ศึกเทพมารถล่มฟ้า

ขอบ่นก่อนเริ่มลงอยากบอกว่านิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของผมอาจจะผิดพลาดหรือสำนวนกวนจิตใจท่านผู้อ่านที่เคารพรักยิ่งของผมก็ขออภัยมาในที่นี้ด้วย หากท่านใดมีข้อเสนอแนะหรือติชมบอกมาได้เลยครับยินดีรับข้อเสนอแนะต่างๆนาๆพยายามจะมาลงให้อ่าน
บ่อยๆนะครับ(ถ้ามันคิดได้นะ^^)


 ผู้กล้ามีมากมายทุกหนแห่งแผ่นดินไซร้ไม่แร้นแค้นผู้สามารถยุทธภพในยุคนี้พวกมารร้ายฝ่ายอธรรมเต็มไปหมดยังดีที่มีบรรดาเหล่าจอมยุทธ์ฝ่ายธรรมะช่วยกำราบเหล่าอธรรมฝ่ายอธรรมมีแบ่งสูงต่ำตามอวิชาที่ฝึกมาผู้ใช้อาวุธฝ่ายธรรมะก็มีแบ่งระดับเช่นกันผู้ที่สามารถกำจัดพวกมารระดับปลายแถวได้49ตัวเรียกว่า"นักรบกระบี่" "
  มือกระบี่"ผู้ที่เข้าในเขตแดนของเหล่ามารร้ายสังหารมารพันตัวขึ้นไปและได้รับการรับรองจากมือกระบี่ถึงจะสามารถเป็นมือกระบี่ได้สามารถเป็นมือกระบี่ได้นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายในยุทธภพมีไม่ถึงพัน กระบี่ถูกคนใช้ คนถูกใจคุมผู้ที่ขี่กระบี่เหินเวหาใช้ใจคุมกระบี่มีจิตมุ่นมั่นที่จะกำจัดมารร้ายสามารถสังหารศัตรูที่อยู่ห่างไกลเป็นพันลี้ได้โดยไม่เปลืองแรงเป็นคนเหนือคนเรียกว่า"จอมยุทธ์กระบี่"
  30ปีก่อนมารโลหิตได้ให้กำเนิดมารร้ายธรรมะสลายมารเติบใหญ่เหล่าอมยุทธ์กระบี่ตายลงตายลงทีละคน....เเต่เดิมฟ้าดินเป็นหนึ่งเทพมารอยู่ร่วมกัน...จนกระทั่งเทพผู้สร้างสร้างโลกขึ้นเหล่าบรรดาธรรมะและอธรรมนั้นก็ต่อสู้กันมาตลอดมิได้มีวันใดที่ได้หยุดพักหัวหน้าของเหล่ามารก็คือ "มาร"วิชาดวงจิตมารบรรลุถึงขั้นสุดยอดไร้คู่ต่อสู้แต่ก้อมิอาจที่จะสามารถดำเนินขยายอิิทธิพลออกไปทั่วทั้งแผ่นดินได้ก้เพราะว่า "เทพเกิดเพราะมารมี มารมีเพราะเทพยัง"
  มารถูกเทพกระบี่ควบคุมตลอดมานอกจากเทพกระบี่มีวิชาชนิดที่ว่ามีหนึ่งไม่มีสองแล้วนั้นยังมี"กระบี่คู่ฟ้าเขียว"อีกด้วยความพ่ายแพ้ครั้งเเล้วครั้งเล่าไม่ได้เป็นเพราะวิชาแต้เป็นเพราะขาดอาวุธที่พอฟัดพอเหวี่ยงกับกระบี่คู่ฟ้าเขียว มารจึงได้สร้างอาวุธที่เรียกว่าคำสาปโลหิตจากเด็กทารกอายุได้ไม่ถึงเดือนเป็นจำนวนนับหมื่นนับพันยังไม่พอซ้ำร้ายยังกักขังวิญญาณของพวกมันเหล่านั้นมิได้ให้ไปพุดไปเกิดคำสาปโลหิตนี้จึงเต็มไปด้วยแรงอาฆาตพยายามของวิญญาณนับหมื่นนับพันเหล่านั้น
  เมื่อได้อาวุธมาเเล้วมารก็เปิดศึกกับเทพกระบี่การต่อสู้ระหว่างธรรมะและอธรรมดำเนินมาถึง50วัน  จนกระทั้่ง....เจ้าแพ้เเล้วมารเอ๋ยถ้าเจ้ายอมตัดแขนทั้งสองข้างของเจ้าทิ้งข้าจะปล่อยเจ้าไปให้โอกาสปรับตัวและสำนึกผิดในสิ่งที่เจ้าได้กระทำลงไป
ไม่ข้าไม่ยอม ย๊ากกกกกตาย สะเถอะเทพกระีบี่เฮงซวย!! ในเมื่อข้าให้โอกาสเเล้วแต่เจ้ากับตัดเยื้อใยอย่างไม่ใยดีอย่างนั้นฆ่าก็ยินดีสนองความตายแก่เจ้า ตายซะเถอะ!!กระบี่ฟ้าแทนฟ้ากระบี่เขียวแทนดิน ฟ้าดินบรรจบศัตรูพินาศ ย๊ากกกกก!! โอ้...ข้า...แพ้...แล้ว...ม่ายยยยยยยย จำเอาไว้หากวันใดข้ากลับมาอีกครั้งวันนั้นแหละคือวันพินาศของยุทธภพ ในที่สุดมารก็ถูกเทพกระบี่สยบลงได้ร่ายกายจมดิ่งลงในทะเลลึกเทพกระบี่หาได้เฉลียวใจเลยสักนิดว่าพลังชีวิตของมารนั้นหาได้เเตกดับตามร่ายการของมันไปด้วย