ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ไปเที่ยวกัน
ตอนที่ 2 ไปเที่ยวกัน
เวลาบ่ายๆๆ นะ คฤหาสน์ โซมะ ในห้องรับแขก
“ไปเที่ยวหรอ โทษที พอดีฉันกำลังจะไปธุระนะ” ร่างสูงในชุดสูทสีดำอย่างดี ตอบปฏิเสธเพื่อนรัก
“อีกแหละ พูดเหมือนวันก่อนเลยเด๊ะเลยนะ คุณชายโซมะ เคียวชิโร่ คุณชายคิดว่าจะตอบปฏิเสธกระผมอีกกี่ครั้ง มิทราบ ว่างัยเคียว” ชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน ปลดกระดุก 2 เม็ดบน ปล่อยชายเสื้อ นั่งกอดอกพูดประชดเพื่อนรัก
“เอาน่าไว้คราวหน้า จะไปให้ได้ละกัน” เคียวพูด ในขณะที่ตากำลังอ่านเอกสารในมือ
“เคียวแกหัดพูดแก้ตัว คำอื่นบ้างได้ไหมเนี่ย เพราะแกพูดคำเหมือนกับวันก่อน อาทิตย์ที่ผ่านมา และทุกครั้งที่ฉันมาชวน ตั้งแต่แกเข้าไปทำงานในบริษัท ถามจริงๆไอ้เอกสารพวกนี้ กับไปเที่ยวเนี่ย เอกสารที่อะไรก็ไม่รู้เนี่ยสนุกนักหรองัย” ฮิโรกิพูดทำหน้ามุ่ย
“ก็บอกแล้วไง ไว้จะแก้ตัวคราวหน้า” เคียวพูดอีกครั้ง
“อีกแล้วแกนะ พูดแบบนี้อีกแล้ว” ฮิโรกิพูดแบบโมโหนิดๆ
“อือ เด๋วแกก็รู้ เอ้ายูริมาพอดี ช่วยจัดการพวกนี้ที...เออ ใช่ฮิโรกิ ถ้าฉันไม่อยู่บ้านนะ แกห้ามเข้าใกล้ยูรินะ ฉันไม่ไว้ใจแก” หันมาบอกคนที่เข้ามาใหม่แล้ว หันกับไปบอกเพื่อนรักตัวดี ก่อนที่จะปิดเอกสารพร้อมคว้ากระเป๋า แล้วเดินออกไปขึ้นรถ ที่จอดรออยู่แล้วที่หน้าบ้าน
“ค่ะ แล้วรีบกลับมานะค่ะ คุณเคียว” สาวในชุดเสื้อแขนกุด ลายดอกไม้ เดินถือน้ำเข้ามา ในห้องรับแขก
“เฮ้อออออ ไม่น่าเชื่อ” ฮิโรกิพูดแบบบ่น
“ไม่น่าเชื่ออะไรคะ” ยูริถามอย่างสงสัย
“ก็ไอ้เพื่อนคนนี้อะสิ ไม่น่าเชื้อว่า ตั้งแต่เข้าไปบริหารงาน แล้วจะแตกต่างกับตอนสมัยเรียนแบบนี้ ยูริคิดดูสมัยเรียนนะ ชวนไปเที่ยวนะ ไม่เคยปฏิเสธเลย แถมบางทีนะ เป็นคนชวนซะเองเลย แต่ดูสิตอนนี้มันแถบไม่มีเวลาให้เพื่อนที่หล่อ และน่ารักคนนี้เลย” ฮิโริพูด พร้อมบ่นเรื่องอดีต และตบท้ายโดยการชมตัวเองให้ยูริฟัง
“จริงด้วยสิ”ยูริพูดขึ้น พร้อมกับจัดแจงขนมของว่างที่ตนทำเอง และน้ำชา ลงบนโต๊ะหน้าเพื่อนสนิทของเจ้าของบ้าน
“ใช่มะ แต่นี่ถ้าของว่างที่นี่ไม่อร่อยนะ ผมก็คงไม่มาเหมือนกัน” ฮิโรกิพูดติดตลก แล้วหยิกขนมขึ้นมากิน พร้อมยกแก้วชามาดื่ม
“คุณฮิโรกิก็พูดชมเกินไป”หญิงสาวพูดแล้วยิ้มนิดๆ
“หมอนั่นเป็นนิสัยอย่างนี้ ยูริไม่เบื่อบ้างหรอ เวลาที่เคยมีให้มันก็ลดน้อยลง บางวันก็แทบไม่มีเวลาให้ยูริเลยนะ” ฮิโรกิถามขึ้น อย่างสงสัย
“ไม่หรอกค่ะ ไม่เบื่อหรอกค่ะเพราะนั่นมันเป็นงานงานของคุณเคียวเค้า” ยูริตอบ
“นั่นสินะ ยูริไม่ใช่คนขี้เบื่อแบบผมนี่นะ”ฮิโรกิพูดพร้อมหน้าสลด
“ฮ่าาาาาา คุณฮิโรกิก็พูดเว่อ ไปได้” ยูริพูด
“งั้นหรออิจฉาไอ้เคียวมันจริงๆ ที่ได้แฟนดีๆ แบบยูริ”ฮิโรกิ พูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“คุณฮิโรกิก็ ชมมากไปแล้วค่ะ ยูริไม่ได้ดีขนาดนั้นหรอก” ยูริพูดแบบเขินที่ โดนชมแบบตรงๆ
*++*+*+*+*+*+*+*+*++*+*++*+*+*+*+*+**++*+*+*+*+*+**++*
เวลาบ่ายๆๆ นะ คฤหาสน์ โซมะ ในห้องรับแขก
“ไปเที่ยวหรอ โทษที พอดีฉันกำลังจะไปธุระนะ” ร่างสูงในชุดสูทสีดำอย่างดี ตอบปฏิเสธเพื่อนรัก
“อีกแหละ พูดเหมือนวันก่อนเลยเด๊ะเลยนะ คุณชายโซมะ เคียวชิโร่ คุณชายคิดว่าจะตอบปฏิเสธกระผมอีกกี่ครั้ง มิทราบ ว่างัยเคียว” ชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน ปลดกระดุก 2 เม็ดบน ปล่อยชายเสื้อ นั่งกอดอกพูดประชดเพื่อนรัก
“เอาน่าไว้คราวหน้า จะไปให้ได้ละกัน” เคียวพูด ในขณะที่ตากำลังอ่านเอกสารในมือ
“เคียวแกหัดพูดแก้ตัว คำอื่นบ้างได้ไหมเนี่ย เพราะแกพูดคำเหมือนกับวันก่อน อาทิตย์ที่ผ่านมา และทุกครั้งที่ฉันมาชวน ตั้งแต่แกเข้าไปทำงานในบริษัท ถามจริงๆไอ้เอกสารพวกนี้ กับไปเที่ยวเนี่ย เอกสารที่อะไรก็ไม่รู้เนี่ยสนุกนักหรองัย” ฮิโรกิพูดทำหน้ามุ่ย
“ก็บอกแล้วไง ไว้จะแก้ตัวคราวหน้า” เคียวพูดอีกครั้ง
“อีกแล้วแกนะ พูดแบบนี้อีกแล้ว” ฮิโรกิพูดแบบโมโหนิดๆ
“อือ เด๋วแกก็รู้ เอ้ายูริมาพอดี ช่วยจัดการพวกนี้ที...เออ ใช่ฮิโรกิ ถ้าฉันไม่อยู่บ้านนะ แกห้ามเข้าใกล้ยูรินะ ฉันไม่ไว้ใจแก” หันมาบอกคนที่เข้ามาใหม่แล้ว หันกับไปบอกเพื่อนรักตัวดี ก่อนที่จะปิดเอกสารพร้อมคว้ากระเป๋า แล้วเดินออกไปขึ้นรถ ที่จอดรออยู่แล้วที่หน้าบ้าน
“ค่ะ แล้วรีบกลับมานะค่ะ คุณเคียว” สาวในชุดเสื้อแขนกุด ลายดอกไม้ เดินถือน้ำเข้ามา ในห้องรับแขก
“เฮ้อออออ ไม่น่าเชื่อ” ฮิโรกิพูดแบบบ่น
“ไม่น่าเชื่ออะไรคะ” ยูริถามอย่างสงสัย
“ก็ไอ้เพื่อนคนนี้อะสิ ไม่น่าเชื้อว่า ตั้งแต่เข้าไปบริหารงาน แล้วจะแตกต่างกับตอนสมัยเรียนแบบนี้ ยูริคิดดูสมัยเรียนนะ ชวนไปเที่ยวนะ ไม่เคยปฏิเสธเลย แถมบางทีนะ เป็นคนชวนซะเองเลย แต่ดูสิตอนนี้มันแถบไม่มีเวลาให้เพื่อนที่หล่อ และน่ารักคนนี้เลย” ฮิโริพูด พร้อมบ่นเรื่องอดีต และตบท้ายโดยการชมตัวเองให้ยูริฟัง
“จริงด้วยสิ”ยูริพูดขึ้น พร้อมกับจัดแจงขนมของว่างที่ตนทำเอง และน้ำชา ลงบนโต๊ะหน้าเพื่อนสนิทของเจ้าของบ้าน
“ใช่มะ แต่นี่ถ้าของว่างที่นี่ไม่อร่อยนะ ผมก็คงไม่มาเหมือนกัน” ฮิโรกิพูดติดตลก แล้วหยิกขนมขึ้นมากิน พร้อมยกแก้วชามาดื่ม
“คุณฮิโรกิก็พูดชมเกินไป”หญิงสาวพูดแล้วยิ้มนิดๆ
“หมอนั่นเป็นนิสัยอย่างนี้ ยูริไม่เบื่อบ้างหรอ เวลาที่เคยมีให้มันก็ลดน้อยลง บางวันก็แทบไม่มีเวลาให้ยูริเลยนะ” ฮิโรกิถามขึ้น อย่างสงสัย
“ไม่หรอกค่ะ ไม่เบื่อหรอกค่ะเพราะนั่นมันเป็นงานงานของคุณเคียวเค้า” ยูริตอบ
“นั่นสินะ ยูริไม่ใช่คนขี้เบื่อแบบผมนี่นะ”ฮิโรกิพูดพร้อมหน้าสลด
“ฮ่าาาาาา คุณฮิโรกิก็พูดเว่อ ไปได้” ยูริพูด
“งั้นหรออิจฉาไอ้เคียวมันจริงๆ ที่ได้แฟนดีๆ แบบยูริ”ฮิโรกิ พูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“คุณฮิโรกิก็ ชมมากไปแล้วค่ะ ยูริไม่ได้ดีขนาดนั้นหรอก” ยูริพูดแบบเขินที่ โดนชมแบบตรงๆ
*++*+*+*+*+*+*+*+*++*+*++*+*+*+*+*+**++*+*+*+*+*+**++*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น