มืด.....

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

++ ++  

si nd

- -

เนื้อเรื่อง

"นังบ้า" ป้าเพ็ญแม่ค้าตำซั่วที่ขายของข้างฉันสบถออกมา  ทุกคนที่นี่เรียกฉันว่าบ้าทั้งๆที่ฉันไม่ได้บ้า แค่ฉันใส่ชุดนอนสีขาวมอมแมมและผมปรกหน้าจนถึงปากผมพันกันยุ่งเหมือนใยแมงมุมมีรอยข่วนทั้งตัวและไม่มีเงินติดตังซักบาทแค่นั้น 'พวกเขา'ตัดสินใจฉันจากภายนอกว่าฉันเป็นคนเลว แต่ฉันบริสุทธิ์ ฉันไม่เคยทำร้ายใครแม้แต่มดซักตัว บ้านของฉันอยู่บางมดแต่ตอนนี้ฉันอาศัยอยู่ที่ถนนแห่งหนึ่งในบางลำภู ถนนคือที่ซุกหัวนอนของฉัน ฉันหนีออกจากบ้านมาได้แล้วสองปี เหตุที่ฉันหนีออกมาก็คือ ฉันทะเลาะกับแม่เรื่องอนาคตของฉัน ฉันไม่พอใจกับการตัดสินใจของแม่ฉันจึงหนีออกมาในคืนนั้น ฉันปีนรั้วบ้านออกมาด้วยชุดนอนที่เป็นสีขาว ฉันไม่มีเงินติดตัวซักบาท ฉันเดินไปเรื่อยๆจนถึงที่บางลำภู ฉันเดินต่อไปไม่ไหวแล้วฉันจึงตัดสินใจหยุดอยู่ที่นั่น แม่และน้องออกตามหาฉันแต่ฉันไม่กลับไป ฉันอยู่ที่นี่มาได้สองปีแล้ว ฉันอยู่ได้เพราะกินข้าวหมา ตอนนี้ฉันอยากกลับบ้านของฉันที่บางมด ฉันคิดถึงแม่และน้องสาว ถึงแม่ว่าฉันจะจำหน้าเขาไม่ได้แต่ฉันก็ยังคิดถึงพวกเขาอยู่  ฉันลยเดินออกมาจากถนน'แห่งนั้น' แล้วถามทางผู้คนเพื่อจะไปที่บางมด แต่เมื่อฉันเดินเข้าไปเพื่อที่จะถามทางพวกเขา แต่พวกเขากลับอุดจมูกแล้วเดินหนี ทุกคนรังเกียจฉัน ฉันก้มมองตนเองก็เห็นว่าฉันอยู่ในสารรูปที่ดูไม่ได้ ฉันคิดว่าถ้าฉันกลับไปในสภาพนี้แม่และน้องต้องจำฉันไม่ได้แน่ ฉันคิดว่าฉันต้องหาเงินซื้อเสื้อผ้าสวยๆใส่และตัดผม แต่ฉันจะหาเงินได้อย่างไร ถ้าฉันนั่งขอทานก็คงต้องรออีกนานกว่าจะได้กลับไป แต่แล้วความคิดชั่วๆก็บังเกิดขึ้นในสมองของฉัน "หาเงินด้วยวิธีดีๆไม่ได้ก็ไปปล้นสิ"เสียงหนึ่งดังขึ้นในความคิดของฉัน แต่อันดับแรกฉันต้องมีอาวุทเสียก่อน ฉันจึงไปขโมยมีดของป้าเพ็ญขณะที่ป้าเพ็ญกำลังดูละครนำเน่าอยู่โดยที่ป้าเพ็ญไม่รู้
ฉันรอจนเวลากลางคืนจนถนนที่ฉันอยู่เงียบสงชบไร้ร่องรอยของสิ่งมีชีวิตใด  ตึก!ตึก!ตึก! ฉันได้ยินเสียงคนวิ่งมาตามถนน ฉันหลบอยู่ตรงมุมตึกที่ฉันอาศัยอยู่ ฉันกำมีดในมือแน่น ฉันแอบดูแล้วเห็นคนๆนั้นวิ่งเข้ามาใกล้ๆมุมตึกเข้ามาทุกที ฉันเดินออกมาแล้วตะโกนว่า"หยุดนะ!นี่คือการปล้น"แต่แล้วก็ป็นคราวซวยของฉันและเหยื่อ เพราะฉันกะระยะผิดเกินไป ฉันแทงเหยื่อหญิงผู้โชคร้ายกลางอกจนมิดด้าม เธอล้มลงไปองกับพื้น ฉันตกใจมาก  กรี๊ด!!! มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาเห็นภาพตรงหน้าจึงกรี๊ดออกมา ฉันตกใยิ่งกว่าเดิมเมื่อมีคนเห็นฉันฆ่าคน อยู่ดีๆ  ร่างกายของฉันก็สั่งให้ฉันดึงมีดออกจากเหยื่อคนแรกแล้วฆ่าเหยื่อคนที่สอง ฉันผลักร่างของเหยื่อคนที่สองให้ล้มลงไปโดยที้มีดยังอยู่ในมือฉัน มีดที่เปื้อนเลือด"กรี๊ด" เคร้ง! ฉันมองดูมีดในมือแล้วก็ต้องตกใจจนฉันกรี๊ดออกมาดังๆแล้วปล่อยมีดลงพื้น ฉันมองดูมือของฉัน มือที่ไม่บริสุทธิ์อีกต่อไปแล้ว ฉันเช็ดเลือดที่เปื้อนมือด้วนชุดของฉันหลายๆที ฉันดูมือของตนอีกครั้ง ตอนนี้มือของฉันสะอาดกว่าเดิมถึงแม้ว่าจะยังมีคราบเลือดเหลืออยู่นิดหน่อย ฉันรีบหยิบกระเป๋าตังค์ของเธอทั้งสอง ฉันรีบหยิบตังค์ออกจากกระเป๋าทั้งหมด ฉันดีใจมากในที่สุดฉันก็จะได้กลับไปหาแม่  ฉันเหลือบไปเห็นบัตรประชาชนของเหยื่อคนแรก แต่แล้วฉันก็ต้องก็ต้องหัวใจสลายเมื่อพบว่า "แม่..."ฉันเอ่ยคำพูดที่ไม่ได้เอ่ยถึงมาตั้งนานด้วยนำเสียงสั่นเครือ แล้วรีบดูกระเป๋าตังค์ของเหยื่อคนที่สองก็ต้องพบว่า "น้อง..."ฉันเอ่ยด้วยความสะเทือนใจ ฉันทิ้งสิ่งของนอกกายที่อยู่ในมือออกไปให้หมดแล้วทรุดลงไปกอดร่างทั้งสอง "แม่...น้องหนูขอโทษ..."และนั่นก็คือเสียงสุดท้ายที่ฉันจะเอ่ยออกมาได้...