เอารูปจากกล้อง pantax asahi กล้องฟิล์มมาให้ดูจ้า
ถ่ายมานานมากแล้ว ตั้งแต่กลับไทยเดือนธันวาปีที่แล้ว
นี่เป็นฟิล์มม้วนแรกด้วยที่ถ่ายจากกล้องนี้ >_<
ตัวนี้อ่าจ้า ... ตอนซื้อมาเก่ามาก ไม่คิดว่าจะถ่ายได้ด้วยซ้ำ
แต่ลองเสี่ยงดู อิอิ...สถานที่...ดอยตุง จ. เชียงรายน่ะเอง
พอดีบ่นบ่นกับพ่อว่า อยากออกไปถ่ายรูปบ้าง ท่านพ่อเลยจัดให้
ดอยตุงโล้ดลูก!! แต่พอขึ้นถึงดอยตุงก็เกือบไม่ได้ถ่าย
ปวดหัว ... ฮ่าฮ่า!! อีกอย่างไม่มีฟิล์มด้วย ไม่ได้เตรียมไป
แต่ยังโชคดีที่ยังมีร้านขายฟิล์มอยู่ด้วย เค้าให้ถูกมากกกก
สี่ม้วน ร้อยเท่าไหร่บาทนี่ล่ะ... ก็นะ...ตอนนี้ไม่ค่อยมีคนใช้กล้องฟิล์มกันแล้วนี่นา
* รูปนี้เพิ่งถ่ายเมื่อคืนเอง >_< แบบว่าลองตั้งค่าสีในกล้องดู ... หลอนจิง!!
จากซ้ายไปขวา > fuji instax 7s mini > Olympus strip 35 > Pantax Asahi ... :3
เอาล่ะ...ดอยตุ๊ง..ดอยตุง
ที่จริงเกิดเชียงรายนะ... แต่ว่านี่เป็นครั้งที่สองที่มาดอยตุง
ตอนเป็นละอ่อนคิดว่ามันน่าเบื่อ เพราะมีแต่ดอกไม้ ... แค่นั้นล่ะ
แต่จริงจริงก็มีแต่ดอกไม้ เพราะงั้นก็เลยมีแต่รูปดอกไม้นะจ๊ะ :3
เพิ่งจะเคยใช้กล้อง SLR เป็นครั้งแรก แถมเป็นกล้องฟิล์มสมัยคุณแม่ยังเอ๊าะ
โมไม่รู้วิธีปรับแสงและโฟกัสเลย -_-; ถ่ายเอาตามบุญจริงจริง v.v
สตรอเบอร์รี่
เป็นสตรอเบอร์รี่ที่ปลูกไว้ประัดับสวนเฉยเฉยอ่านะ...
จำได้ว่าตอนเด็กเด็กพ่อเอามาปลูกแล้วก็รอให้มันเป็นลูกสตรอเบอร์รี่ทุกวัน
พอถึงวันนี้ มันออกมาลูกแค่นิ้วก้อยเอง :( กินก็ไม่ได้ ... ไม่รู้จะปลูกทำไม ฮา
น้องส้ม...
รูปนี้โฟกัสไม่ดีเลย >_< เพิ่งขึ้นมาบนดอย ปวดหัว @_@
ไอป่าน...
น้องสาวโมเอง :D รู้สึกว่าไม่ค่อยได้อัพไดถึงป่านเท่าไหร่
แน่ล่ะ อยู่ึคนล่ะประเทศกันนี่นา ป่านเป็นลูกของพ่อกับภรรยาใหม่ของพ่อโมเอง :D
รูปนี้มันกำลังหลบกล้อง... เลยถ่ายได้ใครไม่รู้มาด้วย (เจ๊เสื้อลายแดงอ่ะ ใครไม่รู้ )
ป่านแล้วก็...ปลื้ม... น้องชายอีกตัว
ไอเด็กคนนี้ฉลาดอ่ะ ชอบอ่านหนังสือมาก @_@ เวลาเข้าร้านหนังสือทีไร
มันจะชอบตามมาด้วย แล้วโมก็ต้องซื้อหนังสือให้มันอ่ะ v.v
กลับเข้ามาในสวนดอกไม้ต่อ...
ชอบชอบ..ถ่ายอะไรที่มีท้องฟ้าเป็นแบล็คกาวน์
เคยอ่านหนังสือเรื่อง ลิขิตรักข้ามขอบฟ้า ของ my lady pimz กันมั้ย?
ไม่ใช่ละคร กอล์ฟ-ไมค์-พีึค-เต้ย นะ... เป็นหนังสือของหนูพิม น้องสาว
ที่เคยอยู่ สนพ. อิสระบุ๊คของโมเอง ...
พิมเขียนโปรยปกไว้ว่า...
เธอกับฉัน ความรักของเรา...
เกิดจาก ลิขิตรัก ข้ามขอบฟ้า...จริงๆหรือ ?
แต่จวบจนนาทีนี้ก็ยังไม่แน่ใจ
ขอบฟ้าเริ่มต้นตรงไหน....สิ้นสุดตรงไหน
...แล้วความรักของเธอกับฉันล่ะ...
เริ่มต้นตรงไหน....จะสิ้นสุดเมื่อไหร่...
แต่ไม่ว่าขอบฟ้าจะกว้างใหญ่เพียงไหน
คำๆนี้จะไม่มีวันลบเลือน
เพราะมันคือ...อากาเป้...
มันคือความยิ่งใหญ่ที่เหนือกว่าคำว่ารัก...
มันคือตัวเธอ...
แล้วมันก็คือ ตัวฉัน...
และทุกๆคน ที่ลิขิตมันด้วยตัวของตนเอง
เป็นไง เป็นไง ...ซึ้งมั้ย .. ลืมไปเลยนะว่ามีหนังสือเล่มนี้อยู่
พิมเขียนสนุกมากกกก ซึ้งเหลือเกิน ... U_U
สนุกแบบที่โมไม่มีวันเขียนได้ ... อิอิอิ
กลับเข้ามาในสวนต่อ... ฮาฮา
เหลือง เหลือง ... เชื่อป่ะ โมไม่รู้จักดอกไม้สักดอกเท่าที่ถ่ายมาอ่ะ .. แฮ่
เหลืองอีก ... ตอนถ่ายกลัวมาก กลัวรูปไม่สวย เพราะมันไม่มีสกรีนให้ดูเหมือนดิจิตอล
และก็ลบไม่ได้ด้วย ถ่ายไปตามเวร ตามกรรม จริงจริง อะ..ฮือฮือ
อันนี้รู้จักแล้ว... ดอกกุหลาบไง ...
เออ อยากรู้ว่า ตอนนี้มีดอกกุหลาบดำรึเปล่านะ?
อยากได้จัง ... :3
ม่วง..
จริงจริงในรูปก่อนแสกนดูไม่ค่อยสวยนะ พอมาดูในคอมทำไมดูดีขึ้น ฮา...
รูปนี้ out of focus อย่างแรง ... แต่สปิริตของเรา ถ่ายเก็บความรู้สึก..
ไม่เน้นเทคนิคนะจ๊ะ (เพราะไม่มีนั่นเอง ฮา...)
ตอนถ่ายรูปนี้ มีคนมองเยอะนะ เพราะต้องลงไปนั่งคุกเข่าถ่าย ลงทุนมาก ฮา...
โฟกัสมั่วด้วย มองไม่ค่อยเห็นรูปผ่านช่องมองเท่าไหร่ ... -_-;
แต่ก็ออกมาดี .. สังเกตว่ามีริ้วรอยแห่งความชราของกล้องด้วย ฮา
อยากจะบอกว่า กล้องเก่าเหลือเกิน มีสนิมด้วย แถมเลนส์ก็เก่าอีก
ตอนซื้อบอก .. เอาถูกสุด ยังไงก็เอาม้่าาา เพราะถึงดีแค่ไหนเราก็ใช้ไม่เป็น!! เอิ้กกก
ม่วงอีก...แล้ว~~
เอ้อ.. ตอนถ่ายอ่ะ แบบว่าที่ดอยตุงอ่านะ มีตากล้องเยอะมาก
เราก็เก้อเก้อหน่อยเพราะถือกล้องฟิล์ม (อยู่คนเดียว) แถมยังใช้ไม่เป็นอีกต่างหาก
และยังต้องก้มหน้าก้มตาเปลี่ยนฟิล์มด้วย คนก็มอง มอง มอง
แบบว่า... เขินชะมัด v.v //
แต่โมก็ชอบนะ...ไอ้กล้องตัวนี้น่ะ
อยากจะบอกว่า เสียงชัตเตอร์เร้าใจมาก ... >_<
แล้วตอนที่ถ่ายเสร็จแล้วต้องเลื่่อนฟิล์มอ่ะ เร้าใจที่สุด โฮะโฮะ
ใกล้หมดแล้ว...อีกนิดหนึ่งน้า
แบบว่าตอนแสกนรูปแอบมันส์ เลยแสกนมาเยอะนิด ทนดูไปก่อน
พูดถึงเรื่องแสกนรูปแล้ว อยากจะบอกว่า สกิล ตกต่ำมาก ...
โมเคยเรียน ไอที แบบเคยรู้วิธีแสกนรูปให้เด็ดดวง ไรประมาณนั้น
เมื่อต้องต้องมาทำอีกเลยเพิ่งจะตรัสรู้ว่า อาจารย์เรียกเอาความรู้นั้น
กลับไปแล้ว v.v
Blue Mountain'...
ภูเขาสีน้ำเงิน? ตอนจบป.3 น้าเอาโมไปอยู่ด้วยที่ จ. สุรินทร์
แล้วถึงเวลาวาดรูประบายสีไรงี้ โมระบายสีภูเขาสีน้ำเงิน -_-;
เพื่อนก็จะมองว่า ภูเขาบ้านแกสีน้ำเงินเรอะ ...
ภูเขาต้องสีเขียวซิ เพราะปกคลุมไปด้วยต้นไม้
แต่ดูเด่ะ...
ภูเขาบ้านฉ้านสีน้ำเงินจริงจริงนะเฟ้ย =O=
แต่ว่าพอเพื่อนทักก็เปลี่ยนไประบายสีเขียว ตามกระแสนิยม
ทั้งที่ความจริงแล้ว ภูเขาสีน้ำเงินจริงจริงนะ ~!!!
เผลอแว่บเดียวรูปหมดซะแระ ^___^;;
แถมด้วยรูปนี้แล้วกัน ^^ เพิ่งจะทำหัวใจดวงเล็กเล็กแบบนี้ได้
ปกติโมจะทำใหญ่เต็มถ้วยเลย .. หัวใจดวงเล็กน่ารักกว่าเนอะ :3
“หึ มันก็ไม่ได้ขมขนาดนั้นหรอก เธอก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอว่าพออยู่ในปากแล้วมันจะออกรสหวาน”
อิอิ.. ไปแล้วจ้ะ ^ ^
rememberance
ความคิดเห็น
^^
ภาพสวยนะคะ แอบฮาเม้นท์พี่ชุบ . 55
เพลงเพราะ อ่าน ไปด้วย ฟังเพลงไป แบบว่าได้ฟีลมากก~
วันนี้วันเอลฟ์ไทยค่ะ ;)))*
55
ขอบใจที่ไปเม้นท์กลับจ้า พี่ไม่เคยปลูกต้นไม้สักที กลัวปลูกไม่ขึ้น ฮ่า...
แต่เป็นวิธีแนะนำที่เวิร์คดี เด๋วพี่จะลองนั่งสะกดจิตให้มันงอกบ้าง 55+
ชอบเขียนนิยายก็เหมือนกัน
(แม้ว่านิ่มจะยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเท่าพี่โม T__T)
แล้วก็ยังชอบถ่ายรูปก็เหมือนกัน
(แม้ว่านิ่มจะยังถ่ายไม่ได้ฟิลแบบพี่โม TT__TT)
แต่ชอบรูปที่พี่โมถ่ายมากเลย
ดูแล้ว...
อบอุุ่นดี ^-^
กรี๊ดดดดดดดดด...พี่โม น้องส้มอ่ะ
ชื่อหนูเอง>_<...แต่...คนละคน=_=;;;
ค่ายังงัยก็ชื่อเหมือนกันเนาะ^_^
ภาพที่ถ่ายก็สวยมากมาก
คนถ่ายก็น่าสรัก : )
ใช้กล้องรุ่นไหนๆก็ออกมาส่วยหมด >.<
....... ถ่ายครั้งแรกออกมาได้ขนาดนี้ก็เก่งแล้ว
เก่งมากๆถ่ายออกมาแล้วอาร์ตดีค่ะ
กล้องเท่มากอ่ะ
จะมีอีกเป่าอ่ะ สวยๆ
รุบก้อสวย
เจ้ถ่ายรุบสวยมักเรย
^
^
คำพูดไนซ์นี่นา
ปล.รูปสวยมากมาย
ปล2.คิดถึงไนซ์ >.<