คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 2.อีพ่ออีแม่บ่เข้าใจน้อง
แสงแดดสาดส่องกระทบหน้าต่างปลุกให้นรีลืมตาตื่นขึ้นในตอนสาย ๆ เธอเข้าห้องน้ำทำกิจวัตรประจำวันนี้อย่างไม่เร่งรีบ ก่อนแต่งตัวด้วยชุดสวยลงมาจากชั้นสองด้วยท่าทางร่าเริงแจ่มใสเป็นที่สุด
เดินเข้าไปในห้องครัว พ่อกับแม่นั่งทานข้าวอยู่ด้วยกันสองคนตรงโต๊ะกลางห้อง ท่านทั้งสองเงยหน้าขึ้นเห็นนรีพร้อมกัน แม่เอ่ยทักก่อน
“ นรีมาพอดี วันนี้แม่ทำกับข้าวอร่อย ๆ เยอะเลย ”
กับข้าวบนโต๊ะชวนน้ำลายสอน่ากินทุกอย่าง นรีเดินไปคดข้าวใส่จานกลับมานั่งกับพ่อแม่ ระหว่างนั่งทานข้าวอยู่ด้วยกัน พ่อแม่ก็ชวนคุยตามประสาครอบครัวเดียวกัน นรีนั่งสนทนาด้วยใจลุ้นระทึก กลัวพ่อกับแม่จะถามเรื่องเมื่อคืน จนแทบไม่รู้รสกับข้าวเลยด้วยซ้ำ
ทุกคนรวบช้อนส้อม ในจานไม่เหลือข้าวแม้แต่เม็ดเดียว แม่ทำท่าจะเก็บจาน แต่ช้ากว่านรีที่ชิงขัดขออาสาอย่างรวดเร็ว
“ เดี๋ยวนรีล้างเองแม่ ”
แม่นั่งลงตามเดิม นรีค่อย ๆ ลุกขึ้นกุลีกุจอหยิบจานทุกใบที่ใช้แล้ววางซ้อนรวมกันเตรียมเก็บไปล้าง เธอยกกองจานอย่างระวังไปที่อ่างล้างจาน เริ่มล้างจานทีละใบ ๆ จนถึงใบสุดท้าย ล้างยังไม่หมดคราบเปื้อนดีก็ถูกขัดจังหวะเสียก่อน “ นรี ” เสียงดุดันของพ่อดังขึ้น ทำเอานรีสะดุ้งเฮือก พักการล้างจานแล้วหันหน้ามามองผู้เป็นบิดาโดยเร็ว นรีพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ปราศจากความตื่นตระหนกใด ๆ ทั้งสิ้น “ มีอะไรหรือคะพ่อ ” “ เมื่อวานใครมาส่ง ” แม่เป็นฝ่ายถามแทน ใบหน้าและน้ำเสียงเคร่งขรึม “ งานเลิกดึกค่ะแม่ ” นรีพยายามแก้ตัว “ ก็เลยให้เพื่อนมาส่ง ” ทั้งพ่อและแม่นั่งจ้องหน้านรีเขม็งเหมือนไม่เชื่อในคำพูดของเธอ สายตาเอาจริงเอาจังเหมือนคาดคั้นความจริงให้ได้ ในที่สุดนรีทนไม่ไหวจึงยอมสารภาพเสียงอ่อย ๆ
แม่นั่งลงตามเดิม นรีค่อย ๆ ลุกขึ้นกุลีกุจอหยิบจานทุกใบที่ใช้แล้ววางซ้อนรวมกันเตรียมเก็บไปล้าง เธอยกกองจานอย่างระวังไปที่อ่างล้างจาน เริ่มล้างจานทีละใบ ๆ จนถึงใบสุดท้าย ล้างยังไม่หมดคราบเปื้อนดีก็ถูกขัดจังหวะเสียก่อน
“ นรี ” เสียงดุดันของพ่อดังขึ้น ทำเอานรีสะดุ้งเฮือก พักการล้างจานแล้วหันหน้ามามองผู้เป็นบิดาโดยเร็ว
นรีพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ปราศจากความตื่นตระหนกใด ๆ ทั้งสิ้น “ มีอะไรหรือคะพ่อ ”
“ เมื่อวานใครมาส่ง ” แม่เป็นฝ่ายถามแทน ใบหน้าและน้ำเสียงเคร่งขรึม
“ งานเลิกดึกค่ะแม่ ” นรีพยายามแก้ตัว “ ก็เลยให้เพื่อนมาส่ง ”
ทั้งพ่อและแม่นั่งจ้องหน้านรีเขม็งเหมือนไม่เชื่อในคำพูดของเธอ สายตาเอาจริงเอาจังเหมือนคาดคั้นความจริงให้ได้ ในที่สุดนรีทนไม่ไหวจึงยอมสารภาพเสียงอ่อย ๆ
“ อ้ายพนมค่ะ ”
นรีพูดจบแล้วก้มหน้าลงนิ่งไม่กล้าสบตา ได้ยินพ่อทำเสียงคำรามอยู่ในลำคอ ในขณะที่แม่ถึงกับลุกพรวดตวาดเสียงลั่น “ ไอ้พนมอีกแล้ว ” แม่ยกมือชี้กราดหน้านรี เป็นจังหวะเดียวกับที่เจ้าตัวเงยหน้าขึ้นมองพอดี “ เมื่อไรแกจะเลิกคบกับมันสักทีหา ” “ แม่มันเอ๊ย ” พ่อพยายามข่มอารมณ์รั้งร่างแม่นั่งลงตามเดิม “ ใจเย็น ๆ ก่อน นรี มานั่งคุยกันให้รู้เรื่อง ” นรีเช็ดมือกับผ้าใกล้ ๆ อ่างล้างจาน กว่าจะก้าวเดินมาจนถึงโต๊ะอาหารได้มันช่างลำบากยากเย็นเสียเหลือเกิน เธอนั่งลงตรงข้ามพ่อกับแม่ รอคำตัดสินต่อไป “ ทำไมพ่อกับแม่ถึงรังเกียจเค้าล่ะ พนมเขาเป็นคนดีนะ ” นรีแย้งเบา ๆ พ่อกับแม่หันมามองหน้าสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนให้พ่อเป็นฝ่ายอธิบาย “ ไม่ใช่ว่าพ่อกับแม่รังเกียจอะไรมันหรอก แต่ลูกลองคิดดี ๆ นะ พนมมันมีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันกะเขารึยัง คิดดูเถอะ ขนาดทำงานแล้วยังแบมือของเงินพ่อแม่ทุกเดือน ”
นรีพูดจบแล้วก้มหน้าลงนิ่งไม่กล้าสบตา ได้ยินพ่อทำเสียงคำรามอยู่ในลำคอ ในขณะที่แม่ถึงกับลุกพรวดตวาดเสียงลั่น
“ ไอ้พนมอีกแล้ว ” แม่ยกมือชี้กราดหน้านรี เป็นจังหวะเดียวกับที่เจ้าตัวเงยหน้าขึ้นมองพอดี “ เมื่อไรแกจะเลิกคบกับมันสักทีหา ”
“ แม่มันเอ๊ย ” พ่อพยายามข่มอารมณ์รั้งร่างแม่นั่งลงตามเดิม “ ใจเย็น ๆ ก่อน นรี มานั่งคุยกันให้รู้เรื่อง ”
นรีเช็ดมือกับผ้าใกล้ ๆ อ่างล้างจาน กว่าจะก้าวเดินมาจนถึงโต๊ะอาหารได้มันช่างลำบากยากเย็นเสียเหลือเกิน เธอนั่งลงตรงข้ามพ่อกับแม่ รอคำตัดสินต่อไป
“ ทำไมพ่อกับแม่ถึงรังเกียจเค้าล่ะ พนมเขาเป็นคนดีนะ ” นรีแย้งเบา ๆ
พ่อกับแม่หันมามองหน้าสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนให้พ่อเป็นฝ่ายอธิบาย
“ ไม่ใช่ว่าพ่อกับแม่รังเกียจอะไรมันหรอก แต่ลูกลองคิดดี ๆ นะ พนมมันมีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันกะเขารึยัง คิดดูเถอะ ขนาดทำงานแล้วยังแบมือของเงินพ่อแม่ทุกเดือน ”
“ แต่ว่า…… ”
แต่ว่า…… ”“ เชื่อพ่อเค้าเถอะ “ แม่เสริมขึ้น “ คบกันมันแค่เพื่อนก็พอแล้ว ถ้าลูกแต่งงานกับมัน ชีวิตลูกจะลำบาก ตัวมันยังเอาไม่รอด ”
“ เลิกคิดเลยว่าจะรักมัน พ่อกับแม่ไม่เห็นด้วยเด็ดขาด ” ทั้งสองทิ้งท้ายเพียงเท่านี้ ก่อนลุกเดินจากไป ไม่วายได้ยินเสียงคนทั้งคู่บ่นกระปอดกระแปดดังลอยลมมาอีก “ ทำงานกับคนบ้า มีหวังมันได้บ้าตาม ดีไม่ดีมันพานพาลูกเราบ้าอีก งานการมีไม่ทำ ว่างนักรึไงเป่าแคนทั้งวันทั้งคืน จะโดนไล่ออกรีเปล่าวะ คิดมาขอสาวแต่งงาน สงสัยมันจะคิดจะเกาะเมียกิน ” เวลานี้ในห้องครัวเหลือเพียงนรีอยู่ตามลำพัง บัดนี้นั่งนิ่งพูดอะไรไม่ออก ด้วยทุกอย่างที่พ่อกับแม่ยกขึ้นมากล่าวอ้างล้วนแต่เป็นความจริงทั้งสิ้น
“ เลิกคิดเลยว่าจะรักมัน พ่อกับแม่ไม่เห็นด้วยเด็ดขาด ”
ทั้งสองทิ้งท้ายเพียงเท่านี้ ก่อนลุกเดินจากไป ไม่วายได้ยินเสียงคนทั้งคู่บ่นกระปอดกระแปดดังลอยลมมาอีก
“ ทำงานกับคนบ้า มีหวังมันได้บ้าตาม ดีไม่ดีมันพานพาลูกเราบ้าอีก งานการมีไม่ทำ ว่างนักรึไงเป่าแคนทั้งวันทั้งคืน จะโดนไล่ออกรีเปล่าวะ คิดมาขอสาวแต่งงาน สงสัยมันจะคิดจะเกาะเมียกิน ”
เวลานี้ในห้องครัวเหลือเพียงนรีอยู่ตามลำพัง บัดนี้นั่งนิ่งพูดอะไรไม่ออก ด้วยทุกอย่างที่พ่อกับแม่ยกขึ้นมากล่าวอ้างล้วนแต่เป็นความจริงทั้งสิ้น
¶ ¶ ¶ ¶
ความคิดเห็น