บทเพลงกลางเมฆา

ถงหัว เขียน / Wisnu แปล

ธรรมเนียมของชาวจงหยวน สตรีมอบรองเท้าแก่บุรุษหมายถึงนางยินดีแต่งให้กับเขา

หาก ‘อวิ๋นเกอ’ กลับมิรู้ความนี้

ประการแรก เพราะนางเกิดและเติบโตในดินแดนทะเลทราย

ประการที่สอง เพราะนางครานั้นยังเยาว์วัยเหลือเกิน

รองเท้าหนึ่งคู่มีข้างซ้ายขวา ด้วยไร้เดียงสา เด็กหญิงได้มอบพวกมันแก่เด็กชายสองคน

แด่มิตรภาพ และแด่ความสงสารปรารถนาดี

นับแต่นั้นเส้นสายใยความสัมพันธ์ก็ได้เริ่มต้นถักทอ ร้อยรัดทั้งสามเข้าด้วยกัน

เกี่ยวกระหวัดพันสลับไปมา ยิ่งพยายามแก้รังแต่จะรัดจนยิ่งเจ็บ!

โชคชะตาพานางเข้าสู่วังวนแห่งรักและกลการเมือง

ทั้ง ‘พี่หลิง’ และ ‘ขอทานน้อย’ กลับกลายเป็นยอดบุรุษแห่งยุค

หัวใจของนาง... ที่สุดแล้วจะตกอยู่แก่ใคร