรือนอนด้วยดีอยากคุยจะตายห่าแล้วเว้ย
“ยูครับ” ผมกระซิบที่ข้างหูแล้วเป่าลมใส่หูเธอเบาๆทำเอาคนนอนอยู่ครางออกมาเลยทีเดียว น่ารักวะ ฟู่....
“เชี่ยเธอร์” ยูฟาดมือมาทางผมอย่างแรงมันไม่โดนหัวแต่โดนหน้าน้ำตาจะไหลแล้ว
“โอ๊ยยยย!!!” ผมแกล้งแหกปากอย่างดังทำเอาคนที่นอนอยู่สะดุ้งตัวตื่นขึ้นมาเธอมองผมอย่างมึนๆก่อนจะขยับเข้ามาใกล้ลูบแก้มผมเบาๆรู้สึกดี...เหมือนในฝัน “มันเจ็บไหมเนี่ย”
“รอยนี่...ฉันฟาดค่อยไปนี่น่า” ปากดีฉิบหายเธอตั้งใจงั้นหรอผมยังไม่เคลียร์กับเธอเรื่องที่อาเธอร์บอกเลยนะมาทำใจดีใส่ทำไมกัน “เข้ามาได้ไงแล้วเพื่อนฉันอยู่ไหน”
“กอดหน่อยได้ไหม คิดถึง...” ผมไม่รอให้เธอพูดแล้วโถมตัวเข้าหาทันทีเนื่องจากเธอเป็นผู้หญิงเลยทำให้รับน้ำหนักผมไม่ไหว เธอล้มลงที่นอนทันที หึ หึ อย่างนี้แหละที่ฉันต้องการเข้าทางผมแล้ว ไม่เมา ไม่ง่วง ไม่ฝัน…
“หนักมากเลยสัส ลุกเลยให้ไว” ยูผลักผมออก...ทำไมแรงเยอะจังวะ
“ยัยเถื่อนอย่าผลักลุกแล้ว” แต่ผมทำตรงกันข้ามผมนอนทับเธอแล้วซุกใบหน้าไว้ที่ซอกคอหอมนี่ถ้าอยู่นานกว่านี้ผมอาจจะหื่น “แต่ขออยู่สักพักก่อน”
“โอ เซฮุนฉันหนักนะ หายใจไม่ออกรู้สึกเหมือนจะตายลุกโว๊ย!!ลุก!!” ยูพูดแล้วทุบหลังผมไปด้วยเจ็บชะมัดมือหรือเท้าเนี่ย
“ตายไปเลย” กับแค่นอนทับแค่นี้รู้สึกเหมือนอยากจะตายเลยหรือไงกันถ้าทำมากกว่านี้จะไม่ตายไปเลยหรือไง “อยากตายคาอกปะ”
“นายนั้นสิที่จะตายคาอกฉัน หึ หึ”
“โอ๊ยยยอยากตายจะแย่อกอย่างนี้ได้ตายคงฟิน”
ตุบ!!!!!
“โอ๊ย!!!ยูทำอย่างนี้กับสามีไม่น่ารักเลย”
ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้าสวยๆนั่นจากที่แบมือเธอกลับเอากำปั้นมาทุบลงที่ต้นคอของผม จากร้องแหกปากผมก็แกล้งมึนๆแล้วฟุบลงที่อกซะเลยนุ่มจังวะ โอ๊ยแค่ได้สัมผัสถึงตายน้องฮุนคนนี้ก็ยอม ใหญ่ฉิบหาย
“เซฮุน เซฮุน...เฮ้ยตายจริงดิตื่นดิเว้ยไอ้เซฮุน” เขย่าไปเถอะฉันไม่ตื่นหรอกยูหมอนนุ่มขนาดนี้เกิดอาการอยากกดจริงโว๊ยยย “ฉันเจ็บนมตื่น!”
“อ่าวก็ไม่บอกแต่แรก” ผมลุกขึ้นทันทีที่เธอบอกว่าเจ็บ กลัวโดนทุบอีกทีคราวนี้คงได้ตายจริงๆแล้วเป็นผู้หญิงมาพูดจาอย่างนี้กับผู้ชายได้ยังไงกัน “ไปทำอะไรมาห๊ะทำไมเจ็บ!”
“ไอ้ห่า กูเป็นเมนส์ไงผู้ชายอย่างมึงไม่เข้าใจหรอกแล้วอย่ามาขึ้นเสียงใส่นะอารมณ์ไม่ดีอยู่ด้วย เดี๋ยวได้เอาโคมไฟฟาดมาจะว่าไม่เตือน”
“เป็นผู้หญิงพูดได้ไงหน้าตาเฉยอย่าไปทำอย่างนี้กับใครนะยู” กูหวง
ฉันก็รักของฉัน
“มาจ้องอะไรนักหนาละ แล้วออกไปจากห้องด้วยให้ไว”
“ไม่ไปโว๊ย!!จะอยู่กับเมีย...”
พลั้ว!!
เสียงหัวผมเองแหละเลือดออกหรือเปล่าวะเนี่ยฟาดได้ฟาดดีตกลงมันวันแดงเดือดหรือความต้องการของเธอกันวะยูยื่นมือมาลูบหัวผมอีกครั้งควรจะให้อภัยใช่ไหม
ตบหัวลูบหลังถ้าไม่เป็นมึงนะ
“แล้วมามีอะไร หรือมาลวนลามฉันอีกคราวนี้กูไม่ยอมนะเว้ย”
“เห็นฉันเป็นคนอย่างนั้นหรือไง ไม่ยอมแล้วเมื่อกี้ให้ซบทำไม ไม่ผลักออกละ”
“ก็เออไง ไม่ผลักเพราะเห็นว่ามึงชอบ”
“พูดงี้งั้นก็จับได้ดิ”
“ได้นะแต่หน้ามึงแหกแน่เซฮุน” เธอพูดแล้วลุกเดินไปหยิบมีดพกที่ลิ้นชักออกมา ซวยแล้วไงนึกว่าจะยอมทำไมเป็นอย่างนี้ผมจะทำไงดี
เธอเดินมาผลักผมลงที่นอนแล้วนั่งทับทันทีปลายมีดนั้นไล้ไปตามใบหน้าผมเบาๆชวนให้เสียว เธอโรคจิตป่ะวะทำไมไม่เหมือนคนในฝันเลยอย่างน้อยเธอก็ยังอ่อนโยนกับผมบ้าง
“บอกมาว่ามาทำไมอีก รู้ไหมว่าฉันอยากฆ่านายแค่ไหน” มีดนั่นหยุดอยู่ที่หน้าอกผมตรงหัวใจพอดีถ้าผมขยับแล้วเธอเสียบจะทำไง “พูดสิก่อนที่ฉันจะ...”
“มาหาอาเธอร์มีเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อยแล้วมันใช้ฉันมาปลุกเธออยากขอโทษด้วย”
“ขอโทษหรอ! แล้วทีนายทำ ทำไมไม่คิด”
“ก็ไม่คิดว่าเธอจะเข้าใจไปไกลไงฉันทำแค่นั้น...แค่นั้นจริงๆเธอไม่รู้เรื่องพวกนี้บ้างหรอมันต้องรู้สึกยังไงตอนทำน่ะถึงจะหลับอยู่ก็เถอะ”
“แล้วนายรู้ได้ยังไงวะ!”
“โซเซียลไง เยอะแยะมีตาก็หาอ่านดิ!”
“อะไรนะ!!!ทำแค่นั้นแล้วทำไมชางมินมันบอก...ฉันกับนายเราได้กัน”
“ได้ก็ดีสิ! ฉันไม่ทำคนไม่ยอมหรอกนะยิ่งกับคนไม่รักไม่มีทาง ถ้าเธอจะยอมก็ไม่ว่ากัน...เฮ้ยๆๆๆอย่ากดมันสิเจ็บๆ” ทะลุหัวนมแล้วมั้ง...
“จริงนะเซฮุน ไม่โกหกนะ โทษทีวะ”
“เออ ที่ไปบอกชางมินว่าเจ็บแล้วที่จ้องจะกินแฟนเพื่อนฉันยังไม่เคลียร์เลยนะ...รู้ไหมว่าฉันต้องรบกับเพื่อนเธอตั้งสองคนแล้วไหนจะให้ผู้ชายมาอยู่ห้องอีก”
“ประสาทหรอโอเซฮุน!กลับห้องไป” ยูบอกผมแล้วลุกออกไปทันที “ให้ไวฉันมีเรียนบ่าย เร็วสิ”
“ไม่ไปโว๊ย!! เดี๋ยวไปส่งและอย่ามาว่าเราเพิ่งรู้จักกันหรือเพิ่งเจอนะเดี๋ยว!!อย่าขัดแล้วหุบปากไปเลยไม่งั้นฉันฝ่าไฟแดงแน่”
“เรา...เป็นอะไรกัน...” เธอหันมามองผมนิ่งๆแล้วถามด้วยใบหน้าเรียบเฉย “ฉันไม่เคยรู้จักนายเลย อยู่ดีๆก็เข้ามาอยากทำอะไรก็ทำ ชอบบังคับแล้วยังมาพูดจาอย่างนี้ใส่ฉันอีก!” ผมลุกขึ้นไปหายูแล้วบีบที่ต้นแขนเธอไว้เบาๆ
“อย่าให้ฉันเดือดนะยู! เราเป็นอะไรกันเธอก็รู้ ไม่เคยรู้จักพูดออกมาได้ยังไงฮ่ะ ฉันทำอย่างนี้แล้วมันทำให้เธอเกลียดมากเลยหรอฉันที่ยืนอยู่ตรงนี้กับในนั่นมันคนละคนกันหรือยังไง”
“ก็เออดิว่ะ แล้วออกไปเลยนะ”
“ไม่วะ...แล้วอย่าคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไป บอกแล้วไงอย่าเสแสร้ง ฉันรอให้มีเธอยืนอยู่ตรงนี้มานานแค่ไหนรู้ไหมปากดีอย่างนี้เดี๋ยวฉันช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้ามานี่เลย” ผมอยากเอายัยนี่แรงๆจริงๆ ผมโกรธที่เธอทำเป็นไม่รู้อะไรคิดว่าที่ฝันเป็นแค่ฝันมันทำให้ผมเลือดขึ้นหน้าแล้วลากเธอมาอีกห้องซึ่งเป็นห้องแต่งตัว
“ออกไปโอเซฮุนก่อนที่ฉันจะเสียบนาย” ผมลืมไปว่ายัยเถื่อนยังไม่วางมีดตอนแรกผมก็เก่งอยู่หรอกแต่พอเห็นสิ่งที่คนด้านหลังถือแล้วมันรู้สึกหายใจไม่ออกผมวิ่งออกจากห้องแต่งตัวมานั่งลงที่โซฟาทันที
มีเมียโหดเฮ้อ...เราเป็นอะไรกัน คนรักไงยูคนรักของฉันคนเดียวไม่ปล่อยไปไหนแล้วจะไม่มีวันปล่อยด้วย ผมมองไปยังประตูก่อนจะขมวดคิ้วมีคนกำลังเปิดเข้ามาทั้งๆที่หอนี่ความปลอดภัยเยี่ยมแต่ห้องนี้กลับมีคนมาเยือนบ่อยจังวะแล้วถ้าเป็นไอ้บ้าอาเธอร์ ผมต้องตายห่าแน่ แต่...
ความคิดเห็น