คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #124 : น้ำใส...หัวใจแก้ว
1
“สายลมพลิ้วปลิวพัดสะบัดไหว
แค่กิ่งไกว-หากรากลึกผนึกหนา”
โอบกอดเธอที่ริมน้ำ...เห็นน้ำตา
ยังตอกย้ำคำสัญญากล้ายืนยัน
รักไม่อาจตัดขาดได้ดั่งสายน้ำ
ดุจแว่นแก้วแวววับวามส่องความฝัน
ลมไม่อาจหักไม้ใหญ่ให้ขาดพลัน
รักของฉันย่อมไม่พราก...จากเธอไป
เพราะไม่มีกำแพงใดไหนมาพราก
ตราบห้วยแก้วยังเชี่ยวกรากและยิ่งใหญ่
เขื่อนทำนบหรือจะกั้นบั่นหัวใจ
ขอโอบกอดเธอเอาไว้ชั่วฟ้าดิน
ฉันรักเธอเพราะว่าฉันมั่นในรัก
ฉันกอดเธอด้วยใจภักดิ์จนหมดสิ้น
ไม่เคยมีสงสัยใดในดวงจินตน์
หนึ่งดวงวิญญาณของฉัน...นั้นให้เธอ
ที่มาของบทกลอน
"น้อยไจยา"
"แว่นแก้ว” ลูกท้าว ไชลังกา ถูกพ่อแม่หมั้นหมายจะให้แต่งงานกับ “ส่างนันตา” ซึ่งเป็นเงี้ยวที่ร่ำรวย แว่นแก้ว ไม่ได้มีใจผูกสมัครรักใคร่กับ ส่างนันตา เพราะนางเองได้มอบหัวใจรักให้แก่ “น้อยไชยา” .....น้อยไชยารู้ข่าวการหมั้นหมาย จึงร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง จึงนัดหมายแว่นแก้วให้ไปพบตนที่น้ำตกห้วยแก้ว เพื่อปรึกษาหารือกัน …
.
เมื่อวันนัดมาถึง ทั้งสองต่างมากับพี่เลี้ยง เมื่อถึงน้ำตกห้วยแก้ว ต่างก็พูดคุยกัน น้อยไชยาก็ตัดพ้อต่อแว่นแก้ว ว่าดอกแก้วดอกนี้จะไปเป็นของคนอื่นเสียแล้ว…แว่นแก้วก็บอกว่า นั้นเป็นตามลมที่พัดกิ่งใบมันให้ไหวต่างหาก ส่วนต้น หาได้ไหวตามไม่ ก็ยังเป็นแว่นแก้วเงาใสอยู่เช่นเดิม
.
แล้วแว่นแก้วก็ถามว่า รักตนจริงหรือว่าแค่หยอกเล่นกันแน่ น้อยไชยาก็บอกว่า รักจริงแท้แน่นอน หมายจะเอามาเป็นเมียแพงแนบข้าง แว่นแก้วก็บอกว่าหากพ่อแม่ไม่เห็นแก่ความรักครั้งนี้ ก็จะหนีตามน้อยไชยาไป ขณะที่นัดหมายกันอยู่นั้น “ส่างนันตา” ก็มาพบเห็นพอดี แล้วบอกว่า แว่นแก้วนี้ ตนเองได้หมั้นหมายไว้แล้ว ทำอย่างนี้จักได้อย่างไร ก็จะขอนำเรื่องนี้ไปฟ้องพ่อท้าวไชลังกา และอาจถึงขั้นขึ้นโรงขึ้นศาล
.
เมื่อกลับบ้าน ส่างนันตา ก็นำความไปฟ้องแก่ ท้าวไชลังกา จากแค่หมูบอกเป็นช้าง จากแค่แมวบอกเป็นเสือ ท้าวไชยลังกาจึงตามแว่นแก้วมาซักถาม แว่นแก้วก็ปฏิเสธและบอกว่าตนเองไปขายตลับเงินที่ที่ตลาดหัวสะพานใกล้กับคุ้มหลวง(คุ้มเจ้าแก้วนวรัฐ) ริมน้ำปิง ไม่ได้ไปพบใคร ส่างนันตา เห็นดังนั้นจึงนำความขึ้นศาล เมื่อศาลสอบความ สอบพยานต่าง ๆ แล้ว จึงตัดสินให้ แว่นแก้ว มีสิทธิ์ในการเลือกคู่ครองเอง และแล้ว แว่นแก้ว กับ น้อยไชยา จึงได้แต่งงานกันในที่สุด…
หลังจากที่ แว่นแก้ว แต่งงานกับน้อยไชยาแล้ว ทั้งสองนึกถึงความหลังครั้งไปพบกันที่ห้วยแก้ว จึงพากันไปยังที่ห้วยแก้วอีกครั้ง ขณะที่ทั้งสองชื่นชมกับธรรมชาติอันงดงามอยู่นั้น หาได้รู้ไม่ว่าอันตรายได้รออยู่ข้างหน้า ส่างนันตา ที่ผูกพยาบาทได้ลอบติดตามมา เพื่อรอโอกาส… พอได้โอกาส ส่างนันตา ก็ยกปืนขึ้นเล็ง ไกปืนที่เหนี่ยวพร้อมกับเสียงปืนที่กึกก้องสะท้อนไปตามหน้าผา ร่างของน้อยไชยาก็ทรุดลง สิ้นใจลงตรงนั้นเอง
เวบไซต์อ้างอิง http://www.oknation.net/blog/print.php?id=85310
ความคิดเห็น