ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ไปเที่ยว
ณ.ที่ โรงเรียน
พักเที่ยงกลุ่มของตุ้ยนุ้ยได้รวมตัวกันโดยคิดจะไปเที่ยวฉลองปีใหม่
\'\'เฮ้ย ตุ้ยนุ้ย เสาร์นี้ไปเที่ยวเขาใหญ่กันไหม เดินป่าเล่นๆ สนุกดีนะไปกันหลายคนด้วยนอนสักคืน\'\'เสกชวนตุ้ยนุ้ยไปเดินป่า
\'\'น่าสนุกดีออก ก็อยากไปแต่ว่านะ..\'\'ตุ้ยนุ้ยพูดขึ้นมา
\'\'ฮั่นแน่ คิดอะไรอยู่รู่นะ คิดจะชวนพิมพ์ไปด้วยละสิ เฮ้ย นี่เค้าผู้หญิงนะจะบ้าเหรอใครเค้าจะไปด้วย\'\'บาสพูดสวนขึ้นมา
\'\'ใช่ๆ เค้าผู้หญิง..แต่เฮ้อ...อีกอย่างเค้าคงมีคนที่เค้ารักอยู่แล้วให้ตายเค้าก็ไม่ไปหรอก\'\'ตุ้ยนุ้ยพูดแล้วก็เดินออกไป
\'\'ขอโทษทีเราลืมไป\'\'บาสขอโทษตุ้ยนุ้ยแล้วเอามือวางไปที่ไหล่
\'\'โธ่เอ้ยตุ้ยนุ้ยเอ้ย ผู้หญิงคนเดียวหาเมื่อไรก็ได้ไปเที่ยวป่าลืมความเศร้าโศกเสียใจดีกว่านะ\'\'โจพูดปลอบตุ้ยนุ้ย
\'\'อือไปก็ไป\'\'ตุ้ยนุ้ยตอบรับคำชวน
\'\'ok งั้นเสาร์นี้ เจอกันที่บ้านเสก 8 โมงเช้านะ แล้วนั่งรถโดยสารไป\'\'โจบอกทุกคนที่เห็นด้วยและพร้อมที่จะไป
และทั้งหมดเดินทางไปเขาใหญ่ช่วงนี้ทำให้ตุ้ยนุ้ยได้ลืมความเศร้าโศกเสียใจได้
เมื่อถึงเขาใหญ่
\'\'ตรงนี้นะมีเจ้าหน้าที่อยู่เดี๋ยวเราไปติดต่อทางเจ้าหน้าที่ก่อน\'\'เสกอาสาไปติดต่อกับเจ้าหน้าที่
\'\'อืม\'\'ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกัน
สักครู่หนึ่งเจ้าหน้าที่อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ก็อาสาพวกเรานำทีมเดินป่า ขณะกำลังเดินก็ได้มีการถ่ายรูป เดินดูสิงสาลาสัตว์ ชมนกชมไม้ ศึกษาลายอะเอียดเกี่ยวกับป่าจากเจ้าหน้าที่และสิ่งที่ทำให้ตุ้ยนุ้ยสดุดตาคือ ลำธารที่ไหลผ่านสวยงามมาก
\'\'พวกเราจะหยุดพักกันตรงนี้ดีไหม โลเคชั่นกำลังดีเลย\'\'ตุ้ยนุ้ยเสนอแนะ
\'\'ก็ดีนะนี้แค่บ่ายกว่าๆ เอง เรายังมีเวลาเดินได้อีก เดี๋ยวตอนเย็นค่อยไปพักแรมก็ตรงเขาลูกโน้น\'\'เจ้าหน้าพูดแล้วชี้ไปตรงเขาลูกเตี้ยๆอีกทางหนึ่ง
\'\'โหข้ามเป็นลูกไกลใช้ได้แหะ\'\'โจเริ่มบ่น
\'\'ไม่เป็นไรน่าหาไรกินตรงนี้ก่อนนะ ของที่เตรียมมานะเดี๋ยวเราไปเดินเล่นก่อนนะ\'\'ตุ้ยนุ้ยพูดเพราะอยากเดินรอบๆทางสายน้ำ
\'\'ตามใจแล้วกลับมาด้วยหละอย่าให้หลงทางนะ\'\'ต้นเตือนตุ้ยนุ้ย
\'\'555ระดับนี้แล้วไม่มีหลง\'\'ตุ้ยนุ้ยเริ่มเดินออกจากนี้พักพร้อมกับเป้สนาม
\'\'แล้วจะแบกเป้ไปทำไรว่ะ\'\'เสกถามด้วยความสงสัย
\'\'เออ น่าเผื่อได้ใช้\'\'ตุ้ยนุ้ยบอกแล้วเดินไปอีกทาง
ขณะที่เขากำลังเดินไป เที่ยวไปชมไป แล้วก็หยุดมาตรงแอ่งที่ลำธารนี้มารวมกัน มันเป็นภาพที่สวยมากเค้าจึงนั่งพักช่วงนี้ทำให้จิตใจเค้าเคลิ้ม ไปตามเสียงนกร้อง เสียงน้ำไหล แต่สักครู่หนึ่งก็มีเสียงเรียก
\'\'ตุ้ยนุ้ย..ตุ้ยนุ้ย..\'\'เสียงนั้นใช่เสียงใครเสียงพิมพ์นั่นเอง
เค้าบอกไปแล้วตกใจมาก นึกไม่ถึงว่าจะมาเจอพิมพ์คนที่ทำให้เค้าเสียใจขณะที่เขากำลังทำใจลืมมันทุกสิ่งทุกอย่าง
\'\'ตุ้ยนุ้ย มาเที่ยวเขาใหญ่ไม่บอกพวกเราเลยนะ\'\'เหมี่ยวเพื่อนของพิมพ์พูดแซวขึ้น
\'\'ก็..เห็นเป็นผู้หญิงเลยไม่อยากชวนนะ\'\'ตุ้ยนุ้ยพูดชี้แจง
\'\'แหม..เราไม่ค้างคืนนะ เดี๋ยวก็กลับแล้ว บังเอิญจังตุ้ยนุ้ยคงมากะกลุ้มเพื่อนๆละสิแล้วไปไหนกันหมดละ\'\'บัวเพื่อนของพิมพ์อีกคนพูดขึ้น
\'\'ก็อยู่อีกฝั่งหนึง เรามานั่งเล่นแถวนี้เฉยๆ\'\'ตุ้ยนุ้ยตอบไป
พิมพ์เห็นว่าตุ้ยนุ้ยไม่ยอมคุยด้วยจึงพูดขึ้นมาว่า
\'\'ตุ้ยนุ้ยเราขอโทษนะ ตุ้ยนุ้ยจะไปเดินเที่ยวในป่ากับพวกเราก็ได้นะ วันนั้นเราพูดแรงไป แล้ววางหูโทรศัพท์ไปก่อน น่านะไปเที่ยวกับพวกเราดีกว่า แล้วค่อยโทรไปบอกเพื่อนทางโน้น\'\'พิมพ์เสนอแนะ
\'\'ไม่เป็นไรไม่ต้อง ไปชวนเหลียงดีกว่า ไม่ต้องมาชวนเราหรอก\'\'ตุ้ยนุ้ยพูดประชด
\'\'โอ้ยคนอุตสาห์ชวนดีๆนะมาประชดอีก ไม่ไปก็อย่าไป\'\'พิมพ์ก็ชักโมโหเหมือนกัน
\'\'เราไปคนเดียวก็ได้\'\'ตุ้ยนุ้ยเดินออกไปจากกลุ่มทั้งน้ำตามันเป็นน้ำตาแห่งความรู้สึกที่ผิดๆ เค้าตรงข้ามกับใจที่เค้าคิด เดินไปเหมือนคนไม่มีจุดหมายปลายทาง
ทันใดนั้นเมื่อเค้ามีสติทำให้คิดได้ว่าเขาจะกลับไปหากลุ่มยังไง เพราะเขาเดินออกมาคนละทาง จะเดินกลับไปที่เดินก็กลัวเจอพวกพิมพ์เค้าพยายามหาทางเก่าแต่เดินไปแล้วเค้าจำทางไม่ได้เลย เข็มทิศก็ไม่ได้เอามา
เค้ากะเดินหาลำธารสายนั้นแต่แล้ว เค้าก็หาไม่เจอจนเย็น บรรยากาศชักน่ากลัว เค้าคิดว่าคืนนี้เค้าคงต้องอยู่ตรงนี้แน่ๆ เค้าไม่อยากนอนตรงนี้คนเดียว เมื่อคิดก็โทรศัพท์ไปหาเพื่อนๆ แต่กลับเป็นคราวซวยเมื่อสัญญาณโทรศัพท์ล่ม โทรหาใครไม่ได้เลย ส่งข้อความก็ไม่ได้เช่นกัน
เค้าเตรียมทำใจไว้แล้วว่ายังไงคืนนี้ต้องนอนตรงนี้ แต่ในเป้พอมีอาหาร เสื้อผ้า ของใช้ส่วนตัว หมอนกับผ้าห่ม เค้าคิดในใจต้นเหตุที่ทำให้เค้าหลงทางคือพิมพ์ถ้าพิมพ์ไม่มาเค้าคงไม่เดินหนีและไม่หลงทางหรอก แต่ที่จริงแล้วสิ่งที่ทำให้เค้าหลงทางคือ ใจของตัวเค้าเอง ถ้าเค้ายอมรับความจริงมันก็หมดเรื่อง ต่างคนต่างไม่เข้าใจกันใครละที่จะเข้าใจความรู้สึกของเค้าทั้ง2 คน นอกจากตัวของเค้าทั้งคู่
และถึงกลางคืนเค้าก็นอนไม่หลับคิดถึงแต่หน้าของพิมพ์ล่องลอยอยู่ตลอด แต่ในที่สุดความเพลียก็มาถึง กว่าจะหลับได้ก็เกือบเที่ยงคืน
ส่วนทางเพื่อนของตุ้ยนุ้ยได้ตามหาเค้าตั้งแต่เมื่อคืนแต่ก็ไร้แว่แววเพราะเค้าไปกันคนละทาง สัญญาณโทรศัพท์ก็ยังล่มอยู่
ในวันนี้ตุ้ยนุ้ยได้เดินหาและเจอลำธารที่เค้าพยายามหาในวันเมื่อวาน เค้าดีใจมากและยังไงก็คงหาทางกลับไปยังที่พักได้เมื่อคิดได้ ก็ได้ได้อาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟันกินข้าวอยู่ที่นั่น และดูทางทิศทางน้ำแล้ว เค้าสามารถกลับไปยังที่พักของเจ้าหน้าที่ เมื่อถึงที่พักของเจ้าหน้าที่เค้าได้ติดต่อแล้วใช้วิทยุสื่อสารแจ้งไปกลับเจ้าหน้าที่ ที่อาสาเดินป่ากับกลุ่มเพื่อนเค้าว่าเค้าปลอดภัยดี
เมื่อทุกคนได้รับข่าวดี ก็ต่างดีใจกันและกลับมาหาตุ้ยนุ้ย ทุกคนได้ถามสาเหตุ แต่ตุ้ยนุ้ยก็ไม่ได้บอกใครว่าเจอพิมพ์ แค่บอกว่าหลงทางไปเฉยๆ พิมพ์เองก็ยังไม่รู้ว่าเมื่อคืนตุ้ยนุ้ยหลงทางอยู่ในป่าคนเดียวและมีคนรู้แค่เพื่อนของเค้า
พักเที่ยงกลุ่มของตุ้ยนุ้ยได้รวมตัวกันโดยคิดจะไปเที่ยวฉลองปีใหม่
\'\'เฮ้ย ตุ้ยนุ้ย เสาร์นี้ไปเที่ยวเขาใหญ่กันไหม เดินป่าเล่นๆ สนุกดีนะไปกันหลายคนด้วยนอนสักคืน\'\'เสกชวนตุ้ยนุ้ยไปเดินป่า
\'\'น่าสนุกดีออก ก็อยากไปแต่ว่านะ..\'\'ตุ้ยนุ้ยพูดขึ้นมา
\'\'ฮั่นแน่ คิดอะไรอยู่รู่นะ คิดจะชวนพิมพ์ไปด้วยละสิ เฮ้ย นี่เค้าผู้หญิงนะจะบ้าเหรอใครเค้าจะไปด้วย\'\'บาสพูดสวนขึ้นมา
\'\'ใช่ๆ เค้าผู้หญิง..แต่เฮ้อ...อีกอย่างเค้าคงมีคนที่เค้ารักอยู่แล้วให้ตายเค้าก็ไม่ไปหรอก\'\'ตุ้ยนุ้ยพูดแล้วก็เดินออกไป
\'\'ขอโทษทีเราลืมไป\'\'บาสขอโทษตุ้ยนุ้ยแล้วเอามือวางไปที่ไหล่
\'\'โธ่เอ้ยตุ้ยนุ้ยเอ้ย ผู้หญิงคนเดียวหาเมื่อไรก็ได้ไปเที่ยวป่าลืมความเศร้าโศกเสียใจดีกว่านะ\'\'โจพูดปลอบตุ้ยนุ้ย
\'\'อือไปก็ไป\'\'ตุ้ยนุ้ยตอบรับคำชวน
\'\'ok งั้นเสาร์นี้ เจอกันที่บ้านเสก 8 โมงเช้านะ แล้วนั่งรถโดยสารไป\'\'โจบอกทุกคนที่เห็นด้วยและพร้อมที่จะไป
และทั้งหมดเดินทางไปเขาใหญ่ช่วงนี้ทำให้ตุ้ยนุ้ยได้ลืมความเศร้าโศกเสียใจได้
เมื่อถึงเขาใหญ่
\'\'ตรงนี้นะมีเจ้าหน้าที่อยู่เดี๋ยวเราไปติดต่อทางเจ้าหน้าที่ก่อน\'\'เสกอาสาไปติดต่อกับเจ้าหน้าที่
\'\'อืม\'\'ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกัน
สักครู่หนึ่งเจ้าหน้าที่อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ก็อาสาพวกเรานำทีมเดินป่า ขณะกำลังเดินก็ได้มีการถ่ายรูป เดินดูสิงสาลาสัตว์ ชมนกชมไม้ ศึกษาลายอะเอียดเกี่ยวกับป่าจากเจ้าหน้าที่และสิ่งที่ทำให้ตุ้ยนุ้ยสดุดตาคือ ลำธารที่ไหลผ่านสวยงามมาก
\'\'พวกเราจะหยุดพักกันตรงนี้ดีไหม โลเคชั่นกำลังดีเลย\'\'ตุ้ยนุ้ยเสนอแนะ
\'\'ก็ดีนะนี้แค่บ่ายกว่าๆ เอง เรายังมีเวลาเดินได้อีก เดี๋ยวตอนเย็นค่อยไปพักแรมก็ตรงเขาลูกโน้น\'\'เจ้าหน้าพูดแล้วชี้ไปตรงเขาลูกเตี้ยๆอีกทางหนึ่ง
\'\'โหข้ามเป็นลูกไกลใช้ได้แหะ\'\'โจเริ่มบ่น
\'\'ไม่เป็นไรน่าหาไรกินตรงนี้ก่อนนะ ของที่เตรียมมานะเดี๋ยวเราไปเดินเล่นก่อนนะ\'\'ตุ้ยนุ้ยพูดเพราะอยากเดินรอบๆทางสายน้ำ
\'\'ตามใจแล้วกลับมาด้วยหละอย่าให้หลงทางนะ\'\'ต้นเตือนตุ้ยนุ้ย
\'\'555ระดับนี้แล้วไม่มีหลง\'\'ตุ้ยนุ้ยเริ่มเดินออกจากนี้พักพร้อมกับเป้สนาม
\'\'แล้วจะแบกเป้ไปทำไรว่ะ\'\'เสกถามด้วยความสงสัย
\'\'เออ น่าเผื่อได้ใช้\'\'ตุ้ยนุ้ยบอกแล้วเดินไปอีกทาง
ขณะที่เขากำลังเดินไป เที่ยวไปชมไป แล้วก็หยุดมาตรงแอ่งที่ลำธารนี้มารวมกัน มันเป็นภาพที่สวยมากเค้าจึงนั่งพักช่วงนี้ทำให้จิตใจเค้าเคลิ้ม ไปตามเสียงนกร้อง เสียงน้ำไหล แต่สักครู่หนึ่งก็มีเสียงเรียก
\'\'ตุ้ยนุ้ย..ตุ้ยนุ้ย..\'\'เสียงนั้นใช่เสียงใครเสียงพิมพ์นั่นเอง
เค้าบอกไปแล้วตกใจมาก นึกไม่ถึงว่าจะมาเจอพิมพ์คนที่ทำให้เค้าเสียใจขณะที่เขากำลังทำใจลืมมันทุกสิ่งทุกอย่าง
\'\'ตุ้ยนุ้ย มาเที่ยวเขาใหญ่ไม่บอกพวกเราเลยนะ\'\'เหมี่ยวเพื่อนของพิมพ์พูดแซวขึ้น
\'\'ก็..เห็นเป็นผู้หญิงเลยไม่อยากชวนนะ\'\'ตุ้ยนุ้ยพูดชี้แจง
\'\'แหม..เราไม่ค้างคืนนะ เดี๋ยวก็กลับแล้ว บังเอิญจังตุ้ยนุ้ยคงมากะกลุ้มเพื่อนๆละสิแล้วไปไหนกันหมดละ\'\'บัวเพื่อนของพิมพ์อีกคนพูดขึ้น
\'\'ก็อยู่อีกฝั่งหนึง เรามานั่งเล่นแถวนี้เฉยๆ\'\'ตุ้ยนุ้ยตอบไป
พิมพ์เห็นว่าตุ้ยนุ้ยไม่ยอมคุยด้วยจึงพูดขึ้นมาว่า
\'\'ตุ้ยนุ้ยเราขอโทษนะ ตุ้ยนุ้ยจะไปเดินเที่ยวในป่ากับพวกเราก็ได้นะ วันนั้นเราพูดแรงไป แล้ววางหูโทรศัพท์ไปก่อน น่านะไปเที่ยวกับพวกเราดีกว่า แล้วค่อยโทรไปบอกเพื่อนทางโน้น\'\'พิมพ์เสนอแนะ
\'\'ไม่เป็นไรไม่ต้อง ไปชวนเหลียงดีกว่า ไม่ต้องมาชวนเราหรอก\'\'ตุ้ยนุ้ยพูดประชด
\'\'โอ้ยคนอุตสาห์ชวนดีๆนะมาประชดอีก ไม่ไปก็อย่าไป\'\'พิมพ์ก็ชักโมโหเหมือนกัน
\'\'เราไปคนเดียวก็ได้\'\'ตุ้ยนุ้ยเดินออกไปจากกลุ่มทั้งน้ำตามันเป็นน้ำตาแห่งความรู้สึกที่ผิดๆ เค้าตรงข้ามกับใจที่เค้าคิด เดินไปเหมือนคนไม่มีจุดหมายปลายทาง
ทันใดนั้นเมื่อเค้ามีสติทำให้คิดได้ว่าเขาจะกลับไปหากลุ่มยังไง เพราะเขาเดินออกมาคนละทาง จะเดินกลับไปที่เดินก็กลัวเจอพวกพิมพ์เค้าพยายามหาทางเก่าแต่เดินไปแล้วเค้าจำทางไม่ได้เลย เข็มทิศก็ไม่ได้เอามา
เค้ากะเดินหาลำธารสายนั้นแต่แล้ว เค้าก็หาไม่เจอจนเย็น บรรยากาศชักน่ากลัว เค้าคิดว่าคืนนี้เค้าคงต้องอยู่ตรงนี้แน่ๆ เค้าไม่อยากนอนตรงนี้คนเดียว เมื่อคิดก็โทรศัพท์ไปหาเพื่อนๆ แต่กลับเป็นคราวซวยเมื่อสัญญาณโทรศัพท์ล่ม โทรหาใครไม่ได้เลย ส่งข้อความก็ไม่ได้เช่นกัน
เค้าเตรียมทำใจไว้แล้วว่ายังไงคืนนี้ต้องนอนตรงนี้ แต่ในเป้พอมีอาหาร เสื้อผ้า ของใช้ส่วนตัว หมอนกับผ้าห่ม เค้าคิดในใจต้นเหตุที่ทำให้เค้าหลงทางคือพิมพ์ถ้าพิมพ์ไม่มาเค้าคงไม่เดินหนีและไม่หลงทางหรอก แต่ที่จริงแล้วสิ่งที่ทำให้เค้าหลงทางคือ ใจของตัวเค้าเอง ถ้าเค้ายอมรับความจริงมันก็หมดเรื่อง ต่างคนต่างไม่เข้าใจกันใครละที่จะเข้าใจความรู้สึกของเค้าทั้ง2 คน นอกจากตัวของเค้าทั้งคู่
และถึงกลางคืนเค้าก็นอนไม่หลับคิดถึงแต่หน้าของพิมพ์ล่องลอยอยู่ตลอด แต่ในที่สุดความเพลียก็มาถึง กว่าจะหลับได้ก็เกือบเที่ยงคืน
ส่วนทางเพื่อนของตุ้ยนุ้ยได้ตามหาเค้าตั้งแต่เมื่อคืนแต่ก็ไร้แว่แววเพราะเค้าไปกันคนละทาง สัญญาณโทรศัพท์ก็ยังล่มอยู่
ในวันนี้ตุ้ยนุ้ยได้เดินหาและเจอลำธารที่เค้าพยายามหาในวันเมื่อวาน เค้าดีใจมากและยังไงก็คงหาทางกลับไปยังที่พักได้เมื่อคิดได้ ก็ได้ได้อาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟันกินข้าวอยู่ที่นั่น และดูทางทิศทางน้ำแล้ว เค้าสามารถกลับไปยังที่พักของเจ้าหน้าที่ เมื่อถึงที่พักของเจ้าหน้าที่เค้าได้ติดต่อแล้วใช้วิทยุสื่อสารแจ้งไปกลับเจ้าหน้าที่ ที่อาสาเดินป่ากับกลุ่มเพื่อนเค้าว่าเค้าปลอดภัยดี
เมื่อทุกคนได้รับข่าวดี ก็ต่างดีใจกันและกลับมาหาตุ้ยนุ้ย ทุกคนได้ถามสาเหตุ แต่ตุ้ยนุ้ยก็ไม่ได้บอกใครว่าเจอพิมพ์ แค่บอกว่าหลงทางไปเฉยๆ พิมพ์เองก็ยังไม่รู้ว่าเมื่อคืนตุ้ยนุ้ยหลงทางอยู่ในป่าคนเดียวและมีคนรู้แค่เพื่อนของเค้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น