Special Ones

ลำดับตอนที่ #19 : บทสัมภาษณ์ตัวละคร : วิลเลียม + ตอบคำถามและแจ้งข่าว

บทสัมภาษณ์ตัวละคร : วิลเลียม

เพื่อเป็นการพักช่วงคั่นเวลา และเกาะกระแสที่ผู้อ่านหลายท่านสงสัย วันนี้เคจก็จะพาพระเอกดวงรุ่งผู้กำลังเป็นที่นิยมในสังกัดมาให้สัมภาษณ์ละค่ะ

อนึ่ง... เพื่อเป็นการป้องกันปัญหาการทะเลาะกันที่อาจเกิดขึ้นระหว่างผู้เขียนกับตัวละคร เคจจึงขอมอบหน้าที่ผู้สัมภาษณ์ให้แก่ ซี.เจ. ซึ่งเป็นตัวละครที่เป็นนักเขียนที่อยู่ในเรื่อง และยังไม่ได้ปรากฏตัวแทน

สำหรับบุคลิกของ ซี.เจ. จะเป็นอย่างไรนั้น เคจก็ยังไม่ได้วางไว้ชัดเจนนัก บางทีอาจจะได้เห็นกันมากขึ้นจากบทสัมภาษณ์นี้ก็ได้นะ แต่ถ้าตอนที่ปรากฏตัวในเนื้อเรื่องจริงๆ ก็มีสิทธิ์เปลี่ยนไป ไม่ใช่แบบนี้ก็ได้...

เท้าความมายาวมาพอสมควรแล้ว เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาไปมากกว่านี้ ไปฟังการสัมภาษณ์เลยดีกว่าค่ะ

ซี.เจ. : แนะนำตัวหน่อยสิ

วิลเลียม : สวัสดี ข้าชื่อวิลเลียม *ยิ้ม*

ซี.เจ. : ...ช่วยพูดให้ข้อมูลอะไรมากกว่านี้หน่อยได้ไหม

วิลเลียม : ก็จะให้พูดอะไรเล่า ผู้อ่านที่ตามมาถึงตอนนี้ก็น่าจะรู้จักข้าดีในระดับหนึ่งแล้ว

ซี.เจ. : อย่างนั้นมาเข้าสู่คำถามแรกกันเลยละกัน... คิดอย่างไรถึงมารับบทพระเอกนิยายเรื่องนี้

วิลเลียม : ตอนแรกเห็นว่า งานสบาย เงินดี เลยรับทำ

ซี.เจ. : (คำพูดนี้ยังดูคุ้นๆ ชอบกล)

ซี.เจ. : มีคำว่า "ตอนแรก" ประกอบอยู่ด้วย แสดงว่าตอนนี้ไม่คิดอย่างนั้นแล้วหรือ

วิลเลียม : พอทำๆ ไปเรื่อยๆ ก็เห็นแววลำบากมากขึ้น เริ่มคิดว่า ตัวเองตัดสินใจผิด แต่เมื่อบอกว่าจะทำแล้วก็ช่วยไม่ได้ละนะ ไม่ต่างจากภารกิจตามหาล็อกเก็ตนั่นหรอก ตอนแรกก็คิดว่าไม่น่าจะมีอะไรมาก แต่เอาเข้าจริงๆ งานมันขยายขอบเขตไปเรื่อยเลย

ซี.เจ. : (อ้อใช่ เหมือนตอนที่รับงานมาจากพระราชานี่เอง)

ซี.เจ. : มีผู้อ่านส่วนหนึ่งบอกว่าชอบนิสัยตัวเอกของเรื่อง อยากถามว่า...คิดยังไงกับเรื่องนี้

วิลเลียม : ก็เป็นธรรมดา ตัวเอกอย่างข้าต้องมีคนชอบอยู่แล้ว

ซี.เจ. : (ไม่ค่อยหลงตัวเองเลยนะ)

ซี.เจ. : แต่ก็มีเสียงอีกด้านหนึ่งบอกว่า ตัวเอกไม่เด่นเอาเสียเลย ตัวละครอื่นเด่นกว่าอีก...

วิลเลียม : อันที่จริง ข้าก็ไม่ใช่คนเด่นอะไรนักอยู่แล้วละ ถ้าจะให้ไปเทียบกับแคสซานดรา ข้าก็คงไม่มีอะไรไปสู้นางได้หรอก เหมือนเจ้าเอาแสงหิงห้อยไปเปรียบไปแสงอาทิตย์อย่างใดอย่างนั้น กับคนอื่นก็คล้ายกัน ข้ายอมแพ้แต่แรก อย่าได้เทียบเลย

ซี.เจ. : แสดงว่าจะยอมรับอย่างนั้นหรือว่าตนไม่เหมาะจะเป็นตัวเอก

วิลเลียม : เปล่า ข้าไม่ได้พูดอย่างนั้นเสียหน่อย ถ้าเรื่องนี้ไม่มีข้าแล้ว ก็ไม่ใช่ Special Ones หรอก เพราะเรื่องทั้งหมด และตัวละครที่เด่นกว่าข้าทุกตัว ก็เชื่อมโยงกับข้าเป็นหลัก

ซี.เจ. : หมายความว่า ท่านเป็นตัวก่อปัญหาในเรื่องหรือ

วิลเลียม : ไม่ใช่ ข้าเป็นตัวเอก และตัวดำเนินเรื่องต่างหาก ดูสิ วันๆ ข้าต้องทำงานเหนื่อยกว่าใคร เดินไปหาคนนู้นคนนี้ตลอดเลยนะ ข้าอาจช่วยเปิดเผยปมปัญหา แต่ไม่ได้ก่อมันขึ้นมาหรอก

ซี.เจ. : มีคนสงสัยว่าท่านกลับมาทำอะไรที่ลูซแวร์กันแน่

วิลเลียม : เรื่องนั้นไปตามอ่านเอาในเรื่อง ข้าบอกก่อนไม่ได้หรอก

ซี.เจ. : กล่าวถึงนางเอกที่จะมาคู่ด้วย...

วิลเลียม : ... *ปิดปากเงียบ*

ซี.เจ. : ...ท่านชอบใครเป็นพิเศษหรือเปล่า

วิลเลียม : ข้าบอกตอนนี้ไม่ได้หรอก ต้องให้คนอ่านไปตามลุ้นกันในเรื่องสิ

ซี.เจ. : แสดงว่ามีคนที่ชอบอยู่แล้วสินะ

วิลเลียม : บอกแล้วไงว่าจะไม่พูด

ซี.เจ. : (ไม่ยอมหลุดเลยแฮะ)

ซี.เจ. : อ้อใช่ มีคนไม่อยากให้เรื่องนี้มีนางเอกด้วย ฟังแล้วคิดอย่างไรกับแนวคิดนี้บ้างล่ะ

วิลเลียม : ก็แล้วแต่... พอนึกถึงคำทำนายที่แล้ว... บางทีถ้าไม่มีนางเอก ชีวิตข้าอาจสบายกว่านี้

ซี.เจ. : มีคนคิดว่า ท่านกำลังก้าวสู่ความเป็นฮาเรมด้วย...

วิลเลียม : *สำลัก* ว่าอย่างไรนะ เรื่องนั้นไม่มีทางเป็นไปได้หรอก ขืนทำอย่างนั้นจริง ข้าคงได้ถูกฆ่าตายก่อนน่ะสิ

ซี.เจ. : มีใครคิดจะฆ่าท่านด้วยหรือ

วิลเลียม : เยอะแยะไป... เจ้าตามดูก็จะรู้เอง อีกอย่าง สาวๆ ทั้งหลายในเรื่องดูจะยอมกันได้ง่ายๆ เสียที่ไหน

ซี.เจ. : (เรื่องนั้นก็จริง)

ซี.เจ. : มาถึงคำถามเกี่ยวกับอุปนิสัยกันบ้างละนะ... มีผู้อ่านสังเกตว่า นิสัยท่านเหมือน ไมอา ตัวเอกที่เป็นเด็กผู้หญิงจากนิยายอีกเรื่องหนึ่งของผู้เขียน...

วิลเลียม : นิสัยคนเราก็มีสิทธิ์เหมือนกันได้บ้างแหละน่า เจ้าคิดว่ามีคนที่ "ใจดี รักเด็ก" เหมือนกันกี่คนในโลกล่ะ

ซี.เจ. : (ดูจากจำนวนนางงาม ก็คงมีหลายคนอยู่)

ซี.เจ. : แต่แม้แต่คนเขียนเองก็ยังแอบบอกเลยนะว่า วิลเลียม นิสัยเหมือน ไมอา จาก The Seekers ผสมกับ อันเวส จาก เรื่องบ้าๆ ของผม ซึ่งทั้งสองตัวละครนั้นต่างก็เป็นตัวเอกในนิยายเรื่องดังกล่าวทั้งคู่

วิลเลียม : ข้าไม่รู้จักสองคนนั่น ไม่รู้หรอกว่าเหมือนหรือต่างอย่างไร ข้าก็เป็นข้าเช่นนี้แหละ

ซี.เจ. : แล้วไม่รู้สึกอย่างไรเลยหรือที่ไปเหมือนหรือซ้ำกับผู้อื่นน่ะ

วิลเลียม : ไม่หรอก ข้าว่าพวกนั้นก็คิดมากไป จริงๆ แล้วข้าก็มีเอกลักษณ์ของตัวเองอยู่ จะเหมือนหรือซ้ำกันบ้างก็ไม่เห็นเป็นอย่างไร

ซี.เจ. : แล้วเอกลักษณ์ที่ว่าน่ะคืออะไร

วิลเลียม : ก็ความเป็นวิลเลียมที่ข้ามีอย่างไร *ยิ้ม*

ซี.เจ. : (คำตอบไม่ค่อยช่วยอะไรเลย)

ซี.เจ. : จริงสิ... มีคนเดาว่าท่านน่ะ มีต้นแบบมาจากตัวละครจำพวกพระรองในการ์ตูนทั้งหลายที่คนเขียนชื่นชอบด้วยนะ ...เน้นมาด้วยว่าต้องมีผมสีทอง...

วิลเลียม : ข้าไม่ได้มีผมสีทอง

ซี.เจ. : (ประเด็นเกี่ยวกับผมทองนี้ ข้าก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน)

ซี.เจ. : แล้วคิดอย่างไรกับเรื่องที่ว่าต้นแบบของท่านคือพระรองล่ะ

วิลเลียม : เรื่องพวกนั้นเป็นความคิดของผู้เขียน ข้าไม่รู้หรอก แต่อย่างไรข้าก็เป็นพระเอกเรื่องนี้ละนะ

ซี.เจ. : ผู้อ่านคนหนึ่งบอกว่า ความคิด คำพูดคำจา และการกระทำของท่านคาดเดายากเหลือเกิน

วิลเลียม : *ยิ้มกว้าง* ข้าจะถือว่านั่นเป็นคำชมละกัน เพราะหน้าที่ของข้าก็คือสร้างความประหลาดใจให้แก่ผู้อ่านอยู่แล้ว

ซี.เจ. : แต่นั่นทำให้ผู้อ่านเข้าถึงท่านยากขึ้นนะ

วิลเลียม : ข้าก็ไม่บอกว่าข้าเป็นคนที่เข้าถึงได้ง่ายนี่...

ซี.เจ. : มีคนว่าท่านน่าจะเป็นตัวละครประเภทที่ทำตัวน่าหมั่นไส้ด้วย

วิลเลียม : แล้วข้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ หรือเปล่าล่ะ

ซี.เจ. : เรื่องนั้นข้ายังไม่รู้ คนที่ว่ายังไม่ได้ว่างมาอ่านต่อ...

วิลเลียม : อย่างนั้นก็รอเขามาอ่านต่อ แล้วตอบละกัน

ซี.เจ. : (ก็คงต้องรออย่างว่ากระมัง)

ซี.เจ. : มีคำถามจากผู้อ่านฝากมาถึงท่านด้วยว่า ถ้าจะให้ไปเอาของสักอย่างมาจากเจ้าชายอาเธอร์เพื่อใช้เป็นวัตถุดิบในการปรุงยาในตอนที่ผ่านมา จะกล้าไหม

วิลเลียม : ไม่

ซี.เจ. : ยอมรับตรงๆ ทันทีเลยนะ

วิลเลียม : ก็ข้าเป็นคนตรง อะไรไม่คิดจะทำอยู่แล้วก็ยอมรับไป ไม่ต้องวางมาดนักหรอก *ยิ้มอีก*

ซี.เจ. : ที่จริงท่านชอบโกหก และปิดเรื่องต่างๆ ที่เกี่ยวกับท่านเองเป็นความลับ แล้วก็ไม่ค่อยยอมรับข้อเสียของตนเองไม่ใช่หรือ

วิลเลียม : นั่นมันอีกเรื่องหนึ่ง ...แล้วหมดคำถามหรือยังละนี่

ซี.เจ. : ถ้าที่เตรียมมาไว้ก็หมดแล้วละ

วิลเลียม : ดี งั้นข้ากลับละนะ ยังต้องไปทำอย่างอื่นต่ออีก ยังเตรียมตัวเดินทางไม่เสร็จเลย

ซี.เจ. : อ่า... ก็ได้ ขอบคุณที่อุตส่าห์สละเวลามาให้สัมภาษณ์นะ

วิลเลียม : ไม่เป็นไร อย่างไรข้าก็ได้พักบ้าง ลาก่อนละกัน

ซี.เจ. : (ดูเหมือนพอพูดถึงข้อเสียแล้วก็หนีไปเลยแฮะ)

---

ก็หวังว่าบทสัมภาษณ์นี้จะช่วยให้ผู้อ่านทั้งหลายเข้าถึงวิลเลียมได้มากขึ้นนะคะ

ซี.เจ. : (จะช่วยได้จริงหรือเปล่านี่)

ใครมีคำถามใดอยากถามเพิ่มเติม หรืออยากให้สัมภาษณ์ตัวละครตัวไหนเพิ่ม ก็ลองบอกมาได้ค่ะ ถ้ารวบรวมคำถามได้เยอะพอแล้ว อาจจะมีการจัดสัมภาษณ์เช่นนี้อีก สำหรับบางคำถาม เคจก็อาจช่วยตอบแทนให้ก่อนได้

ขอใช้โอกาสนี้ชี้แจงแถลงไข ตอบคำถามเกี่ยวกับเนื้อเรื่องที่ท่านผู้อ่านทั้งหลายฝากไว้เลยละกัน...

คุณ Nong ถามมาว่า ถ้าเอาของจากเจ้าหญิงมา แล้วทำไมวิลเลียมถึงไม่ได้ยิน

ขอตอบว่า วิลเลียมไม่ได้เอาของจากเจ้าหญิงลูเครเซียมาค่ะ เพราะว่าส่วนใหญ่แล้วก็เน้นหาของตามรายชื่อผู้ที่มาเข้าร่วมงาน พอนึกถึงว่ามีใครที่มาร่วมงานแล้วไม่จำเป็นต้องลงชื่ออีก ก็นึกออกแต่พวกพระราชา คนจัดงาน และเชื้อพระวงศ์ทั้งหลายที่ต้องมีอายุพอสมควรแล้ว และก็คงไม่ทันได้คิดว่าทารกจะรู้เรื่องอะไร...แต่ถ้าเอาของของลูเครเซียมาด้วยจริงๆ ก็น่าจะได้ยินคำอวยพรนะคะ

จุดนี้เคจไม่ได้ลืม แต่เป็นตัวละครที่พลาดไป คนเราก็ใช่จะสมบูรณ์แบบหรือทำอะไรถูกต้องทุกอย่างนี่นะ ให้วิลเลียมและแคสซานดราพลาดไปบ้างก็แล้วกัน

อย่างไรก็ต้องบอกว่าคุณ Nong ช่างสังเกต และคิดอ่านรอบคอบมากค่ะ ^^

ส่วนคำถามที่หลายท่านถามมาว่า แม่มดแห่งแดนรกร้างตะวันตก (The Witch of West Waste) จะใช่อาจารย์ของแคสซานดราหรือไม่... ก็ต้องติดตามกันต่อไปนะคะ

แต่เมื่อมีแนวความคิดนี้มาแล้ว เคจก็อยากฝากคำถามให้คิดต่อไปว่า ถ้าใช่จริงแล้วคิดว่าแคสซานดราจะทำอย่างไร...

ใครเสนอมาดี เคจอาจจะเอาไปใช้เขียนต่อ โฮะๆ ... เย้ย ไม่ใช่ละ ก็อยากฝากคำถามให้คิดเฉยๆ เท่านั้นละค่ะ

ว่าไป...เวลาคิดอะไรเกี่ยวกับชื่อหรือคำวิสามัญนามใน Special Ones แล้วมักจะคิดเป็นภาษาอังกฤษก่อนทุกที ผิดกับเรื่องอื่น คงเป็นเพราะเรื่องนี้ยืนพื้นแนวยุโรปเต็มที่ เลยนำมาใช้ได้สะดวกด้วยกระมัง แต่ว่าอย่างนี้ก็ต้องมาพยายามแปลเป็นไทยให้สละสลวยอีกที ซึ่งบางครั้งก็เสียดายศัพท์อังกฤษที่อุตส่าห์คิดมาเหมือนกัน เลยเอามาพล่ามให้ฟังตรงนี้ละค่ะ ตอนนี้คำที่ชอบก็คือ The Witch of West Waste หรือแม่มดแห่งแดนรกร้างตะวันตก เพราะเสียงฟังพ้องกันดี

สำหรับผู้อ่านท่านใดที่ยังไม่เห็นหรือไม่ได้ตามอ่านคอมเมนต์ในหน้านิยาย

เคจขอแจ้งให้ทราบตรงนี้เลยนะคะว่า จบตอนสรุปผลการสืบค้นที่ผ่านมาแล้วนี้ก็ถือว่าจบช่วงแรก (จบ Arc1) ของ Special Ones ภาคพันธะแห่งดาเรนไลน์ ละค่ะ

ภาคนี้แบ่งเป็นสามช่วง ตอนนี้เคจกำลังเรียบเรียงช่วงที่สอง (Arc2) อยู่ คงต้องขอเวลารอให้ทุกอย่างพอจะลงตัว เข้าที่เข้าทางแล้ว ถึงจะมาอัพต่อนะคะ

อีกสาเหตุหนึ่งก็คือ... เคจจะเปิดเทอมวันอังคารที่ 26 ตุลาคมนี้แล้วด้วย ดังนั้นคงไม่มีเวลามาเขียนนิยายและอัพได้ต่อเนื่องอย่างช่วงปิดเทอม อาจจะเปลี่ยนไปอัพเป็นรายสัปดาห์ และขอแจ้งว่าจะอัพครั้งต่อไปตอนขึ้นเดือนใหม่เลยนะคะ

คาดว่าคงมีคนเห็นว่า เรื่องนี้มีชื่อภาค แล้วก็ตั้งคำถามต่อไปว่า อย่างนั้นเรื่องนี้จะมีกี่ภาคจบล่ะ

ตามเท่าที่วางพล็อตคร่าวๆ เอาไว้ก็มีทั้งหมดสี่ภาคจบละค่ะสำหรับเรื่องนี้ แต่จะเขียนครบหรือไม่ก็ยังไม่อาจรับประกันได้ คงต้องรอดูปัจจัยหลายๆ อย่างก่อน ที่จริงจะถือว่าเรื่องจบลงแค่ที่ภาคพันธะแห่งดาเรนไลน์นี้เลยก็ได้ เพราะก็จะเฉลยปริศนาใหญ่ๆ ของเรื่องเกือบครบแล้ว ทว่าถ้าเป็นอย่างนั้นชีวิตของตัวเอกคงยังไม่สงบสุขอย่างแท้จริง

มาบอกเสียแต่ตอนนี้ก็รู้สึกแปลกๆ อยู่เหมือนกัน เพราะนี่คงเป็นโครงการที่ต้องเขียนอีกยาวไกล และต้องใช้เวลาพอสมควร กลัวว่าพูดไปแล้ว ผู้อ่านจะไม่มั่นใจในฝีมือ ตอนแรกก็ว่าจะรอจนกว่าจะแต่งจบสักภาคก่อน แล้วค่อยบอก แต่พอคิดอีกที... คำถามนี้ก็มีคนถามมาแล้วนี่นา ถ้าเป็นคนที่สนใจติดตามอ่านคอมเมนต์ก็คงเห็นแล้ว เคจจะทำเป็นปิดบังไปก็กระไรอยู่ บอกออกไปเลยก็แล้วกัน จะได้สบายใจกันทั้งสองฝ่าย

...เพราะถึงอย่างไร ก็มั่นใจว่าเราสามารถทำได้ แล้วก็เชื่อว่า ผู้อ่านทั้งหลายที่ชอบเรื่องนี้จริงๆ ก็พร้อมจะเป็นกำลังใจให้เราอยู่แล้ว...

สุดท้ายก่อนจากกันก็ฝากคำพูดประจำทิ้งท้ายไว้สักหน่อย

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม Special Ones ค่ะ

^________^