กลอนมงคลสอนใจ / คำคม

ลำดับตอนที่ #8 : พุทธทาสภิกขุ ๒

ส่วนที่ดีมีซ่อนอยู่ในชั่ว                       ซึ่งสอนให้เต็มตัวไม่ยั้งท่า

มันสอนอย่างเจ็บช้ำเป็นธรรมดา                     แต่มันสอนลึกกว่าเมื่อได้ดี
ชั่วมันสอนมากกว่าหรือจริงกว่า                     มันสอนได้ดีกว่าความสุขศรี
สอนดีกว่าให้กลับตนจนถูกวิธี                                   เกลียดกลัวชั่วกว่าก่อนนี้ดีอย่างจริง
ให้ศรัทธาวิ่งหาพระศาสนา                              เรียนสิกขาภาวนาเป็นอย่างยิ่ง
สัตว์นรกหมกอยู่ยังรู้ติง                                   ตัวของตัวเพราะชั่วสิงสอนรุนแรง
จาก  ดีในชั่ว

ส่วนที่ชั่วมีกลั้วอยู่ในดี                        คือดีมีเลสยั่วให้มัวหลง

ไม่ค่อยสอน ไม่ค่อยเตือน อาจเฟือนลง            สอนไม่ลึก สอนไม่ตรง จึ่งหลงดี

ยั่วให้หลงในดีดีเป็นผีบ้า                                 ไม่นานหนอต่อมาก็สิ้นศรี

ดีมันสอนไม่ค่อยจะถูกวิธี                               ยึดมั่น ดี แล้วยิ่งยากจะจากวาง

ยิ่งมีดีก็ยิ่งมีคนรบกวน                                     หลายกระบวนหลายวิธีไม่มีสร่าง

พวกริษยาก็หาช่องจ้องจิตล้าง                         มองดูบ้างชั่วในดีมีอยู่เน้อ

จาก ชั่วในดี

            ปิด ปิดตาอย่าสอดส่ายให้เกินเหตุ       บางประเภทแกล้งทำบอดยอดกุศล

มัวสอดรู้สอดเห็นจะเป็นคน                            เอาไฟลนตนไปจนไหม้พอง

จาก ปิด-ปิด-ปิด

ต้องเวียนเกิดเวียนตายตามบุญบาป     เมื่อไรทราบธรรมแท้ไม่แปรผัน

ไม่ต้องเกิดไม่ต้องตายสบายครัน                     มีเท่านั้นใครหาพบจบกันเอย

จาก มันมีเท่านี้เอง

หมู่นกจ้องมองเท่าไรไม่เห็นฟ้า           ถึงฝูงปลาก็ไม่เห็นน้ำเย็นใส

ไส้เดือนมองไม่เห็นดินที่กินไป                       หนอนก็ไม่มองเห็นคูถที่ดูดกิน

คนทั่วไปก็ไม่มองเห็นโลก                              ต้องทุกข์โศกหงุดหงิดอยู่นิจศีล

ส่วนชาวพุทธประยุกต์ธรรมตามระบิล           เห็นหมดสิ้นทุกสิ่งตามจริงเอย

จาก ตาบอดตาดี

            โลกนี้เปรียบศาลาให้อาศัย                   ประเดี๋ยวใจผ่อนพักแล้วจักผัน

ทางที่ดีเมื่อเราพรากไปจากมัน                        ควรสร้างสรรค์ส่งเสริมเพิ่มคะแนน

เมื่อเราได้เกิดมาในอาโลก                               ได้พ้นโศกพ้นภัยสบายแสน

จึงควรสร้างสิ่งชอบไว้ตอบแทน                     ให้เป็นแดนดื่มสุขขึ้นทุกกาล

คุณความดีของท่านกาลก่อนก่อน                   ที่ท่านสอนไว้ประจักษ์เป็นหลักฐาน

เราเกิดมาอาศัยได้สำราญ                                 ควรหรือผ่านพ้นไปไม่คำนึง

            อันบุคคลกตัญญูรู้คุณโลก                   อุปโภคบริโภคมีให้หลาย

ข้าหรือเกลือ ผักหรือหญ้า ปลาหรือไม้             รู้จักใช้อย่าทำลายให้หายไป

อนึ่งคนต่อคนทุกคนนี้                                     ล้วนแต่มีคุณต่อกันนั้นเป็นไฉน

มองให้ดีดูให้เห็นเช่นนั้นไซร้                                      โลกรอดได้เพราะกตัญญูรู้คุณกัน

ประเทศชาติ ศาสนา มหากษัตริย์                                รวมเป็นอัตภาพไทยใหญ่มหันต์

รอดมาได้เพราะรักใคร่อย่างผูกพัน                  เพราะกตัญญูมีที่ใจเอย

จาก โลกรอดเพราะกตัญญู

            เขาอยากดีเท่าไรให้เขาเถิด                   ไม่ต้องเกิดแข่งดีมีแต่เสีย

ริษยา คือทุรกรรมทำให้เพลีย                           ทั้งลูกเมียพลอยลำบากมันมากความ

เขาอยากเด่นเท่าไรให้เขาเถิด                           จะไม่เกิดกรรมกะลีที่ซ้ำสาม

มุทิตาสาธุกรรมทำให้งาม                                สมานความรักใคร่เป็นไมตรี

เขาอยากดังเท่าไรให้เขาเถิด                             ช่วยชูเชิดให้ประจักษ์ด้วยศักดิ์ศรี

ให้ดังก้องท้องฟ้าอย่างอัสนี                               ต่างฝ่ายมีผลงานตามเรื่องตน

จาก  ให้เขาเถิด