DEMO-WANN

ลำดับตอนที่ #1 : 1st WANN | 'Honey Thigh' by imbell {1/2}

KRISLAY UNION THAILAND

1^st Fiction Project

Present

W A N N | The First

'Honey Thigh'

imbell

Shipper: Kevin Wu x Zhang Yixing

Fashion, Modern Life,
Super Car, Super Bike,

Warning: Passion Sexy and Erotic
Caution: Read Slowly Please

- - -
ผมไม่ได้โกหกนะ, คนสวย
ไม่มีที่ไหนเร่าร้อนเท่าไมอามี่หรอก ที่รัก
แต่ถ้าจะมี ก็คุณนั่นแหละ ไม่ว่าจะรับกี่แรงม้าก็ตาม
Kevin Wu
- - -

 

“มิแรนด้า, ผมขอคอลัมน์สำหรับซัมเมอร์นี้ภายในบ่ายสามโมงเย็น เราจะใช้มันในเดือนนี้ ไม่ใช่ชาติหน้า”

ร่างขาวผ่อง บอบบาง หากแต่สูงปราดเปรียวของหนุ่มหน้าสวย ออกปากเอ่ยเพียงไม่กี่ประโยค เล่นเอาทั้งห้องประชุมครีเอทีฟเงียบกริบเป็นเป่าสาก กระทั่งยินเสียงแอร์คอนดิชั่นเนอร์แผ่ไอเย็นยะเยือก สาดซ่านไปทั่ว 39^th floor นี้ก็ว่าได้

“ค่ะ, บอสจาง”

สาวผมบลอนด์บนโต๊ะประชุมตัวเดียวกันยิ้มรับหน้าซีดเผือด แม้นว่าเธอจะได้รับการแต่งแต้มจากเครื่องสำอางมาแรงในยุคนี้อย่าง NARS แล้วก็ตาม

หากมองจากน่านฟ้ารัฐฟลอริดา เบนมาทางทิศตะวันออกเฉียงใต้บนอ่าวบิสเคย์น ตึกระฟ้าใน ‘ไมอามี่’ เบียดเสียกันขึ้นสูง เมืองมีขนาดพื้นที่เป็นอันดับที่ 4 ของสหรัฐอเมริกา รองจากเมืองนิวยอร์ก, ลอสแอนเจลิส, และชิคาโก

ข้อมูลเหล่านี้คุณหาได้ใน Google แล้วพิมพ์คำว่า Miami ลงไป จะพบว่าเมืองนี้เป็นศูนย์กลางของธุรกิจ, การเงิน, การสื่อสาร, บันเทิง, ศิลปะ, และการค้านานาชาติ

เป็นที่ตั้งของสำนักงานใหญ่ บริษัท, ธนาคาร, และสถานีโทรทัศน์ อีกทั้งยังเป็นศูนย์กลางนานาชาติในธุรกิจบันเทิง, แฟชั่น, ท้ายที่สุด ท่าเรือไมอามี่ นับเป็นศูนย์กลางของธุรกิจเรือสำราญยักษ์ใหญ่ของโลกในขณะนี้ก็ว่าได้

แน่นอนที่สุด ว่าตึกระฟ้าตึกนี้คือนิตยสารแฟชั่นชื่อดัง เลย์หรืออี้ชิงอยู่ในฐานะบรรณาธิการหนังสือ

หนุ่มหน้าสวย ปากแดง แดนมังกร ทว่าอเมริกันคล่องปร๋อตั้งแต่เด็ก ขับให้ภาพลักษณ์ของร่างระหงทั้งเย่อหยิ่ง ทันสมัย ดูแพงระยับ มีสมอง

“นายล่ะ, พอล เตรียมเอกสารสำหรับ APA เดือนหน้าหรือยัง?”

“เรียบร้อยครับ, คุณเลย์”

APA เป็นงานราตรีคนทำ Magazine ที่ใหญ่ที่สุดในรอบปีของอเมริกา โดยที่ปีนี้ไมอามี่เป็นเจ้าภาพอีกครั้ง มีหรือที่บอสจางจะพลาดไปได้

“Valentino กับ Yves Saint Laurent ส่งคอลเลคชั่นใหม่มาแล้วใช่ไหม?”

“เรียบร้อย. ยกเว้น Gabrielle ‘Coco’ Chanel จะมาถึงเที่ยงนี้. แล้วก็นางแบบของเราได้ Candice Swanepoel มาแล้วนะ”

อ่าห์... อี้ชิงชอบฟังคำว่าเรียบร้อยจากปากทุกคนจัง โดยเฉพาะ Candice นางแบบเบอร์หนึ่งจากวิคตอเรีย ซีเคร็ต ซึ่งหาตัวจับยากมาก

คราวนี้ลินเซย์เป็นคนตอบบอสจาง เธอเป็นทั้งเพื่อนสนิทของอี้ชิงตั้งแต่ไฮสคูล เป็นทั้งแฟชั่นไดเรคเตอร์ตัวท็อปของแม็กกาซีน ผู้ซึ่งไม่ต้องคะขาให้มากความ

“โอเค ปิดประชุม เราจะได้ปิดเล่มกันในไม่ช้า ... อ่อ มิแรนด้า, อย่าลืมอีเมลล์ต้นฉบับให้บ่ายสองโมงนะ”

“แต่เมื่อกี้บ่ายสามนะคะบก.”

“ผมเปลี่ยนใจ บ่ายสองขาดตัว”

ริมฝีปากเอิบสีเชอร์รี่คลียิ้มให้นักศึกษาฝึกงานด้วยความเอ็นดู เดินออกจากห้องประชุมด้วยเสียงส้นรองเท้าบูธสีดำของบก.อี้ชิงเอง เคยดู The Devil Wears Prada ไหมล่ะ ชีวิตของหนุ่มหน้าสวยเป็นแบบนั้นเลย

ร่างบางเดินอย่างมาดมั่นออกจากตัวตึก ก็เจอกับแสงแดดสดชื่นสำหรับไมอามี่ มือเรียวสวยสวมเสื้อหนังสีดำเงา แขนยาว รูดซิปขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะสวมถุงมือสีเดียวกันกับบูธ

ตวัดเรียวขางามภายใต้ยีนส์ประจำฤดูร้อนขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซด์ทรงสวยคู่ใจอย่างแลมโบกินี่สีดำ ในฐานะซุปเปอร์ไบค์ ก่อนจะสวมหมวกนิรภัยบดบังเครื่องหน้าสวยนี้ไว้

เป็นทั้งสไตล์ลิสต์ตัวพ่อ ทั้งสิงห์นักบิดสุดเปรี้ยว ลินเซย์ยังออกปากอยู่บ่อยๆ ว่าเพื่อนคนนี้แซ่บซ่าขนาดไหน

Lamborghini Superbike v4 1000 Caramelo สีดำทะยานออกไปเรียบอ่าวบิสเคย์น คาราเมโล่ เป็นชื่อของมอเตอร์ไซด์คันนี้ ซึ่งได้แรงบันดาลใจมากจากชื่อกระทิงดุจากสเปน

บรรณาธิการหนุ่มตาสวยจอดเทียบหน้าร้านกาแฟดังก้องโลกอย่างนุ่มนวล ภายใต้ชื่อ ‘สตาร์บัค’

ถอดหมวกนิรภัยวางไว้บนตัวเครื่องถังน้ำมัน เผยความเป็นเอกลักษณ์ ซึ่งเป็นที่รู้จักของดีไซน์เนอร์ระดับโลกมากมาย

เจ้าของจมูกรั้นแสนดื้อซนเข้าไปด้านใน ก่อนจะออกมาพร้อมคาราเมลแฟรบปูชิโน่หนึ่งแก้วในมือ วางมันลงบนเบาะแลมโบกินี่ เพราะในมือของอี้ชิงมีอะไรที่สำคัญมากกว่านั้น

มันคือแสตมป์สำหรับแปะลงบนกระดาษสะสมแต้ม มีเพียงสาขานี้สาขาเดียวเท่านั้น ในทำนองที่ว่า ติดแสตมป์ครบ 10 ดวง มารับฟรีไปเลยอะไรเทือกๆ นั้น

“คราวหน้าเจอกันนะที่รัก”

เสียงหวานพึมพำ ยิ้มหวาน มองแสตมป์ 9 ดวงที่ติดไว้อยู่แล้ว และมีดวงที่ 10 อยู่ในมือ ซึ่งเพิ่งได้มาเมื่อครู่นี้เอง

แม้นอี้ชิงจะไฮโซแพงระยับ ภายใต้คำจัดความที่ว่า สวย เริ่ด เชิด โสด ก็เถอะ เรื่องสะสมแล้วแลกอะไรแบบนี้พลาดไม่ได้เด็ดขาด

“อ๊ะ...!!”

แต่ช่างโชคร้ายเหลือเกิน อี้ชิงยืนใกล้รถยนต์พันธุ์ดุอย่าง Lykan HyperSport สีขาวสะอาด ซึ่งจอดข้างกันมากเกินไป

เสี้ยววินาทีที่เกิดอุบัติเหตุ แสตมป์ดวงที่ 10 ร่วงลงไปติดหนึบบนรถคนอื่นต่อหน้าต่อตาเสียแล้ว!!

กลีบปากสวยเปิดอ้ากลืนอากาศเข้าปอดอย่างทุลักทุเล ความเสียดายมีไม่เท่าความอยากเอาชนะ จมูกรั้นเชิดขึ้นแสดงความดื้อดึงช่างน่ากำราบ

จู่ๆ ก็มีชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง สง่างาม ดูดีมีชาติตระกูล ภายใต้แว่นกันแดดระดับโลกเข้าไปนั่งในสปอร์ตคาร์คันนี้แล้วขับออกไปพร้อมแสตมป์หัวแก้วหัวแหวน

กล้าดีอย่างไงมาเอามันไปจากอี้ชิง นั่นมันเป็นสิทธิ์ของอี้ชิงนะ !!!

ถึงเขาจะหล่อเหลาชวนมองก็เถอะ แต่บก.คนนี้ไม่มีทางหลงใหลเขาในทุกกรณีหรอก แม้นใจอยากจะแจกนามบัตรให้ไปเคสติ้งนายแบบก็ตาม

อยากจะแผดเสียงใส่จริงๆ !!! ร่างบางตัดสินใจขับซุปเปอร์ไบค์ตามออกไปแทบจะทันที รถยนต์คันหน้าพุ่งตรงเรียบอ่าวบิสเคย์น

เมฆลอยสูง บนถนนโล่งชนิดที่ว่านับได้เลย ว่ามีเราเพียงสองคนเท่านั้นกำลังขับไล่บี้กันเช่นนี้ รวดเร็วยิ่งกว่าสายลม ราวสิบกว่านาทีได้แล้ว

เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่ม แต่ไม่สามารถสู้เสียงแรงลมได้เลย ปราดเปรียวทะลุอากาศ พุ่งตรงราวกับกระสุน บิดคันเร่งจริงในเชิงที่ว่าน่าสยดสยองทีเดียว

สายตามุ่งมั่นของนางพญาผึ้งคนสวยหลงถิ่นฉายแววแสบสันภายใต้หมวกนิรภัย ทุกจังหวะของการบิดเร่งหรือเพลามืออยู่ภายใต้การควบคุมอันยอดเยี่ยม ทรงพลัง และปราดเปรียว

จริงสิ, เคยดู Fast and Furious 7 หรือเปล่า? Lykan HyperSport คันตรงหน้าเป็นสีขาว แต่ในภาพยนตร์ที่อี้ชิงเพิ่งไปดูมาเมื่อวานเป็นสีแดงสด ก็ไอ้คันที่ ‘ดอม โดเมนิค โทเรตโต’ ขับทะลุตึกสามตึกในอาบูดาบีนั่นแหละ

ชายหนุ่มเจ้าของสปอร์ตคาร์เพียงหนึ่งในเจ็ดคันของโลกมองดูกระจกหลังเป็นระยะ ยังคงพบกับมอเตอร์ไซด์นิรนามใจกล้า

ซิ่งตามรถหรูจากคาบสมุทรอารเบีย ประสิทธิภาพทางพลศาสตร์สูงสุด ช่วงล่าง 750 แรงม้า รวมทั้งสเป็คเครื่องยนต์ Porsche 911 จากพันธมิตรธุรกิจอิตาลีกับเยอรมันนีคันนี้ของเขาอยู่นั่น

แต่ที่แน่ๆ ช่วงล่างของคนขับไลเคนจะกี่แรงม้า ต้องชวนให้คนขับซุปเปอร์ไบค์แลมโบกินี่คันหลังมาพิสูจน์เสียแล้ว ... ว่าเขาไม่ชอบให้ใครมากวนใจเช่นนี้

ริมฝีปากหนากระตุกยิ้ม โครงหน้าเข้มหล่อเหลาเอาเรื่องเชิดขึ้นน้อยๆ ภายใต้แว่นกันแดดสีหม่น เหยียบคันเร่งลึกลงไปอีก ใจอยากจะสะบัดให้หลุด ... แต่นั่นไม่ใช่วิสัยของ ‘เควิน วู’

นัยน์ตาเฉี่ยวคมตวัดมองร่างระหงในเสื้อหนังที่ยังซิ่งตามมาอย่างไม่ลดละ หมวกนิรภัยสีดำสนิททำให้ไม่สามารถมองเห็นหน้านักฆ่าได้

บก.สุดมั่นรู้สึกถึงแรงกดดันจากกลุ่มควันที่ลอยอยู่ในอากาศ หายใจแรงราวกับวิ่งตามสุดฝีเท้า

ใช่ ... เขาคิดว่าบรรณาธิการนิตยสารแฟชั่นเป็นนักฆ่าตามล่าชีวิตเขาไปเสียแล้ว เป็นเพราะร่างสง่างามบนเบาะนี้ชินกับการปองร้ายแบบนี้แล้วสิ

“อยากตาม ก็ตามมา ... จะได้บีบให้มั่นคั้นให้ตาย ว่าใครส่งแกมา”

สุรเสียงทุ้มกรรณออกมา มีความหมายในเชิงอุปมาว่าไม่มีทางปล่อยไปแน่ มุ่งหน้าไปยังอาณาจักรแห่งเขาบนอ่าวบิสเคย์น ล่อผู้ลอบสังหารเข้าถ้ำเสือ

ถ้ำเสือนั้นที่ว่าคือ ท่าเรือไมอามี่ ศูนย์กลางธุรกิจเรือสำราญยักษ์ใหญ่ของโลกในขณะนี้

ทุกแรงขับเคลื่อนแฝงไปด้วยความดิบ เร้นไปด้วยความนึกสนุกของมหาเศรษฐีหนุ่มคนนี้

อี้ชิงหรี่ตา โน้มตัวลงติดตัวถังน้ำมันมายิ่งขึ้น มือเรียวสวยภายใต้ถุงมือหนังบิดคันเร่ง

เป็นจังหวะเดียวกับที่มีสายโทรศัพท์เข้ามา สั่งผลให้ร่างระหงไขว้เขวเล็กน้อยจนเกือบจะหัวเสียเข้าเสียแล้ว

โทรมาอะไรตอนนี้!!!

บลูทูธอัตโนมัติซึ่งติดอยู่กับใบหูเล็กเปิดเสียงลินเซย์เข้ามาในสายจากออฟฟิศ ลู่ลมผ่านถนนเส้นใหญ่ด้วยความเร็วสูงปะทะอากาศ

[เสียงดังจังอี้ชิง!! ขับรถอยู่ใช่ไหม? รีบกลับมาออฟฟิศเลยเพื่อนรัก Chanel มาถึงแล้ว]

“ดูแลแทนผมก่อน! แค่นี้นะ!”

นัยน์ตาสวยมีเสน่ห์อย่างลึกล้ำเปิดกลับไปมองไลเคนไฮเปอร์สปอร์ตคันหน้าเป็นต้องตกใจหัวใจแทบวายตายคาความเร็วรถ

ก็พ่อคนหล่อเหลือร้ายหุ่นกระชากปอดเปิดกระจก ยื่นปืนกระบอกสวยออกมา เล็งมาทางคนแสบสันอย่างแม่นยำหวังจะสั่งสอนนักฆ่ากระจอก

อะไรกัน!! ขอถังออกซิเจนให้อี้ชิงที หรือรถพยาบาลมารอเลยก็ได้

แค่ตามมาเอาแสตมป์สตาร์บัคที่ติดหนึบอยู่หลังรถของหมอนั่นถึงกับฉุนเฉียวจนต้องเล่นปืนผาหน้าไม้เลยเหรอ!?

ไอ้บ้า!!! อี้ชิงไม่ใช่นักรบพิเศษหลบกระสุนนะ ตายขึ้นมาจะทำอย่างไง!? จะโหดไปไหน!!!

แลมโบกินี่คาราเมโล่ตีชิดเข้าใกล้ท้ายไลเคนไฮเปอร์สปอร์ต แล่นไปบนถนนทางหลวงโล่งนี้พร้อมกัน

จุดประสงค์หลักคือทำให้หมอนี่เบี่ยงระยะเหนี่ยวไกไม่ถูก จนมือแกร่งที่ถือปืนจ่อขู่เก็บกลับเข้ามา นึกชื่นชมในความฉลาดของคู่กรณี

แผนขู่ไม่ได้ผล เช่นนั้นก็ต้องใช้แผนการหลัก

‘ล่อนางพญาผึ้งเข้าถ้ำพยัคฆ์ร้าย’

กระทิงสเปนคลั่งสองล้อเลี้ยวตามรถยนต์พันธุ์ดุขึ้นสะพานท่าเรือติดริมอ่าวบิสเคย์น

จนตอนนี้ จากที่สองข้างทางเป็นพื้นราบ กลับกลายเป็นทะเลไมอามี่ไปแล้ว เห็นแต่เรือสำราญมากมายเทียบท่าเป็นอาณาจักรยักษ์ใหญ่

ล้อมอเตอร์ไซด์หมุนวิ่งอยู่บนสะพาน จนกลายเป็นภาพมัว จับตามองไม่ทัน เลี้ยวอีกครั้ง

ขึ้นเรือสำราญลำหนึ่งซึ่งทอดแผ่นเหล็กใหญ่ไว้อยู่แล้ว ตามตานั่นเข้าไปอย่างคนหัวดื้อรั้น สมัยใหม่ ไม่ยอมใครง่ายๆ

“โห...”

ลำคอระหงกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่เมื่อเข้ามาในโรงจอดรถของเรือสำราญลำยักษ์ใหญ่ อุทานออกมาเบาๆ ภายใต้หมวกนิรภัย ในขณะที่ลดความเร็ว จอดซุปเปอร์ไบค์คันสวยต่อจากไลเคนสีขาวด้านหน้า

จอดเสียที!!

เรียวขายาวสวยหวานราวกับน้ำผึ้งหวานน้ำดีใต้ยีนส์รัดตัวตวัดลงจากมอเตอร์ไซด์ โดยที่ยังไม่ได้ถอดหมวกออกเลย

บรรณาธิการนิตยสารแฟชั่นปากเจ่อแดงตรงดิ่งเข้าหาท้ายไลเคนราคา $3.4 ล้าน หรือ หลายร้อยล้านบาทไทย เอื้อมมือหวังใจจะแกะแสตมป์ออกจากโครงเหล็กกล้า

วินาทีนั้นเอง ไม่มีอะไรเร็วกว่าแสง ยกเว้นแรงเคลื่อนตัวเข้าประชิดจากด้านหลังจากอุปมาอุปไมยของบอสจางเอง คว้าเอาไหล่บางซึ่งสูงแค่อกได้ด้วยพละกำลังดุดันยิ่งกว่าแรงม้าของเครื่องยนต์

มหาเศรษฐีหนุ่มพร้อมต่อสู้กับนักฆ่าตรงหน้าเต็มที่ พลิกเรือนร่างบางโปร่งเข้าหาจนแทบจะหักแขนหนุ่มแลมโบกินี่อยู่แล้ว กระชากรั้ง หนีกันไปกันมาอยู่นานโขจนอี้ชิงเหนื่อยหอบ เนื่องจากไม่ค่อยได้ออกแรงขนาดนี้มาก่อน

“โอ้ยๆๆ!!!”

ภาพที่แล่นเข้ามาใต้ม่านน้ำตาคือชายหนุ่มสูงสง่างาม มั่นคง เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง น่าเกรงขามในทุกท่วงท่าของการต่อสู้

เสียงหวานร้องเจ็บดังลั่นภายใต้หมวกนิรภัย น้ำตาจะไหลออกมาให้ได้ เมื่อไอ้บ้าดุเดือดเลือดพล่านนี่ผลักบก.ตัวเล็กไปพิงเหล็กกล้าของรถยนต์ไลเคน

นั่นเป็นการฉุดสติของเควินขึ้นมาได้ ... นักฆ่าอะไรอ่อนปวกเปียก กรีดร้องระหว่างต่อสู้ต่อหน้าศัตรูกันเล่า!? ...

มือหนารีบจับหมับเข้าที่หมวกนิรภัยสีดำวาว ก่อนจะถอดมันออก ปล่อยทิ้งพื้นตามแรงโน้มถ่วงของโลก

ดวงตาคมเข้มปราดมองหนุ่มน้อยตรงหน้าจากบนลงล่าง ผู้ซึ่งกำลังจะเข่าอ่อน แทบทรุดลงกับพื้นต่อหน้าต่อตา ถ้าเควินไม่เข้าไปประคองกระต่ายตัวขาวไว้ ให้พิงร่างไปกับไลเคนของเขา

“เธอ!!! ... เป็นอะไรไป? ฉันเข้าใจผิดว่าเป็นคิลเลอร์”

ริมฝีปากแดงอวบขึ้นสีจัดน่าทานหอบหายใจเสียงดังอยู่ในอกร่างหนา ปรางแก้มสุกปลั่งเป็นลูกตำลึง ไม่สนเสียงเรียก พยายามดึงสติกลับมาให้ได้ ว่าตัวเองควรทำอะไรให้ถูกให้ควรสมกับการเป็น จาง อี้ชิง

ร่างบางฮึดสู้ ยืนด้วยขาของตัวเอง ผลักคนเถื่อนออกไปจากตัว โดยที่ไม่ดูสารรูปตัวเองเลยแม้นแต่น้อยว่าร่อแร่เพียงไร เข้าโหมดวีนแตก สวมบทบาทบก.ตามทวงต้นฉบับจากพนักงาน

“คุณนั่นแหละเป็นบ้าอะไรห้ะ!!? เมื่อกี้ก็จ่อปืน!! คราวนี้ยังจะหักกระดูกกันให้ตายเลยเหรอ!!!”

คนโดนต่อว่าถึงกับทำอะไรไม่ถูก เว้นก็แต่เริ่มเดือดอีกครั้งที่โดนชี้หน้าด่าเช่นนี้ ตัวเล็กแค่นี้ฝีปากเด็ดจัดจ้าน คารมด่าทอนี่แซ่บจังเลยนะ ไหนยังจะซิ่งมอเตอร์ไซด์ตามมาถึงนี่ แสดงว่าความพยศไม่ธรรมดาจริงๆ

ชายแปลกหน้ารูปหล่อยังคงคุกคามอี้ชิงไม่ลดละ จนต้องตอกอีกรอบ แม้นเขาจะไม่ได้ขยับกายเลยแม้นแต่น้อย หากแต่เจ้าตัวรู้สึกผ่านทุกอณูกายสูงของเขาได้ ว่าเขาเป็นผู้ที่ควรยำเกรงในทุกกรณี ...

ทว่าบก.นิตยสารแฟชั่นคนนี้ไม่

“ฟังนะคุณผู้ชาย ผมมีโทรศัพท์ โทรออกหา 911 ได้ตอนนี้เลย!! ดูสิตำรวจไมอามี่จะจัดการกับพวกใช้กำลัง มีอาวุธปืนในครอบครองอย่างไง!?”

อี้ชิงล่ะอยากเอากระเป๋าหนังรุ่นล่าสุดของ MCM มาฟาดผู้ชายอันตรายคนนี้ให้จมดิน

โอเค, เควินอาจเข้าใจผิดก็ได้ ... คุมสติตัวเองไม่อยู่แบบนี้ ไม่น่าเป็นนักฆ่านักหรอก ไม่คู่ควรกับการลอบสังหารเขาสักนิด

ฝีเท้าแกร่งก้าวเข้าประชิดคนแหกปากสู้เสือเพียงก้าวเดียว กระต่ายตัวขาวก็หดคอถอยเท้าหนีจนติดมอเตอร์ไซด์แลมโบกินีของตัวเอง แล้วพยัคฆ์หนุ่มก็คร่อมร่างบางตัวเล็กแค่อกไว้ในอาณัติเป็นการสั่งสอน

“ฟังนะหนุ่มน้อย, ก. ถ้าฉันเป็นตัวร้ายจริง เธอจะต้องฉลาด ไม่พูดว่าเธอมีโทรศัพท์ อย่าให้ศัตรูไหวตัวทัน”

เสียงทุ้มเข้มของเขาเล่นเอาอี้ชิงหน้าสั่นชา พูดดีๆ ก็ได้!! ทำไมต้องเท้าแขนบนเบาะมอเตอร์ไซด์คร่อมอี้ชิงไว้ โน้มตัวเข้าหา จนเหยื่อต้องเอนหลังหนี ...

“และ ข. ปืนที่ใช้จ่อเธอเป็นอาวุธถูกกฎหมาย โทรเรียกสิ, ตำรวจไมอามี่น่ะ ตามผู้กำกับสน.มาเลยก็ได้ เพื่อนกัน. จะได้มาชนแชมเปญกันเสียหน่อย”

อ๊าซ์! คนสวยแบะปากในความคิด สะอื้นในใจ ... ไม่น่าแกว่งเท้าหาเสี้ยนเลยเลย์! เควินกระตุกยิ้มเอ็นดูมองหนุ่มน้อยคร่ำครวญด้วยสีหน้าเหยเก ก่อนจะหันกลับไปมองรถยนต์ของตัวเองอย่างคนหัวไว

“มาตามแสตมป์นี่ใช่ไหม?...”

เครื่องหน้าหวานพยักหน้าหงึกๆ พอสิ้นฤทธิ์แล้วก็ดูน่ารักน่าชังไปอีกแบบ ไอ้เรื่องที่จะบีบให้มั่นคั้นให้ตายว่าใครส่งมาฆ่าก็ลืมไปได้เลย ... หน้าตาแบบนี้ ไม่น่าใช่คิลเลอร์หรอก ... ความงกพามาชัดๆ

เจ้าของเรือนร่างเซ็กซี่ ดวงตาคมกริบสุดเงียบเชียบ คว้าเอาฝ่ามือสวยให้เดินตามกันไป ขึ้นเรือสำราญลำใหญ่ของเขาเอง โดยที่อี้ชิงไม่ทันสังเกตตัวอักษรข้างลำเรือเลย ว่ามีชื่อ ‘Kewin Wu’ ขนาดใหญ่แปะอยู่

“เฮ้ย! เดี๋ยว! จะไปไหนนน?”

กายบอบบางรั้งตัวไปด้านหลัง ทว่าไม่สามารถทานแรงฉุดรั้งของหมอนี่ได้เลย ชื่อแซ่ยังไม่ทันรู้จัก จะลากไปไหนมาไหนตามอำเภอใจได้อย่างนั้นหรือ อี้ชิงยังมีงานต้องกลับไปทำในฐานะบอสจางนะ!!

“ไถ่โทษไง ถือเป็นการปลอบขวัญที่ทำให้ตกใจด้วย ส่วนเรื่องแสตมป์ เธอได้เครื่องดื่มที่ดีกว่าสตาร์บัคแน่นอน”

น่าหมั่นไส้จังนะ!! ...

แต่ก็น่าสนแฮะ เขาช่างมีเสน่ห์ในการล่อลวงจริงๆ มากเสียจนกระทั่งอี้ชิงไม่รู้ตัวเลยว่า เรือสำราญถอนสมอ แล่นออกจากฝั่งแล้ว ... มารู้ตัวอีกที ก็ลอยลำอยู่เหนือคาบสมุทรไมอามี่อย่างจำใจเสียแล้ว

มินิบาร์สุดหรูในเรือสำราญทำเอาอี้ชิงตาลุกวาว มือเรียวสวยถอดเสื้อหนังและถุงมือขับมอเตอร์ไซด์ออกวางไว้บนโซฟาตัวยาว

เหลือเพียงเสื้อยืดแขนสั้น คอลึก เห็นอกขาวรำไร ทับในกางเกงยีนส์ตัวเล็กลีบแนบเรียวขาสวยจับใจ ร่างบางยืนมองคู่กรณีนั่งลงบนโซฟาอย่างคนคุ้นชินกับที่นี่เสียยิ่งกระไร

แชมเปญราคาแพงถูกเสิร์ฟโดยพนักงานหญิง ริมฝีปากอวบอิ่มยิ้มหวาน ทิ้งตัวลงข้างพ่อเทพบุตรตัวร้าย หยิบแก้วทรงสวยขึ้นหวังใจจะดื่มทันที แล้วรีบกลับไปบรีฟงานกราฟฟิกที่ออฟฟิศต่อช่วงบ่าย

“เดี๋ยวสิ, ผลัดกันตอบคำถามก่อน ถึงจะได้ดื่ม”

“ได้ ถามมาเร็วผมอยากดื่มแย่แล้ว” อี้ชิงเผลอตัวร้องครางเสียงอ่อน เหมือนตอนออดอ้อนอย่างคนงอแงใส่ลินเซย์

“เธอทำงานอะไร?"

"นักฆ่า" เควินตีหน้าเครียดกับคำตอบที่ได้รับ

"ล้อเล่นน่ะ ผมไม่อยากโดนคุณหักกระดูกอีกหรอก ... ตอบดีๆ ล่ะ ทำงานบรรณาธิการนิตยสารแฟชั่น-บันเทิง สุดชิค ไฮโซ มีระดับ"

อี้ชิงดื่มแชมเปญด้วยความตื่นเต้น ความอร่อยแล่นเข้าสมองเกินต้านทาน ราวกับประกายดาวร่วงเป็นฝนลงมาระยิบระยับ ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นฝ่ายถามบ้าง

"คุณมีเซ็กส์ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่?"

แก้วตาหวานเยิ้ม แพรวพราว ทอดมองมหาเศรษฐีหนุ่มเพียงใกล้แค่ลมหายใจ พิงเรือนร่างอ้อนแอ้นไปกับโซฟา อีกมือควงแก้วแชมเปญเล่น เพียงมีเครื่องดื่มดีๆ ความเป็นเพื่อนก็ได้มาง่ายๆ สิน่า

"จำเป็นต้องรู้ด้วยเหรอ?"

ริมฝีปากหนากระตุกยิ้ม นานแค่ไหนแล้วที่ไม่มีใครนั่งคุยเล่นกับเขาเช่นนี้ แถมยังจะมีอารมณ์ขันทำให้บรรยากาศไม่น่าเบื่อพอตัวเลยล่ะ ... นั่นเป็นเพราะคนตรงหน้ายังไม่รู้จักเขาจริงๆ สินะ

"เอ้า ก็คุณบอกให้ถาม ผมก็ถามเท่าที่คิดออก"

"แล้วไม่ถามชื่อ?" เควินขำออกมาน้อยๆ จากลำคอแกร่ง

"ไม่, ผมไม่จำเป็นต้องรู้จัก" ... เย็นชามาก ถือดีที่สุด

"อืมม์, ... ครั้งสุดท้าย ครั้งแรก หรือครั้งไหนๆ ฉันไม่เคยมี"

บก.หนุ่มหน้าสวยถึงกับเบิกตา วางแก้วแชมเปญ เม้มกลีบปากอวบ ก่อนจะจือขึ้นในวินาทีต่อมา ยกเรียวขายาวสวยราวน้ำมธุรสหวานไขว้อีกข้างอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง

ดุดัน ล่ำสัน เร่าร้อนแบบนี้เนี่ยนะ ไม่เคยมีเซ็กส์กับใคร? ดูช่ำชอง เก่งกาจเสียขนาดนี้?

"โอมาย...ก๊อซ ล้อเล่นหรือเปล่า? อย่างคุณเนี่ยนะ? เวอร์จิ้น"

เควินยักไหล่ ดื่มแชมเปญเป็นรางวัลในการตอบ บอกคนนี้คนเดียวพอนะ ร่างสูงไม่อยากโดนสายตาแซวๆ แบบนี้จากใครแล้วล่ะ โดยเฉพาะขาซิ่งซุปเปอร์ไบค์คนนี้

แต่จะว่าไป โซฟาก็ออกจะกว้างนะ จาง อี้ชิงจะไปนั่งเบียดหมอนี่ทำไมกัน

"ใช่, แต่ก็ไม่ซะทีเดียวหนุ่มน้อย ... อาจจะไม่ใช่เรียลเซ็กส์ แต่ฉันฝึกฝน ออกรบควบคุมตัวเองตลอด จนคู่ของฉันในอนาคตจะต้องหวีดเสียง ศิโรราบ ร้องขออีก ... เพราะฉันตั้งใจเก็บเวอร์จิ้นนั่น ไว้ให้คนที่ฉันรักคนเดียว"

"จะสงสารหรือยินดีให้คนคนนั้นดีล่ะ คุณเหมือนจำศีลมาตลอดชีวิต หากได้ปะทุ คงไม่มีใครรับไหวแน่"

เครื่องหน้าหวานเอียงคอ ยิ้มสวย หน้าแดงทั้งยังเที่ยงๆ เองนะ!!

“ตาฉันบ้าง เธอล่ะ มีเซ็กส์ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่?”

“ถ้าหมายถึงเซ็กส์จริงๆ ก็คงสามปีกว่าแล้วมั้ง ... แฟนเฮงซวย ... อย่าพูดถึงเลย อารมณ์เสียเปล่าๆ”

เสียงหวานกัดฟันแค้นเคือง ก่อนจะชงเหล้าดื่มเอง แล้วเปลี่ยนเป็นขอเบียร์ ไหนยังจะขอไวน์อีก

ร่างสูงก็ตามอกตามใจไปเสียทุกอย่าง ปล่อยให้กินหลายๆ อย่างแบบนี้เมาไวมากนะ แต่ก็ไม่อยากขัดใจเท่าไหร่ ไม่อยากฟังเสียงบ่นหงิงๆ

แล้วถ้างอแงจะซิ่งมอเตอร์ไซด์กลับล่ะก็ เควินไม่มีทางยอมแน่ ... มีหวังขับมอเตอร์ไซด์ตกทะเลตายในอาณาจักรของเขาเป็นแน่ ไหนเรือสำราญยังจะออกมาจากฝังแล้วด้วยสิ

“กลับล่ะนะสุดหล่อออ ขอบคุณสำหรับเครื่องดื่ม ผมมีนัดกับตัวแทนจากโคโค่แชเนล~”

นั่นไง, คิดยังไม่ทันขาดห้วง ไอ้ตัวแสบสุดดื้อก็เริ่มแผลงฤทธิ์ เรือนร่างระหงบอบบางพยุงตัวเองขึ้นจากโซฟา ทรงตัวยังร่อแร่เอาไม่อยู่

หน้าตานี่ยิ่งเข้าไปใหญ่ คนเมาน่ะ ยิ่งเมา สีหน้ายิ่งเย้ายวน ยั่วร้าย ... ขอกลับแบบนี้ นอกจากจะขับรถแหกโค้ง ยังจะได้โดนใครลากไปไหนต่อไหนอีก

เรียวขาสวยยาวภายใต้ยีนส์เดินไขว้สลับกันไปมาตามประสาคนเมา เสี้ยววินาทีนั้นร่างสูงโปร่งจอมเผด็จการก็เข้าคว้าเอาเอวบางกลับมาก่อน

“เดี๋ยวไปส่ง”

สุรเสียงเข้มเอื้อนเอ่ยผะแผ่ว โครงหน้าสวยก็พยักรับยิ้มแป้น โกหกทั้งเพที่ว่าจะไปส่ง

ก่อนจะช้อนทั้งกายหวานนุ่มนิ่มแนบอก พาเข้าห้องนอนสุดหรูในเรือสำราญของผู้บริหารหนุ่มหล่อสุดเซ็กซี่

“ถึงแล้วเหรอ?~ ไหนครีเอทีฟ! มาบรีฟงานเร็ววว”

เสียงหวานโวยวายหงิงๆ คล้ายเสียงหึ่งๆ ของผึ้งตัวเล็ก แต่กระนั้นเควินก็จับใจความได้

เมื่อวางปลายเท้าเล็กทั้งสองข้างลงบนพื้นห้องนอน โดยที่มือหนาไม่ได้ละไปจากสะโพกกลมกลึงโค้งเว้าและสัดส่วนอันยั่วยวนล่อตาล่อใจเช่นนี้เลย

“ถึงแล้ว ไปทำงาน บรีฟโปรเจ็คสิ”

มุสาอีกครั้ง เมื่อชายหนุ่มเชิดหน้าคมเข้มไปบนเตียงนอนหลังใหญ่ ก่อนจะกลับมาลดตาต่ำลงมองคนสวยจอมงกแสตมป์ตรงหน้า

จากที่อี้ชิงปากอวบอยู่แล้ว พอยิ่งเมาปากยิ่งเจ่อแดงจนน่าปิดมันด้วยรอยจูบ กลืนเสียงบ่นซนงึมงำ เปลี่ยนเป็นเสียงครวญครางเสียงซะเดี๋ยวนี้

“Goodbye Kiss ก่อนนน”

คนตัวเล็กปิดเปลือกตาง่วง แต่ก็ยังพอมีสติ เชิดหน้าขึ้นทั้งๆ ที่ยังไม่ลืมตา แพรขนตายาวเรียงเป็นระเบียบ

ปรางแก้มสุกปลั่งมากกว่าเดิม ร้องขอการบอกลาแบบตะวันตก โมเดิร์น มีสไตล์เป็นของตัวเอง

มิลเลี่ยนแนร์ผู้ดุดันถึงกลับชีพจรเต้นแรง ทำอะไรไม่ถูก ไปไหนไม่เป็น เมื่อเจอเข้ากับแฟชั่นไดเร็คเตอร์ตัวท็อปของวงการผู้คลั่งไคล้ในการขับขี่มอเตอร์ไซด์คนนี้ จนต้องยอมหอมแก้มใส

ก่อนอี้ชิงจะยอมไปนอนดีๆ

... แล้วทำงานออฟฟิศในฝัน ...

แก้วตาคมกริบมองร่างบางอ้อนแอ้นซอนซุกอยู่บนหมอนใบใหญ่ของตัวเอง ก่อนจะเข้าไปถอดยีนส์ออกให้ เหลือเพียงเสื้อยืดขนาดพอตัว ห่มผ้าให้เจ้าตัว เนื่องจากความเย็นฉ่ำของเครื่องปรับอากาศ

หากอี้ชิงมีสติอยู่ เควินไม่ปล่อยไว้แค่นี้หรอก ... คนมีระดับอย่างเขา จะทำอะไร ฝ่ายตรงข้ามจะต้องมีสติสัมปชัญญะครบถ้วยร้อยเปอร์เซ็นต์เสมอ

ไม่คิดเลยว่าเพียงแสตมป์ดวงเดียว จะทำให้วันทั้งวันวุ่นวายเช่นนี้ =)

_________



 

ทุกอย่างเรียบร้อยดี บรรณาธิการหน้าสวย ปากแดง กลับมาทำงานปกติบนหอคอยงาช้าง ไกลจากชายฝั่งได้สองสัปดาห์แล้ว ยุ่งวุ่น ดูแลโปรเจ็คยักษ์ใหญ่ก่อน APA งานราตรีคนทำ Magazine ที่ใหญ่ที่สุดในรอบปีของอเมริกา

            งานที่ถาโถมเข้ามาทำให้สมองน้อยๆ เกือบลืมไปแล้วด้วยซ้ำ ว่าสองสัปดาห์ก่อน มีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้น กระนั้นทุกอย่างยังคงคละคลุ้งอยู่ในจิตใจ เป็นเครื่องเตือนความทรงจำ ว่าทำเป็นเหมือนทุกอย่างปกติดีไม่ได้

“เฮ้อ เสร็จสักที”

เสียงหวานถอนหายใจยาวในห้องทำงานของตัวเองในฐานะบอสจาง ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้สวยตัวเขื่อง วางแขนบนโต๊ะ ใช้ปากกาเดาะป๊อกๆ เล่นอย่างคนใจลอย แก้วตาหวานอมเปรี้ยวทอดมองออกไปบนอ่าวบิสเคย์น

วันนั้นอี้ชิงเมาแอ๋ ตื่นขึ้นมาในห้องนอน บนเซฟเฮาส์ของตัวเอง มื้อเย็นหน้าโทรทัศน์ กับซีรี่ส์เรื่องโปรดทางช่อง CW ในตัวเมืองไมอามี่

ไม่ยักจะอยู่บนเรือสำราญเลยแม้นแต่น้อย พอจะมาทำงาน คาราเมโล่ขาแว๊นสองล้อคู่ใจก็จอดรออยู่แล้วหน้าเซฟเฮาส์

เขาน่าทึ่งทีเดียว ที่ทำให้บอสจางขามั่นขาวีนแหวกว่ายอยู่ในภาวะซึมเศร้า เฝ้านึกถึงในเวลาทำงานเช่นนี้

“ประหลาด...”

หมายถึงทั้งเขาและอี้ชิงเอง

ในเชิงที่ว่าควรจัดการตัวเองไปในทางที่ถูกที่ควรได้แล้ว ทว่าตลอดเวลาที่หยุดคิดเรื่องอะไรสักเรื่อง รอยยิ้มของเขาจะต้องผลุดขึ้นมาในหัว เสียงหัวเราะเข้มๆ นั่นจะต้องก้องขึ้นมาในสมองทุกที

นัยน์ตาคมเข้ม เรือนร่างกำยำ ท่อนขาอันเต็มไปด้วยมัดกล้ามบนโซฟาตัวเดียวกัน ช่วงตัวสูงแกร่งที่ช้อนตัวอี้ชิงขึ้นอุ้มไปส่งที่ไหนสักแห่ง

อย่าให้ได้เจอกันอีกครั้งนะ, อี้ชิงไม่ยอมให้เขาเข้ามาป่วนเล่นแบบนี้อีกต่อไปแล้ว

สิบสี่วัน ยาวนานราวกับสิบสี่เดือนเป็นเพราะหมอนั่นคนเดียว แล้วไม่ว่าหนุ่มรถยนต์พันธุ์ดุคนนั้นจะเป็นใครก็ตาม ... เขามีความสามารถในการล่อลวงเสียเหลือเกิน

มากเสียจนกระทั่งหนุ่มน้อยมาดมั่นคนนี้ถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว

แต่ใครจะไปรู้ ว่านอกจากอี้ชิงแล้ว เควิน วู ก็อยู่ไม่เป็นสุขมาตลอดสองสัปดาห์ ที่ผ่านไปอย่างเชื่องช้าราวอเวจีสีชมพู

จะออกตรวจท่าเรือริมอ่าวบิสเคย์น จะเล่นเซิร์ฟ เล่นเจ็ตสกี หรือจะขับไลเคนปลดปล่อยความตรึงเครียด อะไรๆ ก็ดูขัดหูขัดตาไปหมด

หัวเอาแต่นึกถึงเจ้าของซุปเปอร์ไบค์คันงาม การพูดจา นิ้วเรียวสวยยามจับแก้วแชมเปญ เส้นผม ดวงตา ริมฝีปาก

ตลอดจนการร้องขอให้หอมแก้มลาจาก ก่อนส่งเข้านอน แล้วกลับลำเรือเข้าฝั่ง เพื่อส่งคนคออ่อนกลับเซฟเฮาส์ด้วยตัวของเขาเอง

เป็นความสิเน่หาที่ลึกล้ำยิ่ง จนกลายเป็นความห่วงหาอาทรแล้วสินะ

ทว่าไร้ซึ่งเหตุผลในการเจอกันอีกเป็นครั้งที่สอง เป็นเส้นบางๆ แบ่งความสัมพันธ์นี้ไว้ให้กระอักกระอวล บีบใจจนหายใจไม่ออก

เพราะตลอดทั้งสองสัปดาห์ที่ผ่านมาเควินจมอยู่บนเตียงนอน ยากเหลือเกินที่จะข่มตาหลับ ผ้าห่มกองอยู่บนพื้น ไม่มีอะไรปกคลุมร่างเลยด้วยซ้ำ ทนไม่ไหวเนื่องจากอุณหภูมิสูงถึงร้อยองศา คิดถึงแต่เรือนร่าง เรียวขาสวยๆ กำลังคร่อมบิ๊กไบค์จนใจจะขาด

อย่าให้ได้เจอกันอีกครั้งนะ, เควินไม่ปล่อยให้คนสวยนั่นลอยนวลไปได้อีกแน่นอน นับเป็นโชคร้ายของพ่อคนคลั่งแสตมป์สตาร์บัคแล้วล่ะ ที่ต้องเจอกับคนอย่างเควิน วู

แม็กกาซีน ออฟฟิศ

อาณาจักร เค บับเบิ้ลยู คอร์เปอร์เรชั่น กรุ๊ป

Please TAG @Twitter
 

#แว็นKL

#KL1stProject

TALK

แอมเบลล์ ค่า จาก #เพลิงทราย และ #ficyourgarden (ซ่อนรัก) คาเรคเตอร์อี้ชิงเป็นบก.สุดชิค หน้าสวย เย่อหยิ่ง แพงระยับ มีสมอง (เฉพาะเรื่องงาน lol) คลั่งไคล้การซิ่งมอ’ไซด์ | ส่วนคนพี่ก็โหด (ซ่อน) ซี๊ดดดส์ ธุรกิจเรือสำราญ เซ็กกุซี่อย่างมีระดับ / ความงกแสตมป์ดวงเดียว ซิ่งตามมาเอา ทำให้เข้าใจผิดว่าเป็นคิลเลอร์ พาคนสองคนสุดขั้วมาเจอกันได้

ส่วน ‘ฮันนี่ไทท์’ ชื่อเรื่องนี้ยกให้อี้ชิงเลยค่ะ ต้นขายาว เรียวสวย หวานเยิ้มราวกับน้ำผึ้ง ไม่ว่าจะมอง หรือจะทำอะไรก็ตาม? (พี่คริสกล่าวไว้) ฝากติดตามชมตอนที่ 2 รวมทั้งเป็นตอนจบ ด้วยนะ วิ๊งอ่อน (ตอนหน้า HOT HOT HOT)
 

Theme by

LIBERO.ALI

เพื่อความสวยงามและสมบูรณ์ของธีม กรุณาลง

Add-on AdBlock [Firefox] [Chrome]

ไม่อนุญาตให้นำไปใช้ คัดลอก หรือ ดัดแปลงไม่ว่าส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือ ทั้งหมดโดยไม่ได้รับอนุญาต