คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #87 : Monday : ส่วนเกิน
REALITY SEASON 7
ตอน : ปริศนาราชวงศ์ปักษาธร
“WEEK 5”
วันนี้เป็นวันแรกของการแข่งขันในสัปดาห์ที่ห้าของเกมกระชากวิญญาณสุดโหดซีซั่นที่เจ็ด ตอนนี้เหลือผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดเพียงหกคนเท่านั้นจากสิบคนที่ผ่านมาตลอดการแข่งขัน เป็นผู้ชายสองคนและผู้หญิงสี่คน การแข่งขันนั้นเริ่มเข้มข้นเข้ามาทุกขณะ เกมได้ดำเนินมาถึงครึ่งทางแล้ว อีกไม่กี่สัปดาห์ เกมก็จะจบลง พร้อมกับผู้เข้าแข่งขันเพียงคนเดียวที่จะรอดออกไปจากปราสาทแห่งปักษาธร สถานที่กลืนวิญญาณแห่งนี้
“อรุณสวัสดิ์” เด็กสาวรวบผมตึงเดินลงมาจากชั้นสอง มือขวาจับระเบียงบันใดลากลงมาจากถึงพื้น
“เช่นกันครับ” เด็กหนุ่มหันกลับไปทักทายก่อนที่จะนั่งเหลาขาของหุ่นกระบอกที่ได้มาจากแรดเมื่ออาทิตย์ที่แล้วให้เข้าที่และสวยงามขึ้น
“ไม่นึกเลยนะว่าครั้งที่แล้วได้ไป Battle กับเพื่อน ๆ ฉันด้วย ...” มาริสซ่าเดินออกมาจากห้องครัว ในมือถือชาร้อนที่ชงเองกับมื้อพร้อมขนมปังปิ้งและไข่ดาวหนึ่งจาน
มิ้วมองหน้าของมาริสซ่ากลับไป เธอไม่ได้พูดอะไรนอกจากเอียงหัวไปทางซ้ายเล็กน้อยเป็นเชิงให้รู้ว่า มื้อเช้าวันนี้อยู่บนโต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว
“ทำเองเหรอ?” มิ้วเลิกคิ้ว ไม่นึกว่าผู้หญิงที่ดีแต่แต่งสวยไปวัน ๆ จะเข้าครัวทำอาหารเอง
“ตอนที่ฉันอยู่ต่างประเทศ นี่คือมื้อเช้าของฉัน ... มันโอเคดีออก ลองดูสิ” เธอฉีกยิ้มจนริมฝีปากสีส้มอ้ากว้างออกอย่างได้รูป มือขวาสะบัดปลายผมอย่างเซ็กซี่ก่อนที่จะนั่งลงบนโซฟาสีแดงเพื่อฟัง Gossip จากรายการดัง ๆ
“ไร้สาระชะมัดเลย ..” ปากของวัชรพูดในขณะที่ตาของเขาก็จ้องอยู่กับการเหลาขาของเพื่อนรักอยู่
“เพราะผู้สวยน่ะ คู่กับของ Gossip แซ่บ ๆ ไงเด็กน้อย” เธอขยิบตาก่อนที่จะนั่งดูต่อ ถึงแม้ว่าจะเบ้ปากก็ตามที
มื้ออาหารเช้าวันนี้เป็นขยมปังปิ้งพร้อมไข่ดาวและชาร้อนบนโต๊ะอาหาร สาวเปรี้ยวแห่งซีซั่นทำหน้าที่เป็นแม่ครัวเองในวันนี้ ทุกคนมารวมตัวกันยังห้องอาหารด้วยเวลาไม่นานนัก มื้ออาหารเช้าจึงเริ่มขึ้น ยกเว้นแต่มาริสซ่าที่กินก่อนคนอื่นไปเรียบร้อยแล้ว
มิ้วกินอาหารก่อนที่จะพยักหน้าเบา ๆ มื้อเช้านี้ไม่เลวร้ายอย่างที่เธอคิด .... เมื่อสัปดาห์ที่แล้วเธอได้รับตำแหน่งของหัวหน้าราชวงศ์สองสมัยซ้อน แต่ในวันนี้ตำแหน่งนั้นได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว และดูเหมือนว่าเธอจะไม่รู้สึกเสียดายหรืออยากจะได้ตำแหน่งมันคืนเลย เพราะในหัวของเธอตอนนี้มีแต่เรื่องของปริศนามากมายที่รอการไขคำตอบด้วยความอยากรู้ของเธอ กระต่ายไม้ตัวนั้นยังคงนอนสนิทอยู่บนเตียงของเธอไม่ได้ขยับไปไหน
เธอพักเรื่องการไขปริศนาไปเพราะว่าภารกิจมากมายที่ทำให้เธอต้องเลิกรา แต่ถ้าว่างล่ะก็ เธอจะต้องค้นหาคำตอบของการตายต่าง ๆ ทั้งชนาธิป หรือว่าการหายตัวไปของโจเซฟและบรรดาทาสในปราสาทปักษาธรแห่งนี้
“อิ่มชะมัด ....” เจ้านาย หัวหน้าราชวงศ์คนใหม่ในสัปดาห์นี้เปรยเบา ๆ ก่อนที่จะลุกจากโต๊ะและเดินเตรียมจากเดินออกไปเพื่อไปเกี้ยวมาริสซ่าอย่างที่เคย
หากแต่ว่า ....
ปึก!
ของมีคมบางอย่างพุ่งเข้ามหาเข้าจากทางด้านหลัง ผ่านใบหูซ้ายก่อนที่จะปักลงบนผนังด้านข้างประตูอย่างเฉียวเฉียด วัชรที่เงยหน้ามาเห็นพอดีถึงกับมองหน้าของเจ้าของมีดนั้นและยิ้มบาง ๆ ก่อนที่ซดชาร้อนเข้าปาก
“เฮ้! ถ้ามันปักหัวฉันขึ้นมาล่ะก็จะว่าไงฮะ!” เจ้านายหันมาตะคอกเจ้าของมีด ถ้าเขาเดินไวกว่านี้อีกหน่อย มีดคงไปปักอยู่บนหัวของเขาแทนผนังนั้นแล้ว
“ไม่มีใครสอนนายเรื่องมารยาทบนโต๊ะอาหารเหรอ?” อายะมองด้วยหางตาก่อนที่จะหยิบชาร้อนขึ้นมาไว้ในมือ
“ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน เพราะฉันเป็นหัวหน้าราชวงศ์ มันคือสิทธิ์ของฉัน เข้าใจ๊!!”
“ถ้าคิดว่าจะเอาตำแหน่งพรรคนี้มาขู่ฉัน แล้วนายจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบแบบนี้ ... ฉันไม่ยอมรับนาย ... ไม่ยอมรับ!!” อายะลุกขึ้นมาจ้องมองหน้าของเจ้านายจนเขาถึงกับผงะในดวงตาคู่นั้น
มันแฝงไปด้วยความโกรธ ดุดัน และความแค้นที่วนเวียนอยู่ในดวงตานั้น ...
“เธอเกลียดอะไรฉันนักหนาฮะอายะ ... ฉันไปทำอะไรให้เธอ!” เขาเริ่มไม่เข้าใจในตัวของผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า เขาไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับหล่อนเลย แล้วทำไมเธอถึงไม่ชอบเขานัก
“อยากรู้เหรอว่าทำไม ...” เธอยิ้มมุมปากก่อนที่จะเดินมาใกล้ๆ เขาจนลมหายใจนั้นรดกันไปมา
“เพราะว่านายคือส่วนเกิน นายไม่สมควรได้เข้ามาเล่นเกมตั้งแต่แรกไง พวกฉันอุตส่าห์ฝ่าฟัน ห่าพวกนั้นเพื่อให้ได้เป็นแปดคน แต่ว่านาย .. กับผู้ชายคนนั้น จู่ๆ พวกนาย .. พวกนายก็โผล่เข้ามาง่าย ๆ โดยที่ไม่ต้องเหนื่อยอะไรเลย ... ฉันไม่ยอมรับนาย เข้าใจไหม .... และตำแหน่งที่นายได้ไป ... ฉันก็ไม่ยอมรับเหมือนกัน!” อายะพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดันก่อนที่ดึงมีดออกมาจากผนังและกลับไปนั่งลงที่ดต๊ะอาหาร กินอาหารต่อไปเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เจ้านายกลืนน้ำลายลงคอแทบไม่ทัน อลิซเงยหน้าขึ้น จ้องมองเขาก่อนที่จะยิ้มมุมปากให้ เธอเองก็รู้สึกเช่นนั้น หากแต่ว่าเธอไม่อยากจะพูด เพราะไหน ๆ เจ้านายและอิซะก็ได้เข้ามาแล้ว คงมีวีเดียวที่จะเขี่ยเขาออกจากเกมนี้ได้
ผลคะแนนโหวตในแต่ละสัปดาห์ ....
เขาเองนั้นรู้สึกวูบวาบในหัว ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมาตะคอกเข้าต่อหน้าคนอื่นให้ขายหน้าแบบนี้ เขาเองไม่เคยรู้สึกด้วยซ้ำว่าเขาเหมือนส่วนเกินอย่างที่อายะพูด ตอนนี้เหมือนกับว่าทุกคนไม่ได้ตอบรับเขาเลยสักคน แม้แต่วัชรที่ดูเงียบขรึมก็ตามที พวกเขาอยู่ที่นี่กันมาก่อนที่เจ้านายจะเข้ามาแข่งขัน
“คุณหัวหน้าราชวงศ์ อัคราให้มาตาม ...” เสียงของมาริสซ่าทำให้เจ้านายออกจากห้วงความคิดนั้นหันมามองมาริสซ่า หญิงสาวไม่ได้สบตาหรือแม้แต่จะมองหน้า เธอมาบอกแค่นั้นก่อนที่จะเดินออกไป พอดีกับที่พวกอลิซกินอาหารเช้าเสร็จ
“ออกไปกันเถอะครับ คุณหัวหน้าราชวงศ์ .... ส่วนเกิน ” วัชรพูดประโยคหลังเบา ๆ ก่อนที่จะกอดหุ่นกระบอกเดินออกไป และหัวเราะเบา ๆ อย่างน่าขนลุก
ทุกคนมารวมตัวกันที่โถงใหญ่ตามคำเรียกของมาริสซ่า ผู้ชายสองคนอยู่หน้า และอีกสี่คนนั้นอยู่ข้างหลัง สีหน้าของแต่ละคนเฉยชาอย่างที่อัคราเคยสัมผัสมาตลอด จะมีแต่ก็เจ้านายที่มองหน้าของทุกคนอยู่ เขามานึกๆดูอีกที
เขาจะไม่สนใจคำพูดของอายะ แค่ให้มันเป็นลมปากแล้วเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาออกไปแค่นั้น ยังไงซะเขาก็เข้ามาแล้ว เขาก็คือหนึ่งในผู้เล่นเกมตัวจริงอยู่ดี
“ว่าไงคับคุณหัวหน้าราชวงศ์ ... พร้อมที่จะรับภารกิจหรือยัง?” อัคราหันมามองหน้าของเขา
“พร้อมเสมอครับ!” เขาตอบอย่างหนักแน่น ไม่ว่าเข้าจะทำอะไร ในสัปดาห์นี้เขาคือผู้ตัดสินใจทุกอย่าง ไม่ใช่อายะ!
“ภารกิจในสัปดาห์นี้จะเป็นการจับคู่โดยการแบ่งออกเป็นทีมละ 2 คน ทำภารกิจที่ให้มาตามฐานต่าง ๆ ที่อยู่รอบ ๆ ปราสาท เป็นเกมสบาย ๆ เพื่อไม่ให้ทุกคนได้เครียดกัน ”
“อยากให้ทุกคนผ่อนคลายสินะ ...” อลิซเลียริมฝีปากออกมา อัครายิ้มให้แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
“เจ้านาย เชิญจับคู่เพื่อนครับ”
เขามองเพื่อน ๆ ทุกคนที่ไม่ได้มองหน้าเขาเลย เขาไม่ได้คิดอะไรมากในการเลือกคู่เพื่อเล่น เพราะยังไงซะ พวกเขาก็ต้องเล่นอยู่ดี ดังนั้น ....
“คู่แรกที่ผมเลือกคือ ....” เจ้านายลอบยิ้มบาง ๆ ก่อนที่เริ่มเปรยขึ้น
ความคิดเห็น