ฟิก hunterxhunter

เนื้อเรื่อง

เรื่องนี้เพื่อนของเราแต่งนะ เจาไม่มีชื่ออยู่ในเด็กดีเลยให้เราเอามาลงให้ เอิ้กส์ๆ(เปนไร- -")
ฝากตอชมด้วยนะ เพื่อนเราต้องการอย่างมาก:D

===========================================================



       ณ ตำบลแห่งหนึ่งในจังหวัดอุบลราชธานี  มีทารกคนหนึ่งถือกำเนิดขึ้นมาในกระบอกไม้ไผ่ มือขวาถือไก่ย่าง มือซ้ายถือข้าวเหนียว  มีผมสีทองเงาวับ  ผิวขาวราวกับหยวกกล้วย  ใบหน้ามีตาสีแดงเหมือนเลือด  ปากสีชมพูหวาน  เธอมีนามว่า คุราปิก้า เธอสวยราวกับนางฟ้าแต่ที่จริง                 เธอ....เธอ.....เปน....เปน....ผู้ชายยยย !!!
แล้วหลายปีผ่านไปคุราปิก้าอายุได้  10  ปี  คุราปิก้านั้นไม่มีญาติที่ไหนเลยสักคน  คุราปิก้าใช้ชีวิตแบบตัวคนเดียวมาโดยตลอด(อ้าวแล้วไม่มีใครแล้วอยู่รอดมาได้ยังไงตั้ง 10 ปี งงฮับ @_@  เออช่างเหอะเรื่องของเขา)  คุราปิก้านั้นได้ทำงานหาเงินมาตั้งแต่เด็ก  คุราปิก้านั้นได้ทำงานขัดส้วมที่ปั๊ม ปตท.แห่งหนึ่ง  ที่นั่นมีผู้จัดการชื่อ คิรัวร์  คิรัวร์นั้นเป็นผู้จัดการที่ทารุณโหดเหี้ยมที่สุด
วันหนึ่งคิรัวร์ได้เรียกคุราปิก้ามาใช้งาน
       คิรัวร์ - คุราปิก้าอยู่หนายย ย ย ย ย  
       คุราปิก้า -  อยู่นี่คร้าบ บ บ บ
       คิรัวร์ - นี่นายคุราปิก้า นายน่ะไปขัดส้วมทั้งหมด  พอเสร็จแล้วก็ไปเช็ดรถทั้งหมด 5 คัน  แล้วก็ซักผ้าขี้ริ้วให้หมดทุกผืนด้วย ถ้าวันนี้ไม่เสร็จชั้นไล่นายออก (โห! โหดจังอยากแช่งให้คิรัวร์ตายเร็วๆ ง่า คนที่เป็นสาวกคิรัวร์ขอโทดด้วย ^_^ )
       คุราปิก้า -  ยืนฟังจนเกือบหลับแน่ะ
       คิรัวร์ - นายบ่นอาไรไม่ทราบ
       คุราปิก้า - ป่าวฮะ
       คิรัวร์ - งั้นก็ไปทำงานได้แล้ว
       คุราปิก้า - โห!! ม่ายอยากจาทามเล้ย   เซงโว้ย  T_T
       คิรัวร์ - หันกลับมาทำตาค้อนใส่คุราปิก้า   คุราปิก้ารีบหันกลับไปทันที
       คุราปิก้า - แล้ววันนี้จาเสร็จมั้ยเนี่ย  คุราบ่นหนัก      แล้ว.......แล้ว.........
ในที่สุดคุราปิก้าก็ทำเสร็จ (โห !! เป็นไปได้ไงเนี่ยเสร็จแล้วถ้าเป็นเรา 50 ปีจาเสร็จมั้ยเนี่ย)

       แล้วอีก 8 ปีก็ผ่านไปคิรัวร์ก็แก่ขึ้นเรื่อยๆ  จนวันหนึ่งคิรัวร์หยิบไม้จิ้มฟันมาอันหนึ่งจะมาแคะขี้ฟัน  ไม้จิ้มฟันนั้นได้แทงเหงือกคิรัวร์ตายคาที่ดับอย่างอนาถ (ขอโทดแฟนๆคิรัวร์อีกรอบนะฮับ)  แล้วพนักงานทั้งปั๊มก็ดีใจ กระโดดโลดเต้นกันจนปั๊มแทบพัง
       คุราปิก้า - แหม....ดีจายจางเยย  กว่าจาตายได้
แต่คุราปิก้าไม่ได้ทำงานที่นี่ต่อ  คุราปิก้าได้ไปทำงานเป็นคนขายลูกชิ้นที่กรุงเทพฯจน       คุราปิก้านั้นรวยอย่างมหาศาล  แล้วคืนหนึ่งคุราปิก้าได้ไปเที่ยวผับคนเดียวหน้าร้านมีพนักงานต้อนรับชื่อ กอร์น ต้อนรับแขกอย่างดีแล้วคุราปิก้าก็เดินเข้าในผับมีแสงสีเสียงมากมาย แล้วคุราปิก้าก็เดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะที่หนึ่งแล้วสั่งบาร์เทนเดอร์ว่า - เอาพั้นซ์แก้วนึง - บาร์เทนเดอร์ชื่อ ฮิโซกะ ตอบ - ซักครู่ครับ

       ฮิโซกะ - อ่ะนี่พั้นซ์ที่คุณสั่งได้แล้วครับ
       คุราปิก้า - ครับ
แล้วคุราปิก้าก็ดื่มไปอึกนึงก็มีชายคนหนึ่งใส่ชุดสีดำมาดเท่มากมาพูดกับคุราปิก้าว่า - ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ
       คุราปิก้า - ได้ครับ
ผู้ชายคนนั้นงงเพราะว่าเขาไม่ใช่ผู้หญิงหรอกหรอ (จะบ้าหรอตาถั่วหรือป่าวดูยังไงก็ผู้หญิง  เอ้ย!ผู้ชายชัดๆ^_^ “) ผู้ชายคนนั้นสงสัยแต่ไม่ถามเพราะขี้เกียจ  แล้วคุราปิก้าก็ได้ถามเขาว่าชื่ออะไร  เขาตอบว่าชื่อ - คุโรโร่  ลูซิเฟอร์
       คุราปิก้า - อืม
       คุโรโร่ - แล้วเธอชื่ออะไร
       คุราปิก้า - ชั้นชื่อคุราปิก้า
       คุโรโร่ - ชื่อเพราะดีนี่
แล้ว 2 คนนี้ก็เริ่มคุยกันถูกคอจนเป็นเพื่อนสนิทกัน (โหไรเนี่ยเพิ่งเจอเมื่อกี้เป็นเพื่อนกันและ)  
       คุราปิก้า - นี่!นี่! คุโรโร่
       คุโรโร่ - อา....ยาย ย ย ย (เมาได้ที่)
       คุราปิก้า - ช้านนจากาบบ้าน น แล้ว ว น้า
       คุโรโร่ - อาทามมายกาบเรวจางเยย ย ย~~
       คุราปิก้า - เรวอารายเล่าช้านมาต้างนานแล้ว ว~~
       คุโรโร่ - ชั้นปายส่งห้ายม้าย
       คุราปิก้า - ม่ายต้องหรอก เกรงจายง่ะ
       คุโรโร่ - ม่ายต้องเกรงจาย ย
       คุราปิก้า - ก้อด้าย
       คุโรโร่ - ง้านปายกานเลย (เฮ้อกลับบ้านจะตายกลางทางกันมั้ยเนี่ย)
       คุราปิก้ากับคุโรโร่ได้ออกจากผับแล้วเรียกแท็กซี่ไปบ้านคุราปิก้า  แล้วบ้านคุราปิก้าอยู่ไหนอะ) พอถึงบ้านคุราปิก้า  คุราปิก้าก็หยิบเงินจ่ายค่าแท็กซี่ (โอ้ว ! ถึงแล้วไม่น่าเชื่อ)
       คุโรโร่ - ชั้นขอค้างบ้านเธอได้มั้ย (โห หน้าด้านมาก  ค่าแท็กซี่ก็ไม่จ่าย)
       คุราปิก้า - ...(กำลังทำหน้าตกใจอ้าปากหวอเลย)
       คุโรโร่ - ได้มั้ย
       คุราปิก้า - o ok (ทำไมตอบสั้นๆอย่างงั้นเลยง่ะ)
แล้ว 2 คนก็ได้ไปอาบน้ำ (อ๊ะๆ อย่าคิดลึกอาบคนละห้องกัน) พออาบน้าเสร็จทั้ง 2 คนก็แต่งชุดนอนเพื่อที่จะนอน  พอแต่งเสร็จแล้วก็นอนบนเตียงอันนุ่มของคุราปิก้า  แล้วทั้งคู่ก็นอนหลับอย่างมีความสุข

-------------------------------------------

       Egg e  egg  egg   (เวอร์ชั่นภาษาอังกฤษ)
และแล้วก็เช้า  ขณะนี้เป็นเวลา 10.00 น.  (เช้าตรงไหน)  คุราปิก้าก็ตื่นแล้วก็เข้าห้องน้าทำกิจวัตรประจำวัน  พอเสร็จแล้วก็เดินตรงดิ่งไปที่ห้องห้องครัว  คุราปิก้าก็เห็นคุโรโร่ทำอาหารรอไว้แล้ว
       คุราปิก้า - อะไรกันเนี่ย
       คุโรโร่ - ก็อาหารไงที่รักจ๋า (หาคุราปิก้าเป็นที่รักแกตั้งแต่เมื่อไหร่)
       คุราปิก้า - (ทำหน้าตกใจยืนอ้าปากหวออีกแล้ว) พอคุราปิก้าตั้งสติได้
       คุราปิก้า - แล้วใครเป็นที่รักของนาย
       คุโรโร่ - ก็เธอไง
       คุราปิก้า - ก็ชั้นเป็นผู้ชายนะ
       คุโรโร่ - ผู้ชายก็ผู้ชายแต่ชั้นชอบเธอนี่
       คุราปิก้า - อุตส่าห์เป็นเพื่อนสนิทกันแต่นี่มันหยามกันชัดๆ
แล้วคุราก็ได้ต่อยหน้าคุโรโร่ไปทีนึง  แต่คุโรโร่รับหมัดไว้ทันแล้วดึงคุราปิก้าเข้ามาจูบทันที
       คุราปิก้า - รีบผลักแล้วก็เตะ ต่อย ถีบ จระเข้ฟาดหาง ศอก เข่า  จนคุโรโร่น่วมไปทั้งตัว
       คุโรโร่ - อำ ไอ อ้อง อำ อับ อั๋น อุน แอง อ่าง อี๊ อ้วย (แปล ทำไมต้องทำกับชั้นรุนแรงอย่างนี้ด้วย)
       คุราปิก้า - ถ้าชั้นไม่ทำนายก็ไม่จำน่ะสิ  แล้วคุราปิก้าก็ไปเรียกเพื่อนบ้านเลโอลีโอมาช่วยแบกคุโรโร่ไปทิ้งข้างถังขยะ (อ้าวคุราปิก้าไหงทำงั้นอะ)  แล้วก็มีพลเมืองดีชื่อ มาจิ ผ่านมาได้มาช่วยคุโรโร่ไว้  ก็รีบพาไปส่งโรงพยาบาลใกล้ๆ  แล้วคุโรโร่ก็ขึ้นมาถามว่า “เธอเป็นใคร”
       มาจิ - ก็เป็นคนน่ะสิ
       คุโรโร่กวนประสาทอีกและ
       มาจิ - เอาเป็นว่าชั้นเป็นคนช่วยนายละกัน
       คุโรโร่ - ขอบคุณมากนะ
       มาจิ - น่าไม่เป็นไรเพื่อนร่วมโลกเดียวกัน
       พอคุโรโร่หายดีก็ได้ออกจากโรงพยาบาลระหว่าง 1 เดือนนั้น คุโรโร่ก็สนิทกับกับมาจิอย่างมาก  พอผ่านไปอีกเดือนคุโรโร่ก็ได้แต่งงานกับมาจิ
       ส่วนคุราปิก้าก็ได้บังเอิญเดินผ่านงานแต่งงานของคุโรโร่พอดี เขาก็เลยหันไปมอง
       คุราปิก้า - นั่นมันนายคุโรโร่นี่แต่งงานแล้วหรอเออดีจัง  มันแต่งงานไปก็ดีวันนั้นชั้นเกือบเป็นเกย์กับมันแน่ะ(ดีใจด้วย)
       พอ 1 ปีผ่านไปแต่ละคนก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
       คุราปิก้าเป็นคนขายลูกชิ้นที่เป็นเศรษฐี
       คุโรโร่ก็เป็นเจ้าของโรงงานผลิตไม้จิ้มฟัน
       มาจิก็ทำไม้แคะหู
       กอร์นเป็นพนักงานต้อนรับเหมือนเดิม
       ฮิโซกะเป็นหัวหน้าบาร์เทนเดอร์
       และเลโอลีโอเป็นหมอตำแยแห่งบ้านทรายเงิน


เย้.....จบซักทีกว่าจาจบแทบบ้า เฮ้อ^_^