ผมเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านนิยายจีนสักนิด เพราะชื่ออ่านยาก แต่เรื่องนี้กลับใช้พล็อตที่แตกต่างโดยสิ้นเชิงมากลบลบอคติของผมจนจมมิดหัว



เพียงแค่เรื่องย่อก็ดึงดูดไห้มาอ่านโดยมิอาจต้านแรงทัดทานได้ ยิ่งโชว์หน้าปกล่อตาล่อกิเลสยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึง



โหดร้ายสุดๆ อ่านแล้วติดงอมแงมเลยทีนี้

นิยายแนวเกมเรื่องแรกที่ผมอ่านคือราชาแห่งราชันย์ อ่านแล้วก็ยังไม่ค่อยติดตามสักเท่าไรเพราะอ่านจนเดาทางออกหมด

แต่เรื่องนี้ไม่กลับเป็นเช่นนั้น เป็นแนวออนไลน์เรื่องแรกที่เดาเนื้อเรื่องผิดทุกรอบ ออกแนวหักมุมนิดๆ น่าติดตามมากๆครับ เป็นกำลังใจให้นะครับจะรอจนกว่าจะได้ตีพิมพ์เลย! เสียอย่างเดียวคือ เรื่องพิมพ์ผิดแต่เรื่องเล็กคนอ่านตั้งพันสองพันช่วยได้อยู่แล้วครับ
จะเป็นกำลังใจให้จนกว่าเรื่องนี้จะจบครับ

แค่ฉากเเรกก็เกรียนกระจายไม่ต้องถามต่อเลยว่าฉากต่อไปเป็นยังไง เป็นนิยายเรื่องแรกที่ขอให้คำว่าเกรียนเมพประดับไว้งามๆ ในหน้านิยาย

เห็นชื่อตอนครั้งแรกก็คิดว่าจะได้อ่านแนวเดียวกับกินทามะซะอีก(ผมไม่ใช่โอตาคุครับ= =") แล้วก็ไม่ผิดหวังเพราะมันรั่ว ฮา เกรียน และเมพได้ใจสุดๆ

เจ้าแว่น...เขียนได้แบบว่า ใช่เลย นิยายที่เสาะหามานาน



สำนวนภาษาลื่นใช้ได้เลยครับแล้วแล้วได้อารมณ์สุดๆ ถ่ายทอดเรื่องราวได้ตื่นเต้นดี เล่นเอาผมเดาทางพล็อตไม่ถูกเลย



จะเป็นกำลังใจให้ยังไงก็พยายามเข้านะครับ

ปล. ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆ ออกมาให้อ่าน แถมยังทำให้ผมไม่เสียเครดิตในการเเนะนำนิยายให้เพื่อนด้วย ฮ่าๆๆๆ

เขียนได้สนุกมากๆ ครับ ฮากระจาย ชีสวยและเเรงได้ใจไปเต็มๆ



พล็อตเรื่องน่าติดตามมากๆ ให้ลุ้นว่ายัยเจ๊จะปฏิบัติการอะไรต่อ แรงจนไม่กล้าละสายตา อยากให้เจ๊โหดมีบทบู๊เยอะๆ ครับคงมันส์น่าดู ผสมกับด่าด้วยสู้ด้วยคงฮามากกว่านี้

แต่ถ้าให้ดีขอยัยเจ๊แบบหวานๆ บ้างก็ดีนะครับ(จะละลาย...)



หวัดสยอง สุโก่ย

&&

ฌอนเรนบันไซ!!!



ปล. มีภาษาบางช่วงมันคนละระดับกันทำให้อ่านแล้วสะดุดกึกอรรถรสเสีย โดยเฉพาะคำว่า 'วโรกาส' มันอยู่ในระดับที่สูงกว่าคำข้างเคียงถึงสองขั้นอยากให้พิจารณาตรงจุดนี้ใหม่นะครับ ใช้ภาษาเรียบๆง่ายๆ ก็สนุกได้เหมือนกัน

เข้ามาครั้งแรกวันที่ 1 ตุลาตอนเที่ยงคืน เห็นเรื่องนี้ขึ้นเป็นอันดับหนึ่งของชาร์ตเลยเข้ามาอ่านดู



เพียงแค่ย่อหน้าแรก อ่านแล้วรู้สึกเหมือนตัวอักษรมีพลังอะไรบางอย่างเเล่นสู่สมอง ยิ่งอ่านก็ยิ่งติด ทุกคำชวนให้ติดตามมากครับ ความรู้สึกเหมือนโดนไฟฟ้าช็อตเพราะนานๆ ทีจะมีบทบรรยายที่ถ่ายทอดความนึกคิดของผู้เขียนได้ดีขนาดนี้ แสดงให้เห็นถึงความใส่ใจและความตั้งใจอันแรงกล้าของผู้เขียนซึ่งสื่อออกมาชัดเจนผ่านตัวหนังสือ



น่าเสียดายที่ตอนหลังบรรยายดูซอร์ฟลงไปหน่อยแต่คงเป็นเพราะนักเขียนเริ่มใส่มุกลงไป แล้วก็ยังมีคำผิดอยู่หลายที่ที่ทำให้อ่านสะดุดเล็กน้อย โดยรวมแล้วยังอยู่ในเกณฑ์ที่น่าติดตามอ่านมากเหมือนเดิมครับ



สุดท้าย ก็อยากขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้ครับจะติดตามจนกว่าจะจบเลย

นี้เป็นเเค่ความคิดเห็นของคนๆ เดียวเท่านั้น อย่าให้มันบั่นทอนกำลังใจในการเขียนของคุณนะครับ

สำนวน ใช้คำศัพท์สูงเกินไป ทำให้รู้สึกน่าเบื่อ การบรรยายเยินเย้อมากจนจับสาระในตอนนั้นๆ ไม่ได้และเน้นพูดถึงลักษณะมากกว่าอาการ ทำให้บางครั้งตามเรื่องไม่ทัน
ในบางตอนเปลี่ยนฉากเร็วเกินไป เนื้อเรื่องไม่ต่อกันและจับเนื้อหาไม่ได้ อ่านแล้วไม่ให้ความรู้สึกยิ่งใหญ่เหมือนชื่อเรื่อง
ตัวละคร คงเส้นคงวาแต่ยังไม่โดดเด่นพอ

สู้ต่อไปนะครับ คุณยังสามารถเขียนดีขึ้นกว่านี้ได้อีก

สวัสดีครับ อย่าลืมว่านี่เป็นเเค่ความเห็นของผมเท่านั้นนะครับ เริ่มเลยแล้วกันนะ
อ่านย่อหน้าที่สองเจอเลยแหะ...

หลอดกลมแบบดั้งเดิม? เขาเรียกว่าหลอดไส้ไม่ใช่หรือครับ
...แบบผู้รักษาสุขภาพได้ดี... คำว่า ได้ ครับ ควรตัดออกครับ มันเป็นการใช้คำฟุ่มเฟือยไป
...จากประวัติผู้ต้องหา เขาเป็น... ไม่ต้องมีคำว่า เขา ครับ ยืดเยื้อเปล่าๆ
...เขาลงมือฆาตกรรม... ถ้าเป็นรายงานแบบนี้ คำว่า เขา เปลี่ยนเป็นชื่อผู้ต้องหาจะได้อารมณ์ในการอ่านขึ้นเยอะครับ
วันวาร ใช้คำนี้ครับ วันวาน
...ไมเคิลเอื้อมมือไปกดปุ่ม... ทำไมต้องเอื้อมมือครับ ในเมื่อเครื่องบันทึกเสียงก็อยู่ในมือ บอกแค่ว่ากดปุ่มปิดน่าจะพอแล้ว

จบหน้าแรก พอแล้วล่ะ =_="

การบรรยายดีครับ แต่ยังให้อารมณ์สืยสวนสอบสวนน้อยไปหน่อย ช่วงบรรยายสถานการณ์กดดันดีครับ แต่คำแปลกๆ โผล่มาเยอะแยะมากมาย... โดยรวมอ่านแล้วลื่นครับ แต่สีตัวอักษรนี่...ปวดตาดี

ตัวละคร หลักๆ ใช้ได้ครับดูเป็นมิติมีตัวตนจริงๆ แต่ไมเคิลที่เป็นจิตแพทย์นี่..นิสัยโมโหง่ายไม่เหมาะเป็นจิตแพทย์เลยครับ

พล๊อตน่าสนใจครับ แต่ยังพูดอะไรมากไม่ได้เพราะดูเหมือนยังเข้าเรื่องหลักเพียงนิดเดียว