ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ~*{NoRitZen}*~ รักสามเส้า เราสามคน [Y]

    ลำดับตอนที่ #24 : 23rd :: แต่งงาน เอ้ย! เป็นแฟนกะเฮียนะ

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 344
      0
      6 มิ.ย. 53


    Special Grace Told >>

    หวัดดีค่าคุณผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน ฉัน เกรซ นวกชมณกลับมาอีกครั้งแล้วค่า~^0^ คราวนี้พี่โตโน่บอกว่าจะมาขอนแก่น ฉันเลยถือโอกาสตามมาซะเลย

    'คุณแม่พี่โตโน่คะ จะไปหรอคะ??' ตอนนั้นหลังจากที่พี่โตโน่วิ่งออกไป ฉันเลยเข้าไปถามคุณแม่ พี่โตโน่คงลืมของล่ะมั้ง ฉันรู้อยู่ค่ะ แต่ว่าก็ลองถามดู

    'ไปขอนแก่นน่ะ เฮียไม่ได้บอกเธอหรอ -0-' ต้องตาที่นั่งอยู่ตรงคนขับหันมาตอบแทน อย่าทำหน้าบอกบุญไม่รับอย่างนั้นสิคะ ฉันใจแป้วนะเนี่ย T.T

    'เอ่อ คือ...' จะบอกว่าไงดีล่ะเนี่ยว่าอยากติดรถไปด้วยอ่ะค่ะ

    'หนูเกรซอยากไปด้วยกันมั้ยล่ะจ๊ะ??' เอ๊ะ??

    'แม่จะให้เค้าไปด้วยทำไมล่ะ เดี๋ยวเฮียก็ไม่หายปวดหัวหรอก' เอ๋ O_O

    'ต้องตาพูดแบบนี้ไม่ดีเลยนะลูก ให้หนูเกรซไปด้วย โตโน่คงจะอาการดีขึ้น ว่าไงจ๊ะหนูเกรซ ว่างพอจะไปด้วยกันได้มั้ย เดี๋ยวป้าโทรไปขอคุณแม่ให้^^' คุณแม่พี่โตโน่ใจดีจัง^^

    'แม่!!!' ต้องตาดูเหมือนจะไม่อยากให้ฉันไปเลยง่ะ แต่คุณแม่อนุญาตแล้วนี่นาเนาะ ^.^

    'ว่างอยู่แล้วค่ะ ขอบคุณมากเลยนะคะ^^'ด้วยเหตุนี้ฉันเลยได้มาขอนแก่น คงไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ?? ก็ฉันยังไม่เคยมาเที่ยวขอนแก่นเลยนี่คะ ((ที่จริงอยากมาเที่ยวกับพี่โตโน่ใช่มะล่า??)) แหม อย่าทำเป็นรู้ทันกันแบบนี้สิคะ^//^ น่าเสียดายที่คุณแม่บอกว่าพี่โตโน่จะตามมาทีหลัง นึกว่าจะได้นั่งรถไปด้วยกันซะอีก  -3-

    เรามาถึงขอนแก่นกันก็ช่วงบ่ายแล้วค่ะ คุณแม่เทคแคร์ดูแลฉันดีมากๆเลย พอมาถึงบ้านพี่โตโน่ มันต่างจากที่ฉันคิดไว้อยู่เหมือนกันค่ะ มันดูเล็กๆแคบๆ แต่ว่าก็น่าอยู่ดีค่ะ ตอนนี้ก็เย็นมากคุณแม่เลยชวนฉันมาทำกับข้าวในครัว แต่พี่โตโน่ยังไม่มาเลย

    "แม่คร้าบ ผมมาแล้ว แม่ๆๆๆๆๆ แม่คร้าบ~" เสียงนี้!?

    "โฮ้ย จะตะโกนอะไรกันนักกันหนาเนี่ยเฮีย..." พี่โตโน่มาแล้ว

    "พี่โตโน่ค้า พี่โตโน่ค้า~^0^" เย้ พี่โตโน่มาซะที

    "เกรซ!!!" สีหน้าพี่โตโน่ดูตกใจมากเลย เซอร์ไพรส์ล่ะสิคะ แล้วนั่นใครอยู่ข้างหลังน่ะ

    "พี่ริทเข้าบ้านก่อนค่ะ แม่กำลังทำกับข้าวพอดี^^" พี่ริทก็มาด้วย!?!? พี่ริทมาทำไมอ่ะคะ??

    "หวัดดีเกรซ^^"

    "หวัดดีค่ะ^^" ฉันสังเกตมือพี่โตโน่ที่จับมือพี่ริทตอนเดินเข้ามา ทำไมต้องจับมือกันด้วยล่ะ??

    ...

    "อร่อยมั้ยคะ??" มาถึงเวลาทานข้าวเย็นกันซะที ฉันตักผัดเปรี้ยวหวานที่ฉันทำสุดฝีมือไปให้พี่โตโน่ ใช้ใจทำเลยนะคะเนี่ย^^ แต่บ้านนนี้เค้าทานข้าวได้เงียบกันจริงๆ ไม่เว้นแม้กระทั่งพี่ริทด้วย

    "อือ..."พี่โตโน่ตอบสั้นๆ อร่อยจริงรึป่าวเนี่ย T.T

    "โตโน่ อย่าเสียมารยาทสิลูก" คุณแม่เอ็ดพี่โตโน่นิดหน่อย ไม่หรอกค่ะคุณแม่^^"

    "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ^^"

    "หนูเกรซนี่น่ารักจริงๆ ทำกับข้าวก็...เอ่อ..." คุณแม่เว้นวรรคทำไมคะ "อะ อร่อยดีจ้ะ ใช่มั้ยต้องตา"

    "ก็งั้นๆแหละแม่ -0-"

    "ต้องตา..." น้ำเสียงคุณแม่เข้มขึ้น แต่ต้องตาไม่ได้สนใจอะไร แถมหันไปตักแกงจืดของคุณแม่เข้าปากแทนผัดเปรี้ยวหวานของเกรซ

    "ที่ริทมาขอนแก่นกับโตโน่นี่..." คุณแม่หันไปทางพี่ริทที่นั่งเงียบอยู่นานแล้ว นั่นสิ พี่ริทมาทำไมนะ?

    "พอดีว่าผมกลัวเหงาน่ะครับแม่ เลยไปชวนริทมาด้วย ไม่เป็นไรใช่มั้ยครับแม่^0^" พี่โตโน่ตอบแทน

    "ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ดีซะอีกโตโน่จะได้หายเร็วๆ งั้นคืนนี้โตโน่หาที่นอนให้น้องด้วยเด้อลูก"

    "ขอบคุณนะครับ^^" พี่ริทกับคุณแม่ยิ้มให้กัน ดูสนิทกันจัง

    "แม่ครับกินข้าวเสร็จแล้ว ผมพาริทไปเดินโต้รุ่งได้มั้ย??"

    "ไม่เหนื่อยกันหรอลูก"

    "ไม่หรอกครับ เนาะฟันเหล็กน้อยเนาะ^0^" พี่โตโน่ยิ้มกว้างแล้วหันไปเขย่าไหล่พี่ริทที่นั่งข้างๆ

    "เอาสิลูก แต่ว่าริทมาเรียนขอนแก่น ยังไม่เคยเที่ยวโต้รุ่งหรอจ๊ะ??"

    "ครับ หอพักมันไกล แล้วริทไม่ค่อยมีตังค์ด้วย แหะๆ^^" พี่ริทหัวเราะเก้อๆ ตลาดโต้รุ่งหรอ...น่าสนุกจัง

    "งั้นโตโน่พาหนูเกรซไปด้วยซะเลยสิ หนูเกรซเพิ่งมาขอนแก่นเป็นครั้งแรกนะ" แล้วพี่โตโน่ก็หันมาจ้องหน้าฉันนิดหน่อย เขินนะคะ ^///^

    "ต้องตาไปด้วยๆๆ >0<"

    "ต้องตาไม่ต้องไป หลายวันเนี่ยไปเที่ยวกับเพื่อนบ่อยแล้วนะลูก แถมยังบ่นว่าเบื่อด้วยหนิจ๊ะ"

    "แต่คราวนี้ต้องตาอยากไปเที่ยวกับเฮียนี่แม่ พี่ริทก็มาด้วย ให้ต้องตาไปเถอะนะ นะค้า น้าๆๆ" ต้องตาแอ๊บแบ๊วน่ารักจัง^^

    "เฮียให้ต้องตาไปด้วยนะ" แล้วต้องตาก็ส่งสายตาไปอ้อนพี่โตโน่ต่อ ไปกันหลายๆคนก็สนุกดีนะ แต่ที่จริงฉันอยากไปกับพี่โตโน่สองคนมากกว่านะคะ -3-

    "แกอยู่บ้านดูแลแม่นั่นแหละ" เอ๋?? ((แอบดีใจนิดนึง ><))

    "เฮียน่ะ! จำไว้เลยนะ ><"

    แล้วพี่โตโน่ก็พาฉันกับพี่ริทเดินไปตลาดโต้รุ่งกันเพราะบ้านของพี่โตโน่ไม่ใกล้ไม่ไกลเท่าไหร่ บรรยากาศยามค่ำคืนของขอนแก่นก็โรแมนติกไม่แพ้เมืองนนท์เลยนะคะเนี่ย ((พี่เกรซเคยเดินเที่ยวตอนกลางคืนด้วยหรอคะ??)) ก็มีบ้างตามประสาเด็กวิดวะแหละค่ะ^^

    เดินมาได้ซักพักแล้ว รู้สึกว่าพี่โตโน่จะคุยแต่กับพี่ริท แถมจับมือกันด้วย...

    'สองคนนี้เค้าเข้ารอบเป็นตัวแทนภาคมาด้วยกันนี่นา จะสนิทกันมันก็ไม่แปลกนะ แถมตอนนี้พี่เซนกะพี่ริทก็ชอบกันอยู่...' ยัยเกรซ เธอจะคิดมากทำไมเนี่ย พี่เกตก็บอกแล้วนะว่าเค้าสองคนเข้ารอบมาด้วยกัน ><

    "เกรซ...เกรซ..." อูย ตกใจหมด

    "คะพี่ริท"

    "เกรซอยากกินอะไรเดี๋ยวพี่เลี้ยง^^" เผลอแป๊บเดียวเดินมาถึงตลาดเมื่อไหร่เนี่ย ตอนนี้เราอยู่หน้าร้านน้ำปั่นค่ะ

    "งั้นเอาสตรอว์เบอร์รี่แล้วกันค่ะ"

    "พี่โตโน่คงไม่ต้องหรอกเนาะ -0-"

    "ยังไม่หายงอนเฮียอีกหรอ เฮียขอโทษน้า~" พี่โตโน่กับพี่ริทดูสนิทกันมากจริงๆ พี่โตโน่ถึงกับซบไหล่พี่ริทเลยหรอ ฉันว่าฉันเริ่มกลัวแล้วล่ะค่ะ...

    "พี่โตโน่ออกไปนะ" แล้วพี่ริทก็ดันหน้าพี่โตโน่ออก ฮะๆ คงหยอกกันตามประสาพี่น้องสินะคะ ((พี่เกรซวางใจได้แล้วใช่มั้ยคะ??)) ค่ะ^^

    พี่โตโน่พาเดินเที่ยวตลาดโต้รุ่งสนุกมากๆเลย ฉันได้ของติดมือกลับบ้านเยอะแยะ ที่สำคัญกว่านั้นคือพี่โตโน่จับมือฉันด้วยล่ะค่ะ พี่โตโน่อย่าทำแบบนี้สิคะ เกรซหัวใจจะวายแล้วนะรู้มั้ย >///<

    ++++++++++++++++++++

    ToNo Told >>

    เฮ้อ~ กะว่าจะได้เดินเที่ยวกับฟันเหล็กฉองต่อฉอง  แต่ดันมีหนูเกรซของแม่ติดมาด้วย ไม่เป็นไร ยังไงก็น้องสาวล่ะวะ

    "ต้องตาจัดที่นอนไว้ให้ละนะเฮีย -0-" ผม
    พาเด็กๆกลับมาบ้าน คืนนี้จะฟัดฟันเหล็กน้อยเลยดีมั้ยน้า >w<

    "แกจัดไว้ห้องไหน??"

    "ชั้นสองอ่ะ"

    "เฮียอยากนอนชั้นสามง่ะ"

    "งั้นไปจัดเองเลยไป เสียเวลาเจงๆ" 555+ ดูเหมือนไอ้ต้องตาเป็นน้องที่ไม่เคารพพี่ชายเท่าไหร่เลยใช่มั้ยครับ แต่ที่จริงผมรู้หรอกว่ามันก็รักผม ฮี่ๆ

    แล้วผมก็ขึ้นมาเก็บที่นอนข้างบน เกรซนั่งเล่นอยู่ในห้องพอดี ฟันเหล็กน้อยหายไปซะละเนี่ย??

    "อ้าวเกรซ ริทได้เข้ามาในห้องนี้มั่งมั้ยอ่ะ??" ผมกวาดสายตาไปรอบๆห้อง แล้วต้องมาหยุดตรงที่นอนที่ไอ้ต้องตาปูให้ ที่นอนสีฟ้าที่ยับยู่ยี่ดูไม่มีระเบียบของผม ช่างต่างกับที่นอนสีเหลืองนวลข้างๆที่ดูเรียบร้อยน่านอนเป็นที่สุด ไอ้ต้องตาคิดอะไรกะฟันเหล็กน้อยงั้นเรอะ ไม่ยอมนะ ><

    "ไม่นี่คะ วันนี้พี่โตโน่จะนอนนี่หรอคะ??" พูดถึงริทน้อยแล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ อย่าบอกนะว่าเกรซคิดจะงาบริทน้อยอีกคน โอว แค่ไอ้เซน เฮียก็เหนื่อยจะแย่เลี้ยว ยังจะมาไอ้ต้องตากะไอ้เกรซอีก เง้อ T.T

    "เปล่าหรอก กะว่าจะขึ้นไปนอนชั้นสามกับริทน่ะ"

    "อ๋อค่ะ ให้เกรซช่วยมั้ยคะ??"

    "งั้นเกรซช่วยเปิดประตูให้พี่หน่อยแล้วกันนะ" ผมจัดการหอบผ้าหอบผ่อนออกมาโดยไอ้เกรซเปิดประตูให้ ท่าทางดูเงอะงะชอบกลแฮะ เป็นอะไรมากป่าวเนี่ย

    ผมแบกที่นอนขึ้นมาชั้นสาม ชั้นนี้ว่างโล่ง อากาศดี ผมมักจะแอบดอดขึ้นมานอนที่นี่บ่อยๆเวลาเหนื่อยหรือไม่สบายใจ แต่นั่นใครยืนอยู่ตรงระเบียงน่ะ เป็นเพราะแสงสลัวจากข้างนอกที่ส่องเข้ามาและผมไม่ได้เปิดไฟ ทำให้ผมมองเห็นไม่ค่อยชัดเท่าไหร่

    ผมวางที่นอนลง ค่อยๆย่องเข้าไป ริทน้อยนะเอง ^3^

    "จุ๊บ" ผมย่องเข้าไปหอมแก้มริทจากข้างหลัง ริทหันกลับมามองค้อนๆ

    "มาทำไมไม่ให้สุ้มให้เสียงล่ะพี่โตโน่"

    "ขอโทษน้า ดูดาวอยู่หรอ ที่นี่ดาวสวยใช่มั้ยล่า" ผมเดินไปเท้าระเบียงข้างๆริท

    "อือ..." แสงไฟที่ส่องมาจากข้างบ้านกับตามถนนทำให้ผมสังเกตเห็นสีหน้าเศร้าๆของริท จะเป็นเพราะผมที่ทำให้เสียใจรึเปล่านะ

    "ริทยังคิดถึงไอ้เซนอยู่งั้นหรอ??" ผมไม่แน่ใจว่าคำตอบที่กำลังจะเปล่งออกมานั้นคืออะไร แต่สายตาที่มองมานั้น คำตอบที่ได้อาจจะไม่ตรงตามที่ผมหวังไว้ก็ได้

    "พี่โตโน่..."

    "ตอนนี้ริทคิดได้รึยังว่าริทจะเลือกใคร..."

    "ริทพูดตรงๆนะ เซนเป็นเพื่อนที่ดีกับริทมาก บางครั้งริทก็รู้สึกหวั่นไหว..." แววตาของริทสลดลง ผมจึงเหม่อมองขึ้นไปบนดวงดาวนั้น...ขอให้คำตอบอย่าไปหยุดลงที่เซนเลย ได้โปรดเถอะ...

    "แต่พี่เก่งก็รักเซน ริทไม่อยากทำผิดกับพี่เก่ง แล้วเซนก็เป็นเพื่อนของริทด้วย จะให้ริทคิดแบบนั้น คงไม่ได้..." ริท...

    "แล้วที่ริทจูบกับไอ้แมวเมื่อเช้าล่ะ..."

    "ไม่รู้สิ ตอนนั้น..." ตอนนั้นทำไม??

    "ริทไม่รู้" ฟันเหล็กส่ายหัวน้อยๆ น้ำตาเริ่มรื้นขึ้นมา อย่านะ อย่าเพิ่งร้องไห้สิฟันเหล็ก

    "ริทเลือกเฮียได้มั้ย..."

    "ไม่ได้หรอก ในเมื่อเกรซก็รักพี่โตโน่อยู่ ริทคงทำร้ายน้องสาวที่แสนดีไม่ได้หรอก..." ริทมองลงไปยังถนนข้างล่าง

    "แต่เฮียไม่ได้รักไอ้เกรซ เฮียรักริท..." ถึงผมจะพูดอย่างนั้น ฟันเหล็กน้อยก็ยังไม่หันกลับมาหาผม

    "พี่โตโน่..." ริททำท่าจะเถียง แต่ผมตัดบทซะก่อน

    "คบกับเฮียเถอะนะ..." คำถามเมื่อกี้เรียกให้ฟันเหล็กน้อยช้อนสายตาขึ้นมองผมอีกครั้ง คบกับเฮียนะ...ได้โปรดเถอะ...

    ฟันเหล็กน้อยเงียบไป แววตาสั่นระริก ก่อนที่จะเอ่ยออกมา

    "ก็ได้" อะไรนะ??

    "จริงนะจ๊ะ"

    "ไม่จริงมั้ง -0-" ริทตกลงจะคบกับเฮียแล้ว เย้^0^

    "งั้นขอทีนะจ๊ะ^3^" ผมบรรจงโน้มตัวลงไปจุมพิศกับคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบาด้วยความรักที่จริงใจ ได้แต่หวังว่าริทจะรับรู้ถึงความรักของผมได้ ผมรู้สึกว่าริทตอบรับจูบของผมแล้วหลังจากที่ผ่านมา ริทมักจะถอยหนีหัวใจของผมเสมอ อย่ารักเฮียไม่ได้เพราะเกรซเลยนะ...

    ++++++++++++++++++++

    Special Grace Told >>

    ห้องนอนพี่โตโน่กับต้องตาน่ารักจัง มีรูปเต็มเลย ครอบนี้รักกันดีจัง คงไม่เนไรนะคะถ้าฉันจะถือวิสาสะเดินดูรอบๆห้อง

    แล้วก็มีรูปหนึ่งที่สะดุดตา เป็นรูปผู้ชายร่างสูงโปร่งผิวเข้ม สวมชุดสูทยืนอยู่กับเด็กผู้ชายอีกคนหนึ่งที่ตัวสูงประมาณเอว คิดว่าคงจะเป็นรูปคุณพ่อถ่ายคู่กับพี่โตโน่ พี่โตโน่ตอนเด็กๆน่ารักจัง

    ฉันค่อยวางรูปลงแล้วไปนั่งเล่นบนเตียงลายคิตตี้สีชมพู น่าจะเป็นเตียงของต้องตากับคุณแม่ ต้องตาชอบคิตตี้ด้วยหรอเนี่ย??

    "อ้าวเกรซ" พี่โตโน่ O///O "ริทได้เข้ามาห้องนี้มั่งมั้ยง่ะ" พี่โตโน่ถามหาพี่ริททำไมนะ นึกว่าอยู่ด้วยกันซะอีก

    "ไม่นี่คะ วันนี้พี่โตโน่จะนอนนี่หรอคะ??" ขอให้นอนห้องนี้เถอะค่ะ คุณแม่บอกว่าปกติแล้วพี่โตโน่จะนอนห้องนี้ ฉันอยากนอนห้องเดียวกันเหมือนวันนั้นอีกจัง ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องนอนกับพี่โตโน่สองคน เขินจังเลย >///<

    "เปล่าหรอก กะว่าจะขึ้นไปนอนชั้นสามกับริทน่ะ" ง่ะ -3- เอาอีกแล้ว พี่โตโน่จะขึ้นไปนอนกับพี่ริท...

    'สองคนนี้เค้าเข้ารอบเป็นตัวแทนภาคมาด้วยกันนี่นา จะสนิทกันมันก็ไม่แปลกนะ แถมตอนนี้พี่เซนกะพี่ริทก็ชอบกันอยู่นี่นา' โฮ้ย เธอคิดมากอีกแล้วนะ พอได้แล้วน่า พี่โตโน่กับพี่ริทเค้าไม่ได้มีอะไรกันซะหน่อย

    พี่โตโน่กำลังจะหอบผ้าออกไปเกรซไปเปิดประตูให้ กลิ่นหอมๆของพี่โตโน่โชยมาตอนฉันปิดประตู มันทำให้หัวใจฉันเต้นตึ๊กตั๊กไม่หยุดเลย ทำไมฉันต้องมาตกหลุมรักพี่ชายแสนดีอย่างพี่โตโน่ด้วยนะ >///<

    นี่ก็ดึกแล้ว ง่วงจัง ฉันเลยไปเตรียมเสื้อผ้าเพื่อที่จะอาบน้ำ คุณแม่บอกว่าใส่ของต้องตาได้เลย คือฉันเตรียมเสื้อมาไม่เยอะเท่าไหร่น่ะค่ะ ที่จริงแล้วฉันขี้เกียจอาบมากกว่านะ ก็มันเหนื่อยนี่นา

    "หนูเกรซอยู่นี่เอง พอดีแม่เตรียมนมอุ่นๆไว้ข้างล่าง ลงไปกินด้วยกันมั้ยลูก" คุณแม่โผล่หน้าเข้ามาถามฉัน

    "ขอบคุณมากเลยนะคะ"

    "แล้วโตโน่กับริทไปไหนซะแล้วล่ะ" คุณแม่ว่าพลางมองรอบๆห้องเหมือนพี่โตโน่เลย

    "พี่โตโน่กับพี่ริทขึ้นไปนอนชั้นสามน่ะค่ะ"

    "อ๋อจริงสิ โตโน่เค้าชอบขึ้นไปนอนบนนั้นบ่อยๆ งั้นแม่ขึ้นไปเรียกสองหนุ่มนั้นลงมาก่อนดีกว่า หนูเกรซลงไปดื่มก่อนเลยก็ได้นะลูก" คุณแม่ทำท่าจะเดินออกไป

    "เดี๋ยวหนูขึ้นไปตามพี่เค้าก็ได้ค่ะ"

    "จะดีหรอจ๊ะ??"

    "ดีสิคะ คุณแม่จะได้ไม่เหนื่อยไงคะ หนูเดี๋ยวหนูตามลงไปนะคะ^^" คุณแม่ยิ้มให้ฉันพร้อมกับเดินจากไป

    ฉันออกมาจากห้อง ทางขึ้นดูมืดจัง แถมยังเย็นด้วย ฉันไม่กลัวผีเหมือนพี่ริทหรอกนะคะ อยากเปิดไฟเหมือนกันแต่เดี๋ยวพี่โตโน่จะตกใจ ฉันเลยเดินขึ้นไปเงียบๆ

    ทำไมใจของฉันมันเต้นตึ๊กตั๊กๆอีกแล้ว แค่ไปเรียกพี่โตโน่นะยัยเกรซ ><

    'เกรซ...คือว่าพี่...'

    'อะไรหรอคะ??'

    'พี่แอบชอบเกรซมานานแล้วล่ะ คบกับพี่เถอะนะ...' แค่คิดก็อยากกรี๊ดแล้วค่ะ >< แต่ไม่ได้ๆ เราเป็นสาวเป็นนาง จะมาคิดอะไรบ้าๆแบบนี้ไม่ได้ ><

    "คบกับเฮียเถอะนะ..." เอ๊ะ?? พี่โตโน่พูดกับใครกันน่ะ

    "ก็ได้..." ฉันแอบไปหลบอยู่หลังประตูที่เปิดอ้าอยู่ พี่โตโน่พูดเรื่องอะไรกับพี่ริทกันนะ

    "จริงนะ"

    "ไม่จริงมั้ง" ท่าทางพี่ริทเขินมากๆ หรือว่า...

    "งั้นขอทีนะจ๊ะ" พี่โตโน่โน้มตัวลงไปจูบกับพี่ริท!!!

    จุมพิศอันสุดแสนทะนุถนอม...
    อ้อมแขนแกร่งแกร่งที่โอบร่างบางเอาไว้...
    ราวกับสองคนนั้นเป็นคนคนเดียวกัน ...
    มันช่าง...
    บาดตาบาดใจของฉันเป็นที่สุด...

    สรุปที่ฉันกังวลและเคลือบแคลงใจมานานนั้น...
    มันเป็นความจริงงั้นหรอ...
    พี่โตโน่กับพี่ริทใจร้ายที่สุดเลย!!!

    >> ครืด ครืด~ << ใครโทรมาเวลานี้กัน

    "ฮัลโหล..." ฉันกดรับมันเบาๆแล้วเดินลงไปข้างล่างหาที่ที่ฉันคิดว่าไม่น่าจะมีคนมาได้ยินฉัยคุยโทรศัพท์ แล้วน้ำตาบ้านี่มันจะไหลออกมาทำไมนะ

    >> อะไรยัยเกรซ ทำไมต้องทำเสียงอย่างงั้นด้วยล่ะยะ<< อ๋อ น้ำเสียงแหลมปรี๊ดอย่างงี้คงไม่ใช่ใครหรอกค่ะ ยัยซูซี่เพื่อนเกรซเอง พอดีว่าซูซี่เคยเรียนวิศวะห้องเดียวกับเกรซ แต่ก็ย้ายออกไปเรียนต่อที่อื่นไม่รู้ว่าที่ไหน แต่เราก็ติดต่อกันอยู่ ซูซี่ก็น่ารักดีนะคะ ติดแค่เธอชอบทำน้ำเสียงแปลกๆไม่ว่าจะคุยกับใครก็ตาม

    "เธอมีอะไร..." ฉันปาดน้ำตาที่กำลังรินไหล ทำไมมันรู้สึกอ่อนแออย่างงี้นะ

    >> คิดถึงน่ะเลยโทรมาหา <<

    "ขอบใจ..."

    >> นี่ๆๆ เมื่อเดือนก่อนน่ะ แม่นัดให้ฉันไปดูตัวแหละ ไอ้ผู้ชายคนนั้นน่ะเก่งมากเลยนะ เรียนทั้งหมทั้งนิติ แต่เสียดายที่มันหักหน้าฉัน ฉันเลยสั่งให้ไอ้เสียมไปเก็บมัน <<เฮ้อ ซูซี่ก็เป็นซะอย่างงี้ล่ะค่ะ เธอเป็นลูกสาวแสนรักของคุณหญิงวิฬาร์ แถมถูกตามใจมาแต่เด็กๆ เลยเป็นคนเอาแต่ใจ เรื่องนี้ฉันเคยเตือนเธอหลายครั้งแล้วว่าอย่าทำอย่างงี้ มันบาป

    "ซูซี่..."

    >> หือ?? <<

    "ที่ฉันเคยเล่าให้เธอฟังเรื่องพี่โตโน่น่ะ..."

    >> อ๋อ พี่ชายหน้าตี๋แสนดีของเธอน่ะหรอ ไปถึงไหนแล้วล่ะ <<

    "พี่เค้าชอบพี่ริทอ่ะ..."

    >> ฮะ!? ไอ้เตี้ยนั่นน่ะนะ อย่ามาล้อเล่นน่ายัยเกรซ ผู้ชายเหมือนกันไม่ใช่รึไง?? << น้ำเสียงของเธอดูเหมือนจะตกใจ มันก็น่าตกใจอยู่หรอกค่ะ ((หนอยๆๆ บังอาจมาด่าพี่ริทของไรเตอร์งั้นเรอะยัยถึก แกตาย!!! >A<))

    "ฉันพูดจริง ฉันว่าฉันอกหักแล้วล่ะซูซี่"

    >> โอ๋ๆๆ อย่าเพิ่งร้องไห้ดิ ยังไงๆฉันว่าแม่ของสุดหล่อของเธอไม่น่าจะยอมรับหรอก<<

    "หรอ??"

    >> อื้อ หรือถ้าเธออยากให้พวกมันไปไม่รอด ลองฟังวิธีของฉันดูสิ <<

    "วิธีอะไร??"

    ++++++++++++++++++++

    ฮู้ย~ เสร็จไปแล้วอีกหนึ่งตอนนะคะ
    ต้องขออภัยรีดเดอร์ทุกท่านที่ติดตามจริงๆ
    เนื่องจากตอนนี้ ไรเตอร์ประสบภาวะการบ้านท่วมหัวเอาตัวไม่รอด
    กว่าจะได้มาอัพก็ปาเข้าไปอาทิตย์นึง
    ต้องขอโทษจริงๆค่ะ T/\T

    ยังไงก็ฝากติดตามโน่ริทเซนต่อด้วยนะคะ
    เม้นต์กันเยอะๆด้วยน้า
    บางทีไรเตอร์เปิดเข้ามาดูแล้วเม้นต์ไม่เยอะ
    ไรเตอร์ก็ไม่ค่อยอยากจะอัพเท่าไหร่ คนเขียนมันท้อ ((อารมณ์เดียวกะพี่ดิว^^"))

    แต่ยังไงก็จะสู้ต่อไปนะคะ
    จะพยายามหาเวลาเข้ามาอัพนะคะ
    ตอนนี้ขอไปเคลียร์การบ้านก่อนน้า
    ฟิ้ว~^^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×