ยำรวมมิตร - ยำรวมมิตร นิยาย ยำรวมมิตร : Dek-D.com - Writer

    ยำรวมมิตร

    เชิญ ชิม ยำรวมมิตร จานเด็ด เจ็ดย่านน้ำ ไม่คืนตังค์ เพราะให้ชิมฟรี ชิมเสร็จ จะกรุณามาก ถ้า แสดงความคิดเห็น ไม่ว่าคุณจะบอกว่า ยำจานนี้อร่อย หรือ เปรี้ยวไป จืดไป เราอยากรับฟัง

    ผู้เข้าชมรวม

    656

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    656

    ความคิดเห็น


    7

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  25 พ.ย. 48 / 16:58 น.


    ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      บางครั้ง พี่มีเวลาว่างมาก จึงมีเวลาที่จะ เอาความรู้และประสบการณ์ มานั่งวิเคราะห์เล่นๆ แบบว่าเพิ่มรอยหยักในสมองน่ะ
        พี่เองก็เรียนมา ไม่สูงมาก และรู้สึกใจคอไม่ดี เวลาที่เห็นคนเรียนสูงมาก บางคน มองคนอื่นว่าฉลาดไม่เท่าตัวเอง
      ดูถูกอาชีพอื่น มองเพียงว่า อะไรที่เกี่ยวข้องกับตนเองนั้น มีภาษีเหนือกว่า
      คำพูดของงบุคคลประเภทนี้เช่น \"แกจะไปรู้อาไร้  เรียนมาแค่นี้\" \"แกเป็นแค่.... อย่างมาเถียงฉัน ฉันมันเชี่ยวชาญด้านนี้โดยตรง\"
      \"แกมันก็คิดได้แค่นี้\"
      พี่ฟังแล้ว มานั่งยำสิ่งที่ผ่านมา แล้วสรุปว่า โลกนี้ ไม่มีอาชีพไหนดีกว่า สูงกว่าอาชีพไหน
      ฮั่นแน่ หลายคนคงคิด ว่า เจ๊ไม่ต้องมาทำเป็นประดิษฐ์คำพูดให้ฟังดูดีเลย พี่ขอบอกว่า พี่คิดอย่างที่เขียนจริงๆ และไม่มีใครมาบังคับให้คิดด้วย

      สมมตินะ สมมติว่า พี่เป็นนักวิชาการด้านภาษาต่างประเทศ มีดีกรี ระดับปริญญาโทเป็นอย่างต่ำ นี่ยังไม่รวม วุฒิบัตรที่อัดกันเต็มตู้ใส่เอกสารที่บ้าน วันหนึ่งพี่เจ็บคอ ไม่สามารถไปบรรยายตามที่ต่างๆได้ ถามหน่อย ถ้าโลกนี้ไม่มีหมอ พี่จะทำยังไง
      สมมติว่า มีหมอ แต่ไม่มีนักวิทยาศาสตร์ นักวิจัย มาคิดค้น ตัวยา หมอก็หมอเถอะ จะทำให้ฉันหายเจ็บคอได้เหรอ
      อ่ะ ถ้ามีหมอ มีนักวิทย์  แต่ไม่มี ช่างก่อสร้าง ถามหน่อย โรงบาลจะไปตั้งตรงไหน สงสัยเวลาตรวจโรคที ต้องไปนั้งกลางฝูงลิงในป่าเขาเป็นแน่  
      เวลาไปโรงพยาบาล สังเกตไหมจะได้กลิ่นยา นั่นแหละ มันเป็นยาฆ่าเชื้อ ซึ่งคงเป็นแม่บ้าน พนักงานทำความสะอาด นี่แหละ ที่เอายาเหล่านั้นผสมน้ำแล้วไปถูตามจุดต่างๆ

      บางคนเรียนมามาก ลืมไปว่า ถ้าไม่มีชาวนาปลูกข้าว ถามหน่อย คุณจะกินอะไร บางคนพาซื่อบอก \"แหม ไม่เห็นยาก ก็กินเค้กแทนไง แซนด์วิชก็ได้\" ทานโทษนะฮะ ไอ้2อย่างที่ว่ามันก็คือ แป้ง และแป้งก็มาจากข้าว
      พี่รู้ เดี๋ยวมีคนเถียง \"ไม่เป็นไร กินหมู กินไก่ก็ได้ ฉันมันสาวก แอทกิ้น\" ถามสักคำ คุณบอกคุณกินเนื้อไก่ เนื้อหมู
      แล้วไก่กับหมู มันโตจนป่านนี้ โตจนพร้อมถูกเชือดเนี่ย มันกินอะไร มันก็กิน ข้าวเปลือก และพืชต่างๆ ที่บรรดาชาวนาชาวไร่เขาปลูกกันไว้ทั้งนั้นแหละ ใช่ป่ะ

      อีกสักตัวอย่าง
      เจ๊ คนนึง อวดความรวยด้วยการใส่แหวนเพชร สร้อยทอง นาฬิกาฝังมุก พร้อมสะพายกระเป๋าหนังแท้
      ถ้าลองมาวิเคราะห์ทีละส่วนตั้งแต่ หัวจรดเท้าของคุณเธอ
      เพชร ทอง พลอย พวกนี้คือแร่ ถ้าไม่มีคนทำอาชีพ ขุดเหมืองขุดแร่ ใช้แรงงาน เจ๊มีปัญญาถลกกะโปรงลุยโคลนไปนั่งขุดเหรอ
      แล้วนาฬิกาฝังมุกน่ะ  มุก มาจากไหน ก็มาจากการแกล้ง หอย เอาทรายใส่เข้าไป มันทนไม่ได้ต้องหลั่งสารออกมาเคลือบ
      จนแข็งกลายเป็นมุข ส่วนกระเป๋าหนังของคุณเธอ ก็มาจากชีวิตน้อยๆ ของบรรดามะเส็งทั้งหลาย รวมไปถึงสัตว์อื่นๆ เช่น
      วัว จระเข้ ใช่ไหมล่ะ
      โถ เจ๊ กว่าจะมีรสนิยมได้ นี่ เบียดเบียนสัตว์ไปกี่ชนิดแล้วนี่

      ที่พูดมาทั้งหมดเสียยืดยาวนั้น ต้องการจะบอกว่า พี่คิดอย่างนี้นะ
      คนเราทุกคน มีคุณค่าเท่ากัน เราอาจเก่ง แต่ต่อให่เก่งแค่ไหน เราก็ยังต้องพึ่งพาใครสักคนอยู่ดี
      เราอาจ รู้เยอะ แต่ก็ไม่ได้รู้ทุกอย่างในโลกหรอก
      เราอาจ อ้วน ดำ สวย เพรียว แต่เราต่างก็เป็นผลพวงของธรรมชาติ พันธุกรรม สิ่งแวดล้อม ที่ขัดเกลาจนกลายมาเป็นเราทุกวันนี้ได้
      เราอาจเอนทรานซ์ไม่ติด แต่ มันแปลว่า เราไม่มีสมองหรือ
      เราอาจได้ c วิชานี้ แต่ถามหน่อยเถอะ มันแปลว่า เราไม่มีความรู้อะไรเกี่ยวกับวิชานี้เลยเหรอ
      เราอาจไม่ใช่ ลูกคนโปรด แต่เราก็ยังได้ค่าขนมอยู่ทุกวัน
      เราอาจร้องเพลง ไม่เพราะ หรือแค่ว่า สไตล์การร้องของเราไม่ถูกใจคนฟัง แค่ กลุ่มนึงกันแน่
      เราอาจไม่ชนะการประกวดวาดรูป แต่ไม่ได้แปลว่า เราไม่มีความสมารถในการวาดรูปเลยนิ  
      เราอาจต้อง ทำงานด้วยเรียนไปด้วย น่าภูมิใจออก ที่เรายืนบนลำแข้งตัวเองได้
      เราอาจไม่เก่งภาษา แล้วมันแปลว่า เราไม่มีโอกาสประสบความสำเร็จหรือ

      เราอาจกำลังแบกปัญหาที่หนักอึ้ง ใช่เราคนเดียวหรือ ที่เคยแบก หรือแบกอยู่
      เราอาจบอกว่า ฉันไม่มีเพื่อน คิดดีๆ ว่า ไม่มีใครอยากเล่นกับเรา หรือจริงๆแล้ว เราปิดตัวเองต่างหาก
      เวลามีปัญหา แล้วหาทางแก้ไม่ได้ อยากทำร้ายตัวเอง จริงๆแล้ว ปัญหานั้นเป็นปัญหาที่ไม่มีทางออกเลย
      หรือเพราะ เราไม่เปิดทางเลือกใหม่ๆให้ตัวเองกันแน่

      เวลา เผชิญภาวะ บีบคั้น กดดัน จนรู้สึก ไร้ค่า ลองนึกอย่างนี้ดูนะ
      ขยะ ใครๆก็รังเกียจ มันยังมีค่าเลย คือ เอาไปทำปุ๋ยได้ หรือไม่ก็รีไซเคิ่ล
      จุลินทรีย์ตัวเล็กๆ ยังช่วยให้หลายคนหายจากอาการท้องผูก
      นับประสา อะไรกับคุณ ซึ่งเป็นคน เป็นสัตว์ที่มีสติปัญญา
      ความทุกข์ ความกดดัน ทุกคนเคยเจอเคยผ่านทั้งนั้น
      น่าเสียดาย บางคนกำลังจะสบาย อยู่แล้ว ถ้าทนอีกนิดนึง แต่เขาทำลายโอกาสตัวเอง
      เขาชิงปลิดชีวิตตัวเองไปเสียก่อน

      เคยได้ยินสารคดีเรื่องนึง เขาเล่าว่า บริษัทขุดเจาะน้ำมัน แห่งหนึ่ง ขุดไปแล้ว ตั้งนาน ก็ไม่เจอน้ำมัน
      เขาทนขุดไปอีก 3ปี ผลคือ ไม่มีน้ำมันแม้แต่น้อย
      สุดท้าย เขาขายกิจการให้อีก บริษัทหนึ่ง สมมติว่าชื่อ บริษัท a
      เชื่อไหม บริษัท a เข้ามาขุดต่อ
      แค่ 3วันเท่านั้น เขาเจอน้ำมัน!!
      นี่ ถ้าบริษัทแรก ไม่ตัดโอกาสตัวเอง ถ้าเขายอมกัดฟันอดทนอีกนิด เขาจะพบแล้ว

      บางครั้ง เราทุกข์ เราบอก เราทนไม่ไหว แต่เราไม่รู้ว่า ถ้าเรากัดฟัน ยอมกลืนน้ำตา ทนอีกสักหน่อย
      ความสุข ความสำเร็จ มันรอเราอยู่แล้ว เบื้องหน้า
      เกิดเป็นมนุษย์ มีครูอยู่ 3คน
      คนที่1 คือ พ่อแม่
      คนที่2 คือ ครูที่โรงเรียน
      ครู2ท่านแรก ให้วิชาความรู้
      ส่วนครูคนที่3 ให้ความเป็นมนุษย์ที่แข็งแกร่ง
      ท่านชื่อความทุกข์ ชื่อเล่นของท่านคือ ปัญหา นามสกุลของท่านคือ มีทางออก

      โชคดีทุกคนค่ะ

      นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      คำนิยม Top

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      คำนิยมล่าสุด

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      ความคิดเห็น

      ×