รักช้ำกับคำเธอ

เนื้อเรื่อง

ร้อยเรื่องราว หลากเหตุผล ดลให้คิด    มิรู้ผิด ถูกจริง ทิ้งเหตุผล
เยือนทุกที่ หัวใจ เฝ้าคอยค้น        ถามผู้คน ส่ายหน้า หาไม่เจอ
    
กับความรัก ปักใจ ใร้เหตุผล        เมื่อสองคน พบกัน พลันเสนอ
ทุกอย่างพร้อม ยอมใจ ให้มาเจอ        คงมัวเผลอ ปล่อยใจ ไปตามทาง

ครั้นจริงใจ ไหวหวั่น ปั่นความคิด        คอยลิขิต ดวงใจ มิให้หมาง
ถามหัวใจ ไปทั่ว มิเว้นวาง        ใจตกราง เหตุผล จนหัวใจ

เป็นคนดี มีใจ ใครบ้างคิด        ทุกสิ่งติด แค่ดี มีที่ไหน
แม้วันนั้น เธอเลือก ที่จะไป        แต่แล้วไย ดึงตัวฉัน เล่าคนดี

ร้อยเหตุผล พูดจา หาช่วยไม่        เพราะหัวใจ แตกสลาย มิเหลือสี
ชมพูเปลี่ยน เวียนวน จนชีวี        มองทุกที่ ดูร้าย กลายเป็นดำ

เวลา ขอไว้ ให้ใครเจ็บ            อย่ามัวเก็บ ฉันไว้ ไปนั่งขำ
อย่ามัวบอก ปอกใจ ไว้ดั่งอำ        คนที่ช้ำ คือฉัน ใช่ตัวเธอ

หากจะคิด เก็บไว้ กับทั้งคู่        เธอควรรู้ ว่าฉัน นั้นนั่งเหม่อ
ร้องไห้ เสียใจ จนแทบเบลอ        ปล่อยฉันเพ้อ ล่องลอย คอยดวงใจ

ทุกความคิด ขีดไว้ อยู่ในกรอบ        เธออาจชอบ บอบบาง จางหวั่นไหว
เป็นดั่งหมอก สีขาวนวล ยวนหัวใจ        หรือควันไฟ ทำร้าย ทำลายกัน

ทุกความจริง สิ่งเห็น เด่นชัดยิ่ง        ทุกทุกสิ่ง ล้วนแล้ว มิใช่ฝัน
ดีร้าย เป็นเช่นไร ไม่ว่ากัน        ขอให้ฉัน พักใจ ไว้ชั่วคราว

ต่อจากนี้ มิมี แล้วทุกอย่าง        ทุกสิ่งสร้าง ล้วนหมด เป็นสีขาว
รอยขีดเขียน สัมพันธุ์ อันยืนยาว        ลบเลือนราว จางไป ในหมอกควัน

บอกตัวเอง ดีชั่ว มิมีรู้            จะทนอยู่ คู่กัน มันมิไหว
จักลบเลือน หมดหาย ทั้งกายใจ        เหลือเพียงไว้ ความทุกข์ ของคืนวัน

หัวใจพอก ชอกช้ำ จำความรัก        จริงใจจัก โดนหลอก ชอกกับฝัน
จะไม่มี จริงใจ ให้ไหวหวั่น        เพราะตัวฉัน ชอกช้ำ มาเกินพอ