ลาฟลอร่า สุดป่วนก๊วนเจ้าหญิงกับเจ้าชายในฝัน

ลำดับตอนที่ #10 : Tiwa Talk: ลุยเกาะทางใต้จ้า~

โอยย มึนหัวไปหมดแล้วนะเนี่ยย นอนกี่ทีกี่ทีก็มึนหัวทำไมไม่ให้นั่งเครื่องบินมาน้า~ ให้นั่งเรือลำเบ่อเร่อมาเนี่ยแถมคลื่นเนี่ยมีไม่หยุดหย่อยเลย โอยยย มึนหัวอ่ะมึนหัวมึนๆๆๆๆ @_@##อีกอย่างนะพวกจอมเพี้ยนทั้ง 5 กับครูมารีก็มาด้วยนี่สิอยากจะบ้า~~~~
�ผ่านไปสักพักฉันก็หายมึนหัว ตอนนี้เป็นตอนเช้าประมาณ 8.00 น.(มันสายแล้วจ้า -*-)ฉันพึ่งตื่นนอน เป็นครั้งแรกนะเนี่ยที่ตื่นเช้าขนาดนี้(จริง?)ฮ้า~ ลมยามเช้าหรือสายกันนะ เย็นสดชื่นมาก จริงสิ ฉันบอกท่านผู้อ่านแล้วหรือยังว่าฉันกำลังเดินทางมาเกาะทางใต้น่ะแทนที่จะให้นั่งเครื่องบินมาดันให้มานั่งเรือมึนหัวจะเเย่ -*- ฉันมองไปทางไหนก็มีแต่มหาสมุทรสีฟ้า สีฟ้า และสีฟ้า มองไม่เห็นเกาะเลยแฮะ ฉันเลยเปลี่ยนไปดูข้างล่าง เอ๊ะ! นั่นปลาโลมา โลมาจริงๆด้วย เอ..แต่ทำไมมันมีเขี้ยวเนี่ย ย...อย่าบอกนะว่า...ฉ....
"ฉลามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม"
ว่าแล้วมันก็ว่ายน้ำหนีไป ฉันตะโกนจนสุดแรงเกิดเลยแฮะ สงสัยทุกคนคงตื่นแล้ววิ่งมาดูแต่ปรากฎว่า...เวลาผ่านไป 10 นาทีไม่มีใครวิ่งมาหาเลยแฮะ แสดงว่าเสียงคลื่นมันกลบไว้แน่ๆเลยน่ะสิแต่ดีแล้วล่ะ ฉันมองลงไปต่อเผื่อเจ้าฉลามนั่นจะยังอยู่ แต่มันก็ไม่อยู่มันไปแล้ว เฮ้อ~ โชคดีที่ไป(แล้วจะดูทำไมยะ)แต่..เฮ้ยยๆ โลมาของจริงแน่นอนเพราะมันมีปากยื่นออกมา ตัวมันสีน้ำเงินสลดสลวยสวยามจริงๆฉันพึ่งเคยเห็นครั้งแรกนี่แหละ สวย สวยมากๆเลย ฉันเปลี่นไปดูวิวบนท้องฟ้า ท้งแจ่มใสมากเลย ไม่มีแดดอีก บรรยากาศทำไมมันไม่เหมือนตอนสายเลยนะ
เอ๊ะ! นั่นเกาะนี่นา มีผู้หญิงผมยาวสีน้ำเงินกำลังเล่นโต้คลื่นอยู่ เหมือนแม่จังเลยนะ...
"ประกาศค่ะ ขณะนี้ใกล้จะถึงเกาะทางใต้แล้วขอให้นักเรียนทุกคนตื่นเดี๋ยวนี้!~~~"
เสียงครูมารีนี่ช่างน่ากลัวเหลือเกินมาด้วยทำไมนะ T^T ถ้าฉันนอนอยู่คงตื่นตกใจกลิ้งตกกระไดตายคาถังน้ำแน่ๆ(โอโหคิดซะ..)แล้วพวกเหมยฮัวก็ตื่นมา แล้วถือกระเป๋าเสื้อตัวเองลงมา พอฉันเห็นก็นึกขึ้นได้ ฉันลืมกระเป๋าไว้ในห้องนอนนนนนน...ตายยๆๆๆๆ ต้องรีบไปเอา ว่าแล้วฉันก็ติดสปีคนักวิ่ง talesrunner วิ่งไปเอากระเป๋าทำเอาพวกเหมยฮัวเหวอทันที ยัยกิ้งก่าก็ว่าตามหลังมาเพราะฉันวิ่งชนน่ะสิ เฮ้อ~ VoV

"น้ำใสสะอาดมากเลยล่ะเจ้าค่ะ"ยูริบอกพวกฉัน หลังจากที่ไปเก็บของและจัดที่พักเรียบร้อยเราก็มาที่ชายหาดพวกเราใส่ชุดว่ายน้ำมาเพื่อที่จะว่ายน้ำโดยเฉพาะ คนที่เริ่มสาดน้ำใก่อนคือเหมยฮัวสาดใส่ฉันฉนสาดกลับดันไปโดนโรซารี่โรซารี่ที่บอกว่าจะไม่เล่นน้ำ(แต่ใส่ชุดว่ายน้ำซะงั้น)ดันตัวเปียกเลยทำให้ขีดจำกัดพุ่งกระฉูดสาดน้ำใส่พวกฉันซึ่งมันไปโดนยูริ ยูริเลยสาดใส่โรซารี่แต่หกล้มลงน้ำทะเลนั่นทำให้น้ะกระเด็นไปเข้าปากยัยกิ้งก่านั่นฉันเตรียมปิดหูไว้เพราะสัญชาติญาณมันบอก
"เค็มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!"นั่นไงว่าแล้ว"ยัยยูริหล่อนเอาน้ำมาใส่ปากฉันทำไมยะ"ว่าแล้วยัยนาซิสซ่าก็กระโดดลงน้ำน้ำกระเด็นไปโดนพวกฉันหมดทุกคนเลยทำให้พวกเราสาดน้ำใส่กันอย่างสนุสนาน ฮ้า~ ไม่ได้มีความสุขเท่านี้มาก่อนเลยนะ^^

อีกด้านหนึ่ง
"พวกเลดี้ทั้ง 5 ดูมีความสุขจังเลยน ยูว่าไหม"คริสโตเฟอร์เอ่ยกับเพื่อนๆของตนตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ชายหาดแต่ใส่แว่นดำกันและกำลังนอนอยู่ในร่มอยู่
"นั่นน่ะสิ คุณนาซิสซ่าเนี่ยมีความสุขกว่าที่แล้วๆมาด้วยนะครับ"ดันเต้ว่านี่ดันเต้รู้ถึงอกของนาซิสซ่าเลยเหรอเนี่ย"กียุลให้พวกฉันไปเล่นกับพวกคุณนาซิสซ่าได้ไหม"ดันเต้หันมาถามเพื่อนอีกคนหนึ่งซึ่งยืนดูพวกทิวาอยู่เช่นกัน
"ไม่ดีกว่า เราปล่อยให้พวกนั้นเล่นกันอย่างสนุกสนานที่มีครบทั้ง 5 คนนะ"กียุลว่า แต่ดวงตากลับจ้องมองไปที่ทิวาที่กำลังเล่นน้ำอย่างสนุกสนานนั่นทำให้กียุลยิ้มออกมา ทำให้พวกเพื่อนๆของกียุลงงเลยทีเดียว

"คุณนาซิสซ่าเจ้าค่ะ ทำไมคุณถึงมาเล่นกับพวกเราทั้งที่ยังเคยบอกว่าพวกเราเป็นคนชนชั้นต่ำอยู่เลยนี่เจ้าค่ะ"ยูริหันมาถามนาซิสซ่า นี่ยูริจ๋า อย่าพูดตรงสิจ้ะ มันเสีบทิ่มหัวใจของเค้าน้า~~ +_+ แต่เรื่องนี้ไม่สำคัญมาฟังคำตอบจากปากยัยกิ้งก่าดีกว่านะ
"ก็....ก็....พวกเธอ...เป็น...เป็น...."ติดอ่างหรือไงยะหล่อนแหมทีตอนบอกว่าพวกเราชนชั้นต่ำยังพูดได้หน้าตาเฉยเลยนะ"เพื่อนสนิทที่ดีมากกกกกก>///////<"นาซิสซ่าโพล่งคำว่า มาก ออกมาทำให้ฉันตกใจแทบแย่ นี่เธอเสียงรถหวอน่ะยังแก้ไม่ได้อีกหรือเพค่ะคุณหญิง -*-
"หิวแล้วอ่ะ ไปหาอะไรกินกันไหม"ให้ทายสิใครพูด ฉันไง ฉันอยู่ๆท้องก็ร้องโครกกกกออกมาเพราะความหิวจนไส้กิ่วเลยชวญเพื่อนๆแล้วพวกนั้นก็พยักหน้าโรซารี่เลยพาเดินหาร้านอาหารระหว่างทางเจอพวกจอมเพี้ยนทั้ง 5 ด้วยล่ะเลยเชิญซะเลยพวกนั้นเลยพยักหน้าเพราะหิวเช่นกัน
"นั่นไงร้านอาหาร Digy Food"โรซารี่บอก
"สงสัยคนแต่งชื่อร้านคงชื่อ ดิ้กกี้ ล่ะมั้งเนอะคุณโรซารี่"ทายสิใคร อเล็กเซนั่นเองแล้วก็จับมือของโรซารี่ โรซารี่เขินหน่อยๆแต่ควบคุมสติได้จึงบอกให้ปล่อยมือ
"Are you student of lafrora?"พนักงานถาม หวายย ฉันไม่เก่งอังกฤษง่ะ โรซารี่ช่วยด้วยแต่โรซารี่รู้อยู่แล้วเลยตอบไป
"Yes,we are student of lafrora"โรซารี่ตอบ
"OH! you do dinig food Free"รู้อยู่คำเดียว ฟรี ไง อะไรฟรีหว่า - -?
"and Prines Noa,Do thay dining Free?"อะไร อะไร โนอาอ่ะ
"Prines Noa Free too"ไม่เข้าใจสุดๆ�=[]=
แล้วโรซารี่ก็บอกพวกเราว่า นักเรียนโรงเรียนลาฟลอร่าและเจ้าชายโนอาห์กินฟรี เย่ๆๆๆๆ จะกินให้ท้องหายหิวเลย ง่ำๆๆๆๆๆ ><
อา..ท้องป่องเลยแฮะ ก็แหมมันอร่อยนี่นาอร่อยมากๆด้วยฉันเลยซัดซะไม่เหลือ อิอิ

เวลา 21.45 น.
จะ 4 ทุ่มแล้วต้องรีบไปนอนแต่อยากดูอยู่อีกอ่ะ แสงที่ปรากฏบนท้องฟ้าตอนนี้สวยมากๆเลย สายรุ้งเหรอ แต่สายรุ้งเกิดตอนกลางวันนี่นาเพราะถ้าไม่มีอาทิตย์ก็จะหักเหไม่ได้(เก็บมาจำด้วยเหรอ)เรียกว่าแสงอะไรน้า~
"แสงออโรร่านี่สวยงามจังเลยนะ"
"แว้กกกก�มาแต่เมื่อไรเนี่ย"�ฉันร้องว้ากทันทีเมื่อจู่ๆกียุลก็เดินมาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง เฮ้อ~ คนเขาตกใจนะเนี่ย -*-"แต่เมื่อกี้นายพูดว่าแสงออโรร่าเหรอมันคืออะไรอ่ะ"ฉันถามกียุล
"อย่างเธอน่ะเหรอจะจำมัน เอาเป็นว่ามันคือแสงที่เกิดในตอนเหนือหรือใต้ล่ะกัน"กียุลบอกมา งงอ่ะ
"พูดอะไรให้รู้เรื่องหน่อยดิ แต่สวยจริงๆนะ พึ่งเคยเห็นนี่แหละ"ฉันหันไปดูท้องฟ้าที่บัดนี้ได้มีแต่แสงสีที่สวยงามเต็มไปหมดราวกับว่าถูกฉายขึ้นมาแน่ะ เอ๊ะ! กียุลมองอะไรอยู่ได้นะ - -
"มองอะไร"ฉันถามกียุลก็คนมันสงสัยมองอะไรนักหนาตั้งแต่เมื่อตะกี้ - -*
"เห็นน่าเธอดูสดใสขึ้นเลย รู้สึกดีขึ้นนิดหน่อยน่ะ"
"หะ...หา...O//////O"พูดเป็นเล่นน่า"ฉ...ฉันไปนอนก่อนนะ ง่วงแล้ววว ฮาวววว"ฉันทำท่าหาวแล้วรีบวิ่งออกมาทันที กียุลห่วงฉันเหรอเป็นไปได้ด้วยเหรอเนี่ย ตอนนี้หน้าของฉันร้อนผ่าวไปหมดแล้ว..

"เมื่อกี้ฉันพูดออกไปได้ไงเนี่ย - - อยู่ๆดันพูดอะไรให้ยัยลิงเขินได้ซะงั้น"ชายหนุ่มที่มีนามว่ากียุลพูดกับตัวเองก่อนจะเดินกลับหอและทิ้งท้ายว่า"บางทีเราอาจจะหลงรักยัยนั่นแล้วก็ได้นะ"

เฮือกกกก กียุลชอบทิวาเหรอ ? ติชมตอนต่อไปจ้า~
����������������������������������������� เดี๋ยวนี้ไม่ comement เลยนะ หมดกำลังใจจะสู้แล้วนะค่ะ งอนแล้ว ><