รวมนิทานชาดก สนุกๆครับ

ลำดับตอนที่ #31 : บ้านพักค้างคืนของทหาร

 

หลายปีมาแล้วทหารราบกองหนึ่ง ถูกส่งจากเมืองดับบลิน ไปที่เมืองด็อก ทหารหมู่หนึ่งมาถึงหมู่บ้านเฟอมอยในเวลาพลบค่ำ พวกทหารเหล่านั้นเหน็ดเหนื่อยและหิวโหย และนายสิบได้ถามหานายทหารที่เป็นผู้จัดหาที่พักให้ทหารเหล่านั้นพักนอน และหาอาหารให้เขารับประทานด้วย
พวกทหารที่เหน็ดเหนื่อยอิดโรยได้พักนอนที่บ้านของนายทหาร ผู้จัดที่รับรองพวกนายทหารไปพักที่โรงแรม และพวกทหารอื่น ๆ ก็ แยกย้ายกันไปอยู่ตามบ้านของชาวบ้านบ้างสุดแท้แต่จะสะดอก บางคนก็ต้องนอนบนกองฟางและไม่มีอะไรกันนอกจากมันเผา
มีทหารคนหนึ่งที่เหนื่อยมากจนเขานอนหลับที่บ้านพักของนายทหารที่มีหน้าที่จัดที่รับรองพวกทหาร ชายผู้นี้มีชื่อว่าเน็ตฟลิน เมื่อนายทหารแจกจ่ายทหารไปพักตามบ้านต่าง ๆ หมดแล้วเน็ตฟลินได้ตื่นขึ้นและถามนายทหารว่าเขาจะพักค้างคืนที่ไหน นายทหารทราบดีว่าไม่มีที่เหลืออยู่ในหมู่บ้าน จึงคิดจะแกล้งเน็ตฟลิน
"ท่านจะได้ที่พักค้างคืนที่ดีที่สุดในหมู่บ้านเฟอมอย" นายทหารพูด "คืนนี้ท่านจะค้างที่บ้านของมิสเตอร์บารีแห่งคานเทียนา บ้านของเขาเป็นบ้านใหญ่ที่สุดในหมู่บ้านนี้"
เน็ตฟลินยินดีมากและไปดูบ้านของมิสเตอร์บารี เมื่อเขาไปแล้วนายทหารก็นั่งบนเก้าอี้และหัวเราะอย่างสนุกสนาน เพราะความจริงมีอยู่ว่าบารีแห่งคานเทียนาเป็นคนหนึ่งในบรรดาหัวหน้าหมู่บ้านในสมัยโบราณ และเขาตายหลายร้อยปีแล้ว และบ้านของเขาก็สลักหักพังเป็นกองหินอยู่บนยอดเขาสูง
ทหารที่น่าสงสารนั้นเดินไปเที่ยวหาบ้านของมิสเตอร์บารี ต่อมาอีกสักครู่เขาก็พบชาวบ้านคนหนึ่ง
"ท่านรู้จักทางไปบ้านมิสเตอร์บารีแห่งคานเทียนนาไหม?" ทหารถามชายนั้น "คืนนี้ฉันได้พักค้างคืนที่บ้านของเขา"
"ฉันจะบอกทางให้ท่าน" ชาวบ้านตอบ "แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินว่ามีทหารไปพักที่บ้านของมิสเตอร์บารีแห่งคานเทียนนา"
ชายนั้นชี้มือไปที่เนินเขาสูง "คานเทียนาอยู่ที่นั้น และบ้านของมิสเตอร์บารีอยู่บนยอดเขา"
เน็ตฟลินขอบคุณชายนั้น และถอนใจใหญ่เมื่อเขาเดินไปถึงเนินเขา เพราะระยะทางที่เดินขึ้นไปถึงยอดเขานั้นชันและมีหันขรุขระขณะที่เน็ตฟลินเดินไปก็ได้ยินเสียงคนควบม้ามาข้างหลัง พอหันไปดูก็เห็นชายร่างใหญ่ขี่ม้าสีเทาตัวใหญ่ ชายที่ขี่ม้าและหยุดม้าและถามเน็ตฟลินว่าเขาจะไปไหน
"ฉันจะไปที่บ้านของมิสเตอร์บารีแห่งคานเทียนา" เน็ตบอกชายนั้น
"โชคดีจริง ที่เราได้พบกัน ฉันนี่แหละมิสเตอร์บารีแห่งคานเทียนนา"
"ฉันได้รับคำสั่งให้มาพักค้างคืนที่บ้านของท่านคืนนี้"
 

"นายทหารที่จัดที่พักให้พวกทหารน่ะรึ ? ฉันรู้จักเขาดี เขามีวัวฝูงใหญ่ในหมู่บ้านและเขาเลี้ยงวัวนั้นในทุ่งคารคิดคาบริด" แล้วชายนั้นพูดว่า "ตามฉันมาสิ ฉันรับรองว่าท่านจะมีที่พักอย่างสบายในคืนนี้"
เขาเดินนำหน้าเน็ตไปบนไหล่เขา และเน็ตก็เดินตามไปรู้สึกสงสัยที่ชายนั้นช่างมีรูปร่างใหญ่โตเสียเหลือเกิน เมื่อทั้งสองคนพากันเดินไปถึงยอดเขาก็แลเห็นบ้านสามชั้นหลังใหญ่ มีไฟจุดสว่างไสวอยู่ที่หน้าต่าง ๆ บาน ตั้งแต่เกิดมาเน็ตฟลินังไม่เคยได้มีที่หลับนอนอย่างสบายเหมือนในคืนนี้ เขาได้รับประทานเนื้อย่างชิ้นใหญ่เป็นอาหารมื้อเย็น และมีเหล้าองุ่นอย่างดีดื่ม และได้ผิงไฟอย่างอบอุ่นภายหลังที่ได้รับประทานอาหารอย่างอิ่มหนำสำราญแล้ว เจ้าของบ้าน ก็พาเขาไปชั้นบนและให้เขานอน ในห้องที่สวยวามมีเตียงและที่นอนยัดขนนกอย่างอ่อนนุ่ม ก่อนที่บารีแห่งคานเทียนาจะเข้านอนคืนนั้นเขาได้เอาหนังวัวสีดำเป็นมันมีจุดสีขาวสองจุดบนหนังนั้นให้เน็ตและบอกว่ามันเป็นหนังวัวที่ถูกฆ่าตาย และเขาได้กินเนื้อของมันเมื่อตอนเย็น "ฝากหนังวัวนี้ไปให้นายทหารที่จัดที่พักให้ท่านด้วย บอกเขาว่ามิสเตอร์บารีแห่งคานเทียนาส่งหนังวัวนี้มาให้เขา" เน็ตรับรองว่าจะทำตามที่เขาขอร้อง แล้วเขาก็ปีนขึ้นเตียงและนอนหลับอย่างสบาย
เช้าวันรุ่งขึ้นแสงแดดอันอบอุ่นที่ส่องมาต้องหน้าเน็ตทำให้เขาตกใจตื่น เขารู้สึกประหลาดใจที่ได้เห็นตัวเขาเองนอนอยู่บนไหล่เขากลางแจ้ง มีท้องฟ้าสีน้ำเงินอยู่เบื้องบนและเสียผึ้งร้องหึ่ง ๆ อยู่ริมหูของเขา เตียงและที่นออนอันอ่อนนุ่ม บ้านสามชั้นและมิสเตอร์บารีแห่งคานเทียนาได้หายไป มีแต่กองหินบนยอดเขาแต่เน็ตเห็นว่าเขายังมีหนังวัวที่มิสเตอร์บารีสั่งให้เขานำไปฝากนายทหารที่จัดที่พักให้เขา
เน็ตลุกขึ้นยืนและเดินลงไปจากไหล่เขาอย่างประหลาดใจ เขาตรงไปที่บ้านของนายทหาร นายทหารยิ้มกับตัวเองเมื่อเห็นทหารที่เขาแกล้งเมื่อตอนกลางคืน
"ท่านไปถึงคานเทียนาได้อย่างไร ?" เขาถามเน็ต
"บ้านนั้นน่าสบายที่สุด" เน็ตตอบ "และเจ้าของบ้านได้มอบของขวัญมาให้ท่าน" แล้วเน็ตก็ส่งหนังวัวให้นายทหาร นายทหารประหลาดใจเมื่อได้ฟังคำบอกเล่าของเน็ต พอเขารับเอาหนังวัวมาเด็กเลี้ยงวัวของเขาก็วิ่งเข้ามาในห้อง
"วัวตัวดีที่สุดในทุ่งคาริคบริดหายไป" เด็กนั้นร้อง แล้วเขาก็มองเห็นหนังวัวที่นายทหารถือยู่ "หนังวัวที่ท่านถือยู่นั่นแหละเป็นหนังวัวตัวนั้น ฉันจำจุดขาว สองจุดนั้นได้
แล้วนายทหารก็รู้สึกว่าบารีแห่งคานเทียนาได้ลงโทษเขาในการที่เขาได้แกล้งเน็ต และเขาสัญญาว่าจะไม่ท่าเช่นนั้นอีก ส่วนเน็ตฟลินและทหารอื่น ๆ ได้เดินทางออกจากเมืองด็อกในตอนเช้า และพากันเดินไปถึงจุดหมายปลายทางของเขา