fic bleach อุลคิโอร่า - กริมจอว์

ลำดับตอนที่ #5 : สารภาพ

 ดวงตาคู่สวยบนใบหน้าขาวนั้นปิดสนิท เสื้อตัวนอกถูกรูดซิปลง

เผยให้เห็นรูกลางอกสัญลักษณ์ของอารันคาร์สีดำตัดกับผิวขาว
 
   แผ่นอกนั้นดูบอบบางเกินกว่าที่จะเป็นแผ่นอกของผู้ชาย

   ใบหน้านั้นดูงดงามเมื่อต้องกับแสงจันทร์อ่อนๆยามค่ำคืน

เหมือนกับว่าเสียงทั้งหลายดูจะหายไปแม้แต่เสียงของสายลมก็ยากนักที่จะสัมผัสได้ถึงเสียง

 มีเพียงร่างบางๆที่น่าทุนุถนอมนอนอยู่บนเตียง

   ใบหน้าที่ดูหงุดหงิดตลอดเวลานั้คลายลงก่อนที่จะคลี่ยิ้มบางๆเมื่อมองดู

กริมจอว์นั่งลงบนเตียงข้างๆกับหนุ่มผมสีดำ

  ชายผมฟ้าโน้มตัวลง ใบหน้าของเค้าและคนที่กำลังหลับอยู่กำลังใกล้กันมากขึ้นเรื่อยๆ

อารันคาร์ลำดับที่ 6 ในชีวิตนี้ไม่เคยมีความรัก ครานี้หัวใจกลับเต้นแรงเมื่อเห็นหน้าของ คนผู้นี้

  แก้มของผู้เฝ้ามองเริ่มขึ้นสีระเรื่อ ...อยากเหลือเกิน  อยากจะอยู่ใกล้ให้มากกว่านี้...

 ริมฝีปากอุ่นๆประทับลงบนหน้าผากนเนียนเรียบนั้นเบาๆ เหมือนว่ามันช่างเสียหายง่ายเกินไป

  แต่สัมผัสนั้นทำให้ดวงตาเรียวสวยสีเขียวสดเบิกโพลง

       มือเล็กผลักกริมจอว์ออกห่างจากตัวอย่างรวดเร็ว

ใบหน้าที่ร่างสูงเห็นในตอนนี้ทั้งแดงขึ้นและเต็มไปด้วยความตกใจ  ลมหายใจหอบนั้นออกมาเป็นไอสีขาว
 เมื่อออกห่างจากกันร่างบางนั้นก็ถึงกับเกิดอาการหอบหายใจ

  มือข้างหนึ่งถูกยกขึ้นแตะที่หน้าผากที่เมื่อครู่รู้สึกอุ่นๆ

   ดวงตาสีเขียวเป็นประกายขมวดจ้องเขม็งไปที่ผู้กระทำ ราวกับว่ากำลังมองตัวประหลาด

 " ทำบ้าอะไรของเจ้า ! " อย่างสุดจะทน

" เมื่อกลางวันก็ทีนึงแล้ว นี่กล้าเข้าห้องข้าเลยเรอะ ! " คนยที่ปกติเคยเงียบ

ตอนนี้กลับตวาดอย่างไม่ยั้งปาก กริมจอว์ทำได้เพียงแต่ยืนนิ่งเงียบฟัง

  ในที่สุดหนุ่มผมดำก็หยุดพูดได้เสียที เสียงหอบหายใจดังแว่วให้ได้ยินเรื่อยๆ

  เม็ดเหงื่อเป็นประกายบนใบหน้าจนชุ่มเหมือนถูกราดด้วยน้ำ

คนผมฟ้ามองสบตากับคนตรงหน้าอีกครั้ง

   " พูดจบรึยัง " กริมจอว์ถามด้วยน้ำเสียงและหน้าตาที่ดูกวนประสาทสำหรับเออร์ควิโอล่าสุดๆ

จนคนฟังเริ่มรู้สึกหงุดหงิดเป็นทวีคูณ

   " จะทำอะไรน่ะ ! " น่าแปลกใจจริงๆที่เสียงตะโกนดังขนาดนี้ไม่มีใครได้ยิน

เจ้าของเสียงก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจากหนุ่มร่างบาง

   ฝ่ามือแข็งแรงทั้งสองข้างของกริมจอซืดันตัวของหนุ่มดำให้นอนราบกับเตียงอย่างง่ายดาย

  กริมจอว์มองคนข้างล่างอย่างไม่วางตาจนคนถูกมองรู้สึกอึดอัด
" จะพูดให้ฟังว่าทำไมข้าถึงทำแบบนั้น " เสยงนั้นดูจริงจังจนเกินกว่าที่จะออกมาจากปากของคนตรงหน้า

    เออร์ควิโอล่าหลบสายตาของกริมจอว์

แสดงออกมาว่าไม่อยากฟัง จนกริมจอว์ถึงกับต้องถอนหายใจ

  " เจ้าไม่อยากฟังก็ตามใจเจ้า แต่ยังไงก็ต้องบอกเพราะไม่ง้นข้าคงบ้าตาย "

คนพูดหยุดหายใจไปครู่หนึ่ง ยังไงเค้าก็ต้องบอกให้ได้ไม่ว่าต่อไปจะเป็นยังไงก็ตาม

    ถึงสีหน้าจะแสดงออกว่าไม่อยากฟังแต่หนูแต่หูนั้นเปิดรับ หัวใจเต้นแรง อยากรู้จริงๆว่าคน คนนี้จะบอกอะไรเค้า

 " ข้าเองก็ไม่รูว่าข้าในตอนนี้เป็นบ้าอะไร แต่ว่าทุกครั้งที่เจอหน้าเจ้าถ้าไม่คุยกับเจ้าซักคำก็เหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง ข้าก็เคยคิดแค่ว่าข้าไม่ถูกกับหน้าเย็นชาของเจ้า แต่ว่ามันไม่ใช่ ข้าพึ่งรู้อย่างชัดเจนวันนี้เองเมื่อเจ้าหายไปจากสายตาของข้า ข้าห่วงเจ้าแทบจะบ้า ข้าถึงรู้ใจตัวเองว่า ข้าขาดเจ้าไม่ได้ "

    กริมจอว์หยุดพูดแม้ตอนนี้จะเป็นตอนที่อากาศเย็นเชียบแต่ใบหน้าของร่างสูงนั้นเต็มไปด้วยเหงื่อ

ราวกับว่าเรื่องที่พูดนั้นมันทำให้เหนื่อยทั้งใจและกาย

ดวงตาสีฟ้าเป็นประกายรอฟังคำที่เออร์ควิโอล่าจะพูดต่อไป

แต่มันดูไร้การตอบรับไร้ความรู้สึก ไม่แม้แต่จะหันมามอง

   จนคนพูดต้องพูดในสิ่งที่เค้าไม่อยากเอ่ยปาก

ร่างบางตอนนี้ดูไม่ออกว่ารู้สึกอย่างไร ไม่มีใครดูออกนอกจากตนเอง

  สิ่งที่ได้ยินมันมากกว่าคำพูด หัวในนั้นเริ่มเต้นไม่เป็นส่ำ รูสึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก

" ข้ารักเจ้า รักมากๆเจ้าได้ยินมั้ย!! " กริมจอว์ตะโกน