[Fic > SJ]+*+Forbidden LovE+*+

ลำดับตอนที่ #12 : +*+Part9+*+

Title                        :               Forbidden Love

 

Author                    :               +*+HanminhyuK+*+

 

Part                         :               9

 

 

“นายทำได้”

 

นายกำลังทำฉันสับสนนะ รู้มั้ย?

.

.

.

.

เสียงหัวใจที่เต้นระรัวราวกับกลองชุดที่ถูกตีอย่างแรงและเร็ว ทำให้เจ้าของหัวใจอย่างทงเฮถึงกับต้องจับหน้าอก คล้ายกับว่าก้อนเนื้อที่อยู่ในอกด้านซ้ายจะแหวกออกมาเต้นข้างนอก ใบหน้าขาวซีดเริ่มซับสีเลือดฝาดจางๆ เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะยืนประจำที่

 

ปิ๊ด!

 

เสียงนกหวีดดังขึ้นเป็นสัญญาณให้คนห้าคนที่เตรียมสอบพุ่งลงสู่น้ำทันที และคนที่เสียเปรียบที่สุดคงจะหนีไม่พ้นทงเฮ เพราะขนาดตัวนั้นเล็กกว่าเพื่อนชายอีกสี่คนที่ใหญ่กว่ามาก

 

ร่างบางที่อยู่ในน้ำนั้นว่ายอย่างเอาเป็นเอาตายจนใกล้จะหมดแรง สมองเริ่มเบลอและมึนงงไปหมด

 

เป็นจังหวะที่เขาโผล่ขึ้นมาหายใจ ภาพเบื้องหน้าที่ดูเลือนรางนั้นช่างคล้ายคิบอมเหลือเกิน

 

เจ้าชายผู้แสนเย็นชา...............................

 

กำลังยืนอยู่ปลายสระอีกด้านหนึ่ง..................

 

ริมฝีปากหนาเผยอเล็กน้อยคล้ายพึมพำ...............

 

นายทำได้..................................................................................

 

ทงเฮรวบรวมกำลังทั้งหมดที่มีรีบว่ายไปให้ถึงจุดหมายให้เร็วที่สุด ก่อนจะเอื้อมมือไปแตะขอบสระ

 

ใบหน้าหวานโผล่พ้นน้ำขึ้นมาเพื่อสูดอากาศหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน หลังเล็กพิงกับสระน้ำคล้ายกับคนจะยืนไม่ไหว

 

คงเป็นภาพลวงตา.......................................

 

ที่เขาสร้างมันขึ้นมาเพื่อปลอบใจตัวเอง..................

 

เพราะตอนนี้ไม่มีร่างสูงยืนอยู่ปลายสระแล้ว

 

“นี่ๆทงเฮ นายทำได้ยังไงอ่า ฉันได้ยินอาจารย์บอกว่า นายทำลายสถิติของจุนกยูด้วยแหละ” เสียงของฮยอกแจดังขึ้นเหนือหัวของทงเฮ ร่างบางเงยหน้าขึ้นยังสระว่ายน้ำพลางทำสีหน้าสงสัย

 

“อย่ามาอำเล่นน่าฮยอกแจ”

 

“พูดจริง” ฮยอกแจยิ้มบางๆพลางตอบ

 

“ฮะ?! จริงเหรอ? ฉันทำมันได้จริงๆเหรอ” ทงเฮร้องอย่างตกใจกับสิ่งที่เพื่อนรักยืนยัน นอนยัน

 

หลังจากการสอบผ่านไปอย่างเรียบร้อยแล้ว อาจารย์ก็เรียกบรรดานักเรียนลิงทั้งหลายให้มานั่งฟังผลคะแนนสอบ

 

“เอาล่ะ ครูจะบอกคะแนนเก็บนะ”

.

.

.

.

“เลขที่ยี่สิบสี่ อีทงเฮ..........ห้าสิบ คาบเส้นนะเนี่ย ดีนะคะแนนวันนี้ช่วยไว้” อาจารย์กล่าวยิ้มให้บางๆเมื่อเห็นว่านักเรียนของเขายิ้มจนหน้าบานเป็นจานดาวเทียม

 

“ฮยอกแจ ฉันทำได้ด้วย ฉันไม่ต้องตกวิชานี้แล้ว เย่ๆ” ทงเฮจับมือเพื่อนรักไว้แน่นอย่างดีใจ โดยไม่ทันได้สังเกตว่าสายตาคู่หนึ่งมองดูการกระทำของคนสองคน

 

“เลขที่สามสิบเก้า อีฮยอกแจ........เจ็ดสิบเก้า” เสียงฮือฮาดังขึ้น เพราะตั้งแต่ฟังคะแนนมา ฮยอกแจเป็นคนที่คะแนนสูงสุด

 

“นายนี่เก่งทุกวิชาจริงๆเลยนะ” ทงเฮแซวเพื่อนรักที่ยิ้มบางๆไม่แสดงอาการนอกหน้ามาก

.

.

.

.

“เลขที่สี่สิบเอ็ด ชเวชีวอน...หกสิบสี่ เลขที่สี่สิบสอง โชคยูฮยอน...หกสิบแปด เลขที่สี่สิบสาม คิมคิบอม...เจ็ดสิบสอง เลขที่สี่สิบสี่ ฮันคยอง...เจ็ดสิบเจ็ด”

 

“เอาล่ะวันนี้เป็นวันสุดท้ายของการเรียนนะ เหลือเวลาอีกยี่สิบนาที อยากทำอะไรก็ทำได้เลย ขอให้ทุกคนโชคดีกับการสอบจบ ม.ปลายนะ”

 

“นี่ๆฮยอกแจ เรามาเล่นต่อเถอะ” เสียงหวานของทงเฮเอ่ยพลางฉุดให้เพื่อนรักลงสระพร้อมกัน

 

ภาพของหนุ่มหน้าหวานทั้งสองเล่นน้ำกันทำให้ใครหลายๆคนถึงกับเผลอหยุดมอง เพราะด้วยใบหน้าที่งดงงามราวกับผู้หญิงแล้ว ทั้งคู่ยังมีน้ำเสียงที่ไพเราะ ยามพูดคุย หัวเราะ การกระทำของทั้งสองที่เหมือนเด็กๆนั้นสร้างรอยยิ้มให้ผู้พบเห็นได้มากทีเดียว ทั้งน่ารักน่าเอ็นดู

 

“ทงเฮ นั้นเรามาแข่งว่ายน้ำกัน ใครไปถึงขอบสระก่อนคนนั้นชนะ ส่วนคนแพ้ต้องเลี้ยงข้าว”

 

“ได้ นั้นเรามาแข่งกัน”

 

แล้วทั้งคู่ก็แข่งว่ายน้ำกันอย่างสนุกสนาน

 

แต่เพราะว่าฮยอกแจนั้นเกร็งขามากเกินไป เด็กหนุ่มจึงรู้สึกปวดขาขึ้นมาคล้ายจะเป็นตะคริว

 

“ชะ...ช่วยด้วย...อึก...” ร่างบางร้องเสียงขาดห้วง พลางทำท่าขอความช่วยเหลือ เมื่อกำลังจะจมน้ำ โดยที่เพื่อนรักอย่างทงเฮนั้นว่ายนำไปไกลแล้ว และไม่ได้ยินเสียงเรียกของฮยอกแจเลย

 

“เฮ้ย! ฮยอกแจจมน้ำ” เสียงของเพื่อนร่วมห้องตะโกนลั่นจนดังไปถึงห้องแต่งตัว

 

ไวเท่าความคิด ร่างสูงของคิบอมและฮันคยองหันมาตามเสียงนั้นก่อนจะรีบวิ่งออกไปที่สระว่ายน้ำทันที

 

คิบอมกระโจนลงสระอย่างรวดเร็วเพื่อช่วยร่างบางที่หมดสติอยู่ใต้น้ำขึ้นมา แต่ก็ถูกฮันคยองอุ้มไปเสียก่อน ก่อนจะวางร่างที่สลบลงกับพื้นอย่างเบามือ ส่วนทงเฮนั้นที่เพิ่งถึงขอบสระถึงกับตกใจที่ไม่ได้รู้เรื่องเลยว่าฮยอกแจนั้นจมน้ำ รีบวิ่งมาดูทันที ก็เห็นว่าฮันคยองกำลังปั๊มหัวใจอยู่

 

“ฮยอกแจ!” เสียงหวานเรียกอย่างตกใจ พลางจะเข้ามาหาเพื่อนที่นอนสลบอยู่

 

“นายออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ” เสียงทุ้มเย็นชาแต่แฝงแววโกรธเคืองเอ่ยออกมา ทำให้ร่างบางชะงักหันมามองตามเสียง

 

“คิบอม...ฉัน”

 

“นายเป็นเพื่อนประสาอะไร ทำไมไม่ดูแลฮยอกแจให้ดี ปล่อยให้จมน้ำได้ยังไง ถ้าฮยอกแจเป็นอะไรขึ้นมา ฉันจะไม่ให้อภัยนาย” ร่างสูงกล่าวจบ ก่อนจะหันไปประคองร่างของฮยอกแจที่ตอนนี้เริ่มได้สติขึ้นมาแล้ว

 

+*+........................................................................................................................................+*+

*TBC

 
โอมจงเม้นๆ จงโหวตๆ

ใครไม่เม้นไม่โหวตขอให้เอสเจไม่รัก ฮ่าๆๆๆ