รวมเนื้อเพลง+ฟังเพลง ของ เพลิน พรหมแดน

ลำดับตอนที่ #23 : อาตี๋สักมังกร(มังกรโปลิโอ)

[เพลง] : ผมอาจารย์เพลิน เชิญครับเชิญ เชิญมารู้จัก วิชาอาคมผมเก่งยิ่งนัก เป็นอาจารย์สักชื่อเสียงโด่งดัง รูปอะไรสักได้ทุกอย่าง หมีม้าลาช้างค่างลิงสิงโต

[ตี๋] :  ขอโทษครับ ท่านคืออาจารย์เพลิน พรหมแดน ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ทางสักเสกเลขยันต์ บ้านเดิมอยู่อารัญ ติดกับแดนกัมพูชา ใกล้กับตาพญาและวัฒนานคร จังหวัดพึ่งตั้งใหม่สดๆร้อนๆ สระแก้ว ใช่ไหมครับ
[เพลิน] : หือ ทักทายร่ายยาวเป็นกิโลเชียวนะ ใช่แล้ว มีธุระอะไรเรอะอาตี๋ ฮื้อ
[ตี๋] : ผมกลัวพลาดจะผิดตัวเลยร่ายยาวไว้ก่อน กันพลาด
[เพลิน] : อืมม พล่ามอยู่นั่นแหละ มีอะไรก็ว่ามา
[ตี๋] : คือผมอยากให้อาจารย์สักมังกือ
[เพลิน] : มังกร
[ตี๋] : เอ่อ มังกร
[เพลิน] : ลื้อจะสักไปทำไม
[ตี๋] : คือผมอยากอยู่ยงคงกระพันสรพงศ์ชาตรี
[เพลิน] : หือ คงกระพันชาตรี
[ตี๋] : เออ คงกระพันซาตรี ถูกตีก็ไม่วิ่ง ถูกยิงก็ไม่หวั่น ถูกฟันก็ไม่ตาย ต่อไปเผื่อผมจะได้เป็นเจ้าพ่อกับเขาบ้าง
[เพลิน] : อ่อ อย่างงั้นเองเรอะ เอามังกรแบบไหนล่ะอาตี๋
[ตี๋] : เอามังกรเจ็ดหัว ตัวใหญ่ๆหางยาวๆ มีเขาเหมือนวัวกระทิง หนวดชี้ดิ่งขึ้นฟ้า เท้าแข็งแรงเหมือนแรดป่า เล็บเหมือนกับพญาครุตคาบแก้ว เป็นมหาอุต เกล็ดทุกอันฝังมุก เขี้ยวงอเหมือนทศกัณฑ์ นิ้วแต่ละอันแข็งโล่เหมือนโซ่สแตนเลส
[เพลิน] : เหอะๆๆ กว่าจะเสร็จมันเจ็บมากนะอาตี๋นา
[ตี๋] : ไม่เป็นหน่ออาจารย์ สำหรับผมนะ เรื่องอยู่ยงคงกระพันเป็นเรื่องใหญ่ ตายเป็นเรื่องเล็ก เจ็บเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อย รับรองไม่มีถอยแม้แต่คืบเดียว
[เพลิน] : อืม เอางั้นนอนลง อั๊วจะสักให้ลื้อเดี๋ยวนี้แหละ เฮ้ย ลูกศิษย์ทั้งขวาทั้งซ้าย จับไอ้ตี๋เอาไว้อย่าให้มันดิ๊นนะ!
[ศิษย์] : ครับ อาจารย์

[เพลง] : ตั้งนะโมแล้วเสกมนต์ขลัง วะตะมะขังปะกาเสนโต อันตัวกูคือมังกะราโย นั่งยองโย่แล้วลงเข็มมนต์ เพี้ยง จึก จึก จึก จึก จึก

[ตี๋] : ไอ้หย๋า อาจารย์ครับ
[เพลิน] : ฮือ
[ตี๋] : ผมว่านะ มังกรเนี่ย ให้มีแค่หัวเดียวดีกว่าครับอาจารย์
[เพลิน] : อ่า ไหนบอกแกต้องการตั้งเจ็ดหัวไม่ใชรึ
[ตี๋] : ใช่ครับ แต่ผมเพิ่งมาคิดได้ว่า ถ้ามังกรเนี่ยมีหัวเดียวปากเดียวว่องไว ไม่เกะกะวุ่นวายลำบากใจเหมือนเจ็ดหัว เวลาคิดก็ไม่ต้องแย่งกันคิด กินก็ไม่ต้องแย่งกันกิน เวลาต้องการจะอยู่นิ่งๆ ก็ไม่มีหัวไหนหัวไหนคอยส่ายไปส่ายมา ทำให้ปวดอุราเหมือนรัฐบาลผสม อาจารย์ต้องเชื่อผมหัวเดียวดีกว่าเจ็ดหัวแน่นอน
[เพลิน] : แต่เขาว่าหัวเดียวกระเทียมลีบนะ
[ตี๋] : นั่นมันให้น้ำไม่พอ กระเทียมเลยลีบเลยเหี่ยว ไม่เกี่ยวกับหัวมังกร
[เพลิน] : จะเอาหัวเดียวว่างั้นเถอะ
[ตี๋] : ครับ
[เพลิน] : เอ่า ตามใจ หัวเดียวก็หัวเดียววะ เฮ้ย ช่วยจับที

[เพลง] : นะโมนะโมผีกลัวไม่กล้า จะโตนะถาหนังเหนียวเข้มข้น ฝ่าดงแข้งคนยี่สิบคน ไม่ยับไม่ย่นแค่เจ็บๆ คันๆ เพี้ยง จึก จึก จึก จึก จึก

[ตี๋] : อุ๊ย ไอ่หย๋า อาจารย์ครับ
[เพลิน] : อะไรอีกหล่ะไอ้ตี๋
[ตี๋] : คือผมว่ามังกร ไม่ต้องคาบแก้วดีกว่าครับอาจารย์
[เพลิน] : บ๊ะ ก็ลื้อบอกว่าเอาคาบแก้วเป็นมหาอุตไม่ใช่เหรอ
[ตี๋] : คือผมเพิ่งคิดได้ว่า มังกรถ้าคาบแก้วคาปากอยู่
[เพลิน] : แล้วมันเป็นยังไง
[ตี๋] : มันก็จะกินจะดื่มจะเขมือบอะไรก็ไม่ไล่ เดี๋ยวมันก็หิวตายผมตาย แล้วอีกอย่างนา ไม่คาบดีกว่าเนาะอาจารย์
[เพลิน] : อะไรอีกล่ะ
[ตี๋] : ถ้าขืนให้มันอ้าปากอยู่ทั้งคืนทั้งวัน ดีไม่ดี แมลงหวี่แมลงวันก็จะพากันบินนำเชื้อโรคมาหย่อนใส่ปาก ทีนี้มันก็จะกลายเป็นมังกรขี้โรค ต้องซบเซ้าเศร้าโศกสิ้นสุดสดใสเหี่ยวแห้งแรงกายไร้สมองอ่อนปัญญา
[เพลิน] : โธ่เอ้ย จะไม่เอามังกรคาบแก้วว่างั้นเถอะ
[ตี๋] : ครับ อาจารย์
[เพลิน] : เอ้า ไม่คาบก็ไม่คาบสิวะ เอ้า พวกเราจับอีกที
[ศิษย์] : ครับ อาจารย์

[เพลง] : มหาอุตหยุดปืนใหญ่ ตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่พลั่น เขี้ยวงาทุกสิ่งเข้ามายิงฟัน ยิงได้ทั้งวันไม่หวั่นจริงๆ เพี้ยง จึก จึก จึก จึก จึก

[ตี๋] : โอ๊ยหย๋า อุ๊ยช้ำ อาจารย์ครับ 
[เพลิน] : หือ
[ตี๋] : หยุดฟังคำเจียระไนอีกนิดเถอะครับ
[เพลิน] : เฮ้อ อะไรอีกเล่า เอ๊ ไอ้นี่ชอบทำให้เสียเวลาเสียสมาธิจริงๆ เอ้า มีอะไรก็ว่าไป
[ตี๋] : คือ สมองปัญญาผม ไม่รู้มันมาจากไหน ทำให้ผมคิดได้ แล้วก็อยากจะแนะนำอาจารย์ว่า มังกรอะไม่ต้องมีเท้ามีนิ้วมีเล็บก็ได้ครับ
[เพลิน] : เพราะอะไร
[ตี๋] : เพราะถ้ามังกรมีเท้ามีนิ้วมีเล็บ เวลามันแผงฤทธิ์ขึ้นมา มันก็จะตะกุยตะกาย ทำให้เนื้อหนังร่างกายของผมกระจุยกระจายแน่นอนที่สุด เพราะฉะนั้น เพื่อเป็นการตัดลมแต่หัววัน
[เพลิน] : ตัดไฟแต่ต้นลม
[ตี๋] : เออ ตัดไฟแต่ต้นลม ผมคิดว่า ไม่ต้องให้มันมีดีกว่าครับอาจารย์
[เพลิน] : เฮ้ย มังกรมันก็ต้องมีเท้ามีนิ้วมีเล็บ ถ้าไม่มีจะเป็นมังกรได้ยังไงล่ะไอตี๋
[ตี๋] : เป็นได้ซิครับ อาจารย์อย่าเถียง
[เพลิน] : จะเป็นได้ยังไง แล้วจะเรียกมันว่ายังไง
[ตี๋] : เราก็เรียกมันว่ามังกรโปลิโอหน้าโง่ปัญญาอ่อน เพราะพ่อมันมั่วสำส่อนมันเลยคลอดก่อนกำหนดไงอาจารย์
[เพลิน] : โธ่ ทุเรศจริงๆไอ้ตี๋เอ๊ย มังกรเป็นโปลิโอ ไม่เคยพบเคยเห็นซะที รำคาญสิ้นดี เอ้า ไม่มีก็ไม่มีมันสิวะ ฮุ้ย รำคาญเหลือทนไอ้นี่

[เพลง] : โอมมาหาระรวย ใครเห็นงงงวยผูกใจชายหญิง ปัญญาจ้าแจ่มหัวแหลมเหมือนลิง ถึงคราวต้องวิ่งใครไล่ไม่ทัน เพี้ยง จึก จึก จึก จึก จึก

[ตี๋] : ไอ้หย่า ซี้เลี้ยวอ๋า ตายแน่ ตายจริงๆ อาจารย์ หยุดก่อน ไม่หยุดต้องมีเรื่องแน่เลย
[เพลิน] : ไอ้ตี๋นี่เอ็งเจ็บหรือเอ็งเสียว
[ตี๋] : ถามทุเรศ เสียวไปได้ยังไง เจ็บจะตายโหง
[เพลิน] : แล้วให้หยุดทำไมอีกล่ะ
[ตี๋] : ก็หยุดเพื่อจะบอกอาจารย์ว่ามังกรไม่ต้องมีเกล็ดก็ได้ครับ
[เพลิน] : ปัดโธ่อาตี๋เอ้ย พอๆๆ เลิกๆๆ อั้วไม่สักไม่เสิกให้ลื้ออีกแล้ว ลงอีแบบนี้ต่อไปลื้อก็คงไม่เอาเขี้ยวเอาแข้งเอาขาเอาหูเอาตา มังกรถ้าไม่กลายเป็นหมามันก็ต้องกลับมาเป็นมังคุดหรือดีที่สุดก็เป็นได้แค่ตุ๊กแกหัวหลุดอุดเป็นไส้เลื่อนไส้เดือนถูกอีเฒ่าเห็นแหละว๊ะ ไป๊!! ไปให้พ้น ขืนอยู่เดี๋ยวโดน M-16
[ตี๋] : แหะๆๆ ขอเป็นสาวสิบหกซบอกเพื่อแก้เจ็บได้ไหมอาจารย์
[เพลิน] : ยังจะมาทะลึ่ง ไป๊!!
[ตี๋] : ดีๆครับอาจารย์ ผมขอสาบแล้วไม่ขอพบพาน ทนทุกข์ทรมาณปวดร้าวซมซานทั่วทั้งกายา จมน้ำตาไหลและเจ็บแทบชีวีวาย เข็ดจนวันตายไม่ขอกร่ำกรายมาใกล้อีกแล้ว แฮ่ แฮ่ แฮ่ ๆ ๆ ๆ