ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Be my destiny เพราะใจยังไงก็ใช่เธอ ❤

    ลำดับตอนที่ #30 : Chapter 27 Love the way you lie พ่ายแพ้ใจตัวเอง [100%]

    • อัปเดตล่าสุด 16 มิ.ย. 56


     

    Chapter 27

    Love the way you lie

    พ่ายแพ้ใจตัวเอง

     

    แค่ยืนอยู่ตรงนั้น และมองดูฉันค่อยๆ มอดไหม้หายไป
    อย่างนั้นแหละ ไม่เป็นไรหรอก เพราะฉันชอบที่มันเจ็บปวดแบบนี้


     

    (Yuto’s part)

            ผมจ้องหน้าเอมม่าด้วยความหงุดหงิดอย่างถึงที่สุด ถ้อยคำเจ็บแสบหลุดออกมาจากริมฝีปากบางนั่นไม่หยุด

              ที่ผมเฉยๆไม่ใช่ว่าผมไม่รู้สึก แต่เพราะผมห่วงเธอกับลูก ผมเลยไม่ทำอะไรรุนแรงกับเธอ

              หยุดบ้าได้แล้ว

              ไม่ ไสหัวนายไปซะ!”

              ทำไม? รังเกียจกันมากนักรึไง?” ผมก้าวเข้าไปประชิดตัวเธออย่างรวดเร็ว ก่อนใช้นิ้วประคองปลายคางให้เงยขึ้นมองหน้าผม

              ผมก้มลงไปใกล้ๆจนใบหน้าเราห่างกันเพียงไม่กี่เซนต์เท่านั้น  ผมรับรู้ถึงลมหายใจติดขัดของเธอ เธอกำลังกลัวผม

              พูดสิว่า เกลียดฉันผมกระซิบ ก่อนจะกดริมฝีปากหนักๆลงบนริมฝีปากบางนั่น นี่ก็เป็นอีกครั้งที่ผมได้ลิ้มรสริมฝีปากนิ่มๆของเธอ ถึงแม้ตอนแรกเธอจะขัดขืนอยู่สักหน่อย แต่สุดท้ายมือไม้เธอก็อ่อนลงทันที เพราะผมน่ะนะ

              และเหมือนเหตุการณ์ต่างๆจะค่อยๆย้อนกลับมาในหัว

    คืนนั้นน่ะ ผมไม่ได้เมาหรอก ผมตั้งใจเลยล่ะครับ ดูชั่วมากใช่มั๊ยล่ะ แต่เป็นเพราะผมต้องการจะรั้งเธอไว้เลยใช้วิธีสกปรกแบบนี้

              ผมกับเอมม่าเราเจอกันอยู่อเมริกา ตอนนั้นผมกับเธอไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ เพราะบุคลิกของผมดูน่ากลัวน่ะนะ ผมรู้สึกชอบเธอขึ้นมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน ผมพยายามจะเข้าใกล้เธอทุกวิถีทางเลยบังคับให้เธอมาคบกับผม แต่ก็เพราะผมเลวสารพัดไงครับ เธอเลยหนีผมกลับมา

     ผมใช้เวลาตามหาเธอนานเหมือนกัน เพราะช่วงที่คบกันผมแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเธอเลย ตอนนั้นเอมม่าก็เหมือนตุ๊กตาตัวหนึ่งที่ผมเล่นๆด้วย(ถึงผมจะชอบเธอก็เถอะ)

    ผมทำให้เธอร้องไห้ ผมทำให้เธอเสียใจ ผมทำให้เธอหมดความเชื่อใจในตัวผม ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอจะทั้งโกรธทั้งเกลียดผมขนาดนี้

    พูดสิ เกลียดฉันมากก็พูดออกมาผมกระซิบก่อนจะกดจูบอีกครั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่าเหมือนความโหยหาที่อยู่ในใจผมตลอดมา

    (End Yuto’s part)

     

    (Emma’s part)

    ฉันเกลียดตัวเองตอนนี้เหลือเกินทำไมฉันถึงไม่ผลักเขาออกไป? ทำไมฉันถึงยอมให้เขาจูบ?

    เพราะอะไรกัน!

    อย่าทำหน้าเหมือนคนอยากตายแบบนั้นสิเสียงทุ้มดังขึ้นข้างๆหู มือแกร่งคว้าตัวฉันเข้าไปกอดไว้หลวมๆ

    เหอะ ไม่ต้องมารู้ดีหรอก

    เลิกยุ่งกับพี่ที่แสนดีของเธอคนนั้นได้แล้ว เขาพูดนิ่งๆ น้ำเสียงของเขาดูจริงจังขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

    ทำไม? พี่ไนท์เขาก็ดีทุกอย่างฉันต่อปากต่อคำกลับไป

    หวง! จบมั๊ย?” คำพูดของเขาเล่นเอาฉันหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที ผู้ชายแข็งกระด้างแบบนี้เนี่ยนะ บอกว่ากำลังหวงฉันน่ะ!

    บ้าไปแล้วแน่ๆ!

    พูดอะไรบ้าๆ

    พูดจริงๆ ยังจะไม่เชื่ออีกเขายิ้มเล็กๆที่มุมปาก

    ยิ้มงั้นเหรอ?

    ฉันไม่เห็นรอยยิ้มของเขามานานแค่ไหนแล้วนะ?



    --------------------------[50%]--------------------------

     

    อย่าทำให้ฉันบ้าเพราะเธออีกล่ะ

    ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยเถอะยูโตะ

    เตือนแล้วนะ คราวหลังฉันจะไม่ยั้งมือแล้วเขายกยิ้มเล็กที่มุมปาก เจ้าเล่ห์จริงๆ

    สงสารฉันกับลูกหน่อยเถอะ ไหนว่าอยากดูแลนักไง?”

    งั้นฉันขอดูแลเธอกับลูกได้รึเปล่าล่ะ เธอจะยอมมั๊ย?” เขาดึงมือฉันไปจับไว้ก่อนบีบมือฉันเบาๆ

    คำตอบนี้ติดไว้ก่อนนะ ฉันยิ้มก่อนจะหอมแก้มเขาอย่างรวดเร็ว

    ที่จริงแล้วฉันน่ะ….ดีใจมากเลยนะที่เขาพูดออกมาแบบนั้น! ถึงจะไม่รู้ว่าเขาจะพูดจริงหรือโกหก แต่ฉันก็ไม่เสียใจแล้ว เพราะฉันรักในคำโกหกนั้นไปเสียแล้วล่ะ

     

    ไนท์ หนูเอมม่าล่ะลูก ทำไมกลับบ้านมาคนเดียว?” เสียงคุณแม่ทักขึ้นทันทีที่ผมก้าวเข้ามาในบ้าน

    เอมม่าไปเที่ยวกับเพื่อนน่ะครับผมตอบ

              แล้วไม่รอรับน้องกลับด้วยล่ะ ปล่อยให้น้องเที่ยวทะเลกับเพื่อนแบบนั้นจะดีเหรอ?”

              ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ดูท่าทางเอมม่าจะอยู่กับเพื่อนมากกว่า

              งั้นก็เข้าบ้านเถอะลูก แม่กับพ่อจะรีบไปงานแล้วคุณแม่พูดแล้วรีบเดินไปเปิดประตูรถที่ถูกจอดไว้รอรับทันที

              สุดท้ายก็เหลือแค่ผมในบ้านหลังนี้

              ผมนั่งมองเบอร์โทรศัพท์ของริโกะอยู่นานสองนาน เพราะอะไรน่ะเหรอครับ ผมน่ะอยากจะโทรไปหาเธอ แต่ทว่า

              คิดถึงแค่ไหนก็ทำไม่ได้

              อยากกอดแค่ไหนก็ทำไม่ได้

              รักเธอแค่ไหนก็รั้งไว้ไม่ได้

              เพราะทางของเรามันคนละทางกัน ผมเลือกที่จะทำตามที่ครอบครัวต้องการ แม้จะต้องสละสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตก็ตาม

              ถึงผมจะรู้สึกเสียใจที่ทำอะไรมากว่านี้ไม่ได้ อยู่กับคนที่ผมรักมากว่านี้ไม่ได้ ผมก็ไม่เคยนึกโทษใคร เพราะผมเป็นคนเลือกของผมเอง และริโกะก็ยอมรับความคิดของผมด้วย ต่างคนต่างเข้าใจเหตุผลของกันและกันก็เพียงพอแล้วไม่ใช่หรือครับ

              แต่รู้อะไรไหมครับ ถึงผมจะเลือกเอมม่าทั้งๆที่ไม่ได้รักเลย แต่ผมก็ลูกผู้ชายพอที่จะรับผิดชอบเอมม่าทั้งเรื่องลูกและเรื่องครอบครัวที่จะสร้างมันขึ้นด้วยกัน ไม่ว่าเด็กคนนั้นจะเป็นลูกใคร แต่ในเมื่อผมจะต้องแต่งงานกับเอมม่า

              เด็กคนนั้นจะเป็นลูกผม และผมสัญญาว่าจะเลี้ยงดูเขาไม่ต่างจากลูกของตัวเองเลย!

             

     

     

    เอ้า! เม้นต์ๆๆๆ

    ไนท์น่ะจะสุภาพบุรุษไปถึงไหน แอบอยากได้ผู้ชายแบบนี้เลยเนอะ ><

    ไม่เม้นต์ จะงอนอ่ะ!
    เค้าอัพตามสัญญาทุกคนแล้วนะ ทุกคนต้องทำตามสัญญามั่ง จุ๊บๆ
    <3

     

    OoWah
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×