รวมเนื้อเพลง+ฟังเพลง ของ เพลิน พรหมแดน

ลำดับตอนที่ #18 : น้ำพริกแมงดา

[เพลง] : ผมทำงานอยู่ร้านน้ำ คอยบริการแก่ทุกๆคน มีรายได้แค่พอเลี้ยงตน ถึงจะเหน็ดเหนื่อยก็ฝืนทน ไม่เคยย่อย่นตั้งหน้าเข้าหากิน

[เพลิน] : ขอโทษนะคร้าบ เห็นพวกคุณดูรายการอาหารยู่นานสองนานแล้ว แต่ไม่มีวี่แววว่าจะสั่งสักที ไม่มีอะไรถูกใจสักอย่างหรือไงครับ
[ชาย 1] : ไม่รู้สิ ก็พวกฉันอ่านหนังสือไม่ออกกันเลยสักคน
[เพลิน] : แล้วทำไมเห็นเปิดดูอยู่ตั้งนาน
[ชาย 2] : ก็ดูเผื่อว่าจะอ่านออกไง ซักอยู่ได้ ดีละ ไหนช่วยอ่านให้ทีสิ พร้อมบอกราคามาด้วย
[เพลิน] : ต้มยำกุ้ง 350 ปลาช่อนลุยสวน 300 แกงป่าไก่นา 250 บาท
[ชาย 1] : เดี๋ยวๆๆๆ พวกฉันมีเงินมาแค่ 50 บาทเท่านั้น ช่วยบอกทีสิจะกินอะไรดี
[เพลิน] : ผมว่าไปซื้อหัวมันแกวมานั่งแทะดีกว่านะครับ
[ชาย 2] : แล้วมีมั้ยล่ะ เอามาให้หัวสิ
[เพลิน] : มีแต่หัวเขียงน่ะสิ เอามาลองแทะเล่นมั้ยล่ะ
[ชาย 1] : อืม งั้นขอน้ำพริกแมงดาถ้วย ห่อไปบ้านด้วยนะ
[เพลิน] : อะไร มากันตั้งหลายคน เอาน้ำพริกแมงดาไปถ้วยเดียว
[ชาย 1] : บ๊ะ! ไอ้นี่พูดมาก สั่งน้อยสั่งมากมันเรื่องอะไรของแก ไป๊ ไปทำตามที่สั่งเร็ว!!
[เพลิน] : ครับ ครับ ครับ
[ชาย 1] : เฮ่ยย

[เพลง] : แขกที่มาบ้างดีบ้างร้าย บ้างกวนจวนใจเป็นนิจศิลป์ บ้างก็สั่งเร่งด่วนจะรีบกิน บ้างเอะอะผงะพอเห็นบิล ได้ยินเสียงคนปนด่าอยู่ทุกวัน

[เพลิน] : อ้า สวัสดีคร้าบ มากันอีกแล้ว สงสัยติดใจน้ำพริกแมงดา
[ชาย 1] : เออ อ่าใช่ กุ๊กที่ทำน่ะผู้หญิงผู้ชาย
[เพลิน] : เฉพาะน้ำพริกและกาแฟเป็นฝีมือของผมเองครับ
[ชาย 1] : อืมม ใช้ได้
[เพลิน] : วันนี้ท่านจะทานอะไรดีครับ มากันหลายคนเหมือนเดิม
[ชาย 1] : น้ำพริกแมงดาถ้วย ห่อไปบ้านด้วยนะ
[เพลิน] : เอาอีกและ วันก่อนก็แมงดา วันนี้ก็แมงดา
[ชาย 1] : นี่ จะขายหรือไม่ขาย สั่งแค่นี้ยังมีปัญหาเหรอ หนอย ยังมามองหน้าอีก ไป๊ ไปทำมาเร็วๆ
[เพลิน] : ครับ ครับ ครับ
[ชาย 1] : โธ่ เดี๋ยวบอกผู้จัดการไล่ออกซะหรอก เฮ่ยย

[เพลง] : บางวันถูกว่าจนหน้าจ๋อย คิดมาน้อยใจมาเหมือนกัน ทำหน้าที่อย่างดีทุกวี่วัน หวังให้ถูกใจเป็นร้อยพัน ย่อมมีเหมือนกันมันอาจจะพลาดไป

[ชาย 1] : เฮ้ย ขอกาแฟที่นึง ด่วนหน่อย
[เพลิน] : มากันตั้งหลายคนกาแฟถ้วยเดียวพอเหรอคร้าบ
[ชาย 1] : กาแฟถ้วยเดียวกินกันหลายคนมันต่างกันตรงไหน ทีเหล้าแค่หนึ่งไหกินกันได้เป็นร้อย ไปเอามา ขืนช้าปั๊ดเดี๋ยวโดน ไอ้นี่
[เพลิน] : ครับ ครับ ครับ ครับ
[ชาย 1] : เอ ดูท่ามันกวนๆชอบกล เฮ้ย! แล้วนั่นทำไมเอานิ้วหัวแม่มือจุ่มในถ้วยกาแฟของฉันทำไม ไปชงมาใหม่
[เพลิน] : ครับ ครับ ครับ โทษครับ โทษครับ
[ชาย 1] : เอ หน้าตาก็ดี ไม่น่าสกปรก เอาเฮ้ย!! นั่นอีกแล้ว แกเอานิ้วจุ่มในถ้วยอีกแล้ว จุ่มทำไมหะ!!
[เพลิน] : คือว่าหัวแม่มือผมเป็นแผลอักเสบมีหนอง หมอสั่งว่าต้องให้มันอบอุ่นตลอดเวลา ไม่งั้นแผลไม่หายอาจกลายเป็นบาทยักน่ะคร้าบ
[ชาย 1] : อยากให้มันอบอุ่นตลอดเวลา ทำไมไม่ยัดใส่รูทวารแกไว้ล่ะหึ
[เพลิน] : ก็ตอนเข้าครัวผมก็ยัดไว้ในรูทวาร แต่พอเดินออกมาบริการก็ถอดออกมาจุ่มในถ้วยกาแฟไงครับ
[ชาย 1] : ไอ้บ้าเอ๊ย ไปชงมาใหม่ แล้วเอากาแฟถ้วยนี้ไปให้โต๊ะโน้น!
[เพลิน] : เขาไม่ได้สั่งนะครับ
[ชาย 1] : แกก็บอกเขาไปสิว่ามีคนสั่งกาแฟมาให้
[เพลิน] : แล้วเก็บเงินที่ใครครับ คนสั่งหรือคนกิน
[ชาย 1] : คนไหนกินแกก็เก็บคนนั้นสิวะ ไป๊!!
[เพลิน] : ครับ ครับ ครับ
[ชาย 1] : ปั๊ดโธ่เว้ย!!

[เพลง] : ทุกๆท่านที่มาอุดหนุน ขอน้อมขอบคุณสุดหัวใจ มีบางสิ่งบางอย่างบกพร่องไป จงได้โปรดอย่าโกรธเป็นฟืนไฟ ขอจงอภัยให้หน่อยเถิดหนาคุณ

[ชาย 1] : นี่ ไอ้น้อง
[เพลิน] : ครับ
[ชาย 1] : วันนี้พวกฉันพิเศษให้แกหนึ่งพันบาท นี่ เอาเงินไปก่อนเลย เพราะอีกสองสามวันพวกฉันก็จะบวชแล้ว แหม ฝีมือทำน้ำพริกแมงดาของแกนี่เด็ดจริงๆ นะ ถ้าพวกฉันมีอะไรล่วงเกินแกไปบ้าง ก็ขออโหสิกรรมให้ด้วยนะ
[เพลิน] : แหม ขอบพระคุณมากคร้าบ เออ แต่ว่า ถ้าหากว่าผมเคยล่วงเกินทำเละเทะพวกท่านไปบ้าง ก็โปรดให้อภัยผมด้วยนะครับท่าน
[ชาย 3] : ไม่หนักหนาสาหัสยังไงพวกเราก็ยินดี ว่าแต่เอ้ แกเคยล่วงเกินพวกฉันยังไงตอนไหน บอกหน่อยสิ
[เพลิน] : คือผมเคยโมโหพวกท่านตอนสั่งน้ำพริกแมงดาไม่รู้จะหาทางออกยังไง ผมก็เลย เอ่อ..
[ชาย 1] : แล้วแกหาทางระบายอารมณ์ยังไงเมื่อพวกเราทำให้แกโมโห
[เพลิน] : ผมก็ตำน้ำพริกแมงดาแล้วฉาบหน้าด้วยตึกเมือดห่อไปให้ท่านเขมือบทุกครั้งสิครับ
[ชาย 1] : มิน่า ถึงได้อร่อยเหาะ แซ่บไปทุกทีที่สั่ง ยอดมาก
[ชาย 4] : ลูกพี่ ไอ้ตึกเมือดภาษาเขมรเขาแปลว่า น้ำลาย นะลูกพี่
[ชาย1] : อะย้าย!! ตีหัวให้เลือดอาบแล้วบวชไถ่บาปสักทีเถอะวะ มา!!
[ชาย 4] : ตีไม่ได้หรอกลูกพี่
[ชาย 1] : ทำไม!!
[ชาย 4] : ป่านนี้มันวิ่งหนีไปจนถึงปอยเปตแล้ว
[ชาย1] : เอ๊ย!! ไอ้ปอปปอยเปตเอ๊ย!!!