คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ปีศาจ
“เป็นของผมเถอะพี่”
“ม่ายยยยยยยยยย”ผมดิ้นมือป่ายสะเปะสะปะไปทั่ว แล้วผมก็คว้าเอาโคมไฟมาได้ ถามว่าเอามาทำอะไรน่ะหรอ !
ผลั๊วะ!!!!
“โอ๊ยย” มันปล่อยมือจากผม ผมก็รีบคลานลงมาจากเตียงสิครับ จะอยู่ให้มันปล้ำหรอ ?!
“พี่เอาโคมไฟมาฟาดหัวผมทำไมเนี้ย”
“มึงทำอะไรกูละห๊ะ!!”
“ผมแค่แกล้งพี่เล่น”
“งั้นกูก็แค่ฟาดมึงเล่นแล้วกัน”ว่าแล้วผมก็เอาโคมไฟเขกหัวมันไปอีกที
“ลงไปกับกูเดี๋ยวนี้เลย คุณ อัศณี”ผมฉุดกระชากลากถูมันไปที่โรงอาหาร
“พี่ๆ ผมยังไม่ได้แต่งตัวเลย”
“เรื่องของคุณ มึงเสือกอยากแกล้งกุเล่น งั้นมึงก็ลงไปทั้งๆแบบนี้แหละ” ในสภาพบอกเซอร์ตัวเดียว..แต่มันหุ่นดี๊ดี จนผมอิจฉาเบาๆ
“พี่ ! จะคุณจะมึงเลือกเอาสักอย่างเถอะผมฟังแล้วงงหว่ะ”
“เรื่องของคุณ”
เมื่อมาถึงสถานที่นัดหมาย ผมก็สอดส่องสายตาหาพี่ไฟทันที
“พี่ไฟผมลากไอ้ตัวขี้เกียจทิ้งเพื่อนมาแล้ว!”
พี่ไฟเงยหน้าขึ้นมามองผมแวบหนึ่งแล้วกระชากไอ้อัศนีไปทำโทษ
“ไอ้ลมสภาพมึงนี่ดูมีไม่จืดจริงๆ”พี่กิตเดินเข้ามาแล้วมองผมหัวจรดเท้า
“เพราะใครละ”ผมถลึงตามองพี่ชายตัวเอง
ตอนนี้โรงอาหารเหมือนจะกลายเป็นเรือนจำขนาดย่อมโดยมีพี่ๆเป็นผู้คุมนักโทษ ส่วนน้องปีหนึ่งเป็นนักโทษโดนกรอกเหล้าหมดไปเป็นลังๆ อย่างกับว่าเหล้ามันเสกขึ้นมาได้ไม่มีวันหมดยังไงอย่างนั้น
“พวกมึงดูน้องให้ดีๆ อย่ามัวแต่กิน ถ้ามันจะอ้วกก็พามันไปอ้วกที่หลุมหลังโรงหาร ถ้ามันฟุบก็พามันไปนอนที่ห้องเก็บของข้างโรงหาร”พี่ไฟสั่งกำชับรุ่นพี่แต่ละคน...ทำไมสวรรค์ไม่สร้างหน้าผมมาให้ดูดีแบบพี่ไฟบ้างนะ ถ้าหล่อได้สักครึ่งหนึ่งของพี่ไฟป่านี้คงหาคนดูแลหัวใจได้ปล้ว T^T
“มึงมองใครวะ”พี่กิตถามเล่นเอาผมสะดุ่งเฮือก แล้วผมจะตกใจทำไมวะ??
“เฮ้อ ไอ้ไฟ... เฮ้ยไอ้ไฟโว้ยยย กูว่าน้องกูชองมึงว่ะ”พี่กิตแหกปากลั่น
“เฮ้ยพี่กิต พูดอะไรของพี่วะ”ผมตบหัวมันไปทีหนึ่ง เมาแล้วแม่งไม่เจียม !!
จู่ๆเอวผมก็โดนคว้าโดยใครบางคน จนผมเกือบจะหงายหลังตกเก้าอี้
“ไม่ได้ๆ พี่คนนี้ผมจองแล้ว อึ๊ก!” ผมเงยหน้ามองคนที่กอดเอวผมเป็นไอ้น้องอัศณีครับ
มึงอย่ามาอ้วกใส่หัวกูนะ !!!
“อย่าพูดหมาๆ ผมไม่ใช่สิ่งของครับ”ผมสะบัดตัวออกแต่ยังไม่ทันจะได้นั่งดีๆ ตัวของผมก็ถูกกระชากเซไปอีกทางโดยฝีมือของพี่ไฟ
“คนนี้ของผม”พี่มันพูดเรียบๆแต่พลังทำลายล้างสูง
“ฮิ้ววววว” เสียงแซวจากบรรดารุ่นพี่รุ่นน้องดังกระหึ่มโรงอาหาร สร้างความอับอายให้กับผมอย่างมาก
“อย่ามามั่วน่ะพี่ไฟ”
ยังไม่ทันสะบัดพี่ไฟออก แขนอีกข้างของผมก็ถูกยึดโดยคุณน้องอัศณี
“ใช่ๆ อย่ามามั่วคนนี้น่ะของโผมม อึ๊ก!”
“ผมว่าคุณเมามากแล้ว กลับไปอยู่ที่ชอบที่ชอบของคุณเถอะ”พี่ไฟออกแรงดึงผมไปอีกข้าง แต่ไอ้อัศณีมันก็ไม่ยอมแพ้ดึงผมไปอีกข้าง นี่พวกมันตั้งใจจะฉีกผมเป็นสองส่วนเลยใช่ไหมดึงไปดึงมาอยู่ได้ โว๊ะ !!
“โว้ยย ปล่อยย ผมเป็นผู้ชาย ชัดม่ะ? แล้วผมก็ชอบผู้หญิงไม่ได้ชอบไอ้พวกมีแท่ง!!!!!!!!!”
ทั้งโรงอาหารเงียบ... แม้แต่หมาสองตัวที่รุ่มทึ้งผมอยู่ยังพลอยคลายมือออก
จะอยู่ต่อให้อับอายประชาชีไปใย? เผ่นสิครับ !
การลืมเอาโทรศัพท์มาเป็นความผิดพลาดที่สุดในชีวิตผมเลยครับตอนนี้ ...
พวกคุณคงลืมไปแล้วสิว่าพี่ไฟหักคอไอ้แก่ผมไปแล้ว TT^TT แล้วผมจะกลับบ้านได้ไง....
ตอนนี้เลยได้แต่นั่งเป็นหมาหงอยหน้ามหาลัย lllorz
“เพราะไอ้พี่ไฟกับไอ้อัศณีนั่นแหละ ทำชีวิตอันแสนสงบของกูบ่นปี้หมด โดยเฉพาะไอ้พี่กิต อย่าจับฆ่าๆๆๆเฉือนไอ้นั่นทิ้งแล้วโยนให้หมาแดก” ผมคุณกับต้นหญ้าหน้ามหาลัยได้จริงจังมากครับ ถ้ามีใครมาเห็นผมตอนนี้คงว่าผมเป็นบ้า 5555
“เฮ้ย!นึกว่าผีที่ไหนมานั่งขอส่วนบุญอยู่หน้ามหาลัย”
ผมเงยหน้าขึ้นมองตามเสียง “ผมไม่ใช่ผีครับคุณ” ถ้าผมเป็นผีก็ผีหล่อละว้า ><
“แล้วมานั่งทำไมตรงนี้”
“ไม่รู้จะกลับบ้านยังไง”ผมมองหน้าเค้าไม่ค่อยชัดนักเพราะมันค่อนข้างมืด แต่ก็พอจะรู้ว่าหน้าตาดี เพราะเสียงหล่อ(?)
“เป็นเด็กสองขวบหรอกลับบ้านไม่เป็นเนี้ย”
“อ๊ะ กวนตีจังครับถ้ามึงไม่คิดจะช่วยก็เงียบไปเลย”
“เดี๋ยวนี้กล้าสั่งกูหรอน้องลม” ไอ้ผู้ชายปริศนาเดินเข้ามาซะชิดผมเลยครับ !! มันหล่อจริงๆด้วย
“เอ่อ..พี่ไฟ” ผมยิ้มแห้ง
“มาสิเดี๋ยวไปส่ง”...ส่งถึงประตูนรกหรอพี่...
“เอ่อ ลมว่าลมกลับกับพี่กิตดีกว่า”เพื่อความปลอดภัยของประตูหลังตัวเอง
“ไอ้กิตเมาเหมือนหมาไปแล้วมันกลับไม่ไหวหรอก”พี่ไฟทำท่ารำคาญนิดหนึ่งก่อนจะเดินหนีผมไปจริงๆ
“เฮ้ยย!!ผมเล่นตัวนิดเดียวเองพี่ ทิ้งกันจริงหรออ”ผมดโผล่เข้าไปเกาะแขนพี่เค้า ไม่นานเท้าผมก็ลอยจากพื้นอีกรอบ
“พี่ๆ ผมเดินเองได้ไม่ต้องหิ้ว”
“อยู่นิ่งๆแล้วเป็นเด็กดี”สายตาที่พี่ไฟจ้องผมนั่นทำเอาตัวผมชาดิ๊ก
ตาสีเงิน !!
ผมจำได้ว่าเมื่อเช้าตาพี่เค้าจะเป็นสีเทานิดๆ ตอนนี้มันเป็นสีเงินกระจ่างเลย !
กว่าจะรู้ตัวอีกที ตัวเองก็ถูกกดลงให้นอนแผ่ราบอยู่บนกระโปรงรถซะแล้ว !
“พะ ..พี่ไฟ” ผมเรียกพี่เค้าเสียงสั่นด้วยความกลัว
ร่างกายสมชายนั่นทาบทับผมไปทั้งตัว ดวงตาสีเงินนั่นสะกดผมไว้ แม้แต่สมองก็ยังว่างเปล่า หรือว่าพี่มันเมาจัดเห็นผมเป็นผู้หญิง? แล้วผมเป็นอะไร ทำไมไม่ขัดขืน !!
หงับ!
ฟันคมๆงับเข้าที่ลำคอขาวๆ จนเกิดรอยแดงจางๆเป็นรูปฟันเด่นชัด ร่างเล็กกว่าภายใต้ร่างสูงสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ “ฉัน..”
ร่างเล็กนิ่งไปถนัดแล้วเงียงหูฟังเสียงกระซิบกระซาบนั้นอย่างตั้งใจ “พี่พูดว่าอะไรนะ”
“พี่อยากกินนาย!!!”
ว่าแล้วร่างสูงก็แยกเขี้ยวกัดเข้าที่หัวไหล่จนเลือดไหลซิบๆ
ผมว่าผมยังไม่เมานะโดนกัดก็โคตรเจ็บด้วย.... ผมว่า....ผมเห็นพี่ไฟมีหูด้วยหว่ะ !!
ผมเผลอยกมือขึ้นสัมผัสหูสีเขานั้นอย่างสงสัยว่ามันของจริงหรือผมฝัน แต่พอได้จับเท่านั้นแหละ ผมก็รู้เลยว่าไอ้ตัวที่กัดๆงับๆคอผมอยู่เนี้ย ไม่ใช่คน !!!
ลิ้นร้อนๆเลียเลือดที่หยดออกมาอย่างใจเย็นราวกับว่ากำลังพิถีพิถันในการลิ้มรสอาหารชั้นยอด ดวงตาหรี่เล็กลงเหมือนกำลังพึงพอใจอะไรบางอย่าง
ชัด ! ชัดเลย ! ชัดเจน!
“ไม่ !!!!!”ผมเอาแรงที่ไหนมาไม่รู้ผลักพี่ไฟสุดแรงเกิดนั่งทำให้ผมได้เห็นเต็มตาว่า พี่แกไม่ใช่คนจริงๆ
หูสีขาวสะท้อนแสงจันทร์จนดูคล้ายสีเงินยวงพอๆกับหางเป็นพวงที่ปัดป่ายไปมาอย่างขัดใจ เขี้ยวคมๆเปรอะเปื้อนรอยเลือดดูมีเสน่ห์แบบดิบๆ ริมฝีปากสีเลือดน่าหลงใหล เล็บยาวๆกับแผงอกน่าสัมผัสนั่นมันอะไรกัน!! ผมเป็นผู้ชายนะ จะร้ายจะดียังไงก็ไปกินผู้หญิงนู้นสิ !
“พะ พัดลม”
“รีบหนีไ...ป”เสียงแหบแห้งของพี่ไฟกระฉากสติผมให้กลับมาเผชิญหน้ากับความจริง
“พะ พี่เป็นอะไรน่ะ”เฮ้ยล้อเล่นกันแบบนี้ไม่ตลกนะเอ่อ
“บอกให้ไปไงวะ ! อ้ากก”
ใจผมหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเลยครับ สภาพของคนตรงหน้าผมดูเหมือนจะเจ็บปวดและทรมาณมาก เหมือนกำลังต่อสู้กับตัวเอง บอกได้เลยว่าผมไม่สามารถทิ้งคนๆนี้ลงได้จริง
“พี่ไฟๆ ทำใจดีไว้พี่”ผมเขย่าพี่มันที่แน่นิ่งไปแล้ว
เอาไงดี...เอาไงดีเหนอ
เอาวะเป็นไงเป็นกัน !
ผมตัดสินใจเขยิบเข้าไปใกล้พี่ไฟแล้วค้นตัวพี่เค้าเพื่อหากุญแจรถ ผมไม่รู้หรอกว่าระบบของเฟอร์รารี่มันเหมือนรถทั่วไปรึเปล่า...ไปตายเอาดาบหน้าแล้วกัน ผมแบกพี่ไฟขึ้นรถด้วยความทุลักทุเลเล็กน้อยอีกใจพะว้าพะวงกลัวเฮียแกกระโดดขึ้นมากัดคอผมขาด อีกใจก็กลัวพี่แกเป็นอะไรไป
แต่สิ่งที่ผมต้องรู้ให้ได้แน่ๆคือ พี่ไฟเป็นตัวอะไรกันแน่ ! เรื่องแบบนี้มันชักจะแฟนตาซีเกินไปแล้ว
แล้วผมก็ปัญหาอีกเรื่อง...ผมไม่รู้ว่าตัวเองควรจะขับไปไหนหรือควรจะไปโรงบาลเพื่อเช็ดประสาทตัวเองเผื่อว่าผมกินเหล้าเยอะเกินจนหลอน แต่อะไรดลใจให้ผมจอดตรงนี้ก็ไม่รู้ ป่ากลางกรุง...ก็ไอ้ถนนเปลี่ยวๆที่ไอ้แก่ผมโดนพี่ไฟหักคอขาดเลยนั่นแหละ นั่นซากไอ้แก่ของผมยังเป็นเครื่องประดับข้างถนนอยู่นั่นอยู่เลย !
“อืออ”
“พี่ไฟๆๆ”ผมตัดสินใจเขย่าปลุก
พี่ไฟปัดมือผมออกก่อนจะค่อยๆลืมตามขึ้นมามองผมด้วยสายตาขุ่นมัวราวกับผมไปขัดจังหวะการนอนของพี่เค้าซะอย่างนั้น จ้องกับไปจ้องกันมาสักพักพี่แกก็กระโดดตัวลอย ! ผมก็กระโดดตามสิครับตกใจ !!
“อะ อะไรอ่ะพี่กระโดดทำไม?!”
“ทำไมมึงมาอยู่บนรถกู?”หูตั้งๆแบบหมาป่าโผล่ออกมาจากหัวของพี่เค้าแถยังกระดิกได้ด้วย
“ก็พี่สลบไป...”ถึงปากจะพูดตอบไปแบบนั้น..แต่สายตาของผมไม่ได้ละจากใบหูปริศนาสองข้างนั้นเลย จ้องจนลืมกรัพริบตาด้วยซ้ำ เหมือนเฮียแกจะเริ่มรู้สึกตัว รีบเอามือเสยผมตัวเองใบหูนั้นก็หายไป
...จะบอกว่าไม่ทันแล้วครับเพ่เห็นเต็มๆสองตา
“มึง..ดูไม่ตกใจเลยนะ”
“ตกใจดิพี่ แต่ว่า..มันก็แค่ตกใจอ่ะ”
“อะไรของมึง”
“นั่นสิ ผมก็งงตัวเองเหมือนกัน”
พี่ไฟยิ้มนิดๆก้อนจะเอื้อมมือมายีหัวผม “ไอ้บ้า” เอ่อ ผมยอมรับ =..=
“มึงรู้เปล่าว่าวันนี้พระจันทร์เต็มดวง”
“รู้”
“แล้วมึงรู้รึเปล่าว่าช่วงนี้น่ะ...เป็นช่วงติดสัตว์”
“รู้”
ผมเงยหน้าขึ้นสบตาพี่เค้าแล้วก็เริ่มรู้แล้วว่าความซวยกำลังจะมาเยือนในไม่ช้านี่แล้ว
ดวงตาสีเงินสะท้อนแสงจันทร์... มือแกร่งที่ลูบหัวผมเมื่อกี้เอื้อมไปเปิดประตูแล้วกระชากผมลงมาจากรถ ตัวของผมพุ่งหลาวลงมาจากรถตามแรงโน้มถ่วงโดยมีพี่ไฟรับผมเอาไว้ก่อนจะโยนผมขึ้นพาดบ่าแล้วเดินลึกเข้าไปในป่า
“พะ พี่จะพาผมไปไหน”
“ไปแดก”
“เฮ้ยย ไม่เอาๆ”ผมดิ้น แบบนี้เค้าเรียกทำคุณบูชาโทษชัดๆ ไอ้คนอกตัญญูเอ้ย !!!
แขนทั้งสองข้างของผมถูกจับตรึงไว้กับต้นไม้ใหญ่โดยมือเพียงแค่ข้างเดียวของพี่ไฟ
“พี่ผมไม่ใช่ผู้หญิง!!!”
“อืม”มันตอบแค่นั้นแล้วก้มลงซุกไซร้ซอกคอของผม
จะ NC หรือไม่ NC ดีละ?
ความคิดเห็น