ในความทรงจำ(กระบี่ใบไม้)

ลำดับตอนที่ #147 : หากว่าเธอมีชีวิตรอด ขอให้รู้ว่าฉันรักเธอ

 


แผ่นดินเคลื่อนโครมครามถึงยามนี้
แม่ไม่มีสิ่งใดปลอบโยนเจ้า
นมของแม่ที่เหลือนี้เป็นสีเทา
ปะปนเถ้าหยาดเลือดแลม่านควัน

จะปลอบถ้อยร้อยพันจอมขวัญแม่
เสียงร้องไห้เจ้าดังแท้คงเสียขวัญ
มันจุกในหัวใจแม่เป็นหมื่นพัน
เกินกว่าเจ้าตัวน้อยนั้น...จะเข้าใจ

น้ำตาเจ้าหยดลงตรงอกแม่
สะเทือนใจยิ่งรอยแผลแผ่นดินไหว
แม่ไม่อยากจะจากเจ้าไปไกลไกล
...แต่มันสุด...สุดหัวใจ...ของแม่แล้ว

แม่คงทำได้แค่นี้ “นะที่รัก”
ก่อนจะโดนซากปรักฝังดวงแก้ว
ให้ร่างนี้เป็นผนังบังหน่อแนว
หัวใจแม่จะผิวแผ่ว...ขอยอมตาย

แม่ขอบอกคำท้ายนี้ว่า “รักเจ้า”
ก่อนแผ่นดินจะเขย่า...วิญญาณสลาย...
จูบแก้มน้อยอุ่นอุ่นนี้ก่อนวางวาย
พินัยกรรมชิ้นสุดท้ายเขียนรำพัน

อักษรน้อยจากแม่นี้ที่มืดมิด
“...หากเจ้ายังมีชีวิต...ถึงฝั่งฝัน
จงรับรู้รักแม่นี้สุดชีวัน”
จากเธอผู้อาภัพนั้น...ด้วยน้ำตา

ที่มาของบทประพันธ์

คือเรื่องราวของแม่ผู้เสียสละ ซึ่งเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในช่วงเหตุภัยพิบัติแผ่นดินไหวที่ประเทศญี่ปุน โดยหลังจากเหตุแผ่นดินไหวสงบลง หน่วยกู้ภัยก็มาถึงบ้านของหญิงสาวรายหนึ่งที่พังยับไม่เหลือซาก พวกเขาพบร่างของหญิงสาวที่เสียชีวิตแล้วผ่านรอยแตกของซากปรักหักพัง แต่ท่าทางของศพเธอดูค่อนข้างแปลก โดยเธออยู่ในท่าคุกเข่าคล้ายท่าทางกราบไหว้ ส่วนช่วงลำตัวเอนไปทางด้านหน้า สองมือของเธอกำลังประคองอะไรบางอย่างอยู่ ซากที่หักพังของบ้านกระแทกเข้าที่หลังและศีรษะของเธอ

หัวหน้าหน่วยกู้ภัยได้ยื่นมือผ่านรอยแยกแคบๆ ของกำแพงเพื่อที่จะเอื้อมไปยังร่างของหญิงสาวด้วยความลำบากเป็นอย่างมาก เขาหวังเพียงแต่ว่าหญิงสาวคนนั้นจะยังมีชีวิตอยู่ อย่างไรก็ตาม ร่างของหญิงสาวที่เย็นและแข็งทื่อบ่งบอกให้เขารู้ว่าเธอเสียชีวิตแล้วอย่างแน่นอน

หัวหน้าหน่วยกู้ภัย และลูกทีมที่เหลือออกมาจากบ้านหลังนั้น และเริ่มค้นหาตามบ้านที่กลายเป็นซากหักพังหลังถัดไป แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำให้หัวหน้าหน่วยกู้ภัยเดินกลับไปยังบ้านหลังที่พบศพหญิงสาวที่เสียชีวิตไปแล้วอีกครั้ง เขาคุกเข่าลงและยื่นมือผ่านเข้าไปในรอยแยกเพื่อค้นหาพื้นที่ว่างเล็กๆ ใต้ศพของเธอ ซึ่งทันใดนั้น เขาก็ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น

เด็ก! ตรงนี้มีเด็ก!

ลูกทีมทั้งหมดต่างก็แห่เข้ามาช่วยกันยกซากปรักหักพังที่อยู่รอบๆ ตัวหญิงสาวที่เสียชีวิตแล้วออกอย่างระมัดระวัง พวกเขาพบร่างเด็กชายวัย 3 เดือนในผ้าห่มลายดอกไม้ภายใต้ร่างของผู้เป็นแม่ที่เสียชีวิตแล้ว ซึ่งเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเธอเสียสละจนถึงที่สุดเพื่อที่จะปกป้องลูกชายของเธอ เมื่อบ้านของเธอเริ่มพังลงมา เธอใช้ร่างกายของเธอเป็นที่กำบังให้กับลูกชาย หน่วยกู้ภัยอุ้มตัวลูกชายของเธอขึ้นมา และพบว่าเด็กยังนอนหลับอยู่อย่างปลอดภัย  

แพทย์ได้รุดมายังที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็วและได้ตรวจเช็คร่างของเด็กชาย โดยหลังจากเปิดผ้าห่มที่ห่อหุ้มร่างของเด็กชายออก เขาก็พบโทรศัพท์มือถือข้างในผ้าห่ม ซึ่งมีข้อความปรากฏบนหน้าจอว่า

ถ้าเธอมีชีวิตรอด เธอต้องจำเอาไว้นะว่าฉันรักเธอ

โทรศัพท์มือถือเครื่องดังกล่าวถูกส่งต่อไปรอบๆ จากมือหนึ่งไปสู่อีกมือ ซึ่งทุกคนที่ได้อ่านข้อความดังกล่าวต่างก็ต้องเสียน้ำตา

ถ้าเธอมีชีวิตรอด เธอต้องจำเอาไว้นะว่าฉันรักเธอ นี่แหละคือความรักของแม่ที่มีแต่ลูกของเธอ!!

ข้อมูลจาก

http://www.popcornfor2.com หากนำไปใช้กรุณาให้เครดิตเว็บไซต์ด้วยครับ