Short Story #2 สุดที่รัก

เนื้อเรื่อง

ช่วงเย็นวันสุดท้ายของการทำงานในรอบสัปดาห์นี้ อีกเพียง5นาทีเท่านั้นก็จะถึงเวลาที่ทุกคนในที่ทำงานรอคอย ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ยาวหน้าจุดเสียบบัตรเลิกงานประจำวัน พลางพิมพ์ข้อความลงบนสมาร์ทโฟนของฉันส่งไปถึงห้องแชทแบบส่วนตัวในแอพลิเคชั่นLINE เพื่อที่จะนัดหมายให้แฟนหนุ่มของฉันมารับไปซื้อของซูเปอร์มาเก็ตใกล้บ้าน...อีกไม่กี่ชั่วโมงที่จะถึงนี้จะเป็นค่ำคืนอันแสนหวาน ฉันจะลงมือปรุงอาหารแสนอร่อยอย่างสุดฝีมือสำหรับวันครบรอบการแต่งงาน5ปีของเรา

......แต่.......

ฉันก็ต้องชะงักเมื่อฉันรู้ตัวว่า ฉันกำลังหลอกตัวเองอยู่ เขาได้ตายไป3เดือนกว่าแล้วด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ และนี่เป็นวันครบรอบ100วัน ดวงตาที่สุกสกาวเมื่อครู่กลับกลายเป็นดวงตาที่เศร้าสลดหม่นหมอง น้ำใสๆเอ่อล้นจนไหลรินอาบแก้มทั้ง2ข้างของฉันอย่างไม่ขาดสาย ฉันตัดสินใจเดินออกจากที่ทำงานด้วยร่างที่เกือบคล้ายจะไร้วิญญาณ ฉันขับรถตรงไปที่วัดเพื่อทำบุญ ร้อยวันให้เขา ระหว่างทางก็มีเด็กมาเดินขายพวงมาลัยดอกไม้บริเวณสี่แยกไฟแดงตามปกติ ฉันเลื่อนกระจกรถลงเพื่อซื้อดอกไม้ไปไหว้ศพเขา ฉันมองดูดอกไม้ในมือ หวนให้คิดถึงช่วงเวลาที่เขาเคยซื้อให้ฉัน น้ำตาฉันเริ่มไหลรินอีกครั้ง....ฉันจอดรถที่ลานกว้างหน้าอุโบสถ และเดินไปที่ศาลาถวายสังฆทาน ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงบของวัด จิตของฉันนึกถึงแต่เขา คนที่ฉันรักสุดหัวใจ หลังจากถวายสังฆทานฉันเดินไปที่หลังโบสถ์ ตรงหน้าฉันคือแผ่นป้ายหินอ่อนที่มีรูปของเขาติดอยู่ สลักตัวอักษรสีทองเป็นชื่อ วันเกิด และวันตายของเขา ฉันค่อยๆวางดอกกุหลาบในมือฉันตรงหน้าแผ่นป้าย
ฉันหมดเรี่ยวแรงที่จะเดินต่อ ใบหน้าของฉันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาแห่งความเสียใจและคิดถึง ร่างของฉันสั่นเทาและห่อเหี่ยว ฉันเอื้อมมือไปที่รูปภาพ ใบหน้าอันคมคายของเขายังอยู่ในจิตใจฉันตลอด ทุกอากับกิริยาวาจาและเหตุการณ์ต่างๆที่เราเคยทำร่วมกันยังวนเวียนอยู่ในห้วงความทรงจำของฉัน ฉันสัมผัสได้ว่าเขาอยู่ข้างๆฉันเสมอ
......ฉันรักคุณนะคะ......