นิสัยพระเอกเปลี่ยนไปจากผลึก แบบ ฟ้ากับเหวเลยทีเดียว ส่วนนางเอกคงต้องบอกว่าเพิ่มดรีกรี[ความบ้า ?เอ๊ะ ?หรือเท่าเดิม] เรื่องนี้น่าสนุกมากเลย อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป น่าติดตามมากเลยค่ะ เชื่อเลยว่านิยายเรื่องนี้บทหวานๆคงหายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร[หรืออาจจะยากกว่านั้น][ขนาดเรื่องเดิมยังแทบจะหาไม่ได้ T^T ประมาณว่านิยายท่านโดราคงไม่มีมดมาตอมแน่นอน] จะติดตามต่อไปนะคะ >0

อีก 3% ก็จะเสร็จแล้วได้โปรดแต่งต่อด้วยค่า คนอ่าน คิด ถึง จะ ตาย อยู่ แล้ว กดเข้ากดออกเว็บนี้จนไม่เป็นอันจะกินแล้วค่า ได้โปรดอย่าปล่อยให้ค้างงิ
ใครเจอคนแต่งได้โปรดพา(ลาก)มานั่งปั่นต่อด้วยค่าTwT
แงๆอยากอ่านต่อไม่ไหวคิดถึงแอลกะเอชช

แรกๆก็ดูอยู่ว่าเหมือนบารามอส แต่พออ่านเข้าจริงๆมันไม่ใช่ มันมีเรื่องให้น่าลุ้น สงสัย เต็มไปหมด แล้วเรื่องนี้ยังมีหลายต่อหลายอารมณ์ อาจจะเรียกได้ว่าครบทุกอารมณ์ เลยก็ได้
การดำเนินเรื่องน่าสนใจมากๆค่ะ ^^
จะติดตามต่อปาย ~

หลังจากรอแล้วรอเล่ารอจนเหงือกแห้งใยแมงมุมติดตัว...ท่านนักเขียนสุดที่รักที่เลฟของพวกเราก็ยังไม่มาดำเนินฉากรักฉากสยอง ของกาเร็ธ และ คาร์เดีย ให้พวกเราได้เชยชม หากใครพบเห็น เจ้าตัวกำลังเดินไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็ตาม จัดการลากตัวนักเขียนมาด่วนนน และท่านจะได้รางวัลอย่างงาม[ตอนต่อไปไง อิอิ]^^

แจ้ง ในขณะนี้ ณ บัดนี้ ณบัดนาว[เกี่ยว?]
ท่านผ.อของเราหัวได้หายไปจากบ่าแน่ๆและณขณะนี้=____=หากท่านไม่ทำหน้าที่ท่านจิงๆท่านอาจหัว[หลุด]หายออกจากบ่าก่อนวัยอันควร นะเจ้าคะ

เอล

[17/03/53]
เป็นโรงเรียนที่ไม่ค่อยจะมีความเงียบให้เห็นเท่าไหร่เห็นแต่ความวุ่นวายสนุก ซึ่งต่างจากโรงเรียนอื่น ชอบมากมายค่ะ [09/10/54] เอาเป็นว่า วันนี้คิดถึงไซม่อนมากๆ คิดถึงทุกคนในไซม่อน หลายปีแล้วที่ไซม่อนเงียบเหงา แต่ก็มีหลายคนที่พยายามมาเฝ้า จนถึงตอนนี้เค้าก็ยังคิดถึงไซม่อนอยู่เพราะมันเป็นที่ๆทำให้รู้จักคนอื่นๆมากขึ้น เป็นที่ๆมีเสียงหัวเราะ ร้องไห้ เสียงโกรธ ขัดแย้ง อย่างที่เค้าอยากได้ เป็นที่ๆเค้ามีความสุขเวลาเข้ามา จนถึงตอนนี้ก็ยังมีความสุขอยู่ .. อย่างๆน้อยมันก็เป็นที่ๆให้ความทรงจำส่วนหนึ่งที่เค้าคิดว่าสำคัญมากน่ะนะ ... สุดท้าย ถึงตอนนี้เค้าก็ยังคิดถึงทุกคนอยู่ดีนั่นแหละ..
ฮู่วว