คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ❀ Intro - บทนำ
บทนำ
คุณเชื่อในพรหมลิขิตไหม?
ถ้าหากคุณไม่เชื่อ
แล้วอะไรกันล่ะที่ทำให้คนสองคนพบกัน
“เรนะ จะเลือกอีกนานมั๊ย?” ฉันเม้มริมฝีปากแล้วมองเพื่อนรักด้วยสีหน้าเซ็งสุดๆ คุณเธอดันยืนเลือกเครื่องสำอางมาเกือบๆ 3 ชั่วโมงเต็ม
“อ่า…อีกแป๊บนะริโกะ เธอไปหาซื้ออย่างอื่นรอก็ได้” เธอหันมายิ้มให้เล็กน้อย แล้วก้มหน้าเลือกต่อโดยไม่สนใจยัยดีฉันเลย ;(
“งั้นไปดูหนังสือรอแล้วกัน” ฉันบอกก่อนหันหลังเดินออกมา แล้วตรงดิ่งเข้าร้านหนังสือทันที
ฉันกวาดสายตามองรอบๆ เพื่อหาหนังสือที่ฉันต้องการ และนั่น มันอยู่ในล็อกนั้น หมวดดนตรี!
ฉันเป็นคนที่ชอบเกี่ยวกับดนตรีเอามากๆ ฉันชอบที่จะฟังเพลงแนวคลาสสิก สักวันฉันอยากจะเป็นนักไวโอลินที่ได้เข้าร่วมเล่นในวงออร์เคสตร้า ฉันหวังว่าสักวันน่ะนะ
พลั่ก!
ฉันเดินชนผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆด้วยความไม่ตั้งใจ ฉันเหลือบมองเขาเล็กน้อยแล้วรีบเอ่ยขอโทษเขาทันที
“ขอโทษนะคะ”
“หัดดูซะมั่งนะ…” เสียงทุ้มดังขึ้น สีหน้าเขายังคงนิ่ง และเขายังคงอ่านหนังสือในมืออยู่โดยไม่มีทีท่าว่าจะสนใจคำขอโทษของฉันเลย มิหนำซ้ำคำที่หลุดออกมาจากปากเขายิ่งทำให้ฉันเริ่มเดือด
“ห๊ะ? คุณว่าไงนะ?” ฉันมองหน้าเขาด้วยสีหน้าหาเรื่องสุดขีด ริโกะคนนี้ไม่ได้ใจดีเป็นแม่พระหรอกนะ!
“เลิกจ้องหน้าผมได้แล้ว โรคจิต…” เขาเหลือบมองฉัน แล้วหันกลับไปอ่านหนังสือต่อ โดยไม่สนใจคำพูดฉันสักนิด
“ >o< ” ฉันอยากจะเอามีดมาปาดคอเขาซะ คนอะไรหน้าตาก็ดีหรอก ทำไมปากร้ายออย่างนี้~
“จะมองอีกนานมั๊ย?” เสียงทุ้มดังขึ้นพร้อมกับสายตาดุ สีหน้าเขายังคงนิ่งและนิ่ง
“ถอยไปสิ ฉันจะเดิน!” ฉันผลักเขาด้วยความโมโห แต่ร่างสูงตรงหน้ากับไม่ขยับสักนิด แรงฉันมันคงน้อยไป T^T
“ที่อื่นก็มีให้เดินทำไมไม่เดิน?” เขาลดหนังสือลง นัยน์ตาคู่เรียวสีดำขลับจ้องมาที่ฉันด้วยแววตาเหนื่อยหน่าย ก่อนจะขยับเพื่อหลีกทางให้ฉัน
“ก็แค่นั้น” ฉันพึมพำแล้วหันกลับไปมองเขาด้วยความอาฆาต
“ผู้หญิงสมัยนี้ไม่ไหวเลยจริงๆ อาการทางจิตหนักขนาดนี้ ยังไม่ไปรักษาอีก” เขาพึมพำเบาๆก่อนยกหนังสือขึ้นมาอ่านต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ความคิดเห็น