คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #54 : Thursday : ความสามารถที่หลบซ่อน
REALITY SEASON 7
ตอน : ปริศนาราชวงศ์ปักษาธร
“WEEK 1”
คืนที่ 4
ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีฟ้าสลับกับก้อนเมฆสีขาว คืนที่สามผ่านไปด้วยดี แม้จะมีอะไรที่ผิดหูผิดตาอายะไปบ้าง วันนี้พวกเขาทั้งสามคนรีบมาดู Code Locker อย่างใจจดใจจ่อ ถ้าภารกิจสำเร็จในแต่ละคืน ตอนเช้าจะปรากฏตัวเลขออกมาในช่องถัดไป และแล้วสิ่งที่พวกเขารอคอยก็กลายเป็นความจริงขึ้นมาจนได้
Please Enter Code | |||
3 | 7 | * | * |
“พวกเราทำได้” แอมป์รู้สึกดีใจ การทำภารกิจแรกของเขาและอีกสองสาวนั้นสามารถผ่านพ้นไปได้ในคืนแห่งแสนยาวนานนี้
“ไม่ใช่พวกเรา ... ฉันกับยะหยาเท่านั้น ไม่เกี่ยวกับนาย ...” อายะพ่นไฟใส่ก่อนที่จะขอตัวไปนอนเอาแรงหลังจากที่เธอไม่ได้นอนมาทั้งคืน
ขวานคู่ใจถูกวางลงบนกล่องเหล็กอย่างช้า ๆ ร่างบางนั้นสูดลมหายใจของเช้าวันใหม่ก่อนที่จะเดินเข้าไปในโดมแก้วเพื่อพักผ่อน ยะหยาเองก็เช่นกัน เธอเดินไปเอาธนูและเลื่อยวางลงในกล่องของมัน
“เมื่อคืนคงเหนื่อยแย่เลยสินะ ...” วัชรมองหน้าของเธอ สีหน้าของเขาไม่ได้บ่งบอกถึงการอยากรู้ในคำตอบที่เธอกำลังจะตอบออกมาเลย
“สนุกดีนะ ... ฝึกการใช้ไหวพริบดี”ยะหยาตอบสั้น ๆ ก่อนที่จะเดินผ่านหน้าของวัชรไป
หากแต่ว่าคำตอบของยะหยานั้นไม่ได้เข้าหูของวัชรเลยแม้แต่น้อย เขายังคงนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ข้างโดมแก้วนั้น สองมือก็บรรจงจับเส้นเอ็นและด้ายของหุ่นกระบอกตัวโปรดอย่างชั่งใจ เขาเริ่มประดิษฐ์หุ่นตัวใหม่ในระหว่างการเล่น Lost Survivors เหลือชิ้นส่วนอีกมากมายในตัวของหุ่นกระบอกที่ยังมีไม่ครบชิ้นส่วน
“ยังไม่มีเล็บ ... ” เขาหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียวอย่างชอบใจก่อนที่จะเล่นของเล่นอยู่เพียงลำพัง
“ดูๆไปแล้ว ... ไอ้หมอนั่นดูน่ากลัวดีแฮะ” ภัทรมองวัชรผ่านกระจกใสในโดม อีกมือก็จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ เพราะที่นอนชั่วคราวนี้ พวกเขาใช้เตียงรวมกัน
“ฉันว่ามันลึกลับน่าค้นหาดีนะ ... ดีใจจังที่ได้ร่วมงานกับ Guess ที่อารมณ์ลึกลับแบบนี้ Lucky จริงๆ เลยฉัน” มาริสซ่าทาลิปสติกสีส้มจี๊ด รอยยิ้มแห่งความสนุกสนาน ใจของเธอจินตนาหารถึงคืนวันสุดท้ายในการเล่นเกม มันต้องมีความสุขและสนุกสนานมากแน่ๆ
ภัทรได้แต่มองหน้าของหญิงสาวตรงหน้าก่อนที่จะเดินออกไปจากโดมแก้ว มิ้วเองที่นั่งอยู่บนเตียงนั้นได้แต่มองดูการกระทำของเพื่อนทีละคนเพื่อศึกษาพฤติกรรมอย่างเงียบเชียบ
เมื่อถึงเวลากลางวันนั้น ทุกคนถูกเรียกตัวให้มายังสนามหญ้าเพื่อรับอาหารในมื้อกลางวันนี้ นั่นคือ สเต็กปลาย่างพร้อมสลัดคนละ 1 ชุด โดยที่อัครานั้นเป็นคนแจกเสบียงอาหารสำหรับมื้อนี้ การกินอาหารนั้นผ่านไปอย่างรวดเร็ว พวกเขาจึงขอตัวทำกิจกรรมส่วนตัวเพื่อรอเวลาเล่นเกมในตอนกลางคืน
และแล้วเวลาที่พวกเขารอคอยก็มาถึง ยามที่สองกำลังจะได้เล่นเกมตามที่พวกเขาหวังเอาไว้แล้ว
ค่ำคืนที่ 4 เดินทางมาถึงแล้ว ....
เวลา 23.00 น.
คบเพลิงมากมายถูกจุดขึ้นและถูกปักไว้ที่เดิม เพื่อน ๆ ที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องในวันนี้ต่างเฝ้ามองอยู่ห่าง ๆ จากโดมแก้วนั้น ในผลัดนี้จะเป็นไม้ที่สองของสองสาว อลิซR2 นักฆ่าเลือดเย็นที่เห็นการฆ่าคนเหมือนผักปลา และมิ้วR3 เด็กสาวเจ้าบทบาทที่เล่นได้ดราม่าตัวแม่
พวกเธอทั้งสองจะมาอยู่ในคืนที่ 4 นี้
ไฟในคบเพลิงส่ายเล็กน้อยตามแรงลมที่ผ่านมาจากปากประตูของปักษาธร เรือนผมสีทองของอลิซสะบัดไปมาเช่นกัน หากแต่ว่าเธอไม่ได้ห่วงเรื่องนั้นเลย สองมือยังคงนั่งเช็ดปืนฉมวกที่ได้มาเป็นอาวุธอย่างใจเย็น ส่วนมิ้วที่นั่งอยู่อีกฝั่งของโขดหิน เธอนั่งอย่างเรียบร้อยโดยที่มีหน้าไม้ อาวุธเก่าของอลิซวางไว้บนตัก
“บรรยากาศตอนนี้น่ากลัวจะเลยนะ ... เธอว่าไหม?” มิ้วเป็นคนยอมเปิดปากสนทนาก่อนเมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายดูท่าว่าจะไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้เท่าไรนัก
“คงไม่น่ากลัวเท่านิสัยคนที่ยอมเปิดเผยตัวตนของตัวเองออกมาหรอกมั้ง ....” อลิซยิ้มมุมปากก่อนที่จะมองหน้าของมิ้วที่เอียงคอโดยที่ไม่เข้าใจความหมายที่อลิซพูด
“นี่คุณ ....”
“พูดเรื่องอะไรใช่ไหม ....” อลิซช่วยทวนคำให้ เธอเริ่มยืนขึ้นและจ้องมองเด็กสาวตรงหน้าที่ยิ้มกริ่ม
“รู้ทันมิ้วตลอดเลยนะ .... สมแล้วที่เป็นนักฆ่าเลือดเย็น อ่านใจคนได้ทะลุปรุโปร่งดีจัง” เธอวางหน้าไม้ลงข้างๆก่อนที่จะยืนขึ้น
“สีหน้าของเธอคงจะขัดกับความรู้สึกอยู่ในจิตใจสินะ ... ปั้นหน้านานไหมล่ะ?”
“ของแบบนี้มันขึ้นอยู่กับความสามารถมากกว่า .... ” สิ้นเสียงของมิ้ว เธอรีบหยิบหน้าไม้มาก่อนที่จะเล็งไปที่อลิซและ ....
ฉึบ!!
หน้าไม้พุ่งออกจากคันอย่างรวดเร็ว อลิซที่ยืนอยู่นั้นตกใจก่อนที่จะก้มตัวต่ำเพื่อหลบวิถีของหน้าไม้ที่พุ่งเข้ามาหาเธอ หากถ้ายืนนิ่งไม่ขยับไปไหนล่ะก็ เธอตายไปนานแล้ว!
“ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย!” อลิซเริ่มหมดความอดทน
ตุบ!
บางอย่างที่อยู่ด้านหลังของเธอล้มลงไป อลิซรีบหันมาดู ปรากฏว่าเป็นร่างของผู้หญิงคนหนึ่ง ในมือนั้นมีมีดสั้นกำไว้ ที่หน้าผากของหล่อนเพิ่งโดนลูกดอกสอยไปเมื่อครู่ เลือดยังคงเริ่มไหลออกมาอย่างช้า ๆ
“มีสมาธิหน่อยสิคะ ... อย่ามัวแต่ให้ความสามารถของมิ้วทำลายสมาธิของเธอสิ หึหึ” มิ้วยิ้มออกมาอย่างผู้มีชัยชนะ อลิซเตรียมจับปืนฉมวกขึ้นก่อนที่ร่างของบุคคลปริศนาอีก 4 คนที่บุกเข้ามาตรงหน้า
สองคนทางด้านซ้ายนั้นเป็นผู้ชายในชุดนักโทษสีน้ำตาล ในมือของพวกเขามีอาวุธที่เหมือนกันคือไม้เบสบอลและอีกสองคนข้างมิ้วนั้นเป็นผู้หญิง สองมือของพวกหล่อนถือขวานและเคียวคนละมือ
“เริ่มสนุกแล้วสินะ!” ว่าแล้วอลิซก็วิ่งตรงเข้าหาชายหนุ่มคนแรกก่อนที่จะกระทุ้งปากกระบอกใส่หน้า ทันทีที่เขาเสียหลัก เธอได้กระโดดข้ามหัวของเขาไป ระหว่างการลอยกลางอากาศ เธอใช้จังหวะปล่อยฉมวกยาวใส่ท้ายทอยของเขาอย่างแรง ทันทีที่ปากฉมวกสัมผัสกับผิวหนังส่วนหลังคอนั้น บรรดาเลือดและก้อนเนื้อต่างพร้อมใจกันกระเด็นออกมาจากที่ที่มันเคยอยู่ ความแรงของมันทำให้ปากฉมวกทะลุไปถึงคอหอยของเขา นัยน์ตาเหลือกค้างก่อนที่จะล้มลงไป
เมื่อร่างของอลิซมาถึงพื้นก็เป็นจังหวะเดียวกับที่มิ้วเอี้ยวตัวมาทางด้านหลังของอลิซพร้อมกับปล่อยหน้าไม้เข้าไปในปากของชายหนุ่มอีกคนที่กำลังจะตั้งท่าวิ่งเข้ามาเล่นงานอลิซ เธอเลียริมฝีปากก่อนที่จะเผยรอยยิ้มออกมา
“ความสามารถพิเศษที่ว่าของเธอมันคืออะไร” ดูเหมือนอลิซจะเริ่มสนใจในตัวของเด็กสาวตรงหน้า
เจ้าของคำตอบนั้นยิ้มกลับไปก่อนที่จะหลบการโจมตีด้วยเคียวจากสาวโรคจิตคนหนึ่ง เธอปล่อยหน้าไม้ลงก่อนที่จะรีบคว้าเข้าที่คอของหล่อนและ
กร๊อบบบบบบ!!
กระดูกต้นคอของหญิงสาวบิดลั่นในความเงียบงันนั้น คอของหล่อนหมุนได้เกือบจะ 360 องศาเลยก็ว่าได้ มือของมิ้วยังคงจับเข้าที่คอของเหยื่อและหมุนของหล่อนไปมาจนหน้าเริ่มบิดเบี้ยวจากความเป็นจริง
“คิดจะมาขโมยธงของคนอื่น .. ไม่แฟร์เอาซะเลยนะ” เธอยักคิ้วให้ร่างที่ไร้วิญญาณก่อนที่จะผลักร่างนั้นลงไปกับพื้น
ในขณะเดียวกัน ทางด้านของอลิซ เธอกำลังต่อกรกับสาวโรคจิตคนสุดท้ายที่เหลืออยู่ เธอหลบการโจมตีของเคียวและขวานได้อย่างว่องไวและชำนาญสมกับเป็นนักฆ่า จังหวะนั้นเธอจ้องมองหน้าของโรคจิตกลับไปอย่างเย็นชา
“จะอยู่ดูดาวก่อนไหม?” เธอเลียริมฝีปากก่อนที่จะปล่อยปืนฉมวกเข้าไปในช่องปากของหญิงสาว ฉมวกพุ่งเข้าไปในปากสีแดงนั้นก่อนที่จะทะลุออกไปยังหลังคอของเธอ ปลายฉมวกนั้นปักลงบนเสาหินข้างหลัง เธอจึงจัดการล็อคไกปืนเพื่อไม่ให้ด้ายนั้นหมุนฉมวกกลับมา
เธอเดินเข้าไปอย่างช้า ๆ ก่อนที่จะใช้เท้าข้างหนึ่งยันท้องของหญิงสาวที่เพิ่งโดนเล่นงานไปให้ร่างนั้นไปติดกับปลายฉมวกและเสาหินต้นนั้น เธอตายในสภาพที่ตาเหลือกและยังยืนอยู่อย่างนั้น อย่างตอนที่มีชีวิตอยู่ ..... นัยน์ตาของหล่อนเหลือกค้างขึ้นบนท้องฟ้า
ราวกับจ้องมองดวงดาวที่มีน้อยนิดอยู่บนนภาที่มืดสนิท ....
“ปิดฉากได้สวยงามจริง ๆ นะคะอลิซ” มิ้วมองผลงานของเพื่อนร่วมกิจกรรมก่อนที่จะแสดงความยินดีให้
“บอกมาได้แล้ว ว่าความสามารถพิเศษของเธออีกอย่างนอกจากปั้นหน้าที่ขัดกับความรู้สึกของเธอคืออะไร?” ดูท่าว่าอลิซจะอยากรู้กับนิสัยใจคอของเพื่อนคนนี้เอามากๆ
“ความสามารถพิเศษอีกอย่างหนึ่งของฉัน ....” มิ้วยิ้มกว้างออกมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอนั่งบนโขดหินก่อนที่จะสูดลมหายใจของธรรมชาติและกลิ่นคาวเลือดคาวไปเต็มปอด
เธอมองหน้าของอลิซก่อนที่จะเปรยขึ้นเบา ๆ
“คือการโน้มน้าวจิตใจคนไงล่ะ!” อลิซได้แต่มองหน้าของมิ้วกลับไป เธอเลียริมฝีปากออกมาอีกครั้งก่อนที่จะมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
ในความคิดของเธอ นอกจากอายะแล้ว เด็กที่อยู่ตรงหน้านี้แหล่ะ มีคาแรคเตอร์ที่น่าสนใจ ...
มีอะไรที่น่าค้นหาจากเธออีกเยอะ!
ความคิดเห็น