ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    อ่านเรื่องผี

    ลำดับตอนที่ #9 : โรงแรมผี

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.23K
      12
      30 พ.ค. 51


    คอลัมน์ ขนหัวลุก

    ใบหนาด


    "คุณเดียร์" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากโรงแรม

    เคยมีคนบอกผมว่า สถานที่ที่มีผีดุนั้น ไม่ใช่วัด ไม่ใช่โรงพยาบาล แต่ว่าเป็นโรมแรมครับ เพราะโรงแรมอาจเป็นแหล่งที่ผู้คนเลือกมาใช้เป็นที่ฆ่ ากัน หรือไม่ก็ฆ่าตัวตาย!

    ไม่มีใครรู้หรอกว่าห้องไหนเกิดเหตุสยองอะไรขึ้น ?

    ผมต้องไปประชุมสัมมนาวิชาการที่กาญจนบุรี ต้องพักโรงแรมด้วยครับ คณะของเราไปกัน 5 คน ผมเป็นผู้ชายคนเดียว สาวๆ เลยจับคู่กันนอนเป็น 2 ห้อง ห้องละ 2 คน ส่วนผมน่ะเป็นเศษเกินครับ คิดอีกทีก็สบายไปอย่าง

    โรงแรมที่เราพักอยู่ริมแม่น้ำ อีกด้านหนึ่งเป็นป่าเขาลำเนาไพร อากาศดี ถึงจะร้อนอบอ้าวไปหน่อย แต่เราอยู่ในห้องแอร์ก็ไม่เป็นไร

    ที่จริงนอนคนเดียวก็เหงาเหมือนกันครับ ผมกลับเข้าห้องหลังอาหารมื้อเย็น มีเวลาเป็นส่วนตัวเต็มที่ เมื่อไม่รู้จะทำอะไรก็เลยอาบน้ำ เปลี่ยนชุดนอนเรียบร้อย แหม..เป็นชุดลายทางผ้าคอตตอนอย่างดีเยี่ยม ใส่สบายจริงๆ

    ผมขึ้นไปครึ่งนั่งครึ่งนอนบนเตียง เอาหมอนเป็นที่พิงหลังกับหัวเตียง แล้วก็เปิดดูฟุตบอล..เออ! ค่อยหายเหงาหน่อย เดี๋ยวบอลจบก็คงราวห้าทุ่มครึ่ง ได้เวลานอนพอดี

    พรุ่งนี้กะจะตื่นสักตี 5 อย่างสายก็ 6 โมง เพราะมีตารางว่าจะต้องกินอาหารเช้าตอน 7 โมง! คงทันน่า..ปกติผมนอนตื่นเช้าเป็นนิสัยอยู่แล้ว

    ดวงตาผมจ้องทีวีดูบอลอย่างสนุกสนาน เกือบจะจบครึ่งแรกอยู่แล้ว..ตอนที่ได้ยินเสียงเคาะปร ะตู!

    ผมจำใจต้องลุกไปดูซิว่าใครมาหา?

    พอถึงประตูก็มองที่ตาแมว ปรากฏว่าเป็นผู้หญิงผมยาวยืนหันหลังให้..เอ! ใครกันนะ? สงสัยจะเคาะห้องผิด! ผมรีบเปิดประตูออกไปเพื่อจะบอกเธอ แต่ไม่ได้ปลดโซ่ที่คล้องไว้..พอประตูเปิดผมก็ยื่นหน้ าออกไป "คุณครับ.."

    อ้าว? หน้าประตูมีแต่ความว่างเปล่า! ผมรีบปลดโซ่แล้วเปิดประตูกว้างขึ้น ชะโงกออกไปครึ่งตัว มองซ้ายทีขวาที แต่ตลอดทางเดินไม่มีใครเลยสักคน เอ๊ะ! แปลก..ผมคิดแค่นั้นจริงๆ ยังไม่ได้ทันนึกถึงผีเผออะไรหรอกครับ ใจยังพะวงอยู่แต่ฟุตบอล ก็เลยปิดประตูล็อก แล้วคล้องโซ่ไว้ตามเดิม

    จากนั้นก็ขึ้นเตียง พิงหมอน ห่มผ้าแค่เอว แต่ในพริบตานั้นเอง!

    "ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก..!"

    อะไรกันวะ? เพิ่งจะมานั่งนี่แหละ ยังไม่ทันขยับให้เข้าที่เข้าทางเลย มาเคาะอีกแล้ว ผมหัวเสียจริงๆ..เฮ้อ! ตะกี้ไปหลบอยู่ซะที่ไหนล่ะ สงสัยอยากจะเล่นจ๊ะเอ๋กับแฟน แล้วมาเคาะผิดห้อง

    จะทำไงได้ล่ะครับ ก็ต้องลุกไปเปิดอยู่ดีแหละ!

    ผมแอบมองที่ตาแมว..จริงๆ ด้วย ผู้หญิงคนเดิม เธอยืนหันหลังให้เห็นแต่ผมยาวเหยียดตรง และชุดแซ็กสีเขียวๆ มีลายดอกไม้สีชมพูกระจายไปทั่วๆ ผมเปิดประตูผาง ปลดทั้งล็อกทั้งโซ่..ลมเย็นๆ พัดสวนเข้ามาวูบหนึ่ง สงสัยผมจะเปิดประตูแรงไปหน่อยละมั้ง?

    เหมือนเดิม..หน้าประตูว่างเปล่า! ผมคิดว่าเธอคงอยู่ข้างๆ ห้องนี่เอง แล้วฉวยโอกาสไม่กี่วินาทีขณะผมปลดโซ่ แอบผลุบเข้าประตูไป! เออ..ถ้างั้นก็ไม่น่าจะเคาะห้องผิดนี่นา

    นี่เธอจะเล่นอะไรกันนะเนี่ย?

    ผมบ่นอุบอิบ เดินมานั่งที่เตียง เสียมู้ดหมดเลย! ถ้ามาเคาะอีกทีมีเรื่องแน่! 
    อีกใจหนึ่ง ผมก็จดจ่ออยู่กับจอทีวี ใกล้หมดครึ่งแรกแล้วยังทำประตูกันไม่ได้สักที แต่มันก็น่าสนุกไม่หยอกเลยนะครับ ผมดูต่อและเพลิดเพลินจนลืมเรื่องที่ทำให้หงุดหงิดเมื ่อครู่ก่อน

    ฉับพลัน ผมก็ได้ยินเสียงเหมือนน้ำหยด แปะ..แปะ..ดังมาจากเตียงข้างๆ

    ผมหันไปมองโดยสัญชาตญาณ ห้องทั้งห้องมีไฟหัวเตียงผมเปิดอยู่ดวงเดียวทำให้เตี ยงข้างๆ ผมค่อนข้างมืดสลัว แต่ผมก็ยังมองเห็นผู้หญิงผมยาว นั่งขอบเตียง ชุดเธอเป็นประโปรงแซ็กสีออกเขียวๆ มีดอกไม้ประไปทั่ว..

    ผมเธอปรกหน้าปรกตา เพราะเธอนั่งก้มหน้า แขนวางพาดไว้ที่หน้าตัก ผมมองไปที่ข้อมือทั้งสองข้าง..มันเป็นแผละเหวอะ หวะ เลือดไหล่ปรี่เหมือนก๊อกที่ปิดไม่สนิท

    เลือดที่หยดนี่เองมันดังแปะ..แปะ

    ผมลุกขึ้นยืนพรวด จ้องหญิงคนนั้นอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา..เรื่องแบบน ี้มันเกิดขึ้นกับผมได้ยังไงกัน?

    จังหวะนั้นเอง เธอเงยหน้าขึ้นสบตาผม..เธอไม่มีนัยน์ตา!!

    ตรงที่ควรเป็นนัยน์ตา มันกลวงลึกเข้าไป เหมือนกับเราจ้องมองดูหุบเหวล้ำลึกไม่มีวันสิ้นสุด.. ผมจะอยู่ทำไมล่ะครับ? แต่ที่แย่ที่สุดคือ เวลาวิ่งออกไปที่ประตู ผมต้องเฉียดผ่านเธอไปเสียด้วยซี..

    หากเธอดันผ่ายื่นมือมาจับตัวจะทำยังไง?

    ในที่สุด ผมก็หลับหูหลับตาลงมาที่ล็อบบี้..พนักงานต้อนรับดูจะ ไม่ตื่นเต้น หรือแม้แต่จะแสดงความแปลกใจซะด้วยซ้ำไป


    ผมอยู่จนเช้าแล้วให้คนเข้าไปเป็นเพื่อนเก็บของ..ไม่ป ระชุมต่อแล้วละครับ ขอกลับบ้านเลยทันทีที่พระอาทิตย์ขึ้น ใครถามอะไรก็ไม่บอก..อย่างมากก็บอกแต่ว่าไม่ค่อยสบาย น่ะ..เอาไว้ไปเล่าที่กรุงเทพฯ แล้วกัน ไปก่อนละครับ!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×