ความกังวล

เนื้อเรื่อง

กังวลจริงๆ มีเรื่องให้กังวลตลอด หรือ กังวลไปเองกับทุกเรื่องก็ไม่แน่ใจ เข้าใจว่า เป็นธรรมชาติอย่างหนึ่ง ของคนที่มีจริตประเภท
วิตกจริต ชอบคิดเดาไปล่วงหน้า ตลอด คล้ายๆว่าคิดแล้ว เหมือนจะแก้ปัญหาได้ ทั้งๆที่เอาเข้าจริงๆ ความคิดตัวนั้นกลับสร้างปัญหาเพิ่มขึ้น
มาอีก
  มันยากนะ ที่จะ ห้ามความคิด แล้วบอกว่า หยุดเถอะ ยิ่งคิดยิ่งกลุ้ม แต่คุณเจ้าเอ๋ย คนเราบทมันจะซีเรียสแล้ว เอาช้างมาฉุดก็ไม่อยู่
ห้ามอะไรห้ามได้ แต่ห้ามความกังวลนี่ ไม่ง่ายนะคะท่าน
  โดยส่วนตัว เราว่า ระดับของความวิตก มีหลายระดับ
ถ้าแบบเด็กๆ ก็ ใจร้อนรุ่ม ไม่ปกติสุข
ระดับสูงขึ้นมาหน่อย จะออกมาแบบกระวนกระวาย นั่งไม่ติด เดินไปเดินมา
ไฮ ขึ้นมาอีกขั้น จะเป็น กังวลจริงๆละ เจ้าตัวตกเป็นทาสของความคิดแง่ลบ (ที่สร้างขึ้นมาเอง)
ในชั้นนี้ จิตใจจะถูกครอบงำ จนทุกข์กว่าปกติ
และ ในขั้น advance หลังจากที่ ซีเรียสเรื้อรัง นานๆ ร่างกายจะเข้าสู่สภาวะ อ่อนล้า (exhausted) อาการคือ อ่อนแรง เบื่อหน่ายชีวิต
ไม่อยากทำอะไร แม้แต่กิจวัตรประจำวัน ที่ง่ายๆ เช่น แปรงฟัน อาบน้ำ ก็เบื่อพาลไม่อยากทำซะงั้น มองโลกหดหู่ รู้สึก สิ้นหวัง
ใกล้ๆจะเป็น ซึมเศร้า ไปเลย

     ความกังวลเกิดได้ทุกวัย เด็กก็กังวลได้ แม้แต่ขณะที่เราเขียนอยู่นี้ก็เขียนไปด้วยความกังวลเหมือนกัน