ลำดับตอนที่ #45
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #45 : น้ำใบเตยหอม
ชื่ออื่น | หวานข้าวไหม้(เหนือ) ปาแนะออริง(ใต้) ปาแนก๊อจี(ไทยมุสลิม) ปานหนัน(นราธิวาส-ปัต ตานี) พั้งลั้ง(จีน) | |||
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ | การใช้ประโยชน์ | |||
ต้น | เป็นไม้จำพวกหญ้า แตกแยกกอเป็นกอใหญ่ เกิด จากหัวหรือเหง้าที่อยู่ใต้ดิน และมีลำต้นอยู่ใต้ ดิน ส่วนที่โผล่ขึ้นมาอยู่เหนือดินนั้นเป็นเพียง ก้านและใบ สูงประมาณ 2 ฟุต | ใช้เป็นอาหาร | น้ำคั้นจากใบ นำมาแต่งกลิ่น แต่งสีขนม | |
ใบ | ออกจากลำต้นเรียงเวียนรอบลำต้น จัดอย่างหนา แน่น ใบสีเขียวรูปเรียวยาว ใบยาวประมาณ 8-10 นิ้ว ปลายใบแหลม ขอบใบเรียบไม่มีหนาม ขยี้ใบสดจะมีกลิ่นหอมเย็น เตยต้นนี้ไม่พบดอก | คุณค่าทาง โภชนาการ | ใบเตยสด มีน้ำมันหอมระเหย รสหวาน หอม มัน และมีสีเขียวที่นิยมใช้แต่งสี อาหาร เป็นสารคอโรฟิลด์ | |
ใช้เป็นยา | ใบสด ต้มกับน้ำดื่ม ลดอาการกระหายน้ำ บำรุงหัวใจ ทำให้ชุ่มชื่น ต้นและราก เป็น ยาขับปัสสาวะ รักษาโรคเบาหวาน และ แก้กระษัยน้ำเบาพิการ | |||
น้ำใบเตยหอม |
ส่วนผสม วิธีทำ |
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น