[Fic > SJ]+*+Forbidden LovE+*+

ลำดับตอนที่ #32 : +*+Part26+*+

Title                        :               Forbidden Love

 

Author                    :               +*+HanminhyuK+*+

 

Part                         :               26

 

“ฮยอกแจ...ส่วนนี้ฉันขอนะ” ชายหนุ่มกล่าวก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งสัมผัสอย่างแผ่วเบา

 

“อะ...เอ่อ” เสียงหวานตะกุกตะกักตอบ รู้สึกใบหน้าชาวูบอย่างบอกไม่ถูก ทั้งเขิน ทั้งอาย ที่ถูกสัมผัสตรงๆอย่างนั้น

 

“ให้ฉัน...ได้ทำให้นายรู้สึกดีบ้างนะ” เสียงทุ้มคล้ายจะอ้อนวอน เขารู้สึกได้ว่าการกระตุ้นคนตัวเล็กนี้ท่าจะได้ผล เพราะส่วนกลางลำตัวของฮยอกแจเริ่มตั้งตรงและแข็งตัวบ้างแล้ว

 

ใบหน้าสวยพยักหน้าน้อยๆเป็นเชิงอนุญาต แม้จะอายแต่ตอนนี้เขาก็แทบจะไม่ไหวแล้วเช่นกัน

 

ฮันคยองยิ้มบางๆ ก่อนจะละมือจากแท่งเนื้อสีอ่อนมาปลดเปลื้องเสื้อผ้าตนเองให้หมดในคราวเดียว เรียกความเขินจากคนที่นอนหมดแรงอยู่ได้มากทีเดียว เพราะสิ่งที่เขาเห็นคือรูปร่างที่สมความเป็นชาย กล้ามเนื้อที่สมบูรณ์ ทุกส่วนล่ำสัน กับสีผิวที่ผ่านการออกกำลังกายกลางแจ้งทำให้ฮันคยองมีผิวสีแทนมาดแมนจริงๆ

 

ร่างสูงซุกใบหน้าลงกับหว่างขาของร่างบางที่ถูกยกให้ขึ้นขาหยั่ง ก่อนจะไล้ลิ้นเล่นกับส่วนแข็งขืนแล้วอมไว้ทั้งปาก ปลายลิ้นหยอกเย้ากับส่วนปลายที่มีรอยแยกปริ่มด้วยน้ำขาวขุ่นข้น ดูดดุนพลางเม้มให้เสียวซ่าน แม้แต่ทุกอณูของรูขุมขนยังต้องแข่งขันชันลุกขึ้น

 

“อ๊ะ...อื้อ...อ๊า” เสียงหวานครางดังขึ้นเรื่อยๆ เกร็งตัวเมื่อถูกโพรงปากร้อนของฮันคยองดูดดื่มราวกับลิ้มรสน้ำหวานจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบให้ต่อมกระสันทำงานหนักขึ้นเรื่อยๆ มือเรียวสวยยิ่งจิกระบายผมดกหนาของชายหนุ่มมากกว่าเดิม มือสากคลึงเค้นลูกกลมๆสองลูกที่ฐาน ให้ความรู้สึกปวดหนึบทั่วสรรพสิ่งในกาย อยากระบายให้ความอึดอัดที่จุกแน่นอยู่ที่แท่งเนื้อออกมาเจียนใจจะขาด แต่ดูเหมือนคนที่กำลังสนุกอยู่กับการโลมเลียนั้นมิได้หยุดหย่อนผ่อนผันเลย กลับจุดชนวนให้เสียงร้องครางกระเส่ามากขึ้นด้วยการเม้มลูกปิงปองสองลูกแล้วใช้ลิ้นอุ่นเลียเพิ่มความเปียกชื้นลื่นให้อีกด้วย มือหนาก็รูดคลึงส่วนแข็งขืนไปด้วย ทั้งเร็วและแรงจนสะโพกเล็กลอยตัวขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่

 

ริมฝีปากหนาทักทายฐานเสร็จค่อยๆใช้ลิ้นไต่เขาอีกครั้ง ดูดดื่มอีกคราคล้ายส่งสัญญาณให้ร่างบางได้ปลดปล่อยความต้องการออกมา

 

สายน้ำสีขาวขุ่นอุ่นร้อนพุ่งเข้าสู่โพรงปากของร่างสูงที่รอรับอยู่แล้ว ชายหนุ่มกลืนมันไปส่วนหนึ่งก่อนจะ เคลื่อนตัวมาทาบทับร่างบางที่อ่อนระโหยโรยแรงจากการใช้พลังงานไปกับการปลดปล่อย

 

“อย่ากลืนนะ...มัน...อื้อ” เสียงหวานร้องท้วงไม่ให้คนรักได้กลืนกิน แต่ก็ถูกฮันคยองประกบปากแล้วส่งน้ำที่ตนเป็นคนปรุงแต่งเข้าปาก ผสมผสานกับน้ำสีใสทั้งของเขาและของร่างสูงไปด้วย ยิ่งหวานกลมกล่อมละมุนลิ้น

 

“แฮ่กๆ...อ้า” เป็นฝ่ายฮันคยองที่ถอนริมฝีปากออกมาก่อน เพราะเกรงว่าร่างบางจะสำลักก็เป็นได้ ลิ้นหนาเลียริมฝีปากตนเองที่มีหยาดน้ำสีขุ่นจางๆติดอยู่มุมปาก ก่อนจะก้มลงทำความสะอาดที่ริมฝีปากของฮยอกแจเช่นกัน ระเรื่อยไปถึงโพรงปากสวยที่ช่างยั่วยวนได้ตลอดเวลา

 

นิ้วเรียวสอดแทรกยังช่องทางคับแคบทันที ไม่ทันให้เจ้าของเอ่ยอนุญาตหรือตั้งตัวใดๆ ทำให้คนที่ถูกรุกรานด้วยนิ้วสะดุ้งน้อยๆ จะขยับตัวหนีก็ไม่ได้ เพราะแขนแกร่งอีกข้างรัดร่างบางไว้แน่น อีกทั้งปากบางถูกปิดสนิท ทำให้ขัดขืนไม่ได้ทุกประการ

 

นิ้วแรกแช่ไว้ในช่องรักอยู่สักพักก็แทรกเข้าไปอีกสองนิ้วทีเดียวก่อนจะเริ่มหมุนวนควานหาจุดกระสันของคนหน้าหวาน ผนังบางๆค่อยๆกลืนกินนิ้วทั้งสามพร้อมกับตอดรัดไว้แน่นเสียเหลือเกิน พร้อมกับที่นิ้วโป้งนวดคลึงผิวบริเวณที่เชื่อมต่อของฐานสองลูกกับช่องทางบอบบาง เพื่อเติมความเสียวซ่านให้ร่างบางได้ตอบสนองเป็นเสียงครางในลำคอ

 

มือเล็กทุบแขนแกร่งที่กอดรัดไว้คล้ายกับบอกว่าต้องการอากาศหายใจ ชายหนุ่มจึงผละริมฝีปากเย้ายวนนั้นออก ใบหน้าคมยิ้มบางๆช่างดูหล่อเหลาในสายตาของฮยอกแจยิ่งนัก แต่นิ้วทั้งสามนี่ยังคงทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยมเที่ยวชมความงดงามในถ้ำอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน

 

“อ๊ะ...ตะ...ตรงนั้น” เสียงหวานครางแผ่วเบาด้วยความอาย เมื่อนิ้วเรียวทั้งสามเจอขุมทรัพย์ที่ทำให้เขาตื่นตัวขึ้นแล้ว

 

ฮันคยองไม่รอช้า ขยับนิ้วทั้งสามเข้าออกย้ำจุดเสียวสวาทซ้ำไปมา ก่อนจะถอนออกมาแล้วเบียดแทรกแท่งเนื้อที่มีขนาดใหญ่กว่าของคนด้านล่างถึงสองเท่าเข้าไปทีเดียวจนสุดความยาว

 

“อ๊ะ! จะ...เจ็บ อะ...เอาออก...ไป” เสียงหวานดูตกใจไม่น้อย เมื่อถูกบุกรุกด้วยสิ่งที่แข็งและใหญ่ด้วยความแรงและเร็ว ชายหนุ่มค้างท่านั้นไว้สักพักเพื่อให้คนด้านล่างได้ผ่อนคลายเล็กน้อย เพราะช่องทางเริ่มตีบตันขึ้นเรื่อยๆจนเขาไม่สามารถดำเนินเข้าไปสำรวจได้อย่างนิ้วได้เลย

 

“ค่อยๆผ่อนคลายสิ อย่างเกร็ง จะได้เจ็บน้อยลง” ฮันคยองเอ่ยด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นสีหน้าที่เจ็บปวดของร่างบาง กับเหงื่อเม็ดเล็กที่ผุดพรายบนใบหน้าของฮยอกแจ ชายหนุ่มก้มลงจูบขมับทั้งสองข้างของร่างบาง ก่อนจะขบกัดริมฝีปากบางเบาๆ

 

เมื่อช่องทางรักค่อยๆคลายตัว ส่วนแข็งขืนใหญ่โตก็เริ่มดำเนินการทันที ชักเข้าชักออกอย่างออมแรงเพื่อให้ฝ่ายรับได้คุ้นเคยกับมันเสียก่อน มือหนาทั้งสองข้างจับมือเล็กที่ไร้เรี่ยวแรงให้ระบายอารมณ์กับลำคอแกร่งของตน พร้อมกับย้ายมือของตนเองมากุมกำส่วนอ่อนไหวของฮยอกแจอีกครั้ง

 

“อ๊า...ฮึ่ก...ฮือ...อ๊า!!!!” เสียงหวานครางกระเส่าไม่ได้ศัพท์ เมื่อการแทรกกายค่อยๆแรงขึ้น เปลี่ยนจากบดเบียด เป็นเสียดแทรก แล้วกลายเป็นกระแทกในที่สุด

 

“ฮยอกแจ...บอกฉันสิ ว่านายต้องการฉัน” เสียงทุ้มเอ่ยพลางโยกตัวโถมน้ำหนักลงกับช่องทางล่างอย่างแรง ไม่คิดที่จะผ่อนแรงเลย

 

“อ๊ะ...ฮะ...ฮันคยอง...ฉัน...ตะ...ต้องการ...อ๊า...ฮึ่ก...นาย” ไม่สนแล้วว่ามันจะน่าอายขนาดไหน เมื่อความรู้สึกเจ็บกำลังแปรเปลี่ยนเป็นความสุขสมที่กำลังรำไรลอยมายังหัวใจของเขา ต่อให้กระแทกแรงแค่ไหน...แต่คำว่ารักมันมักจะบรรเทาความเจ็บลดไปครึ่งหนึ่งอยู่ดี

 

“แฮ่กๆ...เราจะ...ไปพร้อมกันนะ” เสียงห้าวเอ่ยอย่างเหนื่อยหอบ ก่อนจะเกร็งตัวค้างไว้ท่านั้นสักห้าวินาที แล้วปล่อยหยาดน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปภายในช่องทางรัก พร้อมกับที่ฮยอกแจปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สองเต็มฝ่ามือหนาและหน้าท้องแบน

 

ชายหนุ่มถอนแกนกายออกมา มองดูร่างกายอ่อนโรยของฮยอกแจ ด้วยใบหน้าสะใจและยิ้มอย่างมาดร้าย เหมือนกับฮันคยองคนก่อนไม่มีผิด พอดีกับที่ดวงตาคู่สวยของร่างบางหันมาสบตา แม้จะรู้สึกกลัวกับรอยยิ้มเย็นเยือกนั้น แต่เพราะความเหนื่อยเพลียทำให้คนตัวเล็กคิดว่าเขาอาจจะตาฝาดก็เป็นได้

 

“แค่นี้ก็เหนื่อยแล้วเหรอ?” น้ำเสียงเหยียดหยามเยาะเย้ยจากร่างสูง ถึงกับทำให้ฮยอกแจรู้สึกตัวแข็งทื่อหน้าชาไปหมด

 

“ฉัน...ไม่ไหวแล้ว” เสียงหวานเอ่ยตอบ ไม่อยากจะคิดเลยว่าสิ่งที่เพิ่งผ่านมาเมื่อครู่มันมาจากความรักของฮันคยองเหมือนอย่างที่เขามอบให้หรือเปล่า

 

“สำออย แค่นี้ก็หมดแรงแล้วเหรอ หึหึ นายนี่มันโง่ไม่เปลี่ยนเลยนะ” แล้วฮันคยองคนเก่าก็กลับมาอย่างเต็มตัวอีกครั้ง มือหนากระชากร่างบางที่เจ็บปวดไปทุกส่วนให้ลุกขึ้น ก่อนจะผลักให้ติดชิดกับกำแพงอย่างแรง

 

“อะ...โอ๊ย! ปละ...ปล่อยนะ นี่มันอะไรกันน่ะ” ร่างบางร้องครางด้วยความเจ็บปวด เพิ่งผ่านการร่วมรักมาหมาดๆเจ็บแปลบแสบร้อนที่ช่องทางยังไม่ทันจางหายก็ต้องมาเจ็บช้ำกับความรักที่ถูกหลอกลวงอีก

 

“จะทำตัวอินโนเซนต์ไปอีกนานมั้ย? ถูกฉันหลอกแล้วยังจะโง่ไม่รู้ตัวอีก” น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความแค้นและการเหยียดหยัน เหมือนกับค้อนที่กำลังทุบหัวคนฟังก็ไม่ปาน

 

น้ำตาไหลรินเพราะเจ็บปวดเหลือเกิน

 

ถูกหลอกมาตลอด...ถูกหลอกว่ารักกัน

 

มันเลวร้ายยิ่งกว่าถูกทารุณแบบเมื่อก่อน

 

รอยยิ้มที่มุ่งแต่ประสงค์ร้าย มันช่างเหมาะกับคนโง่ๆอย่างอี ฮยอกแจที่สุดแล้ว

 

+*+........................................................................................................................................+*+