ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (Fic Harry) Love Fo Pince (HP/DM)

    ลำดับตอนที่ #1 : วันที่หัวใจเริ่มแปรเปลี่ยน

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 4.74K
      89
      5 ต.ค. 49

     ในหอนอนกริฟฟินดรอ แฮรี่ พอตเตอร์เด็กชายผู้รอดชีวิตสะดุ้งตื่นขึ้นมา และเมื่อสังเกตุดูปรากฎว่าตอนนี้ยังเช้ามากดังนั้นจึงยังไม่มีใครในหอตื่นกันเลยซักคน เพื่อนร่วมห้องของเขาเองก็ยังไม่ตื่นแฮรี่จึงเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อจัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อนเดินออกมาจากหอนอน
    "คงเพราะว่านี่เป็นวันหยุดมั้งถึงไม่มีใครตื่น"แฮรี่คิดพลางเดินตามระเบียงทางเดินมาเรื่อยๆ ในระหว่างทงเขาได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเสียงที่ได่ยินทุกวัน บุคคลที่เค้าคุ้นเคยเป็นอย่างดี ผมสีบลอนด์ถูกหวีให้เรียบผิวสีขาวจนซีดนั่นเป้นเอกลักษณ์ประจำของคู่อริตลอดการของเขาเดรโก มัลฟอย ท่าทางกำลังจะยืนคุยอยู่กับใครซักคน
    "เอ่อ....คือว่ากรุณาคบกับชั้นได้มั๊ย"เสียงหวานใสของเด็กสาวถาม พร้อมสายตาที่ลุ้นในคำตอบ
    "ชั้นไม่คบกับเธอหรอก"เดรโกตอบอย่างไม่มีเยื่อใย
    "ทำไมหละ....ชั้นไม่ดีตรงไหน"เด็กสาวถามอีกครั้ง แฮรี่ได้ยินดังนั้นจึชะดงกหน้าออกมาดุว่าเด็กสาวคนนั้นเป็นใคร เมื่อแฮรี่เห้นหน้าเด็กสาวก็ร้องอ๋อทันที เด็กสาวที่สวยและฉลาดเฉลียวที่ที่สุดในบ้นเรเวลครอนั่นเอง
    "ทำไมถึงไม่อยากคบกับชั้นหละทั้งๆที่ผู้ชายหลายคนอยากที่จะคบกับชั้นทั้งนั้น"เด็กสาวกล่าว
    "งั้นยกเว้นชั้นไว้คนนึงละกัน"เดรโกตอบอย่างเบื่อหน่าย
    "ชั้นมีคนที่ชอบอยู่แล้วพราะงั้นชั้นคงคบกับเธอไม่ได้"เดรโกพูดต่อ เมื่อแฮรี่ได้ยินดังนั้นก็ตกตะลึงเป็นอันมาก 'คุณชายน้ำแข็งแห่งบ้านสลิธีรินเนี่ยนะแอบรักใครคนหนึ่งอยู่' แฮรี่คิด'คนๆนั้นเป็นใครกันนะ'ดูเหมือนเด็กสาวเองก็มีความคิดเช่นเดียวกับแฮรี่
    "ใครกัน...ยังมีใครที่ดีกว้าชั้นอีกเหรอ"เด็กสาวพูด
    "นั่นมันเรื่องของชั้นเธอไปซะ"เดรโกพูดแล้วเดินหันหลังกลับมาแล้วเดินตรงมาที่ๆแฮรี่ซ่อนตัวอยู่ แฮรี่เห็นดังนั้นจึงเดินถอยหลังกลับไปอย่างรวดเร็ว แล้วแกล้งเดินออกมาเหมือเพิ่งเดินผ่านมา
    "โอ้โห แฮรี่ พอตเตอร์คนดังมาเดินทำอะไรแต่เช้าตรู่หละเนี่ย"เดรโกพูดถากถางแฮรี่ทันทีเมื่อเห็นหน้า แฮรี่จึงตอบกลับไปด้วยเสียงเย็นๆ
    "มาเดินเล่นหนะมัลฟอย วันนี้ชั้นไปเจอของดีด้วยหละไปเจอคนๆนึงถูกเด็กสาวสารภาพรักแต่กลับปฎิเสธปว่ามีคนที่แอบชอบแล้วทายสิคนๆนั้นเป็นใคร"แฮรี่พูด เดรโกตรึกตรองอยุ่พักนึงก่อนนึกขึ้นได้
    "เฮ้ย!นี่นายได้ยินแค่ไหนพอตเตอร์"เดรโกตะโกนทันทีเมื่อรู้ว่าแฮรี่เห็นเขาถูกสารภาพรัก
    "แหม!ไม่คิดเลยน็ว่าคุณชายน้ำแข็งแห่งบ้านสลิธีรินแอบหลงรกใครก็เป็นด้วย"แฮรี่พูดถากถาง
    "นายได้ยินแค่ไหนพอตเตอร์"เดรโกถามด้วยสีหน้าที่แดงจัดเป็นเพราะความโกรธหรือความเขินก็ไม่อาจรู้ได้นอกจากตัวเดรโกเองเท่านั้นที่รู้เดรโกพยายามควบคุมเสียงไห้ปกติที่สุดแต่ก็มีเสียงสั่นๆแปลกปลอมออกมา
    "ก็ตั้งแต่ต้นจนจบอะนะ"แฮรี่ตอบกวนๆแบบไม่จริงจัง
    "นายอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะพอตเตอร์ชั้นขอร้อง ชันกับเด็กนั่นไม่ได้เป็นอะไรกันนะ"เดรโกพูดขอร้องแฮรี่ แฮรี่เองก็ด้แต่ยืนอึ้ง
    "อือ....อืมชั้นก้ไม่ได้จะเอาไปบอกใครหรอกน่าสบายใจได้"แฮรี่คิดว่าอย่างมัลฟอยเนี่ยนะจะมาขอร้องเขาไม่น่าเชื่อ เมื่อเดรโกได้ยินดังนั้นถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอก
    "อา....ขอบใจพอตเตอร์"เดรโกหันมายิ้มให้แฮรี่ เมื่อแฮรี่เห้นรอยยิ้มในหัวใจก้อเกิดอาการแปลกๆไม่เหมือนกับที่เคยทำไมเพียงแต่มัลฟอยยิ้มให้เค้าเท่าเอง
    "ไม่...ไม่เป็นไรมัลฟอย"แฮรี่พูดแล้วยิ้มตอบ เดรโกเห็นรอยยิ้มนั้นถึงกลับหน้าแดง เสียงจอกแจกจอแจดังแว่วมาแต่ใกลเป็นสัญญาณว่าทุกคนกำลังเดนลงมาทานอาหารเช้า ทั้งสองคนจึงออกห่างจากกันแล้วบอกลากัน
    "บายมัลฟอย"แฮรี่เป็นฝ่ายบอกลาก่อน
    "อืม....บายพอตเตอร์"เดรโกกล่าวตอบแล้วทั้ง2คนก็เดินไปที่โต๊ะของตนเอง
    ในเหตุการณ์นั้นก่อให้เกิดความรู้สึกที่แฮรี่เองก็ไม่เข้าใจว่ามันคืออะไรมันก่อตัวขึ้นที่ละนิดทีละนิดแม้แต่แฮรี่เองก้ออาจจะไม่รู้ตัวก็ได้
    ---------------------------------------------------------
    เป็นไงกันมั่งอะใช้ได้มะตอนแรกอาจยังไม่ดีแต่จะพยายามพัฒนาต่อไปนะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×