ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เพลิงรัก เพลิงแค้น

    ลำดับตอนที่ #3 : ใกล้ถึงความแค้น

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 272
      1
      14 พ.ค. 49



      เช้าวันต่อมา
     แพรนภาลุกขึ้นไปอาบนําแล้วลงมาทานข้าว
     "แพร เมื่อกี้ วัฒน์โทรมาอะลูก วัฒน์บอกว่าลูกปิดเครื่องอะเลยโทรมาที่บ้าน"
     ผู้หญิงวัยกลางคน ชึ่งเป็นแม่ของแพรนภาพูดขึ้น
     "หรอคะ "หญิงสาวคิดสักพัก "งั้นแม่คะ แพรไปทํางานเลยละกันนะคะ" แพรนภาบอกแม่แล้วก็รีบขับรถออกไป
     
     
     รถฟอร์จูเนอร์สีบอล ขับมาจอดในตึกใหญ่ แพรนภาก้าวลงจากรถแล้วเข้าบริษัท
     "อ้าว แพรทําไมวันนี้มาเช้าจังอะ" ชายหนุ่มในชุดสีขาวแขนยาว ผูกเนคไทน์สีฟ้าอ่อนๆ กางเกงสีดํา หันมาทักแพรนภาที่ยืนอยู่ เขาคนนี้เป็นเพื่อนร่วมงานของหญิงสาวเอง เขาชื่อ .. ริดรเดช
     "อะ อืม แล้วเดชมาทําอะไรที่ตึกนี้อะ"หญิงสาวถาม เพราะเดชทํางานอีกตึกหนึ่ง เดชเป็นผู้ชายที่เก่งมาก เขาเป็นคนออกแบบบ้านต่างๆ อาจเรียกว่าเป็นสถาปนิกมือหนึ่งของบริษัทได้ทีเดียวเลย
     "ก็มาหาแพรอะ อยากถามแพรว่า ตอนกลางวันแพรว่างรึเปล่า อยาก..ชวนไปกินข้าวหน่อยอะ" ริดรเดชพูดอย่างยิ้มแย้ม
     "อื่ม โอเคได้" แพรนภาตอบป แล้วก็ยิ้มตอบให้ริดรเดช แต่ทั้งคู่ไม่เห็นคนที่อยู่บนอาคารเลย ว่ากําลังมอง2คนนี้อยู่ 
      
     แพรนภาเดินไปกดลิฟแล้วขึ้นไปทํางาน แก่อนที่จะทํา หญิงสาวแวะไปห้องของประธานในบริษัทนี้ก่อน แพรนภาเข้าห้องประธานได้โดยไม่ต้องบอกเลขาหน้าห้องเลย 
     
      !! ก๊อก  ก๊อก !! 
     แล้วแพรนภาก็เข้าไปด้วยท่าทางร่าเริง แจ่มใส ยิ้มแย้ม แต่ชายหนุ่มไม่สนใจกลับนั่งทํางานต่อไป ทําให้หญิงสาวไม่เข้าใจกับท่าทางของเขา
     "วัฒน์ เมื่อเช้าวัฒน์โทรหาแพรใช่ไหมอะคะ" แพรนภาถามชายหนุ่ม แต่ก็ไม่ได้รับคําตอบจากชายหนุ่มเลย มีแต่ความเงียบ
     "วัฒน์ เป็นไรอะ ไม่พูดกับแพรเลย"หญิงสาวเริ่มสงสัย แต่ก็ไม่ได้รับคําตอบจากชายหนุ่มเลย แพรนภาจึงเดินไปใกล้ๆพีรวัฒน์ แล้วชะโงกหน้ามองเขาใกล้
     
     !! หมับ !!
     พีรวัฒน์ผลักหญิงสาวให้มาอยู่ในอ้อมอกของเขา แพรนภาพยายามผลักออก แต่ชายหนุ่มไม่ยอมให้ออก
     "วัฒน์ปล่อยแพรหน่อยสิ แพรอึดอัด"หญิงสาวพูดพลางเงยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่ม
    กลับเห็นแววตาชายหนุ่มมีวาวโรจน์ แต่ต่อมากลับมาเป็นแววตาอ่อนโยนและหวานซึ้ง
     "ปล่อย แพรสิ" แพรนภาพูดอีกครั้ง จึงทําให้ชายหนุ่มผละออกจากหญิงสาว
     "วัฒน์ ตอนกลางวันแพรไปทานข้าวกับเดชนะคะ พอดีจะคุยงานนิดนึงอะคะ" หญิงสาวบอกพีรวัฒน์ด้วยสายตาอ้อนวอน
     "คุณจะ ไปกับมันก็ไปสิ ผมไม่ห้าม"พีรวัฒน์พูด แต่หญิงสาวแปลกใจมาก ว่าทําไมชายหนุ่มถึงเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้กับหญิงสาว แล้วอีกอย่างก็คือ ทําไมเขาให้เธอไปกินข้าวกับผู้ชายคนอื่นง่ายๆ
     "วัฒน์ ทําไมวัฒน์ดูแปลกๆอะคะวันนี้ เป็นอะไรรึเปล่า" แพรนภาถามอย่างแปลกใจ
     "เปล่า"ชายหนุ่มตอบคําเดียวสั้นๆ แล้วก็ไม่พูดอะไรต่ออีกเลย
     
     แพรนภาสงสัยกับการกระทําของพีรวัฒน์มาก แต่เธอก็พยายามปัดความสงสัยออกไป
     "แพร ผมมารับแล้ว ไปทานข้าวกัน ตามสัญญา" ริดรเดชมารับแพรนภาไปทานข้าว

     ร้านนี้ตกแต่งไปด้วยใบไม้ ดอกไม้ มีสีสวยงามมาก บรรยากาศดูร่มรื่น เขาสองคนเลือกมานั่งตรงริมนํา
     "แพร ทานอะไรดีคับ" ริดรเดชถามหญิงสาว
     "อะไรก็ได้คะ" แพรนภาตอบ แล้วก็คิดเรื่องของพีรวัฒน์ต่อ
     ริดรเดช กวักมือเรียกพนักงาน เพื่อจะสั่งอาหาร แล้วเขาก็สั่งข้าวผัดทะเล 2จาน
     กับนําส้ม2แก้ว
     
     หลังจากแพรนภาทานข้าวเสร็จ ริดรเดชก็มาส่งที่ทํางาน
     "ผมไปก่อนนะคับ แพร" ชายหนุ่มบอกหญิงสาว
     "คะ" 
     แล้วริดรเดชก็หันหลังกลับไปที่ทํางานของตนต่อ ได้เวลาเลิกงาน แพรนภาก็เก็บของ แล้วเดินไปรอพีรวัฒน์หน้าห้องเหมือนเช่นเคย 
     15 นาทีผ่านไป......
     30นาทีผ่านไป.......
     1 ชั่วโมงผ่านไป........
     หญิงสาวเริ่มหงุดหงิด จึงเคาะประตูแล้วเดินเข้าไป แต่หญิงสาวไม่เห็นใครเลย
    แพรนภาก็เริ่มแปลกใจ จึงโทรศัพท์หาพีรวัฒน์ 
      
     พีรวัฒน์นั่งอ่านหนังสือที่หน้าบ้าน
     " ยัง ทําบ้า ทาบ้า ทาบ้าอะไร ยิ่งอยากลืมเท่าไหร่ ยิ่งทําให้มันจดจํา ทําบ้า.........."
     เสียงโทรศัพท์ของพีรวัฒน์ดังขึ้น หน้าจอปรากฎรูปของแพรนภา ก่อนจะกดรับ
     " ฮัลโล วัฒน์หรอ วัฒน์ไม่รอแพรเลยอะ วัฒน์อยู่ไหนหละเนี่ย แพรรอวัมน์ตั้งนาน แพรหงุดหงิดแล้วนะ รําคาญด้วย ทําไมวัฒน์ไม่ยอมรอแรเลยอะ"หญิงสาวพูดรัว มาเรื่อยๆ โดยที่ชายหนุ่มไม่ทันได้พูดอะไรเลย 
     
    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ 

       ควาแค้นใกล้จะต้องชําระแล้ว
     เดี๋ยวมาแต่งต่อตอนนี้นะคะ เพราะต้องรีบไปเรียนแล้ว เจอกันอาทิตย์หน้าเลยนะคะ
                                                         ขอบคุณคะ





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×